Tíminn - 06.02.1975, Síða 3

Fimmtudagur 6. febrúar 1975
TÍMINN
3
Starfsmenn sendibilastöðvarinnar Þrastar og sjálfboðaliöar vinna við að ferma bfla, sem flytja fatnað-
inn til Keflavíkur. Frá Keflavik er hann slðan fluttur með flugvélum Loftleiða, Cargolux, og burðar-
gjaldið er lágt, eða „beztu kjör, sem hægt var aö komast að”, eins og framkvæmdastjórinn orðaði það.
Timamynd: Gunnar
35 TONN AF FATNAÐI TIL
BÁGSTADDRA í EÞÍÓPÍU
gébé-Reykjavik — Eins og kunn-
ugt er, hefur Hjálparstofnun
kirkjunnar staðið að söfnun á
fatnaði til hjáipar Ibúum Eþiópiu.
Hafa alls safnazt þrjátiu og fimm
tonn, en slðasta sendingin, tiu
tonn, var send héðan nýlega.
Guðmundur Einarsson fram-
kvæmdastjóri sagði, að fatnaður-
inn hefði verið I mjög góðu ásig-
komulagi, hreinn og strokinn.
Sjálfboðaliðar hafa unnið að þvi
að pakka fatnaðinum i húsnæði
Kassagerðar Reykjavikur, sem
lánaði það endurgjaldslaust til
þessa starfs.
Starfsmenn frá sendibilastöðinni
bresti, hafa siðan ekið fatnaðin-
um, endurgjaldslaust til Kefla-
víkur, og þeim til hjálpar viö
flutninginn hafa verið sjálfboða-
liöar frá samtökum skiptinema
þjóðkirkjunnar.
Fatnaöinum hefur verið safnað
um allt landið. Sóknarprestar
tóku við gjöfunum og sendu siðan
til Reykjavikur, þar sem fatnað-
inum var pakkað. Eins og áður er
sagt, hafa nú þrjátiu og fimm
tonn verið send til Eþiópiu, en
skipulagningu dreifingar til þar-
lendra hjálparsamtaka hefur sr.
Bemharður Guðmundsson annazt
að mestu. Sr. Bernharður vinnur
við kristilega trúboðsútvarpsstöð
i Addis Abeba — Raio voice of
the gospel —.
Ingi K. Jóhannesson, fyrrv.
framkvæmdastjóri hjá Hjálpar-
stofnun kirkjunnar, og Guðmund-
ur Einarsson, núverandi fram-
kvæmdastjóri, voru viðstaddir,
þegar siðasta sendingin af fatn-
aðinum var sett í bila sendibila-
stöðvarinnar Þrastar, til flutn-
ings til Keflavikur. Sögðu þeir, að
um 20-30 manns hefðu komið við
að pakka fatnaðinum á hverju
kvöldi I margar vikur, og oft langt
fram á nótt.
HROSSAUPPBOÐ
Á SAUÐÁRKRÓKI
— óvenjulegt á þessum tíma órs
/7

Rafmagnsmólin
eystra
Rafmagnsmálin hafa lengi
verið mörgum áhyggjuefni
víðs vegar um iandið. Sums
staðar er þó svo komið, aö úr
er að rætast I bili. Svo er um
Austuriand, sem margt hefur
orðið að reyna I þessu efni.
i fréttum I Tlmanum I gær
var frá þvl skýrt, aö Lagar-
fossstöðin yrði væntanlega
reynd um miðjan mánuöinn.
Það verður gerbreyting
eystra, er orkan i Lagarfljóti
kemst i gagnið, þótt hún nægi
ekki til neinnar frambúðar.
Það er einnig spor, sem
fagnað er eystra, að um þess-
ar mundir er nær lokið teng-
ingu Berufjarðarllnu, og er þá
Djúpivogur, ásamt næstu
byggðarlögum, kominn I sam-
band við samveitusvæði
Grimsárvirkjunar.
En eigi svo ekki að sækja
aftur I sama horf og áður um
rafmagnsþurrö austan lands
þá verður Bessastaðaárvirkj-
un að koma til innan hæfilegs
tima.
Listamenn
í Bakkasel og
Sandbúðir
Morgunblaðið birti i gær
greinarstúf eftir Stefán
Bjarnason verkfræðing, þar
sem einkum er fjallaö um
listamenn og listamannalaun.
Þar eru bornar fram uppá-
stungurum nýja fyrirgreiðslu,
sem ekki munu fyrr hafa kom-
ið fram — að minnsta kosti
ekki á prenti. Hann segir:
,,Ef eitthvað þarf að hjálpa
þessum atvinnustyrkþegum á
refilstigum listar, þá er til nóg
húsrými handa þvi úti á
landi, þar sem það gæti lika
gert eitthvert gagn, t.d. á
eyðibýlum viö fjallvegi.
Bakkasel i öxnadal er autt.
Þar er stórt Ibúðarhús og úti-
hús, ágætt fyrir vinnustofu
listmálara. Og svo gæti fólkiö
fengið eitthvað i aðra hönd
fyrir greiöasölu. Þá má nefna
Sandbúðir og Möðrudal. i
Möörudal geta minnst 2—3
fjölskyldur búið, og haft heila
kirkju og útsýnið fyrir sjálft
sig.
Svo gæti verið gott fyrir
suma að búa norður á Fonti”.
Ávísun ó eyðibýli
Einhverjum kann að þykja
sem ekki sé laust viö fanga-
búðakeim af þessum hug-
myndutn Stefáns, þótt ekki
komi það raunar fram, að
þarna eigi að setja blessað
fólk niður með harðri hendi.
En svo er þess að geta, að
ýmsir listamenn hafa að eigin
frumkvæði og fúsum vilja
dvalizt á stööum, sem eru til-
töiulega jafnafskekktir og
þeir, sem Stefán greinir. Er
þar að minnast rithöfunda,
sem verið hafa langtlmum
saman vitaverðir á Vestfjörð-
um, og Jóhannesar úr Kötlum,
sem lengi var sumarvöröur i
Þórsmörk við góðan orðstir —
og átti þar margar sælar
stundir.
Tæpast mun þó sú hugmynd
að breyta listamannastyrkj-
um I ávisun á húsnæði, sem
stendur autt, ná ailra sam-
þykki I bráð.
—JH
Gsal-Reykjavík. A þriðjudaginn
voru nltján hross boðin til sölu á
opinberu uppboði hjá bæjarfóget-
anum á Sauðárkróki, — en slfkar
samkomur eru afar fátiðar á
þessum tima árs. Timamönnum
lék þvl forvitni á að frétta nánar
af hrossakaupunum og hver væri
ástæðan fyrir þessu uppboði.
— Ástæðan fyrir þvl, að ég
bauð upp þessi hross, var beiöni
aldraðs bónda hér I nágrenninu,
vegna örðugleika hans við fóðrun
og hirðingu, sagði Jóhann Salberg
Guðmundsson bæjarfógeti, þegar
Timinn hafði tal af honum.
Sagði Jóhann, aö boðin hefðu
verið upp sautján hross þessa
aldraða bónda, auk tveggja
hrossa, sem væru ómörkuð og
ekki vitað um eigendur að. Hross-
in hefðu öll verið fremur ung, og
Kona í fyrsta sinn
skólameistari
það hefði verið athyglisvert við
söluna, að meðalverðiö hefði ver-
ið 34—35 þús. krónur fyrir hvern
grip, og þætti það mjög gott verð.
Hæsta verð sem fékkst fyrir hross
á þessu uppboði var 51 þúsund kr.
— Kaupendur hestanna voru
bændur i nágrenninu og menn hér
á Sauðárkróki. Það var fjölmennt
á þessu uppboðsþingi og fjörugt.
Uppboðið fór fram hjá svo-
nefndu sýsluhesthúsi á Sauðár-
króki.
Sagði Jóhann, að Búnaðarsam-
bandið blandaði sér dálitið i mál
sem þessi, og hefðu fulltrúar þess
gert athugun i umdæminu á hirð-
ingu og fóðrun búpenings. Niður-
stöður athugunarinnar voru á þá
leið, að fátt hefði verið I hreppun-
um sérlega athugavert hvað það
áhrærði.
Sagði Jóhann, að i hans tið
hefðu uppboð á búpeningi aldrei
verið á þessum tima' árs. Nefndi
hann, að i fyrri viku hefðu einnig
verið seld nokkur hross i Seylu-
hreppi af svipuðum ástæðum.
Voru þau hross seld samkvæmt
beinni ráöstöfun lögreglustjóra
og oddvita, og i samráði við bónd-
ann.
Litil jörð var fyrir hross allan
janúarmánuð i Skagafirði, en að
sögn Jóhanns, hefur nú brugðið til
hins betra I hlákunni siðustu
daga.
Eldur í
gærum
Gsal-Reykjavik — Ura hádegis-
bilið á miðvikudaginn kom upp
eldur I gæruþurrkara I Sútunar-
stöð SIS á Akureyri. Sem betur
fór var um litinn eld að ræða, og
gekk slökkviliðinu greiðlega aö
ráða niðurlögum hans.
Eldurinn kom upp Ilitlum, lok-
uðum þurrkara I eldri verksmiðj-
unni og barst út um útblásturs-
viftu i þakskegg. Lltið tjón varð I
eldinum.
FRANSKUR HLJOMSVEITAR-
STJÓRI OG EINLEIKARI
— á fyrstu tónleikum Sinfóníuhljómsveitarinnar á þessu misseri
Óbreytt
lógmarks-
verð á
rækjunni
Á FUNDI Verðlagsráðs sjávarút-
vegsins á þriðjudag varð sam-
komulag um, að lágmarksverð á
rækju frá 1. janúar til 31. mai 1975
skuli vera óbreytt frá þvi, sem
það var til siðustu áramóta, þ.e.
stór rækja kr. 46.00 hvert kg og
smá rækja kr. 27.00 hvert kg.
Þá hefur enn fremur orðið sam-
komulag um óbreytt lágmarks-
verð á hörpudiski sama timabil,
þ.e. kr. 14.00 hvert kg.
Verð á rækju og hörpudiski er
uppsegjanlegt með viku fyrir-
vara.
SJ-ReykjavIk Nýlega var Bryndis
Schram sett skólameistari
Menntaskólans á tsafirði, og er
hún fyrsta konan, sem gegnir
skólastjóraembætti við mennta-
skóla hér á landi. Bryndls fæddist
I Reykjavlk 1938. Hún stundaði
tungumálanám við Háskóla ts-
lands og lauk þaöan B.A. prófi i
ensku og frönsku. Bryndls hefur
starfað við leiklist og kennslu-
störf, siöustu árin við Mennta-
skólann á isafirði. Hún gegnir
skólameistaraembættinu I fjar-
veru Jóns Baldvins Hannibals-
sonar, sem nú situr á alþingi.
Hússtjórn
tekur við
BORGARRAÐ hefur samþykkt
aö fela hússtjórn Kjarvalsstaða á
Klambratúni þau störf, sem sýn-
ingarráð hefur annast til þessa. 1
hússtjórn eru þau Ólafur B.
Thors, Davið Oddsson og Elisabet
Gunnarsdóttir.
Fyrstu tónleikar Sinfóniu-
hljómsveitar tslands á siðara
misseri verða haldnir I Háskóla-
blói fimmtudaginn 6. febrúar kl.
20.30. Stjórnandi verður franski
hljómsveitarstjórinn Jean-Pierre
Jacquillat og einleikari franski
flautuleikarinn Jean-Pierre
Rampal.
A efnisskránni er flautukonsert
I G-dúr eftir Mozart, Sinfónla nr. 5
eftir Schubert, flautukonsert eftir
Ibert og Galdraneminn eftir
Dukas.
Jean-Pierra Jacquillat fæddist
i Versailles^ áriö 1935. Hann var
oröinn tólf ára gamall þegar hann
hóf nám i pianóleik, og sextán ára
gamall gekk hann i Tónlistar-
skóla Parisar þar sem hann
stundaði kammermúsik og lærði
á sláttuhljóðfæri. Hann vann til
tveggja fyrstu verðlauna jafn-
framt þvl sem hann stundaði
hljómsveitarstjórn með Pierre
Dervaux.
Jean-Pierre Jacquillat stjórn-
aði I fyrsta sinn tónleikum með
,,amatör”-hljómsveit á meðan
hann var ennþá meðlimur i
hljómsveit Theatre National de
l’Opera, en einleikari á þeim tón-
leikum var Samson Francois með
f-moll konsert Chopins. Þar vakti
Jacquillat strax á sér athygli fyr-
ir nákvæmni og dýpt i túlkun.
Þegar Orchestre de Paris var
stofnað gerði Charles Munch
hann strax að aðstoðarmanni sin
um. 1 þrjú ár hefur hann verið
einn af hljómsveitarstjórum
þeirrar virðulegu hljómsveitar,
og hefur hann ferðast með henni
til Bandaríkjanna, Mexikó og
Ráðstjórnarrik janna.
Tónleikar hans I Moskvu hlutu
mjög góða dóma, enda var i einu
blaðinu komizt þannig aðorði: ,,A
einu kvöldi er Jean-Pierre Jac-
quillat orðinn uppáhald sovézkra
hlustenda”. Jean-Pierre Jacquil-
lat hefur tvivegis áður stjórnað
Sinfóníuhljómsveit Islands.
Jean-Pierre Rampal er fæddur
i Marseilles. Hann stundaöi riám
I flautuleik hjá föður sinum, Jo-
seph Rampal, sem var kennari
við tónlistarskólann þar i borg.
Hlaut hann fyrstu verðlaun við
fullnaöarpróf. Jafnframt var
hann við nám i menntaskóla og
háskóla og las læknisfræöi I þrjú
ár, unz hann ákvað að gera tónlit-
ina aö aðalstarfi sinu. Hélt hann
þá námi sinu áfram við tónlistar-
háskólann i Paris, en þar hlaut
hann einnig fyrstu verðlaun. Þá
hófst tónleikaferill hans, og hefir
hann leikið viða um heim.
Hann stofnaði Barokksveit
Parisar og franska Blásarakvint-
ettinn, en hefir jafnframt leikið
talsvert með semballeikaranum
Robert Veyron Lacroix, m.a. á
ýmsum tónlistarhátiðum. Segja
má, að Jean-Pierre Rampal eig’i
rikan þátt i þvi að endurvekja á-
huga manna á flautuleik eins og
hann gerðist beztur á 18. öldinni.
Hann leikur á gamla gullflautu,
og er tónn hennar talinn einstæö-
ur að mýkt og fyllingu. Hann hef-
ur séð um endurútgáfu fjölda ba-
rokkverka, en einnig hafa sam-
timatónskáld eins og Poulenc og
André Jolivet skrifað verk fyrir
hann.
Hljómplötur hans, sem hann
hefir leikiö á fyrir Erato útgáfu-
fyrirtækið hafa hlotið „Prix du
Disque” oftar en einu sinni, en
þar er að finna öll helztu flautu-
verk eftir Bach, Vivaldi, Handel,
Mozart og Telemann, auk nú-
timatónsmiða.