Fréttablaðið - 01.12.2004, Blaðsíða 35

MIÐVIKUDAGUR 1. desember 2004
Árni Snævarr
buslar enn
Í mötuneytis-grein sinni í Frétta-
blaðinu 26. nóvember sl. játar Árni
Snævarr að sér hafi orðið á í mess-
unni og hann biðst afsökunar á
ósannindum sínum og rangfærsl-
um í greininni sem hann birti í
Fréttablaðinu 20. nóv. En hann
hnýtir því aftan við að ósannindi
sín skipti engu höfuðmáli. Árni
bætir svo gráu á svart ofan með
furðulegum málflutningi í hinni
seinni grein sinni.
Nú skrifar hann: „Því miður
hefur prófessor Eysteinn aldrei
viljað ræða þessi mál opinberlega
nema tilneyddur í nærri hálfan
fimmta áratug.“ Árni gerir enga
tilraun til að rökstyðja þessa full-
yrðingu enda eru þetta helber
ósannindi. Ég hef aldrei neitað að
ræða þessi mál og hef aldrei álitið
þau neitt feimnismál. Ég ræddi t.d.
reynslu mína af náminu í Leipzig í
sjónvarpsþætti sem mig minnir að
Jón Ólafsson hafi séð um og þar
komu fram fleiri sem stundað
höfðu nám í Þýskalandi. Og svo
kom Árni Snævarr og bað mig um
viðtal fyrir bók sína. Ég ræddi
þessi mál við hann opinskátt eins
og jafnan endranær og veitti
honum allar upplýsingar sem hann
bað um. Skyldi honum finnast að
hann hafi neytt mig til þess? Síðar
var ég beðinn að koma á útgáfu-
kynningu bókarinnar. Þar var ég
beðinn að flytja ávarp sem ég gerði
og gat leiðrétt í orðum ýmislegt
sem ranglega var fram sett í bók-
inni. Í því ávarpi minnti ég á lof-
orðið sem Árni gaf um að að ég
semdi texta við myndina ef hún
yrði birt. Þá brást Árni kurteislega
við og sagði að sér þætti þetta leitt,
hann hefði gleymt þessu loforði.
Ég lét gott heita en nú ber hann á
mig ósannindi með gífuryrðum
vegna þessa atriðis.
Síðan heldur Árni áfram
fimbulfambi sínu: „Enginn veit
raunar hvort hann [þ.e. Eysteinn]
og félagar hans hefðu nokkru sinni
viljað ræða þessa hluti ef einka-
bréfum þeirra hefði ekki verið
stolið“. Hvað skyldi maðurinn eiga
við með þessu? Álítur hann að við-
tal mitt við hann á sínum tíma hafi
verið að þakka innbroti og þjófn-
aði? Og enn skrifar Árni: „Eysteinn
hafði fram að þeim tíma sjaldan
séð ástæðu til að fjalla ítarlega um
flótta sinn til Austur-Berlínar.“
Það er vissulega hægt að brosa
að þessum ummælum og fáfræð-
inni sem þau afhjúpa. Hvaða
flótta? Hvers vegna hefði ég átt að
flýja – og það til Austur-Berlínar?
Ég hélt bara heim venjulega leið
eins og hver annar ferðalangur.
Bar mér svo einhver skylda til að
hafa frumkvæði um að opinbera
einkamál mín hér á landi? Ég hafði
lokið minni námsdvöl og farið
heim. Er eitthvað sérlega merki-
legt við það – eitthvað sem ég þarf
endilega að bera á borð fyrir alla
þjóðina? Ég gat ekki séð það, en
hins vegar sagði ég allt af létta
þeim sem um þetta vildu fræðast,
meira að segja Árna Snævari sem
launar þá fræðslu eins og hann er
maður til.
En þó að tilraun Árna til að sam-
sama mig einni sögupersónu í
skáldsögunni Kleifarvatni hafi
mistekist klaufalega, þá voru þetta
ekki einu tilburðir hans til sér-
kennilegra bókmenntaskýringa.
Síðla kvöld eitt fyrir nokkrum dög-
um hringdi hann til Tryggva Sigur-
bjarnarsonar, sem var við nám í
Dresden þegar ég var í Leipzig, og
reyndi að fá hann til liðs við þetta
hugsjónamál sitt, að heimfæra
sögupersónur Arnalds Indriðason-
ar upp á lifandi fólk. Árni hafði
ekki erindi sem erfiði frekar en
endranær. En ekki er öll nótt úti.
Við bíðum enn eftir frekari niður-
stöðum úr bókmenntarannsóknum
Árna Snævars. ■
AF NETINU
Stefna Pútíns í Úkraínu
Af hverju styður Pútín Janúkóvitsj? Fyrir
því virðist einkum vera ein ástæða. Júst-
sénko hefur lýst því yfir að ekki komi til
greina að rússneska verði opinbert tungu-
mál í Úkraínu enda þótt hún sé móður-
mál stórs hluta íbúanna. Þetta mislíkar
Rússum og sjá fram á að hér sé að mynd-
ast enn einn kúgaður rússneskur þjóðern-
isminnihluti í nágrannalandi. Sporin frá
Eystrasaltsríkjunum og þjóðrembustefna
stjórnvalda þar hræða vissulega. Á hinn
bóginn er Janúkóvitsj frá austurhluta
Úkraínu og nýtur fylgis meðal margra
rússneskumælandi íbúa þar. Hann er því
ólíklegur til að setja þetta mál á oddinn.
Sverrir Jakobsson á murinn.is
Deilt um Jerúsalem
Stærsta spurningin er nú um Jerúsalem
borg. Palestínumenn segjast ekki ætla að
gefa eftir kröfur sínar um að fá Jerúsalem
sem höfuðborg Palestínu og vitað er að
Ísraelar ætla ekki að gefa eftir Jerúsalem.
Friðarumræður Bandaríkjamanna og
áætlanir um að stofna palestínskt ríki
gætu meðal annars strandað á þessum
deilum. Hlutverk Bandaríkjanna verður
því að stilla til friðar og hugsanlega að
ákveða hvoru megin Jerúsalem mun
standa, í Palestínu eða í Ísrael. Ólíklegt
verður þó að teljast að niðurstaða fáist
sem báðir aðilar sætta sig við.
Ásdís Björk Jónsdóttir á tikin.is
Ekki umburðarlyndir
Íslendingar halda ef til vill að þeir séu
mjög umburðarlyndir gagnvart öðrum
þjóðum og menningu þeirra. Því miður
reynist svo ekki alltaf vera um suma og
stundum jafnvel mikinn hluta þjóðarinnar.
Oft er ekki annað hægt en að verða var við
fordóma ñ og það jafnvel þótt viðkomandi
segist ekki hafa neina fordóma. Eða
hversu oft er ekki talað um það að innflytj-
endur vilji ekki aðlagast? Og hversu oft er
ekki talað um það sem eitthvað slæmt að
þeir haldi sínum eigin siðum og búi í ná-
býli hver við annan í ákveðnum götum?
Þórður Sveinsson á mir.is
Vinstri menn eyða
Ef Reykjavíkurborg væri vel rekin gerðu
menn væntanlega ráð fyrir því að til auk-
ins kostnaðar kynni að koma á ýmsum
sviðum. En það virðist vera lenzka hjá ófá-
um vinstrimönnum að telja að rétt sé að
eyða öllu því fé sem þeir hafi yfir að ráða
þegar þeir komast með fingurna í opin-
beran rekstur. Hver kannast ekki við vin-
sælt orðalag á vinstrivængnum: „vannýttir
tekjustofnar“? Svo þegar aðstæður koma
upp sem kalla óhjákvæmilega á aukin út-
gjöld er eina ráð þeirra að hækka álögur á
skattgreiðendur. Eitthvað sem ætti alltaf
að forðast eins og heitan eldinn.
Þorsteinn Magnússon á ihald.is
EYSTEINN ÞORVALDSSON
UMRÆÐAN
SKÁLDSKAPUR OG
VERULEIKI
Hvaða flótta?
Hversvegna hefði ég
átt að flýja – og það til
Austur-Berlínar? Ég hélt
bara heim venjulega leið
eins og hver annar ferða-
langur.
,,