Tíminn - 25.02.1975, Blaðsíða 1

ggg|

iH |p
vélarhitarinn
í frosti og kulda
HF HORÐUR 6UNNARSS0N
SKÚLATÚNI 6 - SÍMI (91)19460
ÆNG/Rr
Aætlunarstaðir:
Blönduós — Sigluf jörður
Búöardalur — Reykhólar
Flateyri — Bíldudalur
Gjögur — Hólmavík
Hvammstangi — Stykkis-
hólmur — Rif
Sjúkra- og leiguflug um
allt land
Simar:
2-60-60 &
2-60-66
V
y
Garnaveiki
í fé í
Hrútafirði
GÁRNAVEIKI virðist vera
að breiðast út til muna á
svæðum, þar sem hennar
hefur ckki áður orðið vart, og
nú siðast fannst hún i nokkr-
um kindum að Fögrubrekku
i Hrútafirði. Rannsókn hefur
farið fram á heilsufari sauð-
fjár á þessum slóðum, og
mun vera sem næst vika síð-
an veikin fannst i Fögru-
brekkufénu.
Fagrabrekka er i
girðingarhólfi, sem nær
vestan úr Hrútafirði og aust-
ur að Miðfjarðargirðingu. Á
þessu svæði eru bændur
sauðmargir, enda eru þar
sauðfjárlönd með ágætum.
Til þessa hefur þetta svæði
veriðlaustviðgarnaveiki, en
nú hefur vágesturinn náð þar
fótfestu, og verður ekki sagt
að svo stöddu, hve viða veik-
in kann að hafa búið um sig.
Fyrr i vetur varð garna-
veiki vart i Austur-Húna-
vatnssýslu.
Nýtt útvarps-
ráð í burðar-
liðnum ?
A.Þ. - Reykjavík. — t gær
lauk I neðri deiid Aiþingis 3.
og jafnframt siðustu umræðu
um frumvarp rikisstjórnar-
innar um breytingar á út-
varpslögunum. Fer at-
kvæðagreiðsla fram væntan-
lega siðar i þessari viku.
Samkvæmt því, verður þess
sennilega ekki langt að biða,
að nýtt útvarpsráð sjái dags-
ins ljós, þar sem vitað er, að
frumvarpið nýtur stuðnings
allflestra þingmanna
st jórnarflokkanna.
Sjávcirútvegs-
ráðherra:
Sama
verð fyrír
steinbít
og áður
— hjá fiskvinnslu-
stöðvum á Vest-
fjörðum, þrátt
fyrir ákvörðun
verðlagsráðs
um verulega
lækkun þess
AÞ-Reykjavfk. — Matthias
Bjarnason sjá varútvegs-
ráðherra skýrði frá þvi I
umræðum, sem urðu utan
dagskrár i neðri deild
Alþingis I gær, að nokkrar
lielztu fiskvinnslustöðvar á
Vestf jörðum væru
Framhald á 5. siðu.
Búnaðarþing sett í gærmorgun:
VIÐ ÞURFUAA Á LAND-
INU ÖLLU AÐ HALDA
— sagði Ásgeir Bjarnason í setningarávarpi sínu
Gsal-Reykjavik — Búnaðarþing,
það 57. i röðinni var sett i Bænda-
höllinni við Hagatorg i gær-
morgun klukkan 10. Ásgeir
Bjarnason, formaður Búnaðar-
félags tslands setti þingið með
ávarpiauk þess sem hann minnt-
ist ýmissa Iátinna félaga. Áð
loknu ávarpi Ásgeirs Bjarnason-
ar tók Halldór E. Sigurðsson,
landbúnaðarráðherra til máls.
Eftir hádegi var skipað i nefnd-
ir á Búnaðarþingi og kosnir vara-
forsetar þingsins. Þá flutti Hall-
dór Pálsson, búnaðarmálastjóri
skýrslu.
Nokkur mál voru sett i nefndir i
gærdag og má m.a. nefna, fjár-
hagsáætlun fyrir Búnaðarfélag
Islands árið 1975, frumvarp til
laga um sauðfjárbaðanir, málm-
blendiverksmiðjuna i Hvalfirði,
námskeið i búskaparfræðum fyrir
nemendur á skyldunámsstigi,
landgræðslustörf skólafólks,
frumvarp til laga um breytingar
á lögum um dýralækna, um
brunatryggingar á heyi, búfénaði
og útihúsum og simamál.
Asgeir Bjarnason, forseti
' Búnaðarþings ræddi m.a. i ávarpi
sinu um tiðarfar siðasta árs og af-
komu bænda, vetrarhörkur sið-
ustu mánaða og ýmis vandamál,
sem landbúnaðurinn á við að etja.
Iræðu sinni komst Ásgeir m.a.
svo að orði:
— Þær hugmyndir hafa komið
upp, að svo eigi islenzka þjóðin
bezta framtið, að landbúnaður
leggist að mestu niður, en erlend-
ur verksmiðjuiðnaður komi i
staðinn og á honum muni þjóðin
bezt lifa. Sú hugmynd, að land-
búnaðurinn geti ekki þróazt á ís-
landi með eðlilegum hætti er ekki
ný, þvi hún er i ætt við þá gömlu
hugmynd, að íslendingar væru
bezt komnir og myndu helzt geta
lifað á Jótlandsheiðum. Ekki ef-
ast ég neitt um það, að flestir ís-
lendingar gætu lifað þar góðu lifi,
þvi að yfirleitt hafa lslendingar
sýnt það og sannað, að þeir geta
búið i haginn fyrir sig og lifað
hvar i veröldinni sem er. ...Þjóðin
hefur lifað i landinu i 1100 ár og
lengst af sem bændaþjóðfélag, þó
er nú svo komið að það þykir úrelt
að nýta landið til landbúnaðar,
framleiða matvæli, á sama tima
og talið er, að lOOmilljónir manna
falli úr hungri á ári. Eigum við
svo-lslendingar, sem lengi urðum
að berjast við hungrið, að leggja
niður landbúnað, hætta matvæla-
framleiðslu eftir að hafa sigrað
hungurvofuna, og orðið sjálfum
okkur nógir og vel það i þeim bú-
greinum, sem hér henta. Það
finnst mér fráleit hugsun, þvi við
þurfum á landinu öllu að halda.
1 lok ávarpsins agði Asgeir:
— Ég óska þess, að gifta megi
fylgja störfum Búnaðarþings og
að þvi megi auðnast nú sem oft
áður að benda á leiðir til lausnar
á vandamálum landbúnaðarins.
57. Búnaðarþing er sett.
Búnaðarþingi verður fram
haldið á morgun.
Búnaðarþing var sett I gærmorgun I Bændahöllinni. Á myndinni sést hvar Halldór E. Sigurðsson, landbúnaðarráðherra flytur ávarp sitt.
Timamynd: G.E.
NEMANDI
NÁMINU
FIMMTI HVER
VINNUR MEÐ
— af aldursflokkunum þrétfán tll sextán ára
FIMMTI hver nemandi I Reykja-
vikurskólum, fæddur á árunum
1957-1960, vann einhverja launaða
vinnu með námi sínu í fyrravetur,
og meginþorri þessara sömu ung
linga stundaði vinnu sumarið
1973. Nokkuð brast þó á, að þeir,
sem fæðzt höfðu árið 1959 og 1960
hefðu allir vinnu, en það var aftur
undantekning, ef þeir, sem eldri
voru, fæddir 1957 og 1958, voru
ekki I vinnu. Voru það þá helzt
börn foreldra, sem gegndu
stjórnunarstörfum og störfum,
sem krefjast langrar menntunar.
Þetta er niðurstaða könnunar,
sem nokkrir háskólanemar i al-
mennum þjóðfélagsfræðum —
Asdis Skúladóttir, Ingibjörg Guð-
mundsdóttir, Smári Geirsson og
Stefania Traustadóttir — gerðu
við umsjón Þorbjörns Broddason-
ar lektors i fyrravetur. Náði
könnun þessi til 1405 nemenda,
sem skiluðu endanlegum svörum.
Tæplega þriðjungur nemenda
hafði einhvern tima unnið með
skólanáminu, og 9-11% höfðu
byrjað slika vinnu tiu ára eða
yngri. Margir þeirra höfðu verið
blaðberar eða sendlar, og stúlkur
annast barnagæzlu og hálpað til á
heimilum. Fjölmargir unnu fimm
til átta stundir á dag, en litill hóp-
ur niu stundir eða lengur. Þegar
komið var á það aldursskeið, sem
eldri árgangar könnunarinnar
tóku til, unnu flestir piltanna ein-
hverja verkamannavinnu, en
stúlkurnar við afgreiðslustörf, oft
helgarvinnu i sjoppum. Áberandi
var, hve miklu færri stúlkur en
piltar fengu yfir fjögur þúsund
krónur i vikukaup fyrir vinnu
sina.
Um sumarvinnu gegndi liku
máli og ihlaupavinnuna að
vetrinum, nema hvað mjög
margar stúlkur unnu þá einhvers
konar verkamannavinnu — þó
ekki hlutfallslega jafnmargar og
piltar. Af yngri drengjunum var
margt i sveit, og jafnöldrur
þeirra fengust margar við barna-
gæzlu. Lengd vinnudags að
sumarlagi var talsvert meiri hjá
piltum, yfir niu stundir hjá
helmingi til tveggja af hverjum
þremur i eldri árgöngunum, en
svo langur var vinnudagurinn
ekki hjá nema 34-41% af jafnaldra
stúlkum. Hjá um það bil þriðjungi
af þeim unglingum, sem fæddust
árið 1957, var vikukaupið 6000-
8000 krónur, og gilti það jafnt um
piltana og stúlkurnar, og yfir 8000
fékk um þriðjungur piltanna, en
aðeins hlutfallslega fáar stúlkur.
Við könnun á hugmyndum ung-
linganna um framtiðarstörf kom i
ljós, að afar fáir hugsuðu sér að
stunda verkamannavinnu, og
gegndi svipuðu máli, hvaða störf
sem foreldrarnir höfðu, og enn
færri stúlkur vildu sinna hús-
móðurstörfum. Haldist þetta
hugarfar óbreytt, liggur beinast
við að álykta, að tórfengið verði
innan tiðar fólk, sem vill vinna
með höndunum, nema iðnlært sé,
og heimilin eigi fyrir sér að verða
heldur ófýsilegur staður.