Tíminn - 02.03.1975, Blaðsíða 36

36
TÍMINN
Sunnudagur 2. marz 1975
© Indriði G.
daglegt amstur nema ég vilji
blanda mér i það, þá daga sem
vitað er að næöis er þörf. Kannski
er maður stundum önugur fram
úr hófi. En þvi er tekið með jafn-
aöargeöi af öllum.
„Þegar illa gengur
er ég liprasti
maður”
— Finnst þér ekki, þar sem þú
ölst upp i sveit, erfitt að sitja við
skrifborð allan daginn?
■ — Ég hef aldrei tekið eftir þvi.
Ég sezt ekki við skrifborð nema
ég eigi erindi i stólinn. Annars
ættum við heldur að tala um rit-
vélarborö, þvi ég skrifa aldrei
neitt. Ég nota ritvél. Og ég er þvi
aSeins ókyrr við borðið að illa
gangi. Þá getur það orðið eins og
sending af himni fái ég veður af
þvi aö skipta þurfi um peru. Þeg-
ar illa gengur er ég liprasti mað-
ur, og spyr gjarnan hvort ég geti
ekki hjálpað eitthvað til. Gangi
hins vegar vel get ég setið enda-
laust, og viö yfirskriftir, eða þeg-
ar ég er að ljúka við eitthvað, veit
ég ekki hvaö skrifborð er og ekki
timi heldur.
— Telur þú ekki, að rithöfundar
þurfi að takmarka þrásetu sina
við skriftir?
— Það fer nú eftir rasssæri og
ööru.
— Hvaða lifnaðarhætti telur þú
hollasta skáldum?
— Ef þú átt við búsetu, þá held
ég að hver verði að búa þar sem
bezt þykir. Gunnar Gunnarsson
settist að á Skriðuklaustri þegar
hann kom heim. Ég hef aldrei
. spurt hann að þvi, hvort honum
hafi fallið betur að skrifa þar en
hér i Reykjavik. Fyrir mitt leyti
þá vil ég taka mér i munn orð
karlsins, sem sagði: Berið mig
þangað sem skvaldrið er. Rithöf-
undar eiga nefnilega ekki að ein-
angra sig. Þeir eiga að reyna að
láta sér liða eins vel og unnt er.
Ég vil geta brugðið mér eitthvað
til skemmtunar, gefist timi til
þess, og þess vegna hef ég ýmist
skrifað hér eða á Akureyri, þar
sem þeir hafa Sjallann. Ég held
að kenningin um einangraðan
stað sé eins konar útilegumanna-
rómantik. Og ekki skrifaði Fjalla-
Eyvindur bækur, þótt hann hefði
bæði Höllu og hálendið.
— Hverja af bókum þinum
hefur þér þótt erfiðast að skrifa?
— Land og syni, og hún ber
þess kannski einhver merki. En
hún er samt sem áður heiðarleg
bók.
— En hvaö heldur þú sjálfur,
að þér hafi tekizt bezt?
— Þvi get ég ekki svarað.
— Heldur þú að þér muni nokk-
urntima þykja leiðinlegt að sýsla
við skáldskap?
— Maður dregst að hverju
verkefni á fætur öðru án nokkurr-
ar tilfinningar um skemmtun.
Það fylgir mikill kviði hverju
upphafi og kviði út af setningum
ogblæbrigðum, og að lokum kviði
út af þvi hvort þetta sé nú full-
skrifað. Við ættum kannski að
efna okkur i nýtt viðtal um álög?
—VS.
Áður
en farið er
í vinnuna:
Tíminn
og morgun-
kaffið
-
SVALUR
eftir
Lyman Young