Fréttablaðið - 25.09.2004, Blaðsíða 17

17LAUGARDAGUR 25. september 2004
Þótt verkfall kenn-
ara komi sér illa fyrir mig og
þúsundir annarra foreldra á
Íslandi ætla ég samt að
hvetja kennara áfram.
Á móti verkfalli en styð kröfur kennara
Þegar þessi orð eru skrifuð er dagur
fjögur í verkfalli kennara. Það er allt
útlit fyrir að þetta verkfall verði í vik-
um talið þar sem næsti samninga-
fundur er ekki fyrirhugaður fyrr en í
næstu viku og mikið ber í milli. Til-
efni þessa bréfkorns er að lýsa yfir
stuðningi mínum við kröfur kennara,
þótt vissulega sé ég á móti verkfalli
eins og þorri þjóðarinnar. Verkfall er
nefnilega neyðaraðgerð vinnandi
fólks sem telur sig ekki fá sanngjörn
kjör fyrir vinnuframlag sitt. Verk-
fallsréttur er sjálfsagður réttur frjál-
sra manna og dettur engum í hug að
nýta hann nema brýna nauðsyn beri
til og engin önnur leið sé fær. Það
virðist nefnilega vera útbreiddur mis-
skilningur þjóðarinnar að kennarar
hafi gaman af að vera í verkfalli, þeir
einfaldlega séu í verkfalli þar sem
verkfallssjóðir þeirra séu svo digrir
að út úr flæði. Hvernig dettur fólki
annað eins í hug? Hver velur það að
vera launalaus svo vikum skiptir og fá
skömmtuð lúsarlaun úr verkfallssjóð-
um? Fjölmiðlar ganga manna á milli
og spyrja hvort fólk sé fylgjandi verk-
falli! Auðvitað ekki! Það vill enginn
fara í verkfall hvorki kennarar sjálfir
né aðrir. Það er ekki þar með sagt að
fólk styðji ekki kröfur kennara, á því
er nefnilega munur. Ég, sem sagt, er á
móti verkfalli en styð kröfur kennara.
Hvernig get ég annað? Ég á tvö börn í
grunnskóla sem vegnar vel og líður vel
í skólanum. Það er kennurum þeirra
fyrst og fremst að þakka. Í gegnum
árin hafa samskipti okkar fjölskyld-
unnar verið mikil og góð varðandi allt
skólastarf barnanna. Kennarar barna
okkar hafa unnið með öll þau mál sem
upp hafa komið og leyst þau farsæl-
lega. Saman höfum við tekist á við
einelti, athyglisbrest og venjulega
óþekkt. Við höfum verið í daglegu
sambandi þegar illa gengur, og reglu-
lega þess á milli. Við höfum kynnst
öllum hliðum skólastarfsins í gegnum
börnin okkar, þeim gengur afar vel í
skólanum og það er ekki bara að
þakka góðum erfðavísum okkar for-
eldranna og góðu uppeldi. Nei, góðir
kennarar hafa gert gæfumuninn, fag-
fólk sem er við stöf sín miklu lengur
en frá 9-5. Hvað ætli það taki svo sem
langan tíma að kvitta í samskiptabók
daglega? Eða senda daglegar skýrslur
með tölvupósti til foreldra? Eða grafa
upp aukaverkefni fyrir duglegan
nemanda? Hlaupa í símann í kaffitíma
þegar foreldri hringir (af því maður
man aldrei hvenær þessir viðtalstím-
ar eru)? Fylla út skýrslur til hjúkrun-
arfræðinga eða sálfræðinga. Allt
þetta og undirbúa svo daglega
kennslu. Hefur hvarflað að einhverj-
um að fyrir hvern tölvupóst sem við
sendum kennara barna okkar, eyðir
hann tíma í að svara til baka! Hvernig
dettur fólki annað í hug en að kenn-
arar vinni mikið og eigi að fá borgað
samkvæmt því. Fari svo að kennarar
þurfi að þrauka svo vikum skiptir til
að fá kjör sín leiðrétt, styð ég þá í því.
Ég vona að þeir láti ekki bugast. Þótt
verkfall kennara komi sér illa fyrir
mig og þúsundir annarra foreldra á
Íslandi ætla ég samt að hvetja kenn-
ara áfram - Gangi þeim allt í haginn. ■
GUÐRÍÐUR ARNARDÓTTIR
MÓÐIR TVEGGJA GRUNNSKÓLABARNA
UMRÆÐAN
KENNARAVERK-
FALLIÐ
,,
AF NETINU
edda.is
Aðferð
sem gengur upp!
Nútíminn krefst þess að fólk bæti
sífellt við þekkingu sína, í skóla, á
námskeiðum, í fjarnámi, með
sjálfsnámi. Lærum að nema er
heilsteypt námskerfi sem fjallar
um þá þætti sem ráða úrslitum
um árangur í námi.
Lestrarlíkan – markvisst ferli við nám
Glósugerð – hámarksnýting kennslustunda og heimanáms
Tímastjórnun – lykill að því að eiga stundum frí
Streitu- og kvíðastjórnun – sjálfsþekking og slökun
Próf – undirbúningur og próftækni
Kynningarverð
2.990 kr.
Fullt verð 3.490 kr.
Margmiðlunarefni
og áskrift að
vefsvæðinu NemaNet
í eina önn fylgir
bókinni.
Framleiðsla á þjóðarvitund
Á undanförnum árum hafa stjórnvöld
verið iðin við að skapa sameiginlega
sjálfsmynd sem flestir Íslendingar geta
sæst á. Ég segi flestir því að þjóðernis-
sinnuð framleiðsla á þjóðarvitund tekur
einnig til þeirra sem ekki tilheyra hinum
vaska þjóðarhóp. Í raun hefur þetta ár
2004 verið með ólíkindum hvað varðar
framleiðslu á þjóðarvitund. Mikið hefur
þannig borið á sýningum, ráðstefnum og
bókaútgáfu svo eitthvað sé nefnt varð-
andi 100 ára afmæli Heimastjórnar.
Þjóðminjasafn opnaði með pomp og
prakt og Borgarskjalasafn hélt sýningu
um Reykjavík undir slagorðinu „á fleygi-
ferð til framtíðar“. Bókartitill eins og „Frá
kreppu til þjóðarsáttar“ er lýsandi fyrir
það framfara hugarfar sem gegnsýrir
íslenskt þjóðfélag nú á dögum. Útgáfa
forsætisráðherrabókarinnar virðist ein-
göngu vera rúsínan í pylsuendanum á
þeim hátíðahöldum sem staðið hafa í ár.
Spurningin sem ég ætla að leitast við að
svara hér á eftir er því sú: Hvað er það í
samtíma pólitík sem knýr á um útgáfu
slíkrar bókar?
Jón Þór Pétursson á kistan.is
Betra en skáldskapurinn
Og sagan [sem gengur í bænum]
ágætu hlustendur, hún er þessi, að
einn virtasti rithöfundur þjóðarinnar
hafi tekið sig til og skilað með handriti
að nýjustu skáldsögu sinni skotheldri
áætlun um markaðssetningu bókar-
innar. Í svæsnustu gerð þessarar sögu
kemur fram að markaðsáætlunin hafi
verið töluvert lengri en skáldsagan sjálf
og jafnvel ívið betur stíluð. Sagan
segir að umrædd markaðsáætlun sé í
nokkuð mörgum liðum, sumir segja 15
aðrir 30, þeir allra hörðustu á götum
borgarinnar geta þulið upp liðina frá
einum og uppí 20, menn fara með
þetta eins og ljóðmæli. Sagan segir
einnig að viðkomandi útgáfustjóri hafi
tekist á loft þegar hann sá markaðsá-
ætlunina og haft stærri orð um áætlun-
ina en söguna. Höfundurinn á nokkrum
dögum síðar að hafa spurt hvort út-
gáfustjórinn hefði ekki lesið söguna
sjálfa, og þá á útgáfustjórinn að hafa
sagt: jú ég las hana en það er markaðs-
áætlunin sem er algerlega að gera dag-
inn fyrir mig. Höfundurinn þykir hér
hafa hitt naglann á höfðuðið - í útgáfu-
bransanum er talað um að markaðsá-
ætlunin ein og sér ætti að duga til þess
að halda nafni hans á lofti um ókomna
tíð.
Pistill á bjartur.is
Aðeins tvær lausnir
Þegar kemur að kjaramálum kennara er
aðeins um tvær lausnir að ræða. Annars
vegar er lausnin sem kreddubókarmenn
frjálshyggjunnar boða í menntamálum
eins og öllum öðrum málum. Að láta þá
sem hafa efni á því borga meira fyrir
betri menntun en reka almennt mennta-
kerfið með sem allra minnstum kostn-
aði. Þessi menntastefna hefur þann kost
að við höfum næga reynslu af henni. Þar
nægir að líta til menntakerfis Íslendinga
fram á 20. öld eða þróunarlanda sam-
tímans. Hinn kosturinn er sá að tryggja
góða almenna menntun með því að
greiða kennurum vel fyrir störf sín og
hætta að láta þá tapa á því að hafa
tekið háskólapróf. Það mun auðvitað
kosta og við munum þurfa að borga að-
eins hærri skatta.
Sverrir Jakobsson á murinn.is