Tíminn - 09.02.1975, Blaðsíða 22

22
TíMINN
Sunnudagur 9. febrúar 1975
Hann hafði aldrei skeytt mikið um föður sinn, og nú þeg-
ar hann var að f ara alf arinn að heiman, kinkaði hann að-
eins til hans kolli í kveðjuskyni. En þegar þeir Gústaf,
sem ætlaði með honum yfir Þórseyjarfjörðinn, voru
komnir spölkorn niður ásinn, sneri hann allt í einu við og
hljóp eins og fætur toguðu heim. Hann gekk rakleitt að
beði föður sins og rétti honum höndina.
,,Vertu sæll, pabbi!"
Jóhann for að kjökra.
,,Það var fallega gert af þér að kveðja mig með
handabandi, því að nú sé ég þig líklega ekki framar,
Einar minn".
,,0, sei-sei jú. — Heldurðu, að ég ætli að fara sömu
leiðina og Eiríkur?"
,,Nei. En þegar þú kemur heim aftur, verð ég kominn
undir græna torfu".
,,Þetta máttu ekki segja".
„Jú. Og það er ekki heldur svo óttalegt. Sanna litla
systir ykkar bíður mín í kirkjugarðinum. — Ég vona, að
þú fáir góða fleytu, þegar þú verður kapteinn".
„Þakka þér fyrir. Vertu nú sæll".
„Vertu sæll.... kapteinn".
HINZTA FERÐ JÓHANNS.
Kröftum Jóhanns kopaði mjög ört. Hann gat ekki leng-
ur setið uppréttur í rúmi sínu, nema stutta stund í einu.
Kinnbeinin stóðu eins og hnútar út úr mögru andlitinu, og
það voru aðeins fáar framtennur eftir í munni hans.
Hárhýjungurinn á höfði hans var líkastur og á nýfæddu
barni. Undarleg slikja var á stórum barnslegum augum
hans, eins og hann væri þegar kominn hálfa leið inn í
aðra veröld.
Það ríkti óvenjuleg kyrrð og helgifriður á heimilinu
þessa sólbjörtu vordaga, þegar upsardroparnir bræddu
djúpar holur í glitrandi skaflana undir veggjunum og
klappirnar skutu sem óðast kollunum upp úr fannbeðjum
vetrarins. Það varekki erfitt að halda híbýlunum hrein-
um og þrif num, þegar Jóhann lá rúmfastur og drengirn-
ir voru víðs fjarri, — Einar farinn, en Gústaf í skipa-
vinnu. Katrín stundi þungan yfir sokknum, sem hún var
að prjóna handa Gústaf, áður en hann fór alfarinn á sjó-
inn. Hún minntist angurvær þeirra tíma, er drengirnir
hennar ólmuðust allir þrír umhverfis hana, báru inn
trjábörk og telgdu sér báta.
Jóhann var svo fámáll, að Katrín sneri sér hvað eftir
annað við og horfði undrandi á hann. Hvað var orðið af
skrumaranum og söngvaranum áhyggjulausa? Þó var
ekki hægt að segja, að hann væri beinlínis vansæll, þar
sem hann lá á sjúkrabeðnum og hvimaði út um gluggann
til hafsins er enn var hjúpað hvítgráum ísi. Hann virtis
aðeins hafa liðið einhvern veginn burt f rá öllu hinu jarð-
neska og öðlazt æðri þekkingu og dýpri skilning á sönnu
gildi lífsins heldur en venjulegir skyni gæddir menn.
Katrínu þótti vænt um, að Gústaf var enn heima við.
Hann var föður sínum sérlega góður þetta vor og reyndi
að hafa ofan af fyrir honum eins og litlum bróður sín-
um. Hann kom iðulega heim með fallegar öskjur handa
honum eða hann keypti karamellur og gaf honum, enda
þótt Jóhann væri hættur að hafa lyst á þeim. En það
gladdi hann að skoða sætindin og hafa þau hjá sér i
rúmshorninu. Gústaf spilaði jafnvel á fiðlu fyrir hann,
því að það þótti honum mjög gaman. Hann gat legið
grafkyrr og steinþegjandi tímunum saman og hlustað á
gamla polka og valsa, sem var það eina, sem Gústaf
kunni aðspila. Yngsti drengur Katrínar hafði alltaf ver-
ið mesti villingur, eins og hún sjálf komst að orði, lifað
útilífi og orðið nákunnugri dýrum og gróðri í skerjagarð-
inum en f lestir aðrir. Snjórinn hafði ekki einu sinni tekið
upp þetta vor, er hann byrjaði að reika um ásana og
lesa útsprungnar anemónur milli eltirunnanna. Hann lét
þær síðan i vatnskrukkur, og þegar þær höfðu sprungið
út í sólarvarmanum á gluggakistunni bar hann þær að
beði föður síns.
„Þær minna mig svo á augun í henni Sönnu litlu... Ég
fæ nú líklega bráðum að sjá þau aftur", sagði Jóhann.
„Þú hressist, þegar kemur fram á vorið, Jóhann",
sagði Katrín.
„Já, pabbi: þú kemur niður að Bátavíkinni og litur á
skúturnar, einhvern tímann áður én ég fer", sagði
Gústaf.
„Nei. Það verður út með Langsundinu, sem ég fer",
svaraði Jóhann og vildi ekki annað heyra.
Jafnf ramt því sem Katrín hjúkraði manni sínum stag-
aði hún og bætti föt Gústafs. Það var fastráðið fyrir
löngu, að hann skyldi vera þetta sumar á sama galías og
árið áður.
Að þessu sinni voru sjómennirnir kvaddir með vorhá-
tíð mikilli, sem haldin var í kirkjunni og af tilefni þessa
einstaka atburðar yfirgaf Katrín sjúklinginn eina dag-
stund, og fór með Gústaf til hátíðaguðsþjónustunnar.
Lydía, dóttir Betu, tók að sér að annast Jóhann á meðan
Sunnudagur
9. febrúar
8.00 Morgunandakt. Séra
Sigurður Pálsson vlgslu-
biskup flytur ritningarorð
og bæn.
8.10 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög. Sin-
fónluhljömsveit brezka út-
varpsins leikur, Sir Mal-
colm Sargent stjórnar.
9.00 Fréttir. Útdráttur úr
forustugreinum dagblað-
anna.
9.15 Morguntónleikar.
(10.10 Veðurfregnir). a.
Þættir úr Jóhannesarpassl-
unni eftir Bach. Peter
Pears, Heather Harper, 1
John Shirley-Quirk og fleiri
flytja ásamt Wandsworth
skólakórnum og Ensku
kammersveitinni, Benja-
min Britten stjórnar. b. Sin-
fónla nr. 61 C-dúr eftir Schu-
bert. Fllharmónfusveitin i
Vfnarborg leikur, Istvan
Kertesz stjórnar.
11.00 Messa
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.15 Úr sögu rómönsku Ame-
rfku. Sigurður Hjartarson
skólastjóri flytur sjötta og
síðasta hádegiserindi sitt:
Uruguay og Chile.
14.00 Að vestan og austan.
Þáttur I umsjá Páls Heiðars
Jónssonar, slðari hluti.
14.50 Miðdegistónleikar: Frá
útvarpinu í Vestur-Berlln.
Fllharmónlusveitin I Berlln
leikur. Einleikari: Rolf
Schulte. Stjórnandi: Alex-
ander Lazarew. a. „Kije
liðsforingi”, svita op. 60 eft-
ir Prokofjeff. b. Fiðlukon-
sert nr. 3 I G-dúr (K216)
eftir Mozart. c. Sinfónia nr.
6 I h-moll op. 53 eftir Sjo-
stakovitsj.
16.15 Veðurfregnir. Fréttir.
16.25 Endurtekið efni. a.
„Dauðadans” eftir Strind-
berg, m.a. flutt atriði úr
sýningu Leikfélags Reykja-
vikur (Aður útv. I leiklistar-
þætti örnólfs Árnasonar 15.
f.m.). b. Skáldið á Ásbjarn-
arstöðum. Páll Bergþórsson
veðurfræðingur segir frá
Halldóri Helgasyni og lesin
verða kvæði eftir hann. Les-
arar meö Páli: Ingibjörg
Stephensen og Halldór
Gunnarsson. (Aöur útv. I
des. s.l.).
17.20 Lúörasveit Hafnarfjarð-
ar leikur. Hans P. Franz-
son stjórnar.
17.40 útvarpssaga barnanna:
„Strákarnir sem struku”
eftir Böðvar frá Hnffsdal.
Valdimar Lárusson lýkur
lestri sögunnar (7).
18.00 Stundarkorn með belg-
fska fiðluleikaranum Rudolf
Werthen. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.25 „Þekkirðu land?” Jónas
Jónasson stjórnar spurn-
ingaþætti um lönd og lýöi.
Dómari: ölafur Hansson
prófessor. Þátttakendur:
Pétur Gautur Kristjánsson
og dr. Haraldur Matthlas-
son.
19.50 Sinfónluhljómsveit Is-
lands leikur f útvarpssal.
Stjórnandi: PállP. Pálsson.
Flutt verða tvö verk eftir
Benjamin Britten: „Soirées
Musicales” og „Matinées
Musicales”.
20.15 Feröir séra Egils Þór-
hailssonar á Grænlandi.
Séra Kolbeinn Þorleifsson
flytur fyrsta erindi sitt.
20.45 Frá tónlistarhátlðinni I
Helsinki f sumar. Paivi
Heinkinkeimo og Jorma
Hynninen syngja lög eftir
Hugo Wolf. Ralf Gothoni
leikur á pianó.
21.30 Spurt og svarað. Erling-
ur Sigurðarson leitar svara
við spurningum hlustenda.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög.
Heiöar Astvaldsson dans-
kennari velur lögin og kynn-
ir.
23.25 Fréttir I stuttu máli.
Dagskrárlok.