Tíminn - 09.02.1975, Blaðsíða 4

TÍMINN
Sunnudagur 9. febrúar 1975
4___
Hefurðu heyrt
um sjóarann,
sem...
Prestsmaddaman Dolores Jay, sem talar þýzku i dásvefni og
fullyrðir, að hún sé austur-prússnesk stúika endurholdguð.
KONA bandarlsks meþódista-
prests i Kikotn, byggðariagi
skammt frá Washington, komst
allt i einu á hvers manns varir á
dögunum vegna frétta blaða um
það, hvernig hún talaði þýzku i
dásvefni og taldi sig vera sextán
ára stúlku frá Austur-Prúss-
landi, er dó fyrir hundrað árum.
Dólóres Jay og maður hennar,
séra Carroll Jay, voru allt i einu
umkringdaf sálfræðinguin, sem
komu á vettvang, og öðru fólki,
sem minntist svipaðs fyrirbæris
I Bandarikjunum fyrir um þaö
bil tuttugu árum.
Dólóres Jay segist aldrei hafa
lært þýzku og aldrei haft nein
kynni af þýzkumælandi fólki.
Kona ein i Kólóradó, þrjátiu og
þriggja ára gömul húsmóðir
vakti svipaða athygli, árið 1955
og hratt þá af stað mikilli
dáleiðsluödlu i Bandarikjunum.
Hún taldi sig irska og þuldi
göinul, irsk orðatiltæki og fjöl-
yrti um irskar siðvenjur, er hún
var ekki talin hafa kynnzt. Það
var kaupsýslumaður á fertugs-
aldri, sem dáleiddi hana.
Prestsmaddaman i Elkton
reynir eftir fremsta megni að
leynast, alveg eins og kona sú,
sem lenti I svipuðum sporuin
fyrir tuttugu árum og tók sér
dulnefniö Rut Siinmons. En
manna meðal var hún eins oft
nefnd Bridey Murphy , en svo
átti irska stúlkan, sem sögð var
hafa endurfæðzt i henni, aö hafa
heitið. Hvort eins fer fyrir
prestsmaddöinunni, og Rut
Simmons skal ósagt látið. En
svo mikið mun þegar komið
fram, að kynni hennar af þýzku
eru ekki jafnlitil og látið er i
veðri vaka, auk þess sem þess
eru talin merki, að suint af þvi,
er hún segir frá i dásvefninuin,
er taliö eiga hliðstæðu i lífi
hennar sjálfrar.
Vikjuin þá að Rut Siminons.
Hún vakti undrun fólks árum
saman, en prestur i Chicago
komst á snoðir um, að hún hafði
dvalizt i þeirri borg á æskuárum
sinum. Hún hét raunar Virginia
Tighe og hafði frá upphafi verið
hugmyndarik i meira lagi. 1
Chicago hafði hún búið i sama
húsi og kona, sem hét Bridie
Murphy Corkell, og irsku orða-
tiltækin, sem hún notaöi svo
mjög, hafði hún lært af henni.
Og irskan dans, sem hún dans-
aði eitt sinn i dásvefni, hafði hún
einu sinni dansað á götuin úti i
Chicago, ásamt fleiri telpum á
svipuðu reki.
Aöur en þessi vitneskja sem
gerði endurfæöingarhugmynd-
ina næsta tortryggilega, komst i
almæli, höfðu frásagnir og
tiltæki konunnar sett allt á ann-
an endann. Bók, sem skrifuð
hafði verið um hana, hafði selzt
i risaupplagi, og bækur um
dáleiðslu og endurholdgun, er i
henni voru nefndar, höfðu selzt
miklu meira en áður. Stofnuð
voru eins konar dulfræðifélög,
jafnvel innan háskóla, og i
mörgum saumaklúbbum var
tæpast um annað talað en
Bridey Murphy. Maður einn i
Kaliforniu auglýsti með góðum
árangri, að hann flytti fólk aftur
á fyrra tilverustig fyrir tuttugu
og fimm Bandarikjadali.
Meðal viðskiptavina hafði
þessi maður konu, sem hafði
verið hestur á átjándu öld, og
mann sem talaði útlenda tungu,
eins og prestsmaddaman i
★ ★
Elkton gerir nú — þó hollenzku,
en ekki þýzku. Það var þó metið
er seytján ára gamall mennta-
skólanemi fullyrti, að hann
hefði dáleitt unga stúlku, sein
hefði rakið holdganir sinar aftur
á bak til tilveru fyrir tiu þúsund
árum.
Einna mest varð þó fjaðrafok-
ið, er nitján ára gamall blað-
sölustrákur i Oklahoma hripaði
nokkur orð á blað, þar sem hann
lýsti þvi, að hann ætlaði að
rannsaka endurholdgunarkenn-
inguna, og skaut sig siðan gegn-
um höfuðið með riffli.
Þá gekk fram af mörgum.
Eigi að siður seldust söngvar
um endurholdgunarsögurnar,
sungnir ipn á grammófónplötur
i þrjátiu þúsund eintökum — og
voru þær þó verölagðar alveg
hispurslaust.
★ ★
Nýlega hreinsaði lögreglan i
Chicago til og lokaði gleðihús-
um borgarinnar, svo og klám-
kvikmyndahúsum. Hætta var á
að talsverður fjöldi manna og
kvenna missti atvinnu sina
vegna þessa tiltækis, og var á-
standið i atvinnumálum i
Bandarikjunuin þó ekki of gott
fyrir. Stelpurnar urðu þvi að
breyta atvinnu sinni nokkuð, og
hugmyndaflugið er i góðu lagi.
Nú er hægt að fara inn á tiltekna
staði og fá stúlkur til að hvisla
aö manni krassandi klámsögum
fyrir þóknun. Væntanlega fer
verðið eftir þvi, hve klúrar sög-
urnar eru. Svo virðist sem ein-
hverjir hafi smekk fyrir þessari
skeinmtun, þvi að nóg er að
gera i söguburðinuin.
Það hefði þótt saga til næsta
bæjar, þegar sildarplönin voru
og hétu á Islandi, að menn hefðu
greitt sérstaklega fyrir orð-
bragðið, sem á þeim dundi frá
suinum sildarstúlknanna, og
þar var nú ekki verið að hvisla.

SI0NÍK3

W m ■' vK
1 ,.Æ