Fréttablaðið - 17.10.2004, Blaðsíða 48

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
Auglýsinga- og markaðsdeild: 550 5010 - fax 550 2727, auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VI Ð S EG J U M F R É T T I R SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 550 5000
Vinningar verða afhendir hjá BT Smáralind. Kópavogi.
Með því að taka þátt ertu kominn í SMS klúbb. 149 kr/skeytið
Sendu SMS ske
ytið
BTC CRF á núm
erið
1900 og þú gæt
ir unnið.
SMS leikur
R
obbie W
illiam
s
G
reatest H
its
Lendir
18//10//04
Eftirbáturinn
BAKÞANKAR
GUÐBERGS
BERGSSONAR
Áður var Ísland um aldaraðir ein-
angrað land. Þar bjó fátæk, kúguð
útkjálkaþjóð, en hún var samt með
dálítið sérstöku sniði og nokkuð
ákveðið lífsviðhorf. Núna er þjóðin
það sem hægt væri að kalla í nýein-
angrun og með því móti erum við að
verða eftirbátur annarra þjóða. En
við erum sjálfsánægður eftirbátur,
að minnsta kosti enn sem komið er,
og siglum í kjölfar annarra.
Höggið og vakningin sem þjóðin
hlaut með bandaríska hernáminu er
löngu hætt að virka. Frjósama efna-
hags- og menningarhöggið varð að
ófrjóum bakslag. Það endaði á fylgi-
spekt við ráðandi engilsaxnesk áhrif,
án þess að reynt hafi verið að gæða
þau sérstökum eða þjóðlegum eigin-
leikum.
Það sem einu sinni var fram-
sækið og frjótt er hallærislegt þótt
það þykist baða sig í ljóma. Innan
skamms, ef fram heldur sem horfir,
verða engir íslenskir atvinnuvegir
til lengur nema fiskveiðar. Búið
verður að ganga af landbúnaði dauð-
um og bændur fá í mesta lagi, til
þess eins að tóra, að búa um rúm og
hella úr koppum erlendra ferða-
manna. Auðvitað munu halda áfram
að koma í boði landbúnaðarráðherra
bandarískir kokkar sem hrósa
lambakjötinu í fjölmiðlum, en árang-
urinn af heimsókninni nær ekki einu
sinni nálægt nösunum á kaupendum.
Þegar öll stór fyrirtæki í landinu,
eins og áliðnaður, verða í höndum út-
lendinga hætta Íslendingar að hafa
trú á sér sem þjóð. Eitt af einkenn-
um þjóðernis, andlegs jafnvægis og
varanleika, er það að maður finni
ýmislegt sameiginlegt með sér og
starfi sínu tengdu loftslagi og lands-
lagi ættlandsins. Í augum rokkara
kann að vera hlægilegt að finna sig í
því að vera bóndi og sjómaður og
eltast við rollur eða þrauka við þors-
ka, en grátlegt er að reyna að róa á
miðin í New York og langa að eltast
þar við frægð, þótt rímur létti undir.
Raulið verður alltaf með ófrumlegri
hætti en þegar eðlilegt var að karlar
og kerlingar þuldu rímur brostnum
rómi, svipað og gert er í upprunaleg-
um djassi, fadosöng og flamenco.
Munurinn á alþýðusöng er ekki mik-
ill. Hann er hvarvetna dálítið brost-
inn og djúpur, algerlega eðlilegur,
þjóðlegur og alþjóðlegur, laus við
rembing og löngun til að sigra.
Eftirbátar eru aftur á móti sigur-
vissir, þótt þeir séu að nálgast botninn.