Tíminn - 17.11.1974, Blaðsíða 30

30
TÍMINN
Sunnudagur 17. nóvember 1974
Nú-
tíminn
Slade á sviöi Laugardalshallarinnar og elnn rótari þeirra
hjáipar Islenzkri ungpiu eftir að hún haföi falliö I yfirlið.
Þessi mynd sýnir vel þá miklu stemmningu sem rikti á þessum
stórkostlegu hljómleikum. Gleöi og hamingja neistar út úr
hverju andliti. ' Timamyndir: Gunnar
HINNI vinsælu popphljómsveit
Slade tókst þaö, sem margir áiitu
aö ekki væri hægt hér uppi á
Fróni: Þeir hrifu áhorfendur meö
sér og sköpuöu þar meö mestu
stemmningu, sem hér hefur veriö
náö á hljómleikum. Þetta eru stór
orö, en sönn engu aö siöur.
Slade er frægust fyrir að ná
takmarkalausu valdi á áhorfend-
um slnum og skapa hrifningu á
hljómleikum og menn spurðu þvi
sjálfa sig fyrir hljómleikana:
Getur veriö að Slade geti hrifið Is-
lenzka áhorfendur og skapaö
þessa margumtöluöu Slade-
stemmingu: Eða er þetta ekki
bara goösögn um Slade? Kunna
Islenzkir áhorfendur að hrffast
meö á hljómleikum?
Slade-menn voru spurð-
ir að þvl fyrir hljómleikana, hvort
þeir teldu, að þeir gætu náö þess-
um áhrifum á hljómleikunum og
svarið, sem þeir gáfu, var eitt-
hvað á þessa leið: Af hverju ætt-
um við ekki eins að geta það hér,
eins og alls staðar annars staðar?
Og Slade tókst þaö svo sannar-
lega. Adrei fyrr hafa hljómleika-
gestir á Islandi skemmt sér jafn
vel, jafn innilega, jafn konung-
lega. Gleöi og hamingja skein út
úr nær hverju andliti, og hróp Is-
lenzku áhorfendanna I lok hljóm-
leikanna til þessara brezku
poppgoöa, lýstu vel hug þeirra:
WE WANT SLADE, - berg-.
málaöi um Höllina, — og Slade
brást ekki: hljómsveitin lék tvö
aukalög.
Noddy Holder og félagar höföu
þaö líka fyrst og fremst I huga, er
þeir gengu inn á sviö Laugardals-
hallarinnar, að skemmta áhorf-
endum, — og Slade kann þá list
betur en aðrir heimsfrægir
skemmtikraftar, sem gist hafa
ísland.
Holder var potturinn og pannan
f þessari miklu skemmtun. Hann
talaði til fólksins millum laga,
skáskaut skemmtilegum athuga-
semdum út í salinn, fékk alla til
að syngja með hljómsveitinni,
klappa saman lófunum og stappa
I gólfið eftir ákveðnum takti. Og
Slade fékk raunverulega alla til
að lifa sig inn í tónlistina, þessa
HLJÓMPLÖTUDÓMAR
DOAAARI: GUNNAR GUNNARSSON
★ ★ ★ ★
★ ★ ★
★ ★ ★ ★
★ ★ ★
Þá eru Rolling Stones mættir
til leiks aö nýju eftir nokkurt
hlé, — nú meö LP-plötu, sem
þeir kaila It’s only Rock’n
RoII, og eins og nafniö ber meö
sér, er hér á feröinni sannköll-
uö rokkpiata.
Á plötunni flytja Rolling
Stones meö miklum ágætum
hrátt og gróft rokk, — en á
köflum þó fingert rokk, — tón-
list sem Stones einir geta
framkallað virkilega smekk-
lega.
It’s only Rock’n Roll er
þrælgóö plata, sem nauösyn-
legt er aö hlusta afar vel á, og
platan mun vonandi opna
augu Nazareth-æskunnar, þvi
svona á aö flytja grófa rokk-
tónlist, — þaö er ekki nóg, aö
öskra og keyra hljóðfærin I
botn, — þaö þarf llka aö gera
þaö smekklega.
Neil Diamond hefur á undan-
förnum árum veriö iöinn viö
aö senda frá sér lög, sem sleg-
iö hafa i gegn, — enda viröist
hann kunna mæta vel hina
svonefndu „hits-formúlu”.
Lög Neil Diamonds eru
melódisk meö nákvæmu og
fjölbreyttu undirspili, — og
lögin eru þannig, aö maöur
gripur þau strax og fer ósjálf-
rátt aö raula meö.
Þessi nýja plata Diamonds,
Seranade, er engin undan-
tekning miöaö viösföari plötur
hans, — hér er á feröinni nokk-
uö heföbundin Diamond-plata
i ætt viö Jónatan Livingstóne
máv. Hér er 52 manna
sinfónisk-hljómsveit, ásamt
bassa, gftar, trommum pfanói
og stórgóöum söng Diamonds,
sem fylgja formúlunni eftir út
i yztu æsar.
Leonard Cohen er einn þeirra
listamanna, sem skipa virðu-
legan sess i heimi popptón-
listarinnar, — jafnvel þótt
ekki sé hægt aö segja meö
sanni aö framleiðsla Cohens
sé raunverulegt popp.
Margir, em eru andsnúnir
poppinu, kunna vel aö meta
hin drungalegu og oft niöur-
drepandi lög Cohens, sem
hann fiytur af einstakri snilid.
Segja má, aö tónlist hans sé
„kiassik” I poppinu, þvi lög
hans rykfalia ekki og eru óháö
aliri tónllstartlzku, sem gripur
um sig ööru hvoru.
New Skin for the Old
Ceremony er eins og annaö,
sem Cohen hefur gert, — lögin
kannski ögn melódiskari, en
ljóöin eru ósvikin Cohen-ljóö:
sorgleg og hæöin, döpur, — en
góö!
Dave Mason er einn af
upprunalegum meölimum
hljómsveitarinnar Traffic og
meö þeim samdi hann mörg af
beztu lögum hljóm-
sveitarinnar t.d. „Hole in my
Shoe” og „Feelin Allright”.
Eftir veru sina í Traffic hefur
hann komiö viöa viö.
Mason hefur leikiö meö
George Harrison, Eric
Clapton, Delaney and Bonnie
— og meistara Hendrix, svo
nokkur nöfn séu nefnd. Hefur
Mason gefiö út nokkrar plötur
og er þetta sú nýjasta og
nefnist einfaldlega Dave
Mason.
Á þessari piötu sannar
Mason hve góöur tónlistar-
maöur hann er og söngvari.
Einnig er allur hljóöfæra-
leikur á plötunni léttur og
ferskur.
Dave Mason er góö og létt
plata, sem margir ættu aö
hafa gaman af og öll hans
reynsla og þekking — sem
hann hefur aflaö sér gegnum
árin — kemur hér vel tii skila.
HIjómplötudeild FACO hefur lánað síðunni þessar plötur til umsagnar
taktföstu grófu rokktónlist, sem
nær auðveldlega til allra.
Félagar Holders, Jim Lea,
bassaleikari og Dave Hill, gitar-
leikari áttu samt ekki litinn þátt I
þessari miklu stemmningu. Þeir
dönsuðu um sviðið, hlógu og
brostu og gerðu allt til að vekja á
sér athygli.
Tónlistin sjálf sat ekki i fyrir-
rúmi á þessum stórkostlegu
hljómleikum og átti sennilega
aldrei að vera efst á blaði. Fyrir
Slade er tónlistin sennilega
ekkert annað en tæki til að laða
fram þau áhrif, sem hljómsveitin
vill ná fram á eigin hljómleikum,
— og því má sennilega að eilifu
deila um gildi og gæði þessara
tónleika frá tónlistarlegu sjónar-
miði. Frá mlnum bæjardyrum
séð, var hljómsveitin hvorki betri
né verri en ég bjóst við, — þeir
sýndu enga snilld I meðferö hljóð-
færanna en kunna sitt fag og
gerðu nákvæmlega það, sem þeir
ætluðu sér.
Hávaðinn var óskaplegur, en
sennilega nauðsynlegur engu aö
slður, þvi hann hefur sljóvgandi
áhrif á taugakerfið og gerir
sennilega áhorfendur hrifnæmari
en ella. Fyrir þá, sem litu gagn-
rýnum augum á Slade, var
hávaðinn martröð.
ósjálfrátt kenndi maður I
brjósti um lögregluþjónana, sem
stóðu upp viö hátalarasúlurnar,
en slöar kom I ljós að þeir höfðu
verið svo forsjálir að hafa bómull
meðferðis.
Við sviðiö var troðningur mik-
ill, og fljótlega eftir að Slade hóf
leik sinn, tók að syrta i álinn, (I
orösins fyllstu merkingu) hjá
nokkrum táningaskvlsum I
fremstu röðunum.
Fellu þær margar I yfirlið I
þrengslunum og varð þvi að bera
þær máttlausar og hvltar sem
næpur bak viö sviöið. Voru þaö
lögregluþjónar og rótarar Slade
sem unnu þessi björgunarstörf
við mjög erfiöar aðstæður, og
skulum við vona, aö þeim og
skvlsunum hafi ekki orðiö meint
af.
Kannski ættum við að ljúka
þessu hljómleikaspjalli meö orð-
um eins sessunautar míns á
hljómleikunum: Mér fannst
Bítlarnir beztir I kvöld þeir
voruekki mjög háværir og sýndu
runar á sér slnar beztu hliðar.
(Leikin voru lög meö Bítlunum
af segulbandi I hléi, sem varö
meðan Slade kom tonnunum sin-
um fyrir á sviðinu).
Að öllu gamni slepptu: Þessir
svo mjög áhrifarlku Slade-
hljómleikar voru fyrst og fremst
skemmtilegir, — góð kvöldstund
og kærkominn viöburöur I fremur
fátæklegt Islenzkt poppllf.
Takk fyrir Amundi Amunda-
son.
Takk fyrir Slade.
Og Ámundi, —mundu óskrifaða
boöorðið: Halda skaltu áfram á
sömu braut.
—Gsal—