Tíminn - 27.02.1975, Blaðsíða 12

>Vi\VnY
TÍMINN
sof a. ó, góöur guð! Átti hún að f ara hingað erindisleysu?
Hún hafði verið svo heimsk. Hún hefði bara átt að ganga
inn og spyrja eftir Gústaf. Það var ekki nema ósköp eðli-
legt, að móðir hans ætti erindi við hann. Það gat með
engu móti styggt hann. En nú var það orðið of seint að
gera það.
Henni vöknaði um augu, og það byrjaði að renna úr
nef inu á henni. Kuldanæðingurinn nísti hana inn að beini.
Hún gat ekki haft annað en kvef upp úr þessu. Hún
hnipraði sig betur saman, tróð höndunum undir prjóna-
treyjuna sína og skalf af kulda og snökti eins og lítið
barn. Ó, hvað hún var lítils megnug og umkomulaus.
Svona tilfinningar höfðu oft búið Jóhanni í brjósti. Það
var ekki gamanleikur að vera getulaus aumingi. Vesa-
lings Katrín! Nú hélt hún af stað heimleiðis hágrátandi
og hnaut um hvern stein og runna, sem á vegi hennar
varð. Marga næstu daga gat hún ekki á sér heilli tekið.
Kvef ið, sem hún hafði fengið gerði hana enn stúrnari og
niðurdregnari. Einveran var ekki heldur sérlega uppörv-
andi.
Seinna frétti hún, að skipshöfnin á „Venusi" ætti að
fara með gufubátnum til Maríuhafnar. Nú varð hún að
gera lokatilraunina. Hún bjó um það, sem hún hafði
prjónað og saumað handa syni sínum, f litlum böggli.
Tárin hrundu niður á svellþykka ullarsokkana. Rétt eftir
sólarlagsbilið lagði hún af stað í áttina til Stórbæjar. Hún
settist á stein við veginn ekki langt frá kirkjunni. Þar
skiptust leiðir, gegnum skóginn lá kirkjuvegur þeirra
Stórbæinga. En hér hiaut hann að koma, hvorn veginn
sem hann valdi. Og bara, að guði gæfi, að hann kæmi
einn!
Hver klukkustundin leið af annarri, en Katrín vissi, að
guf ubátsins var ekki von fyrr en með morgninum. Hvað
skyldi það hugsa í Stórbæ, þegar hann fór ekki einu sinni
heim síðustu nóttina? En það mátti svo sem hugsa hvað
það vildi, ef hún gat hitt hann og fengið fyrirgefningu
hans áður en hann f ór. Þetta var f ögur vornótt og ekkert
sérlega kalt. En samt var jörðin lítið farin að grænka.
Nú kom einhver! Hún þaut á fætur og faldi sig bak við
tré. Hún hafði ákafan hjartslátt. Fótatakið nálgaðist.
Þetta var einn maður — guði sé lof hann var einn. Var
það Gústaf, sem steig svona þungt til jarðar og gekk
svona álútur, ein og hann hefði þunga byrði á bakinu?
Katrín læddist nær veginum.
„Gústaf", sagði hún lágt. Hann hrökk við.
„Ert það þú, mamma", sagði hann spyrjandi.
„Já Ert þú að fara til skips? Má ég verða þér sam-
ferða spottakorn?"
,,Já, auðvitað. Hvers vegna ert þú hér um miðja nótt?"
tautaði Gústaf hikandi.
Katrín reyndi að harka af sér, þótt hún væri með grát-
stafinn í kverkunum. Hún ætlaði ekki að þreyta hann
með voli og kveinstöfum.
„Ég gat ekki staðizt þá tilhugsun, að þú færir brott án
þess að tala við mig. Geturðu ekki fyrirgefið mér þetta
með hundinn, Gústaf?"
„Það er ekkert að fyrirgefa. Ég er búinn að gleyma
því fyrir löngu".
„Er þáð nú áreiðanlegt? Sjálf gleymi ég því líklega
aldrei. Og svo laug ég að þér í þokkabót. Skapið er nú
svona, að ég geri hvað sem hugsazt getur, ef ég reiðist".
„O-jæja. Við höfum vís- öll einhverja galla. Það var
ekki heldur rétt af mér að skilja eftir hund, sem þú
varðst svo að fóðra".
,, En ég gat þó sagt eins og var og sagt það undir eins.
Ég skammast mín meira fyrir að gera það ekki en allt
annað".
„Við skulum ekki tala meira um þetta. — Ég ætlaði
mér líka að koma heim áður en ég færi, en svo fannst
mér eins og það liti þannig út, að ég gerði það vegna
heimanbúnaðarins á sjóinn".
„Ó, Gústaf! Það hefði mér þó sízt dottið í hug. En þótt
svo hefði i rauninni verið, þá var ekkert við því að seg ja.
Og maður getur líka meira að segja lifað sér til ánægju
svo lengi sem maður finnur, að maður er til gagns í
heiminum. — Eru fötin þín í góðu lagi?"
„Ekki alltof góðu. Ég er ekki laginn að bæta. Ég verð
að kaupa mér vinnuföt, þegar ég kemst einhvers staðar í
búð. En sokka eins og þú prjónar fæ ég þó líklega
hvergi".
„Ég er hérna með dálítinn böggul handa þér".
„O, mamma mín! Hvers vegna gerðirðu þetta?"
„Ég hafði ekki svo margt við að dunda í allan liðlang-
an vetur. Hvernig líkaði þér vistin í Stórbæ?"
„Vel. Það er gott fólk í Stórbæ. Það er ekki svo mikið
um ríkisbubba þar. Þar snæða allir viðsama borð".
„Ne-ei? Segirðu satt?"
„Þú þarftekki að rengja mig um það. Það eru kannski
ekki neinar krásir, sem bornar eru á borð, en maður get-
ur fengið eins og mann lystir af perum og fleski og
smurðu brauði og saltsíld og mjólk".
Þau voru komin niður undir sjóinn og staðnæmdust þar
og ræddust við um stund. En svo fór Gústaf að skima
Ur: r* í Hlin stjórnar öllu
| Manstueftiraöaltolvunni hé Hkasjálfrisér.l
neðanjarðar? Við fundum ’ 1
Fimmtudagur 27. febrúar 1975
27. febrúar
7.00 Morguniítvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Morgunieikfimi kl. 7.15 og
9.05. Fréttir kl. 7.30, 8.15 (of
forustugr. dagbl.) 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
9.15 Vilborg Dagbjartsdóttir
heldur áfram að lesa
„Pippa fjóskettling og
frændur hans” eftir Rut_
Magnúsdóttur (3).
Tilkynningar kl. 9.30. Þing-
fréttirkl. 9.45. Létt lög milli
atriða. Við sjóinn kl. 10.25.
Bergsteinn A. Bergsteins-
son fiskmatsstjóri talar um
magn og verðmæti sjávar-
afla. Popp kl. 11.00. GIsli
Loftsson sér um þáttinn.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
13.00 A Frivaktinni. Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.30 Tveir aðsendir þættir um
daginn og veginn.Hinn fyrri
flytur Sveinn R. Eiðsson
húsasmiðamistari á
Fáskrúðsfirði, en hinn
siöari, sem er eftir Ester
Steinadóttur, les Elin
Hjálmsdóttir.
15.00 Miödegistónleikar. At-
riði úr „Grimudansleikn-
um”, óperu eftir Verdi.
Carlo Borgonzi, Cornell
MacNeill, Birgitt Nilsson,
Giulietta Simionato, Sylvia
Stahlman, Tom Krause, o.
fl. syngja með kór og hljóm-
sveit Santa Ceciliahá-
skólans i Rómaborg. Stjorn-
andi: Georg Solti.
16.00 Fréttir. Tilkynningar
(16.15 Veðurfregnir.)
Tónleikar.
16.40 Barnatimi: Hrefna
Tynes stjórnarþætti i tilefni
af æskulýðsdegi
þjóðkirkjunnar.
17.30 Framburðarkennsla I
ensku
Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki.
Tilkynningar.
19.35 Mælt mál. Bjarni Ein-
arsson flytur þáttinn.
19.40 Samleikur I útvarpssal
Gisli Magnússon og Halldór _
Haraldsson leika á tvö pia-
nó verk eftir Johann Sebas-
tian Bach, Georges Bizet
og Witold Lutoslawski.
20.05 Framhaldsleikritið
„Húsið” eftir Guömund
Danielsson Sjöundi þáttur:
Undir hausthimni.
Leikstjóri: Klemenz Jóns-
son. Personur og leikendur
auk höfundar, sem fer með
hlutverk sögumanns: Jóna
Geirs — Kristbjörg Kjeld,
Katrin — Valgerður Dan,
Ingveldur — Helga Bach-
mann, Tryggvi Bólstað —
Guömundur Magnússon,
Hús-Teitur — Bessi Bjarna-
son, Jón i Klöpp — Arni
Tryggvason, Haraldur
Kiængs — Þórhalldur
Sigurðsson, Fröken Þóra —
Guðbjörg Þorbjarnardóttir.
20.55 Söngiög eftir Sigvaida
Kaldalóns. Karlakór
Reykjavikur syngur. Söng-
stjóri: Páll P. Pálsson.
„Kristalsmyndarherbergið”
ný saga eftir Matthias
Jóhannessen. Höfundur les.
21.15 Sónatanr. 91 A-dúr fyrir
fiðluogpianó
„Kreutzersónatan” eftir
Ludwig van Beethoven.
Jascha Heifets og Brooks
Smith leika.21.45 „Raddir
morgunsins” Gunnar Dal
skáld les úr ljóðum sinum.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Lestur
Passiusáima (28)
22.25 „Inngangur að Passi-
usálmum” eftir Halldór
Laxness. Höfundur les lok
ritgerðar sinnar (4).
22.50 Létt músik á siðkvöldi.
Frægar hljómsveitir leika
sigild lög.
23.35 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
...................
| Auglýsúf I
iTÉmaniun [