Alþýðublaðið - 26.06.1922, Síða 2

a
að gegna með Þjóðvarja. Þeir
koma hiogað á mörgum skipum
og stórum. Hiogað sækja þeir
fisb og smjör. E® útflutniogur
þessi er landinu afar sksðiegur
Vín láta þeir i staðinn Kaupa
það bæði mínir menn, kaupmenn
og aðdr borgarar. Af þessu leiðir
margt ilt, en ekkert gott
Margir hafa iátið fyrir það lif
ið, en aðrir limi. Einir hafa af
því anngð tjón alia æfi. Nokkur
ir eru barðir, rifnir eða smáðir.
Þessir eru ávextir vinnautnarinnar.
Ég er stóróánægður við Suð
nrlendinga. Framferði þeirra er
ilt. Og ég vildi ráðleggja þeim
að hafa sig héðan ið bráðasta, e(
þeir vilja halda Hfi og limum.
Koma þtirra hefir orðið oss dýr.
Þér verðið að muna, hvað drykk-
feidni gagnar og hvað hún skað
ar. Fyrsta tjónið, sem húa bakar
einstaklingnum, er fátæktin. Og
er það minsta atriðið önnur af-
leiðingin er sú, að ofdrykkjumað
urinn missir minnið og gieymir
því, sem honum er nauðsynlegt
að muna. í þriðja lagl er hann
ásælnari en hann hefir rétt til að
vera. Hikar hann ekki að fcaka
fé og konur með vaidi, þegar færi
gefst. Það er fjórði löstur of-
drykkjumannsins, að hann stjórn
ar ekki geði sfnu og þoiir eng
um neitt, hvorki í o/ði eða verki.
Hatm hefnir smámuna grimroiiega
og hrópar saklausa menn. Það
fyigir einnig of drykkjunni, að
maðurinn veikir iíkama sinn. En
hann má ekki vid því, þar eð
likaminn verður að þoia erfiði og
raun. Og því verra er þstta tjón,
þar sem áður er þorrin veimeg
un Og í viðbót við þetta hafn-
&t einstakiingurinn góðum siðum
og sjáifsögðum. Hai n snýr fcuga
sínum frá guði og öllu, sera gott
er."
Þannig íórust hinum spaka stjórn-
anda orð. Hann ráðleggur Suður-
lendinguiB að hafa sig á brott,
viiji þeir halda lífi Og iimurn.
Hvað hefði oss borið að segja
.Suðurlendingum" í árí Það eitt,
að vér sjálfir réðum vorurr sið-
ferðismálum og þ\óðaruppeldi.
Fyrir rúmum 700 árum reyndi
Sverrir Sigurðtson að verja þegna
sfna fyrir skaðlegum drykkjnm.
Ætla mætti, að nútímamenn hefðu
komið þeirri hugsun hans i fram-
kvæmd. Og það hafa nokkurir
ALÞ fÐUBLAÐIÐ
gert 4 ýmsum stöðum. Víða er
vfab&nu og þvt vei blýtt. Hefir
því verið beitt, til þeas að íorða
einstakiingum og þjó&féiögum frá
spiiiingu og tortfmíngu Veröur
þessara ráða neytt meðan önn
ur þykja ekki jafngóð eða betri.
Og fjölmenn er fyiking samherja
vprra víða um lönd.
Góðir menn og vitrir leiddu
oss inn á bannbrautina.
Óvitrari mem erp að þrekjf
oss af benni.
Sú var t(ð, hér á kndi, að
finna má þess dærni, að vinnu-
maðurinn drakk frá sér vitið, iá
flatur í io'piau, braut skyldu sina,
sveik húsbónda sinn og sjálfan
sig.
Bóndinn drakk beiina, — slepti
sér f kaupstaðarferðinni, barði
sainfyigdarmenn, týadi hestunum
og skgðmeiddi sjálfan sig.
Presturinn drafaði i stóinum,
taiaði þvætting við söfnuðinn og
flekkaði sjálfan sig.
Læknitinn slagaði inn til sjúk
lingsins, ea heyrði hvorki né sá,
L gvitringar rettu huefarétt, og
dómarar börðu hvorir aðra. Kenn-
arar og iærisveinar lágu f faðm
iögum undir dorðum og kystust
með iatfuu á vörunum.
Faðirinn kom öíwsður heim fcil
sín á nóttum, hræddi börnin svöng,
ea mi&bauð örmagns konu.
1 Þetta etu Ijótar myudir. Þær
eru teknar úr voru elgin þjóðlífi
og ekki stækkaðar.
Viijið þér stuðla að þvf, að
þjóð vor komist aftur á þá braut,
að slík dæmi finnist f þjóðlfflnu,
sem eú voru nefnd.
Ég vona, að aliir svari því neit-
andi Og það gera þeir, ef þeir,
hugsa máiið,
Ea vinnum þá að því, ®ð íreba
þessa þjóð ftá yfirvofandi hættu.
Konur eru góðir liösmean. Og
verði aú á ný iagt tii orustu, þá
er ég viss nm, að koaur standa
framarlega.
Og verði ieituð þjóðaratkvæðis
um uppgjöf eða vörn, fáum vér
öli gott tækifæri til að sýna, hvort
vér erum maðkar eða menn.
Vinnum að þ í að ala upp
hrausta og heiíbrigða kynslóð,
andiega og ifkamiega. Gerum
hesni skiljaniegt, að stundardvöl
in hér á jörðu er augnabiik úr
éiiífð.
Æfina, sem kölluð er, ait írá
Æ. fgreidisla
bkðsins er í Aiþýðuhúsinu ví£
Ingólfsstræti og Hverfisgötu.
Sími
Augiýsingum sé skiiað þaags$'
eða f Gutenberg, f siðasta kgi
kl, 10 árdegis þann dag ssem þær
. eiga að koma í biaðið.
Áskriftagjald ein kr, á mánuði.
Augiýsingaverð kr. 1,50 cm. eind,
Útsöiumenn beðnir að gera skSI
til aígreiðsiunnar, að minsta kpsti
ársíjórðungslega.
nokkurum mfnútum upp í 100 ár,
ber ekki að skoða sem iteildarlff
einstaklingsins, heldur örlftið skref
á óraiöngu skeiði.
Reynum að gera hverjum ein-
staklingi skiljaniegt hlutverk hans
í þjóðfélaginu, bæði á þessu sviði
og öðrum. Munum, að ailir hafa.
eitthvert ákveðið hiutvsrk að vinna.
Og nauðsyn er, að hver einasti
maður sé helidinni trúr Lærist
ölium það, þá ber heirailisfaðir-
inn ijós og líf f bæ.
Þá leiðir kennimaðurinn áheyr-
endur slna í hæðir fuiikomnunar,
Þá breytir iæknirinn voaleysi f
voa og sársp.uks f sæiu Þá setja
iögvitringar rétt fyrir augliti mann-
úðarinnar. Og dómararnir dæma
við sólarijóma kærleikans. Þá verða
þeir búnir að læra, að sakborning
og sekum mönnuui heatar betur
gœzka en grimd. Þjónninn — £
víðtækri merkinga — vinnur þí
verk sitfc dyggilega, hvort haan
gegnir ráðherrastöríum, hreinsar
götur eða oiokar mold, Og þeir
njóta sömu virðingar og söma
réttinda, því að þeir eru bræður
og jafningjar, fæddir af sama anda*
-samferðamenn um sömu veraidir.
Bílstjórinn, sem flutti mig til
Rvikur f gær, geri svo vel og
sæki borguniaa á afgr. blaðsins,
Ó. F.
Hafoldnr, Ijóðabób eftir A*.
mund Jónsson frá Skúfstöðuma, er
væntanleg é bókamarkaðinn í dagj
A-ilstlim er listi jafnaðar*
manna við iandskjörið 8. júlf.