Alþýðublaðið - 28.06.1922, Blaðsíða 1

xg23
M.ðvikudagina 28. júní.
145 tölublað
1. @ "fc JL 22. 22. er listi Alþýðuflokksins. Pið, sem úr bænum farið,
munið að kjósa hjá bæjarfógeta áður en þið farið. Skrifstofan opin kl. 1— 5.
Jhspgja ð og vetilag.
í blaðinu ( gær var því haldið
íram, að kaupgjaldið væri skamm-
arlega lágt. Þó að byrjað sé á
J>v£ nú í þessari grein, þá skulu
menn ekki halda, að það sé í þv<
Bkyni gert að draga úr því, sem
þar var sagt. Síður en svo. Það
skal miklu fremur endurtekið hér,
til þess að það gleymist ekki, að
það er svo skammarlega lígt, að
það er ekkert vit ( þvf, að það
lækki i náinni framtið, þó að vörur
áéllu eitthvað dálítið £ verði.
, Þar með er vitanlega ekki sagt,
að það megi aldrei lækka; en á
hitt skai lögð áherzla, að til þess
að það geti orðið, verður voruverð
<tð leskka að mun, og skal nú, tll
þess að ekki sé hægt áð segja,
að hér sé litið á málið að eins
frá annari hliðinni, minnast á at
riði, sem hafa áhrif á, hvort
nokkuð getur úr þv( orðið í bráð.
Það, hversu verðlækkun er meir
hægíara hér en annarsstaðar, staf-
ar aðallega af tvennu.
Hið fyrra er iágt gengi fslenzkra
peninga. Um það er eingöngu að
kenna ráðieysi, óspilunarsemi og
þekkingarskorti (slenzkra stjórn-
enda, fjármálamanna, atvinnurek
enda, framleiðenda og kaupmanna.
Á strfðsárunum var hér hvert
veitiárið öðru meira til sjávar og
sveita, svo að hér hlaut að safn
ast auður, en fyrir vanþekkingu
og dugleysi stjórnenda landsins
lenti mestur þessi auður f vitlausra
manna vaia, sem ekki kunnu með
fé að fara fremur en óviti roeð
hnff. Aflsiðingin var sú, að þegar
taka þurfti á móti afturkastinu,
þá voru engar varnir fyrir hendi,
engar feitar kýr handa þeina mögru
að éta. Rfklssjóður var nær tóm-
ur, því að fyrir tómlæti og sein
iejljsiíhl
heldur fund í Bárunni fimtud. 29. þ. m. kl. 7^/a síðdc
Fundárefni: Inntaka margra nýrra félaga,
Síldveiðakaupið á mótorbátunum og fleira.
Fjölmennið á fundinnr
S t j ó r n i n.
læti stjórnendanna var þess ekki
gáð að grfpa gæsina, er hún gafst,
og hækka réttilega skatta og
og önnur gjöid til ríkisins, meðan
eittvað var til f þau, og þess vegna
ksmur hækkunia nú, þegar ekkert
er til f hana. Útflytjendur eyði
lögðu markaðinn fyrir útflutnings
vöruna með heimskulegri fjár-
græðgi, svo sð framleiðsian grotn
aði niður að nokkru leyti og varð
að óþverra, — hörmulegt um
árangur af striti margra manna.
Útlendiogur fékk að láni mikinn
hluta af veltufé annarar aðalpen
ingastofnuaar landsins og endnr-
galt ekki fyr en fslenzkir peningar
voru stórfallnir og hefír vitanlega
grætt á þvf, svo að miljónum
skifti. Afleiðiogin er sú, að alt
féll f kaldakol, svo sem menn hafa
«ú áþreifanlega reynt um sinn.
Og það er ekkí búið. Nú sjá fs
lenzkir fjárplógsmenn sér hag ( þvf
að halda geogi fsleozkra peninga
niðri og gera það þess vegna eins
lengi og þeir geta. Það er þvf
vfst, að verðlækkun verður mjög
hægfara nokkra stund enn, þvf að
það er sjáifsagt engin von um
það nú heidur en fyrri dsginn,
að stjórnendur landsins hitti ráð
eða hljóti dáð til þess &8 taka
hér f taumana.
Síðsra atriðið, er tefur fyrir
verðlækkun, cr verzlunarfyrirkomu-
í nestið.
Nlunið eftir, þegar þér
farið út úr bænum,
að hafa með yður [£
nesti rikling1 frá
Kaupfélaginu.
lagið. Verzlun reka hér og stunda
iangt um fleiri menn en nekkur
þörf er á, en það beflr f för með
sér, að miklu meiti kostnaðnr
hleðst á vöruna en þyrfti að vera,
ef gott skipuiag væri á verzlun-
inei Kaupmenn þykjast þvf varla
geta lækkað vöruna nema með
þvf að minka gróða sinn, og það
viija þeir eðlilega trauðla gera,
meðan annað er fært. En menn
kunna nú að segja, að hin „frjálsa
samkcpni* muni þvinga þá til
þess fyr eða sfðar. Þar til er þvf
að svara, að tii þess kemur ekki,
þvf að hin „frjálsa samkepni* er
úr sögunni. Ef hún væri til, hiyti
að reka að því, að slyngasti kaup-
maðurinn legði út f að keppa af
alefli, og þá hlyti svo að fara,
að hann legði á mjög skömmum
tfma undír sig alk verzlun lands-
ins, Gangurinn yrði þessi: Hanoi
0