Tíminn - 09.01.1975, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Fimnitudagur 9. janúar 1975.
,,Það er nú ekki svo dimmt núna, að við komumst þetta
ekki einhvern veginn, ef hann skellir ekki á þoku. En það
er komin talsverð kvika, og það sem verra er: ég held, að
hann sé að hvessa”.
,,Heldurðu, að hann geri rok?"
,,Hræddur væri ég um það, eins og Anti gamli var van-
ur að komast að orði, en ef við höf um hraðan á, ættum
við að sleppa, áður en hann hvessir til muna. — Það er
bezt, að ég rói".
„Nei-nei, Jóhann, Ég læt þig ekki róa. Ég skal róa eins
og þaulvanur sjómaður, ef þú lætur fara vel um þig og
vísar mér leiðina".
„Beittu þá fyrst nokkurn veginn beint upp í vindinn,
það er norðanátt".
„Svona áttu ekki að segja. Þú verður að benda mér í
hvaða átt ég á að róa".
„Holræt.... þú verður sjóhetja, þegar þú ferð að venj-
ast við. Hafðu nú áratogin jöfn og löng og leggðu ára-
blöðin flöt í loftinu, svo að vindurinn standi ekki óþarf-
lega mikið í þau".
Það var kominn stinningskaldi, en samt sóttist þeim
ferðin vel út sundið. Þegar Presteynni sleppti, komu öld-
ur Þórseyjarfjarðarins æðandi beint á móti. Jóhann
benti út í myrkrið. „Sláðu nú undan, Katrín, og taktu
heldur austlægari stef nu, en beittu hægri árinni ekki allt-
of mikið, svo að okkur beri ekki suður á bóginn".
Augu Katrínar greindu ekki annað en endalaust
myrk^ið. Hún sá hvorki land né sjó, og varð þess alls ekki
vör, þvort bátnum miðaði áfram eða ekki. Allur þessi
sorti,virtist vera f reyðandi haf, en í suðurátt mátti heyra
öldur hlymja við ósýnilega kletta. Saltur úði ýrðist um
andlit hennar, og vatnið í kjölsoginu jókst sífellt, svo að
hún varð hvað eftir annað að færa fæturna til þess að
hún vöknaði ekki.
„Beittu vinstri árinni betur", hrópaði Jóhann.
Katrin herti vinstri handartakið, laut fram á og rétti
sig upp aftur með jöfnum, þróttmiklum hreyf ingum. En
að lítilli stund liðinni hrópaði maðurinn aftur: „Beittu
vinstri hendinni meira, Katrín".
„Ég ræ af öllum kröftum. En hvernig komumst við
heim til Þórseyjar með þessu lagi? Stefnum við ekki í
öfuga átt".
„Skilirðu ekki, að vindurinn hrekur okkur suður á bóg-
inn", hrópaði Jóhann. „Stefndu nú meira í norður, því að
annars rekur bátinn upp á eitthvert skerið við hólmana
hérna suður frá..."
Öldurnar urðu því stærri sem lengra dró út á f jörðinn,
og litla kænan hoppaði eins og skel á f öldunum.
Skyndilega spratt Jóhann á fætur og þreif um annan
árahlumminn og hjálpaði henni standandi nokkur ára-
tog.
„Það hvessir", öskraði Katrín gegnum ölduniðinn.
Jóhann svaraði ekki. Á fölu, grannleitu andliti hans
var annarlegur svipur, og munnurinn var saman-
klemmdur. Svo lét hann fallast aftur í sæti sitt, og Katrín
hélt áfram að berjast við storminn og sjóinn.
Stutt stund var liðin er Jóhann spratt aftur á fætur og
nærri því hratt henni aftur af þóftunni og greip árarnar
sjálfur og beitti bátnum í skyndi upp í vindinn. í sömu
svipan reið stór alda undir bátinn og lyfti honum upp á
fald sinn jafn léttilega og sprek eitt væri og steypti hon-
um síðan niður í næsta öldudalinn, þar sem ný bylgja tók
við honum og hóf hann upp á nýjan hrygg. Katrín varð
dauðhrædd. Hún skreiddist þegjandi af þóftunni og lét
sér það lynda, að maðurinnar tæki við árunum.
„Setztu í skutinn, Katrín", skipaði hann.
Hún klofaði yf ir handlegg Jóhanns og settist þar, sem
hann hafði áður verið, og gaf nánar gætur, hvernig hann
stjórnaði bátnum. Andlit hans sýndist náhvítt í myrkr-
inu, svo sem armslengd frá henni. Hann reri af jötun-
móði og reis því nær upp við hvert áratog. Hvað eftir
annað beitti hann stefni bátsins upp í vindinn til þess að
mæta stærstu bylgjunum með ósveigjanlegri elju, þótt
sjór syði á keipum og allt eins vel virtist sem kænunni
myndi hvolfa í næstu andrá. En snögglega brugðust
kraftarnir, þegar hann ætlaði að beita bátnum gegn fer-
legri öldu, sem kom æðandi utan úr myrkrinu. Hann
steyptist fram yfir árarnar, sem særótið hafði nærri því
hrifið úr höndum hans. Með því að beita allri orku sinni
heppnaðisthonumþóað halda þeim. En holskelflan, sem
hann hafði ætlað að forðast, færðist óðf luga nær og reis
hærra og hærra, unz hún gnæfði við kinnunginn eins og
veggur, sem var að hrynja, albúin að steypast yfir bát-
skelina og fólkið, sem i honum var, og færa hvort
tveggja í kaf í votum faðmi sínum.
Það var eins og eilifðartími liði, áður en aldan reið yf-
ir þó gerðist þetta allt á svipstundu. Er þau áttuðu sig
aftur, sátu þau enn andspænis hvort öðru. Það krafta-
verk hafði gerzt, að þau sluppu lífs úr greip dauðans.
Katrin hélt báðum höndum dauðahaldi í borðstokkinn.
Hún var rennblaut upp í mitti, skýlan var farin veg allr
ar veraldar og vott hárið lamdist f raman i hana. Jóhann
sat enn undir árum. Þrátt fyrir skelf inguna gat hún ekki
lIlTOÍir'fí
Fimmtudagur
9. janúar
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.30, 8.15 og 10.10.
Morgunleikfimi kl. 7.15 og
9.05. Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
9.15: Finnborg örnólfsdóttir
lessöguna „Maggi, Mari og
Matthias” eftir Hans
Petterson (7). Tilkynningar
kl. 9.30. Létt lög milli liða.
Við sjóinnkl. 10.25: Ingólfur
Stefánsson ræðir við Sigur-
jón Ingvarsson skipstjóra i
Neskaupstað. Tónleikar kl.
10.40. Popp kl. 11.00.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frivaktinni. Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.30 Dauðasyndir menn-
ingarinnar. Vilborg Auður
tsleifsdóttir les þýðingu sina
á útvarpsfyrirlestrum eftir
Konrad Lorenz. Annar kafl-
inn fjallar um kaupphlaup
mannsins við sjálfan sig og
útkulnun tilfinninganna.
15.10 Miödegistónleikar. Eve-
lyn Lear, Roberta Peters,
Lisa Otto, Fritz Wunderlich,
Dietrich Fischer-Dieskau
kór útvarpsins i Berlin og
Fllharmónfusveitin i Berlin
flytja atriði úr „Töfráflaut-
unni eftir Mozart, Karl
Böhm stjórnar.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir). Tón-
leikar.
16.40 Barnatimi: Eiríkur
Stefánsson stjórnar. 1 þætt-
inum verður fjallað um nýtt
ár og hækkandi sól.
17.30 Framburðarkennsla I
ensku.
17.45 Tónleikar. Tilkynning-
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Mælt mál. Bjarni
Einarsson flytur þáttinn.
19.40 Gestir I útvarpssal:
Sovéskt listafólk. Gennadi
Penjaskin syngur og Ta-
mata Gúséva leikur á pianó.
a. „Bajkalvatn”, þjóðlag. b.
Rómansa eftir Glinka. c.
Aria úr „Sadko” eftir Rim-
ský-Korsakoff. d. Rómansa,
þjóðlag. e. Elegila eftir
Rakhmaninoff. f. „Fugla-
söngur” eftir Glinka /
Balakireff. g. Tokkata eftir
Katsjatúrjan. h. Prelúdia i
cis-moll eftir Rakhmanin-
off. i. „Negradans” eftir Le-
cuona.
20.20 Leikrit: „Ókunna kon-
an” eftir Max Gundermann
lauslega byggt á sögu eftir
Dostojevský. Aður útvarpað
1972. Leikstjóri: GIsli
Halldórsson. Persónur og
leikendur: Ivan Andrejvitsj
Sabrin, Rúrik Haraldsson.
Stephan, Þórhallur Sigurðs-
son. Bobynzin, Pétur
Einarsson. Ökunna konan,
Edda Þórarinsdóttir. Novi-
koff, Sigurður Skúlason.
Ekkill, Sigurður Karlsson.
21.10 Þættir úr „Alfhól” eftir
K.Kuhiau. Konunglega
hljómsveitin i Kaupmanna-
höfn leikur, Johan Hye-
Knudsen stjórnar.
21.40 ÓÓÓÖur um ísland” eft-
ir Hannes Pétursson.
Andrés Björnsson útvarps-
stjóri les.
22.00 Fréttir.
22.15 Kvöldsagan: „1 ver-
um”, sjálfsævisaga Theó-
dórs Friðrikssonar. Gils
Guðmundsson les (17).
22.35 Létt músik á sfðkvöldi.
23.25 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Timinner
peningar
j Auglýsícf
: i Timanum :
^^^*^*^*******»*»*^*^*—»»»»***^ i