Tíminn - 25.09.1973, Side 8

TÍMINN
Þriöjudagur 25. september 1973
8
Sumsstaöar rifnuöu stór og falleg tré I húsagöröum upp meö rótum
eins og þetta. sem haföi staöiö af sér mörg óveörin á undanförnum ár-
um, en varö nú aö iáta i minni pokann.
fokiö út i veður og vind, en i gær-
dag veriö að finna dauðar og
hálfdauðar hænur um allt
nágrennið.
Tré rifnuðu
upp með rótum
Óteljandi eru þau sjónvarps-
loftnet og útvarpsloftnet, sem
slitnuðu, og viða kengbognuðu
sjónvarpsgafflar eins og virspott-
ar væru. Sums staðar sundruðust
reykháfar og hrundu niður á þök.
t fjölda garða slitnuðu tré upp
með rótum eða stofnar þeirra
kvistuðust sundur i átökunum.
Sem dæmi má nefna, að þrjátiu
ára gamall reyniviður, tólf metr-
ar á hæð, rifnaði upp við hús
Gunnlaugs Stephensens að
Laugarnesvegi 53, gamall hegg-
ur, sem oft hefur glatt augu
bæjarbúa með blómskrúði slnu, á
hroni Tjarnargötu og Vonarstræt-
is, lagðist upp að næsta húsi, rót
slitinn og laskaður, og þrjú tré I
garði að Hávallagötu 15 slitnuðu
upp og lögðust á hliðina.
Sllkt gerðist viða á þvi svæði,
þar sem veðurofsinn var mestur.
Það voru lika býsna margir, sem
hringdu til þess að segja frá þvi,
hvernig veðrið lék trén þeirra.
— Það var orðið fimmtiu ára
gamalt, sagði einn.
Annar hélt, að tréð, sem hann
missti, hefði jafnvel verið oröið
sjötiu ára. Það var auðheyrt, að
fólki var sárt um trén sin.
Glerflisarnar eins og
rýtingar i hjónarúminu
Anton Ólafsson, verkstjóri hjá
Bifreiðum og landbúnaðarvélum,
og kona hans, Kristjana Valdi-
marsdóttir, eiga heima á áttundu
hæð að Sólheimum 23.
— Ég var búinn að fara þrem
sinnum á tveggja stunda fresti til
þess að gæta að þvi, hvort allt
væri I lagi hjá fyrirtækinu, sagði
Anton, og klukkan var að verða
hálf-þrjú um nóttina. Byggingin,
sem við eigum heima i, er U-laga,
og veðrið stóð inn i kverkina, og
þaö voru anzi miklar sviptingar i
verstu hrinunúm. Allt nötraði og
skalf.
Við lágum vakandi i rúminu
hjónin, en svo fórum við fram úr
og fram I stofu til þess að horfa
þaðan á bil, sem stóð I streng og
virtist vera I þann veginn að fjúka
— lyftist annað veifið eins og
hundur, sem er að kasta af sér
vatni utan i þúfu, og seig svo loks
á hliðina og fór inn i næsta garð. t
þessum svifum kom svo járnplata
fljúgandi á svefnherbergisglugg-
ann, og mölbraut tvöfalt sjö milli-
metra þykkt glerið i honum og
þeyti öllu inn á hjónarúmiö, þar
sem við höfðum legið fyrir litilli
stund. Sjálf sogaðist járnplatan út
aftur, en á koddunum okkar og
sængunum lágu fimmtiu, sextiu
og sjötiu sentimetra langar gler-
flisar eins og hárbeittir rýtingar.
— Við hefðum liklega vaknað
dauð I morgun, sagði Anton og hló
við, ef við hefðum ekki fyrir staka
tilviljun farið upp úr rúminu, rétt
eins og æðri máttarvöld hefðu
sagt okkur það. Rúmfötin voru
talsvert skorin, eins og geta má
nærri, en ég veit ekki, hvort tepp-
iö á gólfinu skaddaðist lika.
Við fluttum okkur svo fram á
gang, þar sem enginn var glugg-
inn, og bjuggum þar um okkur, og
ég held, að ég hafi blundað eitt-
hvað á milli fimm og sjö um
morguninn. Ég hafði tyllt gömlu
divanteppi fyrir gluggaopið, og
þegar ég fór á rölt aftur, hringdi
ég og bað um hjálp. Hjálpar-
mennirnir komu klukkan niu og
negldu fyrir gatið.
300 simalinur rofnar á
Reykjavikursvæðinu
Hafsteinn Þorsteinsson, skrif-
stofustjóri hjá bæjarsimanum i
Reykjavik, sagði okkur, að á
Reykjavikursvæöinu væri um niu
hundruð simalinur i lofti, og hefðu
um þrjú hundruð slitnað i of-
viðrinu.
— Veður hefur sjálfsagt aldrei
valdiö jafnmiklum usla hjá
okkur, sagði hann. Að visu hefur
stundum meira slitnað hlutfalls-
lega af simalinum i gamla daga,
áöur en jarðstengir komu til
sögunnar, einkum af völdum is-
ingar i vetrarveðrum, en .aldrei
verið jafnmikið um linuslit og nú,
að ég hygg.
Loftlinur eru einkum i nýju
hverfunum, þar sem þær hafa
verið settar upp til bráðabirgða,
Grjótflugið var eins
og skafrenningur
—póstmenn f hrakningum
PÓSTMENN fóru ekki var-
hluta af óveðrinu, sem gekk
yfir suö-vestur landiö um
helgina. Þeir voru að koma af
fyrsta landsþingi póstmanna,
sem haldiö var I Munaöarnesi,
er þeir uröu fyrst varir viö
óveöriö, en þaö var undir
Hafnarfjalli. Póstmennirnir
voru i tveimur rútum frá Guð-
mundi Jónassyni og komust
þeir eftir mikla erfiöleika aö
Botnsskála.
Þegar þangað kom, var
þeim tjáð, að vegurinn væri
orðinn ófær, en trukkur frá
Vegagerðinni yröi sendur
þeim til hjálpar og ók hann
siðan samsiða stærri rútunni,
til að taka af henni mesta
rokiö,alla leiö niöur i Artúns-
brekku. Að sögn Reynis Ár-
mannssonar, hjá Pósti og
sima, varð fólkið, sem i minni
rútunni var, að þjappa sér
saman út-iannarrihliöinni til •
að vega upp á móti hvass-
viðrinu. Ef svo hefði ekki verið
gert, hefði bfllinn að öllum
likindum oltið. Ákaflega illa
gekk að komast til Reykja-
vikur, sagði Reynir, en þar
meö var ekki öll sagan sögö.
Þegar hann ætlaðiaðná sér i
leigubil, fékkst enginn til að
aka honum heim. Þegar hann
að lokum fékk far, varð að
velja göturnar sem ekið var
eftir, af mikilli kostgæfni, til
að foröastfljúgandi þakplötur
og annað lauslegt, sem var
viða á leiðinni. Allir, sem voru
i bilnum, voru sammála um
það, að þetta væri það allra
versta veður, sem menn hefðu
komizt I, og höfðu þó sumir lent
I þvi slæmu áður, sagði Reynir
aö lokum.
— Þetta er það allra versta
veður s^m ég hef nokkru sinni
lent- I,sagði Kristján
Thorlacius, en hann var i
einkabil um hálfs tima ferö á
undan rútunum. — Ég hef
lent i þvi að vera i bil, sem
fauk um koll i ofsaroki, en
' þetta var miklu verra. Við ók-
um i lest 20-30 bila, og hraðinn
hefur verið um 20-30 km á
klst. Verstur var veðurofsinn i
nánd við Tiðaskarð, en
lagaðist heldur, er komið var
úr Hvalfirðinum. Grjót-
hnullungarnir þreyttust eftir
veginum eins og snjór i skaf-
renningi, sagði Kristján að
siðustu.
-hs-
svo að fólk geti sem fyrst fengiö
sima, eða þar sem vegalengdir
eru svo miklar, að hlutfallslega
kostnaðarsamt er að koma fyrir
jarðstengjum. Svæði þau, sem
verst urðu úti, eru Breiðholts-
hverfi, Kópavogur, Hafnar-
fjörðurog Seláshverfi. Auk þessa
fuku um sextiu járnplötur af þaki
Grensásstöðvarinnar, en til allra
hamingju komst þó ekki vatn
þar inn.
— Simanotkun hefur veriö gifur-
leg, sagði Hafsteinn, og kerfið
farið úr skorðun af þeim sökum,
og við urðum að birta útvarpstil-
; kynningu, þar sem fólk var beðið
að stilla hringingum til okkar I
hóf, þvi að simasamband við
sumar deildir hjá okkur varö
alveg óvirkt. Við urðum lika að
biðja fólk að vera þolinmótt og
umburðarlynt, þvi að það tekur
sinn tima að koma i lag öllu, sem
úr skorðum gekk. En að þvi vinna
allir menn, sem við höfum til-
tæka.
Miklar rafmagnsbilanir
hjá Rafmagnsveitu
Reykjavikur
— Það urðu miklar truflanir á
orkuveitusvæði Rafmangsveitu
Reykjavikur, sagði Haukur
Pálmason yfirverkfræðingur.
Orkuveitusvæðið nær um Garða-
hrepp, Kópavog, Seltjarnarnes,
Mosfellssv. og hluta Kjalarness,
auk Reykjavikur, og það varð
straumlaust af og til á mánu-
dagsnóttina vegna seltu, sem
settist i spennustöðina á
Geithálsi. Miklar truflanir urðu
þar, sem loftlinur eru, svo sem i
Kópavogi, Breiðholtshverfi, á Ar-
túnshöfða og Seltjarnarnesi, þvi
aö vinnuskúrar, járnplötur og
annað byggingarefni fauk á þær
og sleit þær.
1 öllum Garðahreppi var raf-
magnslaust frá klukkan tvö á
mánudagsnóttina til niu að
morgni, þvi að staur brotnaði i
háspennulinu, sem flytur þangað
rafmagn.
1 Mosfellssveit varð lika raf-
magnslaust á stóru svæði, þvi aö
Úlfarsfells- og Reykjalinur
biluöu. Eldingu laust niðrur i
Skammadalslinu, og loks rofnaði
linan upp að skiðaskálanum i
Hveradölum.
Miklar skemmdir urðu á götu-
ljósum — ljósker brotnuðu,
stólpar skekktust og álmur
snérust, svo að þær horfa skakkt
upp. Unnið er af kappi að við-
geröum, og er senn komið raf-
magn á öllu svæðinu, en lengri
tima mun taka að koma götu-
lýsingu I lag.
Mjog bagalegt var, aö Ulfars-
fellslinan rofnaði, þvi að hún flyt-
ur rafmagn i rannsóknarstöðina
á Keldum og rannsóknar-
stofnanirnar á Keldnaholti.
,,Það steypti allt stömp-
um.”
— Svo urðum við fyrir þvi
óhappi, sagði Haukur, að sæ-
strengurinn milli Klepps og
Gufuness rofnaði. Búið var aö
leggja sæstrenginn fimm
hundruð metra út á sundið frá
Kleppi og tengja þar við enda
strengs, sem halda átti áfram að
leggja nú i vikunni. Við þetta var
notaður flotkrani Reykjavikur-
hafnar, og voru á honum þrir
lagningarmenn, tveir Danir og
einn Islendingur, og þriggja
manna áhöfn.
1 rokinu tók kranann að reka,
og við það slitnaði sæstrengurinn
um tenginguna og sökk i sæ.
Veðrið var alveg óskaplegt upp úr
miðnættinu, og bæði Magni og
bátur frá Köfunarstöðinni,
Orion, voru fengnir til aðstoðar.
Þeir fóru svo meö mennina af
flotkrananum i land.
— Það var ekki svo litið, sem
gekk á, sagði Grétar Ársælsson,
einn íir áhöfninni á flotkranan-
um, og get ég þó ekki sagt sög-
una til enda, þvi að ég fór í land
um sjöleytið.
Þannig var það, aö það áttu að
vera vaktaskipti klukkan fjögur
á sunnudaginn, en þeir, sem út
áttu aö koma, komust ekki fyrr en
upp úr sex. A flotkrananum er
tuttugu metra bóma, sem tók
geysimikið á sig, og þetta var
feiknarsjór, svo að við lágum
annað veifiö í kafi, eins og nærri
má geta. Tjöld, sem tenginga-
mennirnir höfðust við i, rifnuðu
auðvitað, en húsið á flotkranan-
um var traust og gott og haggað-
ist ekki, þó að kraninn steypti
stömpum.
Ég er ekki að leyna þvi, aö þaö
var svo sem ekkert skemmtilegt
að vera þarna úti á sundinu, eins
og veðrið var. Á hinn bóginn var
ekki nein hætta á þvi, að flot-
krananum hvolfdi, þrátt fyrir
yfirbygginguna, og Danir, sem
með okkur voru, báru sig karl-
mannlega, enda vanir tenginga-
menn sem hafa komizt i sitt af
hverju um dagana. — Nei,
skemmtileg var vistin ekki, sagöi
Trétar og hló við.
Hús hrundi á Álftanesi
Hús, sem verið var að byggja
aðMelshúsum á Alftanesi, hrundi
bókstaflega I óveðrinu. Fyrst tók
þakið af i heilu lagi, og fauk það
niður i fjöru, en siðan hrundu
veggir hússins, sem hlaðnir voru
úr steini. Húsið var orðið fokhelt.
A öðrum stað á Alftanesinu fauk
uppsláttur að húsi gjörsamlega.
Þá fauk bilskúr, og inni i honum
var nýr bill, sem talinn er ónýtur
eftir. Þakplötur losnuöu á nokkr-
um húsum á nesinu. Engin slys
urðu á mönnum. Álftanesbúar
eru dálitiðuggandi, vegna þess að
á morgun er stórstreymt, og ef
veðrið heldur svona áfram, getur
fariðilla, eins og komið hefur fyr-
ir þar út frá.
Gróðurhúsin illa leikin
Viða urðu miklir skaðar hjá
garðyrkjubændum. Rúður i
gróðurhúsum brotnuðu og plast-
tjöld yfir beðum fuku. Hjá Jó-
hanni Kr. Jónssyni i Dalsgarði i
Mosfellsdal brotnuðu t.d. 200 rúð-
ur i einu gróðurhúsi. Sagði Jó-
hann i gærmorgun, að varla tæki
þvi að kippa sér upp við slikan
skaða, þvi oft brotnuðu rúður i
gróðurhúsum i slæmum veðrum,
en þetta væri óvenju mikið i einu,
og væri nóg að gera næstu vikuna
við að setja nýtt gler i.
Ekki stóð eitt einasta biðskýli
uppi meðfram veginum I Mos-
fellsdal i gærmorgun, og á einum
staö'féll skýli á heitavatnsrör; og
fór það sundur.
Bátatjón i Vogum
Sveinn Pétursson, fiskmats-
maöur i Vogum, sagði Timanum,
að þar hefði verið aftakaveöur og
mikið hafrót.
— Tveir litlir vélbátar urðu fyr-
ir stórskemmdum, sagði hann, og
annan þeirra, Hring Jóns
Kristjánssonar, rak upp I hafnar-
garðinn, þar sem hann brotnaði,
en hinn, Katrin frá Akranesi,
sökk. Auk þess sökk á legunni
trillubátur, eign Magnúsar
Kristjánssonar. Uppi i þorpinu
fauk vföa járn af húsum að meira
eða minna leyti, og fleiri
skemmdir urðu af völdum
veðursins.
Þök fuku i Keflavik
Þakið fauk f heilu lagi af húsinu
Lyngholti 8 i Keflavik. Er þetta
þriggja hæða hús og allstórt um
sig. Þakiö lenti niður á milli húsa
og olli ekki frekari skemmdum.
Þá fauk hluti af þakinu á Mána-
bakka, sem er I útjaðri bæjarins.
Megnið af járninu fauk af þaki
hússins við Vatnsnesveg 9, og
einnig fauk mikið járn af þaki
Hafnargötu 44 og hafnarskrif-
stofuhúsinu. Ekki munu járn-
plöturnar hafa lent I gluggum
húsa, né valdið skemmdum. Lög-
reglumenn voru á ferli alla nótt-
ina við safna járninu saman i
myrkrinu, þvi Keflavik var raf-
magnslaus lengst af. Kom raf-
magnið ekki aftur fyrr en um kl. 8
að morgni.
Bflskúr fauk við Hólabraut 2 og
annar við Háaleiti 28. Gamall bil-
skúr við Hafnargötu 72, sem verið
var að rifa, fauk niður og
skemmdi grindverk i leiðinni.
Mikill sjógangur var i Keflavik,
og gekk brimið langt upp i bæ.
Menn voru i öllum bátum i höfn-
inni um flóðið, sem var um kl. 5
um nóttina. Snorri, 18lesta bátur,
slitnaði upp, en það tókst að
bjarga honum upp i fjöru, og mun
hann litt eða ekki skemmdur.
Ekki er vitað til að neinn maður
hafi meiðzt i Keflavik af völdum
veðurofsans.
Steinunn gamla sökk
Mikill gangur var við höfnina I
Sandgerði. Þar voru átján bátar
inni. Þrátt fyrir alls kyns ráð-
stafanir skemmdust 12 þeirra
eitthvað. Steinunn gamla sökk, en
hún er gamall trébátur.
Attu menn þar mjög erfiða nótt
við að bjarga þvi, sem bjargað
varð.
Þakplötur i
svefnherbergi
Að sögn lögreglunnar á Akra-
Framhald á bls. 13