Tíminn - 15.03.1975, Blaðsíða 7

Laugardagur 15. marz 1975.
TÍMINN
7
r

tJtgefandi Framsóknarflokkurinn
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason. Ritstjórar:
Þórarinn Þórarinsson (ábm). Jón Helgason. Auglýsinga-
stjóri: Steingrimur Gislason. Ritstjórnarskrifstofur f
Edduhúsinu við Lindargötu, simar 18300 — 18306. Skrif-
stofur f Aðalstræti 7, sfmi 26500 — afgreiðsiusimi 12323 —
auglýsingasimi 19523.
Verð i lausasöiu kr. 35.00.
Askriftargjald kr. 600.00 á mánuði. Blaðaprent h.f.
Lista- og menn-
ingarráð Reykja-
víkurborgar
Á siðasta fundi borgarstjórnar báru borgarfull-
trúar Framsóknarflokksins, þeir Kristján Bene-
diktsson og Alfreð Þorsteinsson, fram tillögu um
stofnun Lista- og menningarráðs Reykjavikur
borgar. Hlaut þessi tillaga góðar undirtektir, og
var ákveðið að visa henni til borgarráðs, og hafa
siðan um hana aðra umræðu i borgarstjórn.
1 framsöguræðu með þessari tillögu sagði
Alfreð Þorsteinsson borgarfulltrúi, að eðlilegt
væri, þegar á það væri litið, að Reykjavikurborg
hygðist verja á annað hundrað millj. króna til
lista- og menningarmála á þessu ári, að það væri
hugleitt, hvernig samræma mætti stjórn þessara
mála, þar sem lista- og menningarstarfsemi
Reykjavikurborgar væri orðin margþætt og viða-
mikil.
í itarlegri greinargerð, sem fylgir tillögunni, er
vikið að nokkrum þáttum, sem eðlilegt þykir, að
heyri undir Lista- og menningarráð Reykjavikur-
borgar. Þar er getið um stjórn og rekstur Kjar-
valsstaða, sem miklar deilur hafa orðið um að
undanförnu, undirbúning og framkvæmd listahá-
tiðar, aðild að stjórn væntanlegs borgarleikhúss,
kaup á listaverkum fyrir Reykjavikurborg, og á-
kvörðun um staðsetningu þeirra. Einnig er gert
ráð fyrir að ráðið hafi umsjón með listskreyting-
um opinberra bygginga i eigu borgarinnar, svo
sem skóla, barnaheimila, sjúkrastofnana og
iþróttamannvirkja, sjái um að málverkum i eigu
borgarinnar sé komið fyrir á þeim stöðum, þar
sem fólk á þess kost að sjá þau, t.d. i opinberum
byggingum, og beiti sér fyrir listkynningum á
vegum borgarinnar, og þá gjarna úti i hverfum
borgarinnar. Enn fremur að það veiti umsagnir
um styrkbeiðnir varðandi lista- og menningar-
mál, hafi með höndum stjórn á safni Rikarðs
Jónssonar, þegar gengið hefur verið frá samn-
ingum við listamanninn um það mál, og loks að
það verði borgaryfirvöldum til ráðuneytis um
allt, sem varðar lista- og menningarmál, og stuðli
á allan hátt að sem fjölbreyttustu lista- og menn-
ingarlifi i borginni.
í lok greinargerðar sinnar segja borgarfulltrú-
ar Framsóknarflokksins: „Þótt hér sé drepið á
nokkur atriði, sem eðlilegt væri að heyrðu undir
lista- og menningarráðið, er sú upptalning hvergi
nærri tæmandi. Mörg verkefni eru nærtæk og
koma i ljós, þegar farið er að hugleiða þessi mál.
Flutningsmenn tillögunnar telja t.d., að listasafn
Ásmundar Sveinssonar þurfi að varðveita til
frambúðar á þeim stað, þar sem það er nú. Vart
verður komið auga á aðila, sem stæði nær að
beita sér fyrir sliku en Reykjavikurborg”.
Þessi tillaga borgarfulltrúa Framsóknar-
flokksins er þörf og gagnleg. Flutningsmenn
benda á i greinargerð sinni, að stofnun lista- og
menningarráðs hafi ekki kostnaðarauka i för með
sér. Um það sé að ræða að samræma stjórn þess-
aramála. Þ.Þ.
Charles W. Yost, fyrrv. sendiherra:
Tillögur Bandaríkja-
stjórnar í olíumólum
Þær miða að því að halda olíuverðinu háu
UNDANGENGIN þrjú misseri
hefur bandarlskur almenning-
ur oröiö fyrir hverju áfallinu á
fætur ööru i sambandi viö oliu
og orkugjafa, eöa einmitt þau
öfl, sem allt daglegt lif hans
veltur á. Þaö hefur svo ruglaö
almenning enn meira i riminu,
aö yfir hann hefur skolliö alda
mótsagnakenndra tillagna
aö lausn á þessum nýja og
undarlega vanda.
Þegar til alvarlegs ágrein-
ings kom milli oliuseljenda og
oliukaupenda, heföi virzt
skynsamlegast aö bregöast
viö á þann hátt, aö efna þegar I
staö til alvarlegra viöræöna
forsvarsmanna þessara
tveggja hópa. Raunar kom
allsherjarþing Sameinuöu
þjóöanna saman siöast liöiö
vor til þess aö ræöa þessi mál.
EN þvi miður var þá of
snemmt að reyna aö ná sam-
komulagi um málin. Flestir
fulltrúar oliuseljenda voru enn
alltof sigurglaöir til þess aö
sýna verulega sanngirni.
Bandarikjamenn neituðu aö
setjast aö samningaboröi fyrr
. en aö oliukaupendur hefðu
komiö sér saman um afstööu
sina og styrkt þannig samn-
ingsaðstööuna, en sumir
bandamanna þeirra voru á
öndveröum meiöi I þessu efni.
Oliukaupendur hafa nú I rúm-
lega ár verið sifellt aö reyna
aö móta sameiginlega afstööu.
Nokkur árangur hefur oröiö
af þessari viöleitni. Iönþróuöu
rikin gengu frá samningi um
gagnkvæm afnot af birgöum,
ef til nýs afgreiöslubanns
kæmi. Einnig hafa verið gerö-
ar samþykktir um myndun
„öryggissjóös” til þess aö aö-
stoöa þau ríki, sem lenda I
vandræöum meö greiðslu á
innfluttum nauöþurftum.
Endurdreifing olludollaranna
hefur hins vegar ekki valdiö
eins miklum vandkvæöum og
búizt var við I upphafi.
ÞEGAR hér var komiö sögu,
lögöu Bandaríkjamenn fram
tvær tillögur, sem ollu ágrein-
ingi og þóttu mótsagnakennd-
ar. Fyrri tillagan miöaöi aö
þvi að gera Bandaríkjamenn
minna háöa samtökum ollu-
framleiðsluríkja en áöur og
veröa bandamönnum sinum
til fyrirmyndar aö þvl leyti.
Ætlunin var að minnka svo
olluinnflutninginn, aö hann
yröiorðinn einni milljón tunna
minni á dag viö lok þessa árs,
og þvl marki átti einkum að ná
með innflutningsgjaldi. Hin
tillagan var á þá leiö, aö iön-
þróuöu rlkin kæmu sér saman
um lágmarksverö á ollu I
framtlöinni til þess aö hvetja
til öflunar nýrrar orku og
tryggja nýtingu hennar.
Tillögurnar báöar gengu I
sömu átt, eöa miðuðu aö þvl aö
hækka olíuverð og halda þvl
háu. Þetta virtist I beinni mót-
sögn viö fyrri fullyrðingar um,
aö hiö samþykkta olluverö
samtaka oliusölurlkja stefndi
efnahagsllfi iiðnþróuöu rlkj-
anna I voða og yröi þvl að
lækka. En sannleikurinn var
auövitað sá, að tillögurnar
voru ekki runnar af efnahags-
legum rótum. Ætlunin var aö
bæta stööu Bandarikjanna, ef
til nýs olluafgreiöslubanns
kæmi, og efla þau gegn ýmiss-
konar þrýstingi, sem ella
kynni að veikja stöðu vest-
rænna rlkja, samanboriö við
Sovétrikin.
ÞESSAR tillögur beina athygli
okkar aö ákvöröun, sem viö
Ford forseti aö flytja ræöu á þingfundi. Rockefeller varaforseti
stjórnar fundinum.
komumst ekki hjá að taka I
sambandi viö lausn ollumál-
anna.
Eru vestræn ríki svo háö
innflutningi ollu nú og I næstu
framtlö, að háskinn af þvl sé
svo bráöur og brýnn, aö gegn
honum veröi að ráöast þegar á
þessu ári?
Forseti Bandaríkjanna hefir
stungið upp á skatti á innflutta
ollu, sem hlyti aö hækka I
veröi nálega allar vörur fram-
leiddar innanlands, og auka
þar meö á samdráttinn. Aörar
leiöir mætti fara aö sama
marki, til dæmis leggja skatt á
bensln, jafna birgöum eöa
jafnvel aö grípa til skömmtun-
ar. Allt er þetta hættuminna
en innflutningsskatturinn, en
engu aö sföur fyrirhafnarsamt
og óviöfelldiö.
Geti Bandarikjamenn dreg-
iö úr ótta sínum við þaö, hve
háöir þeir eru innfluttri oliu,
og hnignunina og ófarirnar,
sem yfir kunni aö vofa, eiga
þeir kost annarra ráöa en
drepiö var á hér á undan.
I FYRSTA lagi má undirbúa
tiltæk ráö ef til afgreiöslu-
banns kemur aö nýju, svo sem
birgöasöfnun,samhjálp þjóöa,
birgöajöfnun heima fyrir og
skömmtun.
I ÖÐRU lagi má grlpa til lög
gjafar til þess að stemma
stigu viö bruöli meö orku. Til
dæmis mætti leggja háa
skatta á þær bifreiöir, sem
nota yfir ákveöiö magn af
bensíni á tiltekna vegalengd.
I ÞRIÐJA lagi mætti hvetja til
fjárfestingar I vinnslu nýrrar
orku, jafnvel meö styrkjum, ef
nauösyn krefur, aö svo miklu
leyti sem unnt er, án þess að
auka á kostnaö neytenda.
I FJÓRÐA lagi mætti hefja
undir eins viöræður viö full-
trúa olíusölurikjanna, en þeir
samningar veröa eflaust lang-
dregnir. Tilgangur samning-
anna væri auðvitaö að tryggja
ákveöiö magn af olíu viö föstu
veröi, vitanlega gegn nægjan-
legum ivilnunum af hálfu
Bandarikjamanna.
I FIMMTA lagi mætti leggja
lltils háttar hömlur á innflutn-
ing, sem þyngdar væru smátt
og smatt um nokkurra ára
skeið, eftir að bata tekur al-
mennt að gæta I efnahagslifi
og viöskiptum.
AÐ SÍÐUSTU má leggja sig
fram um aö koma á friöar-
samningum milli Araba og
ísraelsmanna þegar á þessu
ári.
BEITA mætti miklu róttækari
ráöstöfunum en hér er mælt
með til þess aö draga úr af-
leiöingum þess, hve háðir
Bandarlkjamenn eru innflutn-
ingi ollu, en þó þvl aðeins, aö
efnahagsllf standi meö blóma
bæöi hér I Bandarlkjunum og
annars staöar. Viö getum ekki
leyft okkur þann munaö, þeg-
ar við blasir samdráttur og
sterkari kreppueinkenni en
fram hafa komið síöan á árun-
um milli 1930 og 1940.
öryggi og velferð þjóöarinn-
ar er undir þvi komið, aö efl-
ing efnahagslífsins sé látin
ganga fyrir öllu öðru. önnur
markmiö mega ekki á nokk-
urn hátt draga úr þeirri viö-
leitni, hversu mikilvægt sem
vera kann að ná þeim áöur en
lýkur.