Tíminn - 02.02.1975, Blaðsíða 25

Sunnudagur 2. febrúar 1975.
TÍMINN
25
Þessi mynd gefur góöa hugmynd um, hvernig ræktun lands er háttaö I mörgum færeyskum byggöum.
þrir áratugir siöan hann var viö
nám sitt á Hvanneyri. Leggur
hann auðsjáanlega rækt við að
viöhalda málinu og er mikill ts-
landsvinur.
Er Danjál lauk máli sinu, tók
Trausti til máls fyrir okkar hönd
og þakkaði þann einstaka hlýhug,
velvilja og höfðingsskap, er þau
hjón sýndu okkur. Afhenti hann
siöan gjafir okkar, sem voru hinn
gullni Hvanneyrarfáni, með
áletrun á silfurskildi, til Danjáls.
Frú Hellu var gefin islenzk silfur-
skeiö ásamt heimildariti um eld-
gosið i Eyjum, og móður Danjáls
fræði Trausti alislenzkt ullar-
teppi.
Frá Velbastað héldum við til
Kirkjubæjar, eins sögufrægasta
staðar i Færeyjum. Þar hefur
Paturssons-fólkið búið lengi. Nú-
verandi bændur þar eru Páll og
Sverrir. Eiga þeir einnig til is-
lenzkra að telja, þar sem amma
þeirra var islenzk. Frú Guðný
Patursson var frá Karlsskála við
Reyöarfjörð, og var hún kona Jó-
hannesar Paturssonar, skálds og
höfðingja á Kirkjubæ.
Sverrir Patursson stundaði iðn-
nám á tslandi og varð búfræðing-
ur frá Hvanneyri 1960. Hann er
skólabróðir Magnúsar B. Jóns-
sonar, núverandi skólastjóra á
Hvanneyri. Sverrir sýndi okkur
staðinn og útskýrði hvaðeina.
Hann talar reiprennandi islenzku
og spurði okkur margs að heim-
an. Sverrir er mikill íslandsvinur
og á þar fjölmarga kunningja og
vini.
Fyrr á öldum var Kirkjubær
biskupssetur eyjanna og stórbýli
mikið. Þar stendur enn ólafs-
kirkja helga, niu alda gömul. Hún
er nýfærð til fyrra horfs. Hvit-
kalkaðir veggir hennar eru
metraþykkir. Þetta er núverandi
sóknarkirkja, og verður það von-
andi um aldir fram. Þarna standa
einnig veggir Magnúsarkirkjunn-
ar svonefndu, geysivel hlaðnir og
nærri tugur metra á hæð. Við
kirkju þessa var aldrei lokið að
fullu, en hún er um öld yngri en
Ólafskirkjan. 1 gafli hennar
er innmúrað skrin með helgum
dómum: Bein Þorláks helga, flis
úr krossi Krists og efnispjatla úr
postulaklæði. Þarna rétt hjá
stendur bjálkabyggt hús á hlöðn-
um grunni, tjöru-bikað, með torf
á þaki. Þetta er hin forna
biskupsstofa. Þar inni mótar enn
fyrir eldastofu frá timum vik-
inga. Hluti hússins er nú til sýnis
sem safn, og er þar margt gam-
alla muna. Þáll bóndi Patursson
býr I þessu húsi, ásamt fjölskyldu
sinni.
Sverrir bauð öllum hópnum inn
á heimili sitt, en hann hefur byggt
sér nýtt og myndarlegt hús.
Þarna tóku kona Sverris og systir
hans á móti okkur. Var okkur tek-
ið sem gamlir vinir væru, með
þeirri gestrisni og hlýju, sem
seint mun gleymast. Og til Þórs-
hafnar héldum við aftur, margs
fróðari og þakklátir gestgjöfum
okkar.
Nú var lika komið að rúsinunni
I pylsuendanum: Kvöldverðar-
boöi Búnaðarfélagsins á Hótel
Hafnia. Það má segja, að margt
hafi okkur komið á óvart i þessu
ferðalagi, en ekkert eins og þetta
boð. Þarna voru allir framámenn
landbúnaðarins i Færeyjum, fær-
eysku Hvanneyringarnir og fær-
eyskir fararstjórar okkar. Boðið
var upp á dýrindis krásir, svo að
enn kemur vatn i munn mér af til-
hugsuninni einni saman. Borð
voru fagurlega skreytt blómum
og menn klæddir spariklæðum.
Þjónustuliðið stjanaði við okkur
eins og prinsa i ævintýrunum. Þá
voru haldnar margar ræður, og
talaðiDanjál á Velbastað fyrstur.
Hann ræddi um ýmis málefni
landbúnaðarins og bar saman bú-
skaparhætti beggja landanna, af
mikilli þekkingu. Kvað hann Fær-
eyinga margt geta lært af íslend-
ingum, nú sem fyrr. Að lokum
þakkaði hann okkur fyrir
skemmtilega viðkynningu og
samveru, bauð okkur vel að njóta
og óskaði okkur fararheilla á
heimleið.. Þá talaði Thomas á
Kjalnesi og rakti ýmis töluleg
sannindi um færeyskan búskap.
Var erindi hans heill hafsjór af
fróðleik, og hefði verið gaman að
fá það á blað. Hann talaði á
dönsku, hægt og skýrt svo allir
skildu. Næstur talaði Hans i Hval-
vik fyrir hönd Hvanneyringa i
Færeyjum. Talaði hann um gildi
svona heimsóknar. Færði hann
okkur þakkir fyrir komuna og bað
Hvanneyri og Hvanneyringum
allrar blessunar I nútið og fram-
tiö. Afhenti hann Trausta siðan
gjöf frá hinum færeysku Hvann-
eyringum til Hvanneyrarstaðar.
Var það þjóðfáni Færeyinga.
Trausti stóð þá upp, tók við
gjöfinni, þakkaði hana og ávarp-
aði gefendur sérstaklega. Siðan
hélt hann ræðu um Bændaskólann
á Hvanneyri, þróun hans og nú-
verandi starfsháttu. Vék hann
sérstaklega að þeim þætti, er að
honum snýr við skólann, en þ.e.
hin félagslega þroskun og gildi
hennar fyrir mannlifið i hinum
dreifðu byggðum. Að lokum sneri
hann máli sinu til hinna örlátu
gestgjafa okkar. Sagðist hann
raunar hafa vitað það af fyrri
kynnum, að gestrisni er i háveg-
um höfð i Færeyjum, en sig hefði
ekki órað fyrir þeim höfðinglegu
móttökum, velvilja og takmarka-
lausri gestrisni, sem okkur
Hvanneyringum hefði hvarvetna
verið sýnd i þessari fyrstu heim-
sókn til þessa gullfagra lands.
Færði hann öllum hlutaðeigandi
aðilum þakkir, og bar jafnframt
fram þá ósk, að samskipti mættu
aukast og að þess yrði ekki langt
aö biða að næsti nemandi frá
Færeyjum settist á skólabekk á
Hvanneyri.
Að endingu talaði Þorvaldur
Jónsson og flutti þakkir til
Búnaðarfélagsstjórnarinnar fyrir
höföinglegt matarboð og fyrir-
greiðslu alla, fyrir hönd okkar
allra.
Yfir þessu kvöldverðarboði
rikti sérstök stemmning, er ég á
örðugt með að lýsa. Maður hefur
ekki upplifað neitt þessu likt fyrr.
Viö vorum allir eins og bræður,
sem i lengstu lög drógu að skilja.
En lífið kallar og burt liggja leið-
ir. Þeirri þróun reyndum við að
spyrna á móti i lengstu lög. En
þar að kom, að kveðjustundin
rann upp, og þá kvöddumst við
með þeirri ósk, að við mættum
sjást sem fyrst aftur.
Morguninn eftir, sunnudag,
skyldi haldið heim. Við kvöddum
fóstrurnar og þökkuðum þeim
innilega samfylgdina. Þær ætluðu
að vera nokkrum dögum lengur i
slnu ferðalagi. Þegar við höfðum
gengið frá farangri okkar og tekið
til eftir okkur á gististað, kvödd-
um við Jón Sivertsen og þökkuð-
um honum lipra og góða fyrir-
greiöslu. Stigum við að svo búnu
upp i leigubila og geystumst i átt
til Vestmanna, sömu leið og við
komum.
Skal hér sleginn botn I ferða-
sögu þessa. Þetta var ábyggilega
frábærasta sæluferð, sem farin
hefur verið. Allt hjálpaðist að, til
að svo yrði: Hið dásamlega veð-
ur, hinar framúrskarandi mót-
tökur og fyrirgreiðsla, hin lipra
og vel skipulagða fararstjórn, þar
sem allt stóðst áætlun, en fór þó
raunar langt fram úr henni, og
siöast en ekki sizt hinir dásam-
legu ferðafélagar okkar.
A Reykjavikurflugvelli kvödd-
umst við svo vinirnir og héldum
til starfa úti um hinar dreifðu
byggðir okkar blessaða lands.
Leiöir skilur nú, en allir vonum
við að aftur liggi þær saman.
Til glöggvunar ókunnum les-
anda vil ég að lokum taka fram,
að gamansögur þær, er krydda
frásögn þessa, eru færðar i stflinn
og sum atriðin allýkt, einkum
það, sem snýr að kvenþjóðinni.
ÚTSALA NÆSTU DAGA
ÞVOTTEKTA
veggfóður
frá
kr. 290

15%
afsláttur af
VIllKNI ¥
Veggfóöur- og máIningadeild
Ármúla 38 — Reykjavik
Símar 8-54-66 og 8-54-71

mgu