Tíminn - 08.03.1975, Qupperneq 8

8
TÍMINN
Laugardagur 8. marz 1975
Frá opnun Kaupstefnunnar Islenzkur fatnaður
Gjaldeyrissparnaður
fataiðnaðarins nam
850 milliónum 1974
Dragt frá Klæöi.
Leöurjakkar frá Heklu.
FB-Reykjavik. Kaupstefnan ís-
lenzkur fatnaöur var opnuö á
Hótel Loftleiðum i gær. Hófst hún
ineð ræöu Oaviös Sch. Thor-
steinssonar, formanns Félags is-
lenzkra iönrekenda, en viðstaddir
voru ýmsir gestir, kaupmenn og
innkaupastjórar, auk framieiö-
enda. Þá var efnt til tizkusýning-
ar.
I ræðu sinni gat Davið Sch.
Thorsteinsson þess, að ekki hefði
verið haldin kaupstefna sl. haust,
en vonandi sæju framleiðendur
sér hag i þvi, að haldin yrði fram-
vegis kaupstefna bæði vor og
haust. bess má geta, að þetta er
fjórtánda kaupstefnan tslenzkur
fatnaður, sem haldin hefur verið.
Þá gat Davið þess, að mikið
væri rætt um nauðsyn þess að
spara gjaldeyri, svo og að afla
hans. Hann sagði, að islenzkur
fataiðnaður gerði hvort tveggja i
rikum mæli. Útflutningur ullar og
skinnavöru iðnaðarins hefði num-
ið rúmlega 1200 milljónum króna
á siðast liðnu ári, og þar sem vör-
urnar væru unnar nær eingöngu
úr innlendum hráefnum, væri hér
um mikla gjaldeyrisöflun að
ræða. Vonandi yrði áframhald á
þeirri þróun, og að þessi grein út-
flutnings héldi áfram að vaxa
eins hratt og hingað til.
Davið Sch. Thorsteinsson gat
þess enn fremur, að gjaldeyris-
sparnaður fataiðnaðarins virtist
vera rúmlega 850 milljónir króna
árið 1974. Að lokum gat hann
þess, að ef allur fatnaður, sem
keyptur hefði verið á Islandi árið
1974, hefði verið islenzk fram-
leiðsla hefðu sparazt til viðbót-
ar 600 milljónir króna. Væru allar
þessar tölur lagðar saman, kæmi
út talan 2.650 milljónir, og væri
þvi um miklar upphæðir að ræða.
Siðan ræddi Davið Sch. um
vandamál iðnaðarins. Sagði
hann, að þau væru flest óleyst
enn, og sæti allt við það sama og
hefði verið fyrir tveimur árum, er
hann hélt ræðu á kaupstefnu, sem
þá var verið að opna. Vandamálin
væru enn óleyst og hefðu orðið
enn verri viðureignar i millitið-
inni, i fyrsta lagi vegna þeirrar
óðaverðbólgu, sem hér geisar, og
i cðru lagi vegna þess að nú væri
aðlögunartiminn að EFTA meira
en hálfnaður. Þá sagði Davið
Seheving Thorsteinsson:
„begar tsland gekk i EFTA
fyrir fimm árum, lofaði þáver-
andi rikisstjórn Islands fram-
leiðsluiðnaðinum mörgum mikil-
vægum breytingum i skattamál-
um, tollamálum, fjármálum,
tæknimálum, svo og ýmsum
öðrum veigamiklum málefna-
flokkum, sem framleiðsluiðnað-
inn varða, og á grundvelli þess-
ara loforða, samþykkti fram-
leiðsluiðnaðurinn- EFTA-aðildina.
Þegar stjórn Félags islenzkra
iðnrekenda fór yfir loforð rikis-
stjórnarinnar frá 1969 og efndir
þeirra, var það mat hennar, að
um svo stórkostlegar vanefndir
væri að ræða, að ekki yrði við un-
að. Þvi var það, að stjórn Félags
islenzkra iðnrekenda fór þess
formlega á leit við núverandi
rikisstjórn i september siðast
liðnum, að „sótt verði um fram-
lengingu aðlögunartima landsins
að EFTA og EBE um 36 mánuði”.
Þær ástæður, sem stjórn Fll taldi
vera veigamestar til stuðnings
þessari kröfu voru:
1. Verðstöðvanir þær, sem staðið
hafa nær óslitið frá 1. nóv.
1970 til þessa dags og fram-
kvæmd þeirra.
2. Vanefndir EFTA-loforðanna.
3. Gengi islenzku krónunnar
hefur verið skekkt með til-
færslum og styrkjum til þeirra
greina atvinnulifsins, sem
gengi islenzku krónunnar er
einkum miðað við.
4. Um 20% innflútningsskattur er
enn lagður á allar vélar og tæki
framleiðsluiðnaðarins.
1 framhaldi af þessari formlegu
málaleitan stjórnar Félags is-
lenzkra iðnrekenda fóru fram
miklar viðræður við rikisstjórn-
ina, og lagði stjórn Félags is-
lenzkra iðnrekenda, þann 16.
desember s.l., fram itarlegar
kröfur framleiðsluiðnaðarins um
þær nauðsynlegu aðgerðir, sem
framkvæma þyrfti, auk þess að
framlengja aðlögunartimann um
3 ár.
Niðurstöður þessara viðræðna
urðu i stuttu máli þessar:
1. Rikisstjórnin taldi ekki stætt á