Alþýðublaðið - 27.06.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
Kartöf lur,
ágætar, soifceraðár koma í mæstu viku.
Johs, Hansens Enke,
Kærleikurinn sigrar alt.
Að þesai setning sé sönn, reyad
uíts við síðastliðian vetui, þá er
margir góðir og kærleiksríkir mein
h) Jpuðu okkur og heimili okkar
í hinum löngu og þungu veikind
um, sem annað okkar varð fyrir,
og léttu með því hinn þungbæra
kross veikindanna. Verðum við
að nefna stærstu gefendurna, sem
voru félögin: stúk »Skjaldbreið“,
verkam íél ,Dagsbrún“ og söngfél.
»Bragi“, og margir fleiri, sem of
iangt yrði upp að tdja, sendu
Iheimili okkar gjsfir og sýndu
okkur ssncgildi ofanritsðra orða.
öllum þessum sendum vlð hug
heilar þakkir og biðjum þess af
ihj ita, að guðs btessan verði í
öllum þeirra störfum og íy/irtækj
ura. Þær bænír eru hin einu laun,
er við höfucn frarn að færa fyrir
hina miklu góðvild náunga okkar.
Kærleikur ykkar hefir sigrað veik
indin og alt það böl, sem af
veikiadum stafar.
26 júnf 1922
Kristin Þorsteinsdbttir
Só/ús A, Árnason
Alé er nihhelerað
og koparhúðað í Fálkauum.
©ott htojfbergi til Ieigu
ásaiut gey.asluplássi frá næstu
mán ðaraióíum tii 14 maí næsta
ár. FyrÍÉfíauogrelðsla. Á ssmn stað
er til söSu: Kommóða, tauskápur,
Maskfnukassi, nokkur stykki af'
faliegum ÍBnrörurauðum myndum,
peysuföt, sjal og reiðdragtarkápa
Aít raeð tækifænsverði. A v. é.
Relöhjól gljábrend og
viðgerð i Fálkanum.
Eldvibjón, raeð einu barni,
vantar húsnæði. A. v. é.
Ritstjóri og ábyrgðamtaður:
Olaýur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenbbrg.
Edg&v Rict Burroughsi Tarzan.
Afrfku og mér skilst hann hafa verið, hlýtur að hafa
komist að einhverju leyti í kynni við ljón“.
„Nokkuð", svaraði Tarzan þurlega.
„Nög til þess að geta sagt, að sérhver yðar hefir á
réttu að standa í lýsingum yðar á ljónum þeim, sem
ftr hafiðhitt.
En maður gæti eins vel dæmt alla svertingja eftir
þeim sem varð óður í vikunni er leið, eða dæmt alla
hvlta menn raggeitur af því, að hægt er að finna einn
livítan mann, sem er ragur, og að dæma öll ljón eftir
þeim sem þér hafið hitt. Dýrin eru eins misjöfn, Herrar
mínir, eins og mennirnir. í dag getið þér farið út í
skóg og rekist á ljón, sem verður óttaslegið og flýr.
Á morgun getið þér svo mætt frændsyskini þess. Ef
til vill undrast vinir yðar svo um yður um kvöldið.
Eg fyrir mitt leyti álít Ijón grimm, svo eg er ávalt á
verði“.
„Það væri ekki mikil ánægja í því, að fara á dýra-
veiðar", sagði sá, er fyrst hafði talað, „ef villimaðurinn er
hræddur við dýrið, sem hann ætlar að veiða".
d’Arnot brosti. Tarzan hræddur.
„Mér er ekki alveg ljóst hvað þú átt við þegar þú
talar um hræðslu" sagði Tarzan. „Því er eins varið
með mennina eins og með Ijónin, að hræðsla og
hræðsla er sitthvað hjá þeim, efiir því hvernig þeir eru
geröir. Hvað mér viðvíkur þó er eina skemtunin, sem
ég hef af veiðum sú, að vita að mér standi jafnmikil
hætta af dýrinu og þyí af mér. Ef eg færi á ijónaveiðár
með tvo rifla, mann til þess að bera fyrir mig skot-
vopnin, og tuttugu til þrjátíu menn til þess að stökkva
Ijóninu í færi við mig, mundi mér finnast leikurinn æði
ójafn og sem ljónið hetði litla von um að verða ofan á
í þeim leiken skemtunin sem eg hefði af þesskonar
veiðum mundi verða að sama skapi minni, sem áhætt-
an við þær veiðar er minni fyrir mig".
„Þá verð eg að skilja það svo, sem Tarzan vilji heizt
fara nakinn inn í skógarþyknið og með hníf einn að
vopni, til þess að vinna með á konungi dýranna",
sagði hinn og hló góðlátlega, en þó kendi eins óg dá-
lltið hæðni 1 hlátrinum.
„Já, að eins með hnlf og með reiptagl" sagði Tarzan,
Rétt í þessu gall við ljónsöskur langt inn 1 skógin-
um, eins og ljónið væri að skora á hólm hvern þann
er dirfðist að nálgast ríki sitt.
„Þarna gefst þér tækifæri að reyna þig, Tarzan" sagði
Frakkinn.
„Eg er ekki svangur", sagði Tarzan blátt áfram.
Mennirnir fóru að hlægja, allir nema d’Arnot. Hann
einn skildi að hin óbrotnu rök villidýrsins töluðu fyrir
munn apamannsins.
„En þú ert smeykur, rétt eins og hver annar okkar
mundi vera, ef við ættum að fara naktir á Ijónaveiðar,
og að eins með hníf og reipi að vopni", sagði Frakkinn.
„Er það máski ekki rétt?“
„Nei“, sagði Tarzan, „en það er fíflsháttur einn að
vinna slíkt verk til einskis“.
„Fimm þúsund frankar bættu úr tilgangsleysinu"
sagði hinn. „Eg þori að leggja fimfti þúsund franka við
að þér veiðið ekkert ljón upp á þá skilmála sem nefndir
voru — með því að fara nakinn og með hníf og reipi
að vopni*.
Tarzan leit á d’A.rnot og kinkaði kolli.
„Hafið þér þáð tíu þúsund franka", sagði d’Arnot.
„Eg byð tíu þúsund franka", sagði hinn.
Tarzan stóð upp.
„Eg skil fötin mín eftir 1 útjaðri þorpsins*, sagði
hann, „svo eg hafi eitthvað utan á mig, um götur þorps-
ins, ef eg kem ekki aftur fyr eD bjart er orðið".
„Þér ætlið þó ekki að fara nú þegar?" sagði sá sem .
féð hafði boðið. „Nú um rauða nótt?"
„Því ekki það?" sagði Tarzan, „Núma ráfar um á.