Tíminn - 06.02.1975, Síða 12

12
TíMINN
Fimmtudagur 6. febrúar 1975
safnaðist fólkið saman í kirkjunni, þöglara og
alvörugefnara en venjulega. Allir vissu, að nú átti að
fara fram minningarguðþjónusta, helguð skipshöfninni
á ,,Sveu". Fólk vék hljóðlega undan, þegar dökkklæddir
syrgjendurnir gengu inn kirkjugólfið.
Katrín og Jóhann voru meðal kirkjugestanna, og
einhver vísaði þeim til sætis innarlega í kirkjunni. Katrín
settist án þess að gefa því nokkurn gaum í hvers bekk
þau voru komin.
Fyrst fór fram venjuleg messugerð, þó heldur styttri
en títt var. Síðan steig presturinn í stólinn og horfði um
hríð þegjandi yfir söfnuðinn. Allir vissu, hvað næst
mundi koma. Svo las hann nöfn sjómannanna, aldur og
heimilisfang, hvert af öðru, og lýsti fráfalli þeirra, sem
enginn nema guð einn vissi hvar og hvenær hefði að
borið. Síðan lagði hann út af orðunum: „Hafið skilaði
aftur hinum dauðu".
Það var undurhljótt i litlu steinkirkjunni, og lág, titr
andi rödd prestsins snerti streng í hvers manns brjósti.
Andspænis þessum þunga harmi þurrkaðist stéttar- og
virðingarmunur út. Dauðinn hafði sameinað alla. Loks
hjaðnaði beiskjan i hug Katrínar, og tárin brutust f ram í
stríðum straumum. Til annarrar hliðar sat Jóhann
grátbólginn, hinum megin sat gamla kapteinsfrúin og
grét sinn son. Þegar presturinn lauk ræðu sinni, var
enginn sá í kirkjunni, sem ekki hafði tárazt, jafnvel
hrukkóttar kinnar hans sjálfs voru tárvotar.
„Látum oss biðja", mælti hann skjálfraddaður.
Allur söf nuðurinn grúfði sig í bæn. Herðarnar kipptust
til við ekkasogin. Að bæninni lokinni risu allir á fætur og
sungu sálm — upprisusálm um sigur lífsins og Ijóssins
yf ir dauðanum. Tónar orgelsins hljómuðu í kirkjunni, og
fólkið tók undir. Fyrst voru raddirnar veikar og skjálf-
andi, en styrktust eftir þvi, sem fleiri vers voru sungin,
unz öldur söngsins flæddu af meira krafti, en nokkur
dæmi voru til áður um hvítmálaða hvelfingu kirkjunnar,
þar sem litla skipslikanið hékk.
Með þessum sálmasöng lauk athöfninni, og söfnuður-
inn þyrptist út úr kirkjunni. Fólk staðnæmdist um hríð á
kirkjuhvolnum að gömlum hætti. En í dag heyrðisf ekki
hávært samtal. Menn tóku aðeins í höndina á syrgjend-
unum, og handtökin voru hlý og innileg. Síðan hélt hver
til sinnar byggðar.
Margt ókunnugt fólk, bæði karlar og kerlingar, ungir
menn og hefðarfrúr, réttu þeim Katrínu og Jóhanni
höndina í hluttekningarskyni, þar sem þau stóðu á hvoln-
um meðal annarra kirkjugesta. Á heimleiðinni gengu
þau hlið við hlið og mæltu ekki orð f rá vörum. Þegar þau
voru háttuð um kvöldið, grétu þau bæði í hljóði. Lífið
hafði ennþá einu sinni samhæft þau í hinni miklu deiglu
sinni.
Einar og Gústaf
Gústaf kom að venju heim um haustið. En hann var
orðinn þöglari og hljóðlátari en hann hafði verið. Hann
og foreldrarnir minntust sjaldan á bróðurinn, sem aldrei
framar var von til að kæmi að landi í Bátvíkinni. Gústaf
var vinnumaður hjá Norðkvist um veturinn. Jóhann
hafði of kælzt um haustiðog var nú svo lasburða, að hann
hafði ekki lengur fótavist. Hann þjáðist af þrálátum
þurrahósta — sams konar hósta og Beta forðum, hugsaði
Katrín.
Jóhann var orðinn fáskiptnari og fámálli en hann
hafði þó verið i seinni tið, og það var eins og hann væri
með öllu viðskila orðinn við heiminn og mennina. Hann
sat aðgerðarlaus í rúmi sínu með kodda við bakið og
fylgdi Katrínu með augunum f ram og aftur um herberg-
ið. Honum þótti mest gaman að skoða myndir í bókum og
blöðum, sem þau gátu fengið handa honum til þess að
blaða í. Annars var það helzta dægradvöl hans að leika
sér að eldspýtum og búa til alls konar skrípi með þeim á
brekáninu sínu. Hann var jafnvel hættur að vilja sætindi,
og Katrín varð að gæla við hann eins og barn til þess að
koma ofan í hann fáeinum munnbitum af mat.
Einar kom heim að áliðnum vetri. Hann var sjálfum
sér líkur, aðeins veðurbitnari og karlmannlegri en hann
hafði verið og með lítið Ijóst yf irskegg. Hann byrjaði að
vinna hjá Larsson strax daginn eftir'heimkomuna. Hann
var fámáll sem fyrr og ómannblendinn og sökkti sér nið-
ur í bóknám í öllum tómstundum. Báðir sváf u drengirnir
heima, en fóru til vinnunnar snemma á morgnana hvern
dag sem unnið var. Ekki hafði Einar verið marga daga
heima, þegar hann fór niður í búðina og keypti hnífapör,
diska og bolla og annað, sem þurfti til heimilishalds.
Þegar heim kom, raðaði hann þessu öllu á borðið, svo að
móðir hans gæti skoðað það, þögull og þungbúinn að
vanda.
„Ætlar þú að gefa okkur allt þetta?" spurði Katrín hik-
andi.
„Já —hvaðannað?" rumdi hann. „Það er kominn tími
til þess, að við förum að drekka og matast eins og annað
fólk".
------ w . /Ég veit ^Það fer eftir þvi, hvoít
með hann ) ætlar þú með J (það ekki.........,ég get startað honum.
Fimmtudagur
6. febrúar
7.00 Morgunútvarp Veöur-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Morgunleikfimi kl. 7.15 og
9.05. Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
9.15: Sigriöur Eyþórsdóttir
lýkur við að lesa söguna
„Selinn Snorra” eftir
Frithjof Sælen í þýöingu Vil-
bergs Júllussonar (3). Til-
kynningar kl. 9.30. Þing-
fréttirkl. 9.45. Létt lög milli
atriöa. Við sjóinn kl. 10.25:
Halldór Gíslason verk-
fræöingur segir frá kynnis-
för fiskmatsmanna til
Bandarikjanna. Popp kl.
11.00: Gfsli Loftsson sér um
þáttinn.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frívaktinni. Margrét
Guömundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.30 Um aöstööu fatlaöra
barna, — fjóröi þáttur:
Menntun og fleira
Umsjónarmaður: Gisli
Helgason.
15.00 Miödegistónleikar.
Marilyn Horne syngur arlu
úr óperunni „Semiramide”
eftir Rossini. Hljómsveit
Covent Garden óperunnar
leikur undir, Harry Lewis
stjórnar.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 VeöUrfregnir). Tón-
leikar.
16.40 Barnatimi: Eirikur
Stefánsson stjórnar.Niu ára
bekkur I Langholtsskóla
flytur ýmislegt efni ásamt
kennara sfnum, m.a. smá-
leik eftir örn Snorrason:
Stríöiö I kóngsgarði.
17.30 Framburðarkennsla i
ensku
17.45 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Mælt mál.Bjarni Einars-
son flytur þáttinn.
19.40 Einsöngur I útvarpssal:
Halldór Vilhelmsson syngur
lög eftir Markús Kristjáns-
son, Pál Isólfsson, Arna
Thorsteinson og Karl O.
Runólfsson, Guðrún
Kristinsdóttir leikur á
planó.
20.05 Framhaldsleikritið
„Húsiö” eftir Guömund
Danlelsson gert eftir sam-
nefndri sögu. Fjórði þáttur:
í eigin garði. Leikstjóri:
Klemenz Jónsson. Persónur
og leikendur auk höfundar,
sem fer með hlutverk sögu-
manns.: Aron Carl
Henningsen: Gísli HaUdórs-
son. Ritstjórinn: Sigurður
Karlsson. Tryggvi Bólstað:
Guömundur Magnússon.
Katrln Henningsen: Val-
geröur Dan. Frú Ingveldur:
Helga Bachmann. Jóna
Geirs: Kristbjörg Kjeld.
Aörir leikendur: Anna
Kristln Arngrimsd., Guð-
björg Þorbjarnardóttir,
Geirlaug Þorvaldsdóttir og
Baldvin Halldórsson.
21.00 Kvöldtónleikara. Adagio
og Allegro op. 70 fyrir horn
og planó eftir Schumann.
Georges Barboteu og
Geneviéve Joy leika. b.
„Miniatures” op. 75a fyrir
tvær fiölur og lágfiölu eftir
Dvorák. Félagar I Dvorák-
kvartettinum leika.
21.30 Þjóöflutningarnir, sem
sænskir sagnfræðingar
gleymdu.Sveinn Asgeirsson
hagfræöingur flytur þýö-
ingu sína á grein eftir Vil-
helm Moberg.
22.00 Fréttir.
22.15 Veöurfregnir. Lestur
Passiusálma (10)
22.25 Kvöldsagan: „1 verum”,
sjálfsævisaga Theódórs
Friörikssonar. Gils
Guðmundsson les (25).
22.45 (Jr heimi sálarlifsins
Þriöji þáttur Geirs Vil-
hjálmssonar sálfræðings:
Sállækningar.
23.15 Létt músik á sfökvöldi
23.45 Fréttir I stuttu máli.
Dagskrárlok.