Fréttablaðið - 27.11.2004, Blaðsíða 48

36 27. nóvember 2004 LAUGARDAGUR
Haukur gullsmiður
Smáralind s. 577 7740
Laugavegi 40 s. 551 1511
Haukur gullsmiður
Opnar nýja verslun á Laugavegi 40
Verið velkomin
Íþróttanörd af lífi og sál
Hann segir rússneska þjálfarann Anatolí Fedioukine hafa kennt sér að hitta í mark hjá Fram og einnig pabba sinn sem var á bakinu
á honum með þjálfun í sokkabolta síðan hann var sex. Báðir miklir örlagavaldar í að fullmóta nýjustu handboltastjörnu Íslendinga.
Þórdís Lilja Gunnarsdóttir kynntist Róberti Gunnarssyni betur gegnum símastrenginn Ísland-Danmörk.
Það er komin ný og blikandi
stjarna á íslenska handboltahim-
ininn. Hún sást fyrst á sporbaug
yfir Árbænum, síðan í strætólínu
ofan við Safamýri þaðan sem hún
skaust til Árhúsa í Danmörku og
glitrar sem aldrei fyrr. Aðdráttar-
afl hennar er svo mikið að íslensk-
ur handbolti gæti risið hraðbyri
upp á sama stall og hann stóð
þegar „strákarnir okkar“ voru og
hétu kringum 1990. Á nýafstöðnu
heimsbikarmóti í Svíþjóð hafnaði
íslenska landsliðið í fimmta sæti
sterkustu þjóða heims. Línumað-
urinn Róbert Gunnarsson var
markahæsti maður mótsins, með
45 mörk í fimm leikjum, eins og
það væri ekkert mál.
„Jú, þetta er auðvitað hellings-
mál og mikil vinna, og alls ekki
hægt án félaganna. Þeir þurfa að
gefa á mig svo ég skori. Það er
líka heppni að fá boltann þegar
maður er frír og þetta skilar sér
allt í markið; góðir félagar, mikil
æfing og áræðni,“ segir Róbert
sem er í tvíburamerkinu, 24 ára
fjölskyldumaður í Árhúsum þar
sem hann leikur með úrvalsdeild-
arliðinu Aarhus GF. Lið hans er
efst í dönsku úrvalsdeildinni og
Róbert langmarkahæsti maðurinn
í danska úrvalinu.
Sportið með móðurmjólkinni
„Ég hef alltaf verið íþróttanörd,“
segir hann hlæjandi. „Hékk aldrei
úti í sjoppu með flotta liðinu. Ég
er Árbæingur í húð og hár og
kominn af mikilli Fylkisfjöl-
skyldu, en föðurafi minn, Baldur
Kristinsson, er einn stofnandi
handboltadeildar Fylkis og pabbi
minn, Gunnar Baldursson, var þar
formaður. Þá voru allar föðursyst-
ur mínar í handbolta eða fótbolta
með félaginu og því ekkert annað
lið sem kom til greina. Ég fékk
sportið með móðurmjólkinni og
æfði alla mína yngri flokka hand-
bolta og fótbolta, en pabbi þjálfaði
okkur strákana í fótbolta.“
Róbert segist hafa kvatt Fylki
með söknuð í hjarta en þá átti
hann ekki annars úrkosti þar sem
félagið átti ekki til viðeigandi
flokk fyrir strákinn sem hafði
verið í unglingalandsliðinu síðan
hann var þrettán. „Ég var alltaf í
úrtakshópnum en fór ekki að spila
landsleiki fyrr en sextán ára. Þá
var öllum gefinn séns og ég bara
góður í meðallagi, rétt eins og ég
er núna,“ segir hann hæverskur
og bætir við að stærð og styrkur
hafi líka ráðið úrslitum en Róbert
nær 190 sentimetra upp í loftið.
„Ég valdi Fram vegna þess að
félagar mínir höfðu skipt þangað
og ég þekkti Heimi Ríkharðsson
þjálfara úr unglingalandsliðinu.
Aðalástæðan var samt að styst
var með strætó í Safamýrina.“
Sér eftir uppgjöf í breikdansi og
gítarnámi
„Á endanum valdi ég handboltann
því í fótboltanum var svo mikil
pressa á að skrifa undir samning,
auk þess sem fótboltaforystan
prédikaði yfir manni að hætta í
handboltanum því fótboltinn væri
svo miklu betri. Þessu var öfugt
farið í handboltanum þar sem
maður var hvattur til að vera í
báðum greinum og aldrei nein
pressa. Mér fannst félagsskapur-
inn í handboltanum meira virði,
strákarnir skemmtilegri og ferð-
irnar líka, þótt við þyrftum að
borga þær sjálfir en í fótboltanum
var allt frítt. Fótboltanum fylgir
snobb sem ég kann ekki við með-
an í handboltanum er allt frjáls-
legra og á leiknótum. Innst inni
leið mér mér líka betur á hand-
boltavellinum,“ segir Róbert og
bætir við að handbolti hafi upp á
margt að bjóða: ákveðna list, fal-
leg skot og tilþrif en líka harka-
legar tæklingar og aldrei dauðan
kafla.
Þrátt fyrir óbilandi íþrótta-
áhuga Róberts á æskuárunum var
reynt að vekja með honum áhuga
á öðru.
„Ég var sendur í breikdans en
gafst fljótt upp, þótt ég hefði
betur haldið áfram og væri þá
kannski ögn liprari á dansgólfinu.
Þá var ég um tíma í gítarnámi hjá
Óla Gauk en hætti um leið og ég
var farinn að geta spilað lög. Ég
sé mikið eftir því núna og gæti
ekki bjargað mér með einfaldan
slagara í útilegu, sem er synd því
ég var búin með allt undirbún-
ingsnám. Það var bara svo mikið
að gera; boltinn tók sinn tíma,
strætóferðir voru tímafrekar og
varla tími til að vera til. Annars
lifði ég fyrir boltann og versta
straff sem foreldrar mínir gátu
sett mig í var æfingabann í bolt-
anum.“
Heilbrigð, stresslaus,
dönsk tilvera
Róbert býr með Svölu Sigurðar-
dóttur læknanema og fósturdótt-
ur í Árhúsum, en Svala hefur lok-
ið helmingi læknanámsins ytra.
Róbert segir lífið í Danmörku
ljúft og langar ekki að hreyfa sig
nema eitthvað bitastætt bjóðist.
„Ég elti Svölu og sé ekki eftir
því, enda gott skref að fara hing-
að. Ég vissi ekki mikið um deild-
ina en hún hefur styrkst mikið og
mun sterkari en þegar ég kom
fyrst. Það er geysigaman að spila
hér og mikill áhugi á handbolta í
Danmörku. Næsta skref er alls
óráðið en komi eitthvað virkilega
spennandi upp á mun ég vitaskuld
skoða það. Ég hef mestan áhuga á
toppbolta með þýsku toppliðunum
eða þessum fjóru spænsku. Hins
vegar er enginn hægðarleikur að
komast þar að. Ef maður heldur
áfram að æfa vel er þó aldrei að
vita.“
Dagur í lífi Róberts hefst á
fótaferð um níuleytið, hafragraut
í morgunmat og svo lyftingum í
ræktinni. Hann snæðir hádegis-
matinn oft með félögunum og
vinnur svo heimilisstörf eða út-
réttar þar til handboltaæfing kall-
ar seinnipartinn. Kvöldin notar
hann til að njóta fjölskyldunnar.
„Það er rólyndislíf að vera at-
vinnumaður í handbolta og því
mikilvægt að nýta tímann vel og
mennta sig samhliða boltanum.
Ég var byrjaður í markaðs- og
hagfræði þegar ég þurfti að
hætta vegna Ólympíuleikanna.
Það nám kallar ekki á mig aftur
en ég er að reyna að finna mína
námsleið. Veran í Danmörku
hefur haft góð áhrif á mig og
sökum þess hve konan er mikið
heilsufrík er ég orðinn heilbrigð-
ur í mataræði, en var voðalegur
djönkari og sjúkur í skyndibita.
Lífið hér er þægilegt og enginn
hasar í Dönum. Ekki þetta fjár-
ans stress sem er svo áþreifan-
legt á Íslandi. Danir gera hlutina
tímanlega og við erum að læra af
þeim; blanda saman því góða við
hið góða íslenska.“
Laus við allt hálfkák
Róbert var afleitur í dönsku þegar
hann fór utan fyrir tveimur og
hálfu ári, en nú skilur hann orðið
málið og segir þá sem vilja geta
skilið sig. Þrátt fyrir velgengni og
frægð segist hann njóta friðar á
götum úti.
„Auðvitað þekkja mig margir
og danskir handboltamenn eru
stjörnur í augum fólksins. Ég verð
aldrei fyrir beinu ónæði en vissu-
lega gjóa margir á mig augum og
biðja stundum um eiginhandar-
áritanir, eins og gengur.“
Hann segir framtíðarmarkið að
endast í boltanum einhver ár í við-
bót, mennta sig og vera góður fjöl-
skyldufaðir.
„Ég er fremur rólegur náungi
og skynsamur. Ég ana ekki að
neinu að óhugsuðu máli, þótt ég
geti líka verið æstur og tekið vit-
lausar ákvarðanir. Ég hugsa á
hverri æfingu og í hverjum leik
hvernig ég geti bætt mig. Það
verður enginn góður handbolta-
maður nema að fara í hvern ein-
asta leik til að berjast á fullu og á
hverja æfingu til að bæta sig.
Maður verður að vera einbeittur
og laus við hálfkák; þá skilar sér
árangurinn.“
Róbert segir félagana gera grín
að sér fyrir að fylgjast ekki með
eða þekkja fræga handboltamenn
á vellinum. „Ég einblíni meira á
sjálfan mig í staðinn. Samningur-
inn við Aarhus GF er laus næsta
sumar og aldrei að vita hvað
gerist. Ef maður er heppinn getur
maður haft það ágætt fjárhagslega
í atvinnumennskunni, en þarf líka
að hafa fyrir því. Laun handbolta-
manna eru ekki sambærileg við
fótboltamenn í heimsklassa en
sjálfur hef ég það ágætt, þótt
bankabókin sé langt frá því að
sligast,“ segir þessi prúða og
indæla handboltastjarna áður en
hann haskar sér á æfingu. ■
RÓBERT GUNNARSSON LANDSLIÐS- OG ATVINNUMAÐUR Í HANDBOLTA Markahæsti leikmaður dönsku úrvalsdeildarinnar og nýjasta stjarna íslenska landsliðsins segist
ánægður með lífið hjá Aarhus GF en tilbúinn að skoða tilboð hjá toppliðum í Þýskalandi og á Spáni.
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/K
IM
H
AU
G
A
AR
D
48-49 (36-37) Helgarefni 26.11.2004 15.55 Page 2