Tíminn - 18.01.1975, Blaðsíða 3

Laugardagur 18. janúar 1975.
TÍIVIINN
3
Hjaiti Jóhannsson og Gýmir Guðlaugsson sdu þyrluna hrapa:
Eldur blossaði upp
um leið og vélin
skall i jörðina
Ingunn og Jósep í Hjarðarnesi:
Sprenging í þyrlunni um
leið og Ingunn leit út um
gluggann í Hjarðarnesi
rétt komnir i gegnum Tiða-
skarð, þegar okkur verður lituð
til vinstri. Sjáum við þá þyrl-
una, og virtist ekki fara á milli
mála, að hún væri stjórnlaus og
væri að hrapa. Við horfðum á
hana i um það bil eina minútu,
en á meðan hrapaði hún til jarð-
ar. Okkur fannst sem hún hrap-
aði þannig, að hún hefði verið
komin yfir sjóinn, nærri strönd-
inni, og visaði stélið aftur til
lands. Hrapaði vélin siðan aftur
á bak, stélið fyrst, og við gizkum
á að stélið hafi komið niður
fyrst.
■ —- Eitt augnablik sáum við
ekki vélina. Annaðhvort höfum
við litið af henni, eða eitthvað
borið á milli, við gerðum okkur
ekki grein fyrir þvi. En svo var
vélin komin i jöröina, og um leið
blossaði eldur upp i henni.
— Við vorum um þaö bil einn
og hálfan kilómetra frá slys-
staðnum, þarna sem viö vorum i
bilnum á veginum. Við flýttum
okkur þegar heim að Hjarðar-
nesi, en þá var Jósep Kristjáns-
son, sem þar býr, kominn út og
búið var að hringja eftir hjálp.
Við fórum þegar að slysstaðn-
um, en þar var svo mikill eldur,
að ekkert var hægt að gera.
• — Við heyröum aldrei I vél-
inni og ekki heldur þegar hún
skall I jörðina, enda var billinn i
gangi hjá okkur, svo vélarhljóð-
ið I honum hefur yfirgnæft allt
annað.
Alafossi, en leigja ibúðarhúsið i
Hjarðarnesi. Ingunn og Jósep
sögðust hafa verið að vinna
langt fram eftir i gærkvöldi, og
þess vegna voru þau ekki vökn-
uð, þegar þyrlan flaug i átt að
bænum.
Ingunn sagðist þó i svefnrof-
unum hafa heyrt flugvélarhljóð,
og þótti henni það eitthvað und-
arlegt, en sagöi, að það gæti vel
stafað af þvi, að þetta var þyrla
en ekki venjuleg flugvél. Hún
segist svo hafa heyrt spreng-
ingu, eiginlega um leið og hún
stökk út aö glugganum, og
aldrei segist hún hafa séð vélina
á lofti, þetta hafi allt gerzt ein-
hvern veginn samtimis, að hún
heyrði i vélinni, vaknaði, leit út
um gluggann, og sprengingin
kvaö viö.
Jósep sagðistþegar hafa þotið
á fætur og út, en þegar hann
kom að þyrlunni var eldur svo
mikill, að hann sá ekkert, hvort
einhverjir væru i henni, eöa hún
væri mannlaus. Var engri
björgun þar við komið.
Um leið og Jósep þaut út úr
húsinu fór Ingunn I simann, og
hringdi i simstöðina á Brúar-
landi og bað um að aðstoð yrði
send. Ingunn sagöi, að klukkan
hefði verið rétt um ellefu þegar
hún hringdi, en enginn slökkvi-
bill hefði verið kominn á stað-
inn fyrr en um eða upp úr klukk-
an tólf. Sagði hún að það væri
ótrúlega langur timi, þar sem
bæði lögregla og sjúkralið hefðu
komiö á vettvang mun fyrr.
FB—Reykjavik. „Tveir menn á
oliubil frá BP, 0-1577, voru rétt
komnir i gegnum Tiðaskarð i
gær, er þyrian fórst á Kjalar-
nesinu. Bílstjórinn, HJALTI JÓ-
HANNSSON og GÝMIR GUÐ-
LAUGSSON báöir úr Reykja-
vik, lýstu þvi sem þeir sáu á
þennan hátt.
Við vorum hér á ferð á oliu-
bilnum, og vorum að dreifa oliu
á bæi á Kjalarnesi. Við vorum
Jósep og Ingunn I Hjarðarnesi: Eldhafið svo mikið, að engri björg-
un varð við komið. Timamynd G.E.
Hjalti Jónsson (t.h.) og Gýmir Guðlaugsson sáu þyrluna hrapa til
jarðar. Timamynd G.E.
FB—Reykjavik. — A Hjarðar-
nesi búa ung hjón, JÓSEP
KRISTJANSSON og INGUNN
BJÖRNSDÓTTIR. Þau vinna á
Honum varboðið að fara með þyrlunni
Annir ollu
því að
ég hafnaði
— sagði Baldur Helgason
— ÞAÐ HF.FUR talsvert mætt
á mér að undanförnu vegna si
felldra bilana á raflinum 1
ótiðinni, sem verið hefur svo
víða um iand, og ég afþakkaði
þctta boð, sem mér var gert,
sagði Baldur Helgason, tækni-
fræðingur hjá Rafmagnsveit-
um rikisins, við Timann i gær.
Baldur var einn þeirra, sem
átti þess kost að fara vestur á
Snæfellsnes með þyrlunni,
sem fórst á svo hörmulegan
hátt á Kjalarnesi i gær-
morgun.
— Mér fannst ég hafa svo
mörgu að stjórna hérna i bæn-
um, sagði Baldur ennfremur,
að ég gaf mér hreinlega ekki
tima til þess aö fara þessa
ferð. Það var sitthvað, sem
mér var kappsmál aö ljúka viö
sem fyrst. Það eru, eins og
skiljanlegt er, margir
óþreyjufullir, þegar svo margt
fer úrskeiðis samtimis og
einskis manns færi að sinna
öllu I einu.
Þess má geta, að meðal
annarra, sem boðið var sæti i
þyrlunni, voru þeir Kári
Einarsson verkfræðingur og
Ólafur Magnússon, rafvirki
hjá Rafmagnsveitum rikisins.
En þeir höfnuðu til allrar
hamingju boði eins og Baldur.
Anna Sigurðardóttir
Guðmundur Egilsson.
Sigríður Böðvars
dóttir í Saurbæ:
Vélin
steypti
stömpum
og féll
til jarðar
FB-Reykjavik — SIGRÍÐUR
BÖÐVARSDÓTTIR, 17 ára
stúlka frá Saurbæ á Kjalar-
nesi var ein þeirra, sem sáu,
þegar þyrlan fórst.
Sigriður var ekki heima,
þegar Timinn ætlaði að ná
sambandi við hana, en Anna
Sigurðardóttir húsfreyja i
Saurbæ sagöi, að Sigriður
hefði lýst tildrögum slyssins á
þann hátt, að hún sjálf hefði
verið á leið upp á veginn, þeg-
ar hún sá þyrluna koma fljúg-
andi yfir ásana við Tiðaskarð
og fljúga áfram út að sjónum.
Ekki tók telpan sérstaklega
eftir ganghljóði þyrlunnar,
en'þegar hún var komin um
það bil yfir landamerkin milli
Saurbæjar og Hjarðarness sá
Sigriður, hvernig stél þyrlunn-
ar reis allt i einu beint upp i
loftið. Virtist henni eins og
flugmaðurinn hefði ekki stjórn
á vélinni, þvi hún steypti
stömpum i loftinu og lenti svo i
jörðinni.
Fólkið i Saurbæ fór þegar á
slysstaðinn, en þar var ekkert
hægt aö gera enda mikill eldur
i vélinni.
Guðmundur
Egilsson,
m jólkurbílstjóri:
Fluglag
þyrlunnar
einkenni-
legt
GUÐMUNDUR EGILSSON
mjólkurbilstjóri I Borgarnesi
var á leið suður, rétt áður en
slysiö varð og sá til vélarinn-
ar.
Honum sagðist svo frá i við-
tali við Timann:
— Um klukkan ellefu var ég
staddur á Kjalarnesinu á leiö
til Reykjavikur með mjólk úr
Borgarnesi. Þá sá ég þyrlu á
flugi uppi við fjallið. Þaö vakti
athygli mina hversu einkenni-
legt fluglagið var og
slingrandi — allt ööruvisi en
ég hef áður séð þyrlur fljúga.
Það var þó ekki fyrr en ég
var kominn á móts við
Korpúlfsstaði, að mér datt i
hug, að eitthvað heföi verið að
vélinni og að hún hefði jafnvel
hrapað, þvi að þá mætti ég
sjúkrabil, lögreglu og flug-
björgunarsveitarbilum.
Þegar ég kom svo upp I
mjólkurstöðina i Reykjavik,
hitti ég að máli tvo starfs-
bræður mina, þá Ragnar
Felixson og Sigurö Þórðarson,
sem höföu séö þyrluna og okk-
ur bar öllum saman um, að
fluglagið hefði verið undar-
legt.