Fréttablaðið - 19.08.2004, Blaðsíða 52

Það voru fáir mættir á Laugardals-
völlinn þegar Geir Ólafsson steig
fyrstur á svið á upphitunartónleik-
um, sem Einar Bárðarson skipu-
lagði og fóru fram fyrir vináttu-
landsleikinn gegn Ítalíu í gærkvöld.
Geir tók þar gamla Sinatra-slagar-
ann New York, New York og tók
nokkur spor með, undirtektir voru
takmarkaðar enda völlurinn hálf-
tómur, tónleikarnir vel þess virði að
missa af þeim í huga meirihluta
þeirra sem ætluðu á völlinn og áttu
þátt í að bæta 30 ára gamalt aðsókn-
armet á vellinum. Það var einkenni-
legt að sjá jakkafataklæddan amer-
ísk-íslenskan stórsöngvara eins og
Geir spranga um sviðið í kvöldsól-
inni á fótboltavelli, hann á helst
heima á dimmari stað og reykmett-
aðri þar sem fólk getur dansað og
dreypt á drykkjum.
Eurovisionfarinn Yesmin var
næst á sviðið ásamt dönsurum og
söng tvö lög við undirleik upptöku.
Það voru einkar geld lög og lítið
grípandi sem gleymast í eigin sí-
bylju áður en þau klárast, verða að
einhverju suði fyrir eyrunum á
manni þannig maður man ekki
hvernig þau hljóma. Söngkonan
öskraði „meiri dans“ og kallaði á
þrjá karlkynsdansara, unglings-
drengi sem skoppuðu fram á sviðið
og dönsuðu hipp-hopp eins og mað-
ur sá í Tónabæ 1991. Stundum veit
maður ekki af hverju sumt fólk er
að standa í því að taka þátt í
skemmtanabransanum en ætli ein-
hver þurfi ekki líka að búa til ónýta
tónlist. Inn í upptökuna af tónlist-
inni kom rödd sem rappaði á amer-
ísku. Það er hálftilgangslaust að
koma fram fyrir fólk ef ekkert fer
fram fyrir augunum á því og þótt
maður vilji ekki fjalla á neikvæðan
hátt um þá sem koma fram er skár-
ra að segja sannleikann en að ætla
að kreista eitthvað jákvætt út úr
engu. Idol-stjarnan Kalli Bjarni
kom næstur fram og með honum
hljóðfæraleikarar sem var viss létt-
ir af eftir innantómt tölvusándið úr
síðustu lögum. Kalli Bjarni er með
dæmigerða íslenska sveitaballa-
rödd og syngur þokkalega þótt rödd
hans sé ekki að neinu leyti sérstök
eða frábrugðin öðru sem maður hef-
ur heyrt. Textarnir voru þunnir
enda væri það fásinna að ætlast til
þess að þeir væru metnaðarfullir,
enda snúast slíkar tónsmíðar ekki
um að róa á djúpið með orðum held-
ur um að gera eitthvað einfalt og
grípandi sem skilst auðveldlega.
Viðlagið í einu laganna hans Kalla
Bjarna var: „Þú lifir aðeins einu
sinni á þessum stað í þessu skinni.“
Hann er alveg ágætur poppari og á
örugglega framtíðina fyrir sér á
poppsviðinu.
Sveppi og Auddi, sjónvarpsmenn
úr 70 mínútum sem kynntu hljóm-
sveitirnar á tónleikunum, stálu oft
senunni eða björguðu því sem
bjargað varð með skemmtilegheit-
um eftir sérlega vondar uppákomur
á sviðinu. Þeir kynntu til sögunnar
börn sem höfðu týnt foreldrum sín-
um á leiknum og hótuðu því að
bjóða þau hæstbjóðendum ef for-
eldrar þeirra næðu ekki í þau eða í
versta falli ættleiða þau sjálfir ef
enginn vildi kaupa þau. Sveppi lét
gamlan draum úr barnæsku sinni
rætast milli atriða þegar hann
skokkaði léttur á fæti inn á völlinn
með rauðan plastbolta og skoraði í
annað markið með bylmingsskoti,
notfærði sér tækifærið til að skora
loksins á Laugardalsvellinum við
mikinn fögnuð áhorfenda.
Einar Bárðarson, athafnamaður
og skipuleggjandi tónleikanna, stóð
við sviðið allur rauðþrútinn af ís-
lenska sumrinu, ánægður og glaður
eins og Elmer Fudd þegar hann er
nýbúinn að borða Kalla kanínu.
Hann hlýtur að vera einn allra hæfi-
leikaríkasti maðurinn á sínu sviði,
sá sem á hvað mestan þátt í að gera
marga af listamönnunum sem fram
komu á tónleikunum að því sem þeir
eru. Maður fær það á tilfinninguna
að hann rói eingöngu eftir brott-
kastinu en alltaf kemur hann því
einhvern veginn í verð. Sennilega
hafa aldrei jafn margir hæfileika-
lausir listamenn verið með jafn
hæfan umboðsmann eða kannski
verður umboðsmaðurinn að vera
svona fær þegar efniviðurinn er
þetta takmarkaður.
Mér varð aftur létt þegar Í
svörtum fötum kom fram á sviðið
með Jónsa söngvara í miklu stuði í
broddi fylkingar, hann er fullur af
orku og látum, smitar út frá sér til
áhorfenda sem fylgdu honum í æð-
inu. Hann hljóp út fyrir sviðið og til
áhorfenda og tók í hendurnar á
yngstu áhorfendunum sem voru
neðst í stæðunum. Hlljómsveitin
var þétt og kraftmikil, gítarleikar-
inn og Jónsi rödduðu vel saman og
voru í miklum fíling, áhugi þeirra á
því sem þeir eru að gera skín í gegn.
Auddi kom fram eftir lögin og sagði
að setja þyrfti söngvarann á rítalín,
slíkur var æsingurinn, það væri
gaman að fá að vera Jónsi í einn dag
til að átta sig á honum og hvernig
einn maður getur verið svona orku-
mikill. Skítamórall var líka þarna,
þeir tóku gamla slagara og gerðu
það á hefðbundinn hátt, voru sæmi-
lega þéttir, með þrjá gítara í einu
laginu sem haldið var uppi af
ágætri bassalínu. Aðalgítarleikari
sveitarinnar, Gunnar, átti að syngja
það lag en hélt því ekki, Einar Ágúst
tók við í því næsta og gerði það bet-
ur. Mórallinn var alveg þokkalegur
þótt oft hafi þeir verið smurðari í
flutningi sínum, það er eins og kom-
ið sé smá ryð í þá enda búnir að vera
nokkuð lengi í þessu.
Óþarft er að tala um Nylon eða
Love Guru sem voru á svipuðum
slóðum og Yesmin. Ég veit ekki
hvort eitthvað vaki fyrir þeim í
flutningi sínum annað en sýniþörf.
Vonandi áttu þau bara afskaplega
slæman dag.
Paparnir mættu síðastir á svið
40 19. ágúst 2004 FIMMTUDAGUR
SKÍTAMÓRALL
Tók tvö lög á tónleikunum í gær og gerði það þokkalega.
PAPAR
Rifu stemninguna upp í lok tónleikanna með þjóðlegum lögum sem fólki dillaði sér við.
NYLON
Ungstirnin í Nylon voru léleg og fengu litlar undirtektir frá áhorfendum, enda flutningur
þeirra tilþrifalítill.
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/R
Ó
B
ER
T
Upphitunartónleikarnir fyrir landsleik Íslendinga gegn Ítölum voru
á heildina litið frekar þunnir:
Litlar undirtektir