Fréttablaðið - 10.10.2004, Blaðsíða 17

SUNNUDAGUR 10. október 2004

FEÐGININ FLOSI OG VALA Á GÓÐRI STUNDU ÁRIÐ 1996 „Ég á yndislegt samband
við dætur mínar og fylgist vel með þeim. Ég lifi fyrir þær, væri löngu dauður ef ég ætti
þær ekki.“
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/V
AL
LI
get sagt þér það að það er hörmu-
legt. Algjört eyðandi tóm og ofboðs-
leg kvöl.“ Engin leið er að segja til
um hvenær þetta gerist næst en
margt hefur áhrif á sálarlíf þess
sem glímir við geðhvörf. Minnsta
áreiti skiptir máli. Flosi hefur ekki
farið varhluta af slíku síðustu daga.
„Það eru smiðir að störfum hér í
húsinu og látlaus höggin hafa áhrif.
Svo hef ég ekki séð köttinn minn í
marga daga og hef reyndar spurnir
af því að hann hafi verið deyddur.
Auðvitað hefur það mjög slæm
áhrif. En þetta ræð ég ekki við.“
Flosi heldur enn sambandi við
gamla vini sína en segir einn hafa
snúið við sér bakinu. „Ég á ótrú-
lega stóran og traustan vinahóp og
við höldum góðu sambandi. En ég
hef gengið fram af öllum mínum
vinum. Aftur og aftur.“ Spurður
nánar út í þau mál segist Flosi hafa
rifist og skammast í öllu og öllum.
„Á tímabili var ég ansi reiður og
agressívur, drakk mikið og snapaði
mér fæt.“ Hann verður niðurlútur
þegar hann viðurkennir að slíkt
geti ennþá gerst. „Ég bara missi
stjórn á mér. Ég er nefnilega ekki
alltaf við stjórn. Þetta er sjúklegt.“
Fordómarnir
Geðhvörf eru ekki eini sjúkdómur-
inn sem Flosi stríðir við, hann er
líka alkóhólisti og tilheyrir því
tveimur hópum sem oft eru litnir
hornauga í samfélaginu. Hópum
sem þurfa að þola fordóma. „Já og
svo er ég gay,“ bætir Flosi við. Er
þar þriðji minnihlutahópurinn
kominn. Fordómar geta verið þung
byrgði. „Stundum gengur mér vel,
stundum illa. Auðvitað rek ég mig
á hindranir. Mér reyndist erfitt að
fá vinnu eftir að ég kom suður og
gekk allstaðar á lokaðar dyr. Þess
vegna fór ég í símsöluna, ætlaði að
vera nafnlaus rödd en það gekk
ekki því rödd mín þekktist.“
Flosi var um fermingu þegar
hann áttaði sig á samkynhneigð
sinni. Hann viðurkenndi hana strax
fyrir sjálfum sér og svo konu sinni
þegar þau kynntust en það fór ekki
lengra. Ekki strax. Haustið 1996
kom hann út úr skápnum og átti í
tveggja ára ástarsambandi við
karlmann.
„Þetta vakti athygli, sérstaklega
fyrir vestan en olli mér engum
óþægindum fyrr en sóknarnefndin
notaði þetta sem eitt af þeim atrið-
um sem gerðu mig óhæfan til
starfa innan kirkjunnar. Ég ræddi
þetta við nefndina og samkyn-
hneigðin var strikuð út af listanum
því það er jú stjórnarskrárvarinn
réttur minn að vera samkynhneigð-
ur. En þetta hafði sumsé verið til
umræðu og verið áhyggjuefni t.d.
foreldra ungra drengja. Það er
hinsvegar ekki hægt að blanda
pedófílíu saman við samkynhneigð.
Það er allt annar hlutur.“
Væri dauður ef ekki væru
dæturnar
Þrátt fyrir allt og allt er Flosi já-
kvæður og bjartsýnn á framtíðina.
Honum líður enda betur en í langan
tíma, finnst gaman í skólanum og
er í skemmtilegu starfi. „Ég hlakka
til vetrarins í fyrsta sinn. Það eru
spennandi verkefni framundan.“
Og stuðningur vina og fjölskyldu
hefur hjálpað honum mikið. „Ég á
yndislegt samband við dætur mínar
og fylgist vel með þeim. Ég lifi fyr-
ir þær, væri löngu dauður ef ég ætti
þær ekki. Sjálfsvígstíðnin er svo
há hjá fólki með geðhvörf.“ Báðar
búa þær í Svíþjóð, Vala í Gautaborg
og Lára í Lundi. Á borðum standa
myndir af stelpunum og Flosi
geymir nokkra verðlaunagripi sem
Vala hefur hreppt í stangarstökkinu
um ævina. Meðal annars bikarinn
sem hún hlaut þegar hún var kjörin
íþróttamaður ársins 2000.
Utan starfs og náms dundar
Flosi sér við lestur og skriftir.
Hann skrifar smásögur og greinar
um þjóðfélagsmál. „Greinarnar
fara allar í skúffuna. Ég er nefni-
lega löngu orðinn ómarktækur. Það
er svo sem allt í lagi núna en var
óþægilegt fyrst. Ég ef enga þörf
fyrir að láta rödd mína heyrast. Ég
er ánægður með hlutskipti mitt og
aðstæður og meira að segja ást-
fanginn.“ Flosi segist ekki vera á
föstu, sambandið sé laust. En ástin
er endurgoldin.
„Ég er sestur hér að á Stóru
klöpp við Klapparstíg, hér er hátt
til lofts en ekki mjög vítt til veggja
nema þegar ég opna út á svalir. Þá
á ég heiminn,“ segir Flosi og lítur í
átt að svaladyrunum. Hann var í
messu á dögunum þar sem séra
Þórir Stephensen predikaði og lík-
aði vel það sem hann heyrði. Fann
samhljóm í eigin lífi.“Hann talaði
um fræið sem þroskaðist í sumar,
spírar í vetur og blómstrar næsta
vor. Þetta var eins og talað inn í
mínar aðstæður.“
Flosi Magnússon hræðist ekki
ágjafirnar. Hann tekur því sem að
höndum ber og vinnur úr sínu.
Hugsar um stelpurnar sínar og Guð
og auðvitað ástina. Ef ekki gengur
að vera geðveikur í prestshempu þá
gerir maður bara eitthvað annað.
bjorn@frettabladid.is