Tíminn - 02.03.1975, Blaðsíða 32

32
TÍMINN
Sunnudagur 2. marz 1975
Á BÆNUM
Ingólfur Davíðsson
DÝRIN
— Snotra var vinsælust
hundanna. Hún var litil
vexti, svartflekkótt,
með hvitan dil á skottinu
Dugleg i smalamensku
og ágæt að hafa með til
að verja tún og engjar.
Ef henni virtist einhver i
krakkahópnum kúga
hina i leik, átti hún það
til að stökkva á hann og
kútvelta honum hvað
eftir annað og jafnvel
halda honum niðri um
stund. En aldrei beit
hún. Snotru þóttu mjög
góðar pönnukökur. Ef
verið var að baka kom
hún inn i eldhús, settist
hjá eldastúlkunni og
horfði ýmist á hana eða
pönnukökurnar. Var
henni þá venjulega gefin
kaka. Yrði einhver bið á
þvi lagði hún aðra fram-
löppina ofurhægt á fót
stúlkunnar til að vekja
Frá Stóru-Hámundarstööum. Til hægri er húsið, þar sem guli kisi hékk á mæninum á framlöppunum.
athygli á sér. Sykur þótti
henni lika góður. Við lét-
um stundum mola detta
og var Snotra ekki sein
aö gripa þá í kjaftinn og
bryðja. Ekki var laust
við að hún stuggaði
börnum frá klettum, ef
henni virtust þau vera
komin of nærri brúninni.
Þegar pabbi var ung-
lingur og stóð yfir fé á
beit á vetrum átti hann
hund, sem Lappi hét
(mórauður með hvitar
lappir). Ef pabbi gekk
um og stoppaði, kom
Lappi stundum og
lagðist ofan á fæturna á
honum. Hélt vist að
pabba væri kalt á fótun-
um og vildi verma hann.
Brattavalla-Kjói
var langstærstur og
- sterkastur allra hunda i
sveitinni, enda heima-
ríkur mjög. Tikur voru
þar á bænum og sóttu
aðkomhundar til þeirra
að venju. En Kjói
varði. Hann bylti þeim
undir sig og beit svo
flestir stukku hræddir
heim aftur. Einn lét sig
þó ekki og kom aftur og
aftur, átti þó heima i
öðrum enda
sveitarinnar. Loks bar
þó Kjói hærri hlut i
áflogunum og stökkti
hinum á flótta — og ekki
nóg með það, heldur rak
Kjói hann alveg heim
til sín. Sást til þeirra af
bæjunum. Móri hljóp og
hljóp og Kjói alltaf rétt
á eftir honum alla leið.
Þetta var nærri eins og
sagt var um Gretti og
Gisla i Grettissögu!
Skuggi var fenginn á
heimilið sem hvolpur og
leiddist fyrst. Vildi hann
alltaf vera með fólkinu,
enda var þá um tima
enginn annar hundur á
bænum. Þetta var að
sumarlagi og fólkið
mikið úti við hey-
skapinn, en kom heim að
borða. Skuggi vissi að
hann mátti ekki koma
inn i baðstofu, en þegar
farið var að borða þar
inni, opnaði Skuggi
hurðina með trýninu,
settist framan við
dyrnar, en hafði hausinn
i gættinni, svo hann gæti
séö fólkið. Tveir kettir
voru þá á heimilinu,
annar hvitur en hinn
svartur. Skuggi leyfði
hvita kisa að éta úr
dallinum með sér, og
stundum lágu þeir
saman i bæli. En svarta
kisa vildi hann ekki sjá
og beit hann frá dallin-
um, og hrakti frá sér.
Mikið var hlegið að
gráa kisa. Hann vildi
DAN
BARRY
Geiri, þeir koma J Þeir bera hvitt flagg, Z' Keisari okkar'-i^ / Keisarinn •
nær þessi siður Callgula býður "í mun taka
uftnr Hi Rnmvpriav V vkkur velkomin, Jþið ámóti
sendiboðar guðýr^T lVkkur i
anna i U Vhöll sinni.
k til baka!
'^\aftur til Rómverja?Vykkur velkomin, Jþið
CALIGULA' ^Þetta leiðirY*ó, Geiri, / jjj
Vif cirorfí Írai J ti1 vandræða. þetta er stóif
Vitskerti kei:

Framhald
... Þessir svikarar. Það
er enginn guð hærra settur
\\en Caligula! J