Fréttablaðið - 12.12.2004, Blaðsíða 46
Þ að fyrsta sem mörgum dett-ur í hug þegar þeir sjáBenedikt Grétarsson er:
„Þessi er nú býsna líkur jólasveini
í útliti!“ Eflaust myndi ýmsum
mislíka slík samlíking en Bene-
dikt, ábúandi á Sléttu í Eyjafjarð-
arsveit, fagnar henni. Hann er
nefnilega að eigin sögn hrein-
ræktaður jólasveinn og rekur
Jólagarðinn í nágrenni Akureyrar
ásamt eiginkonu sinni, Ragnheiði
Hreiðarsdóttur.
Þó að Jólahúsið í Jólagarðinum
í Eyjafjarðarsveit tilheyri ekki
Akureyri er það engu að síður orð-
ið eitt af einkennistáknum Akur-
eyrar og sumir koma gagngert til
bæjarins til að heimsækja jóla-
sveininn í Jólagarðinum og skoða
þá litskrúðugu veröld sem þar er
að finnna.
Þegar Fréttablaðið tók hús á
jólasveininum var klukkan farin
að síga í 10 að kvöldi en þrátt fyrir
það voru enn viðskiptavinir í Jóla-
húsinu og ekki þreytu að sjá á
Sveinka. Hann rauk að vænu
hangikjötslæri sem hékk í bita í
loftinu, skar væna flís og gaf
blaðamanni. „Hérna færðu
Húskarlahangiket. Við erum í sam-
starfi við Kjarnafæði um vinnslu á
þessu kjöti sem er reykt en ósoðið.
Þetta kjöt verður vinsælla með
hverju árinu og ég reikna með að
við seljum um 500 læri í ár,“ segir
Benedikt. Í Jólahúsinu er staddur
viðskiptavinur sem staðfestir vin-
sældir kjötsins. „Ég er búinn að
kaupa 10 svona læri núna fyrir jól-
in og senda vinum og ættingjum
sem gjarnan hengja það upp í eld-
húsinu. Það verður enginn svikinn
af þessu góðgæti og ég veit um
hjón í Ólafsfirði sem keppast á
hverjum morgni um að komast í
kjötið,“ segir
viðskiptavinur-
inn um leið og
hann pantar
þrjú læri til við-
bótar hjá jóla-
sveininum.
Lítil trú á
jólahúsinu
Benedikt og
R a g n h e i ð u r
hófu rekstur
Jó lagarðs ins
1996. Þá var
ekkert slíkt hús
starfrækt á
landinu en nú
eru tvö til við-
bótar komin
upp á höfuð-
borgarsvæðinu.
„Við vorum að
velta fyrir okk-
ur á þessum
tíma að fara út í
eigin atvinnu-
rekstur og dutt-
um niður á
þessa hug-
mynd. Þá viss-
um við ekki að
sambærileg hús
væru starfrækt
erlendis og við
erum mjög
ánægð með að
hafa fengið
hugmyndina án
þess að vita af
því. Fyrir utan
nánustu vini
okkar hafði
enginn trú á að
rekstur af
þessu tagi
myndi standa
undir sér, hvað
þá hér í sveit-
inni. Ég held meira að segja að nú,
átta árum síðar, telji margir að
þetta sé bara „hobby“ hjá okkur.
Að minnsta kosti fæ ég oft spurn-
ingar sem hljóða sem svo: „Þetta
er rosalega sniðugt hjá þér en við
hvað vinnurðu?“, segir Benedikt
og er greinilega skemmt en bætir
svo við: „Þetta er full vinna hjá
okkur hjónunum. Þar sem ég er
jólasveinninn þá stend ég vaktina í
Jólahúsinu, tek á móti gestum og
afgreiði, en konan mín sér um að
stilla upp vörum og margt fleira.
Þar að auki eigum við fjögur börn
sem koma einnig að rekstrinum og
frá október og fram að jólum erum
við með einn starfsmann á laun-
um.“
Það vekur fljótlega athygli
blaðamanns að Benedikt talar
aldrei um viðskiptavini eða kúnna
heldur ætíð gesti. „Að sjálfsögðu
lifum við á því að fólk versli hjá
okkur en hinir, sem kannski koma
aðallega til að skoða, eru alveg
jafn velkomnir. Fari þeir héðan
ánægðir þá er það góð auglýsing
sem skilar sér að lokum. Hingað
koma líka oft stórir barnahópar til
að skoða og ég fagna þeim sem
öðrum gestum,“ segir Benedikt.
Jólagarðurinn var opnaður al-
menningi í sumarbyrjun; tún orðin
vel gróin og stutt í fyrsta slátt hjá
bændum í nágrenni hins fagur-
rauða Jólahúss. „Það að við hófum
starfsemi að sumri til kynnti ef-
laust undir þá skoðun flestra að
við værum alveg búin að tapa okk-
ur. Við fengum hins vegar athygli
fyrir vikið og það var einmitt það
sem við vorum að vonast eftir.“
Þrátt fyrir tiltölulega lítið hús-
rými er gífurlegt vöruúrval í Jóla-
húsinu og skrautmunir af öllum
toga þekja veggi, gólf og loft. „Við
reynum að hafa vörurnar vandað-
ar og til að mynda erum við með
til sölu handunnar afurðir frá yfir
80 íslenskum listamönnum um
þessar mundir. Þar að auki erum
við með vörur sem eiga uppruna
sinn vítt og breitt um heiminn.“
Tuttugu milljónir í jólahúsið
Miklir fjármunir hafa farið í upp-
byggingu Jólagarðsins og að sögn
Benedikts liggur kostnaður við
húsið eitt og sér ekki undir 20
milljónum króna. Þau hjónin hafa
þó ekki notið neinna opinberra
styrkja. „Við sóttum í upphafi um
einn styrk en fengum hann ekki
og höfum ekki borið okkur eftir
fleiri styrkjum. Við erum hins
vegar svo heppin að eiga að öfl-
ugt heima-
varnalið sem
skipað er vin-
um og ættingj-
um og þetta
fólk hefur
hjálpað okkur
mikið með
vinnuframlagi.
Án stuðnings
þessa fólks
hefðum við
ekki getað
komið Jóla-
garðinum í það
horf sem hann
nú er í. Við réð-
umst í að
stækka húsið í
fyrra og í júní
tókum við í
gagnið kjallara,
auk þess sem
byggður var
turn við húsið.
Samhliða þess-
um fram-
k v æ m d u m
fengum við lán
hjá Byggða-
stofnun en við
erum með 20
ára plan í okkar
rekstri og ár-
legur gesta-
fjöldi er nú á
bilinu 40 til 50
þúsund gestir.
Gamla húsið
var aðeins 35
fermetrar og
þangað komu
20 til 25 þúsund
gestir yfir
sumarmánuð-
ina þannig að
oft var þröng á
þingi í húsinu,“
segir Benedikt.
Íslenskir ferðaþjónustuaðilar
vita orðið af húsinu en Benedikt
og Ragnheiður hafa þó ekki lagt
mikla vinnu í kynningu. „Við
reyndum að finna upp á einhverju
skemmtilegu þegar við byrjuðum
og þá sendum við ferðaskrifstof-
um og fleiri innlendum aðilum á
milli 20 og 30 piparkökuhús sem
30 12. desember 2004 SUNNUDAGUR
Ég er jólasveinninn
JÓLAHÚSIÐ Í JÓLAGARÐINUM Strax og komið er á bifreiðastæðið við Jólahúsið finna gestir ljúffenga hangikjöts angan í loftinu.
Á Sléttu í Eyjafjarðarsveit er að finna eitt
glæsilegasta jólahús heims. Jólahúsið
tilheyrir ekki Akureyri en er engu að síður
orðið eitt af einkennistáknum bæjarins.
Í jólahúsinu hafa Benedikt Grétarsson og
kona hans Ragnheiður Hreiðarsdóttir
komið sér vel fyrir enda hafa þau eytt um
tuttugu milljónum í húsið. Kristján J.
Kristjánsson tók ábúendurna tali; fræddist
um húsið, gestina og sjálf jólasveinahjónin.
BENEDIKT Í ÆVINTÝRALANDI Í turninum er að sögn Benedikts líklega að finna
heimsins stærsta jóladagatal. Í gluggum jóladagatalsins eru tilvitnanir í þekkt ævintýri og
gestir eiga svo að finna viðeigandi myndir á veggjum turnsins.