Alþýðublaðið - 01.07.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
• Katölsha kirkjan í Landakoti.
L'gmesba kí 6 í. ta. Haméssa kl
9 f. tt. Engin siðdegis guðsþjón
usta
Sptenskn TÍnin. „Mbl.“ gat
þess með tioikluai föenuði fyrir
nokkrum dögum, að nú væri reglu
geiðin um spönsku vinin í upp
jsiglingu, og það mun vera rétt
þótt ekki sé «ú neinn ofsataraði á
sigllngnnni 1 .Lögbiitingablaðinu'
slðasta er auglýsing, sem kemur
til bráðabirgða í stað reglugerð
aúnnar, meðan hún er ekki fuil-
SsmÍH Eftir augiýsingunni er áfeng
ið selt samkvæn.t skriflígii beiðni,
min t þrjár taeilflóskur, en mest
6 innanbæjar og 12 út úr bæn
um.
Ætti nú úr þessu að ganga
greiðlegar með flsksöluna og lifna
yfír atvinnuvegunum i landinu
*Nú ætti spænski tollurinn ekki að
hindra söluna fyrir útflytjenduaum,
og nú ætti útgerðarmennina ekki
að bresta andriki til snjallra d«ða
Menn muna, að þvi heflr verið
haidið fram, að áfengið skerpti
me n eiukum andiega, og í því
væri giidi þess fólgið Nú faum
jjyltiagh i Rássianði,
ágæt alþýðubók.
ödýrasta bókin sem komíf hefir
út á árinu. — Kostar aðeins
5 kr. — Fæst hjá bóksöium.
Nnfnstimpla, Signet, dyra-
spjöid o. fl. þ. h.
útvegar
St H. Stefánsson, Ping 16.
I. O- Gr. T.
„}Síiterva“ «r. 172
Fundur sunmdag 2. júlí 1922
kl. 5 síðdegia. — Fulltrúinn segir
þlngfréttlr o. s. frv. Æ t.
við að sji, hvað hæft er i þvi,
því að ótrúlegt er, að menn dylji
slfkt
Sendið vinnm ykkar út um
liind A þýðublaðið, þegar þið eruð
búnir sð lesa það.
Takið eftir.
Biiarnir sem flytja ölfusmjólk
ina isafa sfgreiðsiu á Hveifisgötu
50, búdiaai Fara þaðan daglega
bl. 12—1 e. ta
Taka flntning og fóik.
Arsið “!ega ódýrasti flntningnr,
sem hægt et að fá austur yfir fjali.
Færsluköríur 1 kr. Kaffi-
brúsar 85 aura. Alumini-
umpottar 2 kr. Alumini-
umkatlar 6,50. Þvottabal-
ar. Þvottabretti, Blikkföt-
ur. Skrúbbur. Burstar og
kústar allskonar.
Nýkomið, ódýrt.
Verzlun Hannesar Jónssonar.
Laugaveg 28.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Olafttr Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Jsdgetv Rict Burrcughs. Tarzstn.
d’Arnot dró litla svarta bók upp úr vasa sínum og
tók að fletta í henni blöðum.
Tarzan horfði forviða á bókina. Hvernig hafði hún
borist í hendur d’Arnot.
d’Arnot lagði bókina opna fyrir framan lögreglu-
manninn. Þar voru fingraför eftir fimm litla fingur.
„Hvort líkjast þessi fingraför minum eða Tarzans*
spurði hann, „eða getið þér sagt að það séu fingraför
annars okkar?“
Lögreglustjórinn dró upp stækkunargler og tók að
rannsaka fingraför þeirra beggja og þau sem í bók-
inni voru. Skrifaði hann eitthvað niður hjá sér á blað
jafnótt.
Taizan skildi nú hver var tilgangur d’Arnots með
þvl að finna þennan lögregluraann.
Svarið við gátu lífs hans lá í þessum ógreinilegu
fingraförum í svörtu bókinni.
Tarzan sat og horfði á lögreglumanninn, i sýnilegri
æsingu. Alt i einu virtist æsingin renna af honum og
hann brosti.
d’Arnot horfði á hann forviða.
,Þú gleymir að fyrir tólf árum síðan lá hinn dauði
likami barnsins, sem setti þessi fingraför, í kofa föður
síns, og að eg hef alt mitt líf horft upp á þau þar“,
sagði Tarzan fremur beiskjulega. .
Lögreglumaðurinn leit upp; hann var steinhissa, að
því er virtist.
„Afram rannsókninni, herra minn“, sagði d’Arnot, .við
skulum segja yður alla söguna síðar meir, það er að
segja ef Tarzan vill“.
Tarzan kinkaði kolli.
„Þú ert alveg frá þér. Litlu fingurnir, sem gerðu þessi
för, eru graínir á vesturströnd Afrlku!“
„Eg skal ekkert um það segja, Tarzan", sagði d’Ar-
not, „en ef það er svo, hvernig í ósköpunum gazt þú
þá verið kominn í þennan eyðiskóg, þar sem aldrei
hafði komið annar hvítur maður en ]ohn Clayton".
„Þú gleymir Kölu".
„Hún hefir ekki verið móðir þínl"
Þeir félagar höfðu gengið út að glugganum, og stóðu
nú um stund hugsandi og horíðu á iðandi mannþröng-
ina á strætinu úti fyrir.
„Það er nokkurn tíma verið að bera saman fingraför",
hugsaði d’Arnot og snéri sér í áttina til lögreglumannsins.
Sá hann þá að lögreglumaðurinn hallaði sér afturá-
bak og var að lesa 1 bókinni.
d’Arnot hóstaði; lögreglumaðurinn leit upp, og benti
honum méð fingrinum að trufla sig ekki.-
d’Arnot snéri sér aftur að glugganum.
„Herrar rnínir", sagði lögreglumaðurinn.
Þeir snéru sér báðir að honum.
„Hér er auðsjáanlega svo stórt mál á ferðinni, að
mjög er áríðandi, að fingraíörin séu lesin rétt. Eg vil
því stinga upp á að þið látið gögnin hvíla 1 mlnum
höndum, þar til sérfræðingur okkar á þessusviði, herra
Desquerc, kemur aftur. Það verður eftir fáa daga".
„Eg hafði gert mér von um að fá vitneskjuna um
þetta nú þegar", sagði d’Arnot. „Tarzan ætlar að leggja
af stað til Ameríku á morgun".
„Eg get lofað yður því að þér getið símað honum
úrslitin áður en hálfur mánuður er liðinn", svaraði lög-
reglumaðurinn, „en hver þau verða get eg ekki sagt.
Hér er um llkingu að ræða. En — það er bezt að segja
ekkert fyr en herra Desquerc kveður upp dóm sinn".
XXVII. KAFLI.
Risinn aftnr.
Leigubifreið var ekið að gamaldags húsi í útjaðrí
borgarinnar Baltimore í Ameríku.
Maður, á að giska fertugur, stór og velvaxinn, steig
út úr bifreiðinni og borgaði ökumanninum