Tíminn - 12.03.1974, Blaðsíða 14

18
TÍMINN
Þriðjudagur 12. marz 1974.
Þeir hefðu bitið á bera önglana, beitan skipti engu
máli, og þeir komu stökkvandi um borð, flestir með
öngulinn í kviðnum. Það var ekkert tóm til að tala
saman, þetta var feiknavinna. Haf ið rétti fram f jársjóði
sina f ullum höndum og hrópaði til þeirra að taka af það,
sem þeir vildu. Og þeir tóku og tóku: sex, sjö, átta kíló-
gramma f iska, hátt á annan metra að lengd, þangað til
fyrsta, tryllta eftirvæntingin var orðin að slævandi vana
og loks að þreytandi kvöl. Að hefja fiskinn upp úr
sjónum, rykkja önglinum úr honum, kasta honum frá
sér, setja nýja beitu á og kasta út, allt urðu þetta
smáatriði geysilegs erf iðis, og það var eins og mennirnir
yrðu vélrænir hlutar verks, sem gekk jafn sjálf krafa og
stóra gangan, sem æddi fram í sjónum fyrir neðan þá.
Mávarnir komu gargandi til þeirra og öðluðust hlut í
myndinni. Kulið, sem barst yfir flötinn, bar rifrildið i
mávunum uppi yfir franska flotanum, þar sem störfin
við að af hausa, hreinsa innvolsið og f letja fiskinn voru i
fullum gangi, meðan kænurnar fluttu aflann í skipin.
Þetta var blóðvöllur, sem engan átti sinn líka, og þegar
einhver varð í vegi fyrir öðrum, kváðu við hótanir og
formælingar, án þess nokkur heyrði til annars, enda
engin meining á bak við. Þegar menn stóðu ekki uppi
lengur, hentu þeir sér niður — einn hér, annar þar, —
rennvotir af svita og sjó, handarbökin orðin stinn af
blóði.
Báturinn var orðinn djúpsigldur, enda fullur af fiski,
og meðvitundin um heppnina, sem verið hafði með þeim,
kom þeim fyrr á fæturna en koniakssjúss hefði megnað.
— Þetta er góð byrjun, sagði Eiríkur.
— Það var líka mjótt á mununum, að við næðum í
skottið á þessari göngu, sagði Jón. Sjáið bara!
Hann benti út yfir sjóinn. Þar var hvergi fisk að sjá.
En það var ekki svo, aðgangan væri farin hjá. Hún hafði
bara breytt um stefnu. Einhvers konar hindrun, það
þurfti ekki að vera annað en litarrák í sjónum eða
einhver dularfull orsök úti fyrir Sandi, hafði komið
aðmírálnum í þessum neðansjávarf lota til að sveigja á
stjór, og á eftir honum hélt öll f ylkingin, en glampinn af
skrokkum þeirra var eins og endurskin niðri í sjónum.
Jónas skreið fram í bátinn og virti aflann fyrir sér.
— Og það er ekki einn einasti bátur annar frá Skarðs-
sföð á sjó, sagði hann.
— Nei, svaraði Jón. Ólafur hafði einhverja vinnu i
landi i dag handa mannskapnum, og þeir sögðu mér, að
þeir yrðu ekki tilbúnir að fara út f yrr en í kvöld.
— Og það fer nú að líða að því, sagði Eiríkur. Þetta er
þriðja ofanígjöfin, sem ég hef gefið þessum feita
ræningja á tveim dögum og skal ekki verða sú siðasta.
Þeir skoluðu af sér og röbbuðu hlæjandi saman á
meðan. Þeir voru í ágætu skapi, og þreytan var horfin
með öllu. Svo drógu þeir akkerið inn og settu vélina i
gang.
IX.
Hann talar við Svölu
Þegar þeir nálguðust land, sáu þeir, að margt manna
var saman komið niðri við ströndina. Einhvern veginn
höfðu íbúar Skarðsstöðvar getið sér til um, hvað væri á
seyði, og kænur voru þegar á leið út að vélbátunum, sem
lágu úti á bátalæginu. Þarna voru bæði karlmenn, konur
og börn, og meðal þeirra, sem biðu, sá Jónas Svölu.
Það var f jara, þegar þeir lögðu að, en bryggjan var
það vel byggð, að báturinn gat farið upp að henni, fest
þar og losað undir eins.
Eiríkur stökk í land og gerði fast, og síðan var tekið til
við að koma af lanum í land undir spurningaregni, er þeir
Jónas og Jón reyndu að svara eftir beztu getu.
Eiríkur var staðráðinn í að senda hvert einasta kíló af
aflanum suður til Reykjavikur með ,,Þórði" daginn
eftir, og Jón var honum sammála um, að það væri
skynsamlegt. Þeir myndu fá gott verð fyrir þorskinn —
að ekki sé minnzt á lúðurnar. Þess vegna var f iskurinn
borinn upp í pakkhús Guf uskipafélagsins, og Eiríkur gaf
f yrirskipanir og fékk stráka til að bera, en snerti sjálf ur
ekki á verki.
Þetta var í fyrsta skipti, sem hann kom fram sem yf ir-
maður. Hann hafði ýtt Ölafi Guðmundssyni til hliðar,
tekið Jón Súrsson í þjónustu sína og keypt af honum
bátinn, og nú gaf hann Jónasi fyrirskipanir, alveg eins
og yfirmaður gefur verkstjóra fyrirskipanir, svipað og
hann var vanur að skipa símamönnunum fyrir, án þess
að beita nokkurs konar hörku eða gera lítið úr neinum. í
þessu litla hlutafélagi var hann sá sterki, sá ríki og sá,
sem réði.
Hæfileikar hans í þá átt að skilja hlutina, komu hvað
bezt fram í því, hvernig hann stjórnaði uppskipuninni.
Innan f imm mínútna var allt farið að ganga svo jafnt og
misfellulaust, að það var eins og hann hefði sett vél í
gang og þyrfti nú ekki annað en líta eftir. Og þá var það,
sem hann fór að tala við Svölu.
Frá því hún var smábarn, hafði hún umgengizt karla
fremur en konur. Hún kunni að róa, sigla seglbáti og
stjórna vélbáti eins vel og hver sjóari, og hún þekkti
Bréiðafjörðinn eins og fingurna á sér.
Hún hafði haft meiri áhuga á því að sjá f iskinn borinn i
and heldur en að hitta þennan nýkomna mann, og hann
yar svo upptekinn af að fylgjast með vinnunni, að hann
s/eitti henni enga eftirtekt. Þegar eftirvæntingin rénaði
Dg áhorfendunum fækkaði og flestir farnir heim til sín,
Þetta er prófraunin á
geimtaugar okkar.
IVið erum komin\ 111 Þess 2
' inn i stjörnubelti,f°r.ðast
ungfrú Dalla Við'; steinf"a:
iverðum að lækka|f'u6st3árl
nugið.^^awi
1 ekki'sá eini, sem
Iþarf eitthvað styrk,
P'~~aandi, Dalla.-^
[Dalla er um borð f HL-flau,
j á leiðinni til fjarlægs
istjörnu! erfis.y l------------*
IL-hraðar en ljósið
iiWliiill
Þriðjudagur
12. marz
7.00 Morgunútvarp.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Eftir hádegið. Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og spjallar við hlustendur.
14.30 Ferðalag á frændaslóð-
ir. Konráð Þorsteinsson
flytur erindi, fyrri hluta.
15.00 Miðdegistónleikar.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.25 Popphornið
17.10 Tónlistartimi barnanna
Ólafur Þórðarson sér um
timann.
17.30 Framburðarkennsla i
frönsku.
17.40 Tónleikar
18.00 Barnið og samfélagið.
Margrét Margeirsdóttir og
Pálina Jónsdóttir sjá um
þáttinn.
18.20 Tónleikar. Tilkynning-
ar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.25 Fréttaspegill
19.40 Þórbergs vaka Þórðar-
sonar skálds a.
21.10 Einleikur á fiðlu.
, Ruggiero Ricci leikur lög
eftir Fritz Creisler.
21.30 Á hvitum reitum og
svörtum Ingvar Ásmunds-
son flytur skákþátt.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Lestur
Passiusálma (26)
22.25 Kvöldsagan: „Vöggu-
visa” eftir Elias Mar. Höf
undur les (7)
22.45 HarmonikulögFrancone
leikur.
23.00 Á hljóðbergi. Clara Pon-
toppidan leikur þátt úr ,,En
kvinde er overflödig” eftir
Knud Sönderberg. Meðleik-
ari: Pouel Kærn.
23.30 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Litið skákmót i sjón-
varpssal. Þriðja skák.
Forintos, hvitt. Tringov,
svart. Skákskýringar flytur
Guðmundur Arnlaugsson.
21.05 Valdatafl. Breskur
myndaflokkur. 5. þáttur.
Umhugsunarefni. Þýðandi
Jón O. Edwald. Efni fjórða
þáttar: Bligh-fyrirtækið
sækist eftir umfangsmikl-
um verksamningum við
Arabalönd, en brátt kemur i
ljós, að Arabar hafa illan
bifur á fyritækinu vegna
fyrri greiðasemi Wilders við
Israelsmenn. Þá er brugðið
á það ráð að stofna sérstakt
fyrirtæki, til að annast fyrr-
nefndar framkvæmdir. Með
i ráðum er framgjarn
Libanonmaður, og brátt
þykist hann sjá sér leik á
borði að hafa meiri hagnað
af þessum feluleik en hon-
um var upphaflega ætlað.
Wiider tekst þó að sjá við
þessu með aðstoö Susan
Weldon og hefur sjálfur
mestan hag af ævintýrinu.
21.50 Heimshorn. Fréttaskýr-
ingaþáttur um erlend mál-
efni. Umsjónarmaður Sonja
Diego.
Berjumst fyrir frelsi.
Sænsk fréttamynd um
frelsisbaráttu undirokaðra
þjóðfélagshópa i norð-aust-
ur héröðum Brasiliu. Lýst
er starfi prestsins Don
Camaras. og rætt við al-
þýðufræðarann Poulo
Freira, sem reynir að virkja
fólk til starfa i þágu samfé-
lagsins. Þýðandi Dóra Haf-
steinsdóttir. (Nordvision —
Sænska sjónvarpið)
Dagskrárlok.