Tíminn - 25.03.1975, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 25. marz 1975.
TÍMINN
3
O Nýtt varðskip
geymar fyrir þyrlubensin fyrir
utan það. Allir bátar eru úr
gúmmii, bæði hinir venjulegu
björgunarbátar, og vinnubátar
skipsins, sem ýmist eru geymdir
uppblásnir undir sérstökum hlif-
um utan á þyrluskýlinu, eða
tilbúnir með utanborðsmótorum
inni i þvi. 2.5 tonna vökvaknúinn
krani er aftan við bakborðsskor-
stein.
Brú skipsins er innréttuð aö
jöfnu sem stýrishús og kortaklefi,
og áherzla lögð á sem allra bezt
útsýni og aðrar góðar vinnuað-
stæður. Á brúnni eru þvi mjög
stórir gluggar allt i kring og má
loka þeim að innanverðu með
málmhlerum til öryggis. Eru
þarna staðsett öll meginsiglinga-
tæki, eins og tveir radarar af
Sperry-gerð, annar venjulegur, 3
cm radar en hinn 10 cm, áttavit-
ar, miðunarstöðvar o.fl. Þar er
einnig aðal-sambandsstöðin
innanskips, þannig að þaðan má
m.a. hafa samband við hvert
svefnherbergi, sali og vinnustaði.
Þaðan er beitt skiptiskrúfum
skipsins, og einnig má stjórna
þaðan beint báðum akkerisvind-
um, eins og i ÆGI . Sónartæki
skipsins eru svo fullkomin, að
með þeim má finna togvörpu á
hafsbotni, en sem kunnugt er,
reyna landhelgisbrjótar stundum
að bjarga sér með þvi að skera
vörpuna frá.
Fyrir aftan stýrishúsið er
allhár innangengur turn, og beint
ofan á honum loftnet (scanner)
aðalradarsins, þannig að komast
má auðveldlega að þvi innanfrá
til lagfæringar eða til að hreinsa
snjó af radar i hvaða veðri sem
er. Innan úr turninum er einnig
hægt að komast að siglingaljós-
um, flautu o.fl.
Loftskeytastöð skipsins er und-
ir stýrishúsi og að vanda búin
góðum tækjum, þar á meðal aðal
sendi af SSB-gerð stuttbylgju-
stöðvum, svo og loftskeytatækj-
um til viðskipta við flugvélar.
Neyðarsendir er smiðaður hjá
Landssima Islands.
Eins og áður er getið eru tvö
aðskilin vélarúm i skipinu, annað
Kveðjuorð frá formanni
Framsóknarflokksins
við útför Jóhannesar Elíassonar bankastjóra
Eining
Undanfarna daga hafa
aðildarfélög ASt aflaö sér
vcrkfalls-
hcimilda og
hefjast
verkföll 7.
april hafi
samningar
ekki tekizt
fyrir þann
tima. öllum
cr ljóst, að
verkföll nú leysa engan vanda,
heldur verða aðilum vinnu-
markaðarins til tjóns. Um
þetta sagði ólafur Jóhannes-
son, formaður Framsóknar-
flokksins, i útvarpsumræðun-
um m.a.:
„Það er eining, en ekki
sundrung, sem þjóðin þarf nú
á að halda. Vitaskuld hljóta
ýmis konar hagsmunaá-
rekstrar að eiga sér stað.
Auðvitað deila menn um
tekjuskiptingu og önnur
kjaramál I lýðfrjálsu
þjóðfélagi. Slikt er ekki nema
sjálfsagt. En verkföll verða
alltaf neyðarúrræði og valda
óumræðilega miklu tjóni, bæði
fyrir atvinnurekendur og
launþega. Vinnufrið verður
umfram allt að tryggja Það
má ekki gleymast, að endir
verður að vera allrar þrætu.
Og enn er hið forna boðorð I
fullu gildi, að með lögum skal
land byggja en með ólögum
eyða.”
Fjósamenn
Þjóðviljans
Ritstjórar Þjóðviljans hafa
um árabil haft sérstakar
manngerðir I þjónustu sinni til
aö vinna ákveðin verk, sem
þeir vilja ógjarnan vera
bendlaðir sjálfir við, og kalla
þó ritstjórar Þjóðviljans ekki
allt ömmu slna Lþeim efnum.
Undanfarin ár hefur Ulfur
Þormóðsson (úþ.) unnið þessi
fjósverk á Þjóðviljanum, en
ekki alls fyrir löngu bættist
nýr fjósamaður á bæ
Þjóðviljans. Heitir sá Gunnar
Gunnarsson (GG) og er talinn
sæmilega efnilegur á
Þjóöviljanum, en áður haföi
hann unnið sér það helzt til
frægðar að flakka milli dag-
blaða, en hvergi tollaö i
vistinni.
S.l. sunnudag birti GG pistil
I Þjoðviljanum, þar sem hann
ræðst að alþingismönnunum
Halldóri Ásgrimssyni og
Ellert B. Schram af þeirri
smekkvisi, sem einkennir
Þjóðviljann, þegar koma þarf
höggi á pólitiska andstæðinga.
Sömuleiðis er beiniinis
spunnið upp, að annar borgar-
fulltrúi Framsóknarflokksins
hafi ekki gefið sér tima til að
flytja framsöguræðu meö til-
lögu, sem flutt var i borgar-
stjórn nýlega.
Sennilegasta skýringin á
þessum furðuskrifum GG er
sú, að yfirmenn hans á
Þjóðviljanum hafi þótt hann
slá slöku við fjósverkin að
undanförnu og gefiö honum I
skyn, að hann gæti tekiö
pokann sinn. Meira þurfti ekki
til, þvi að GG veit, að þeim
fækkar dagbiöðunum, sem
hann getur leitab til. -a.þ
Meö Jóhannesi Eliassyni er
góöur drengur genginn af
sjónarsviðinu — allt of snemma
aö manni finnst. Hann var einn
þeirra manna, sem þjóðin mátti
sizt við að missa. Við fráfall
hans hefur Framsóknarflokkur-
inn misst einn af sfnum beztu og
traustustu mönnum. Hann var
góður og ráðhollur vinur. Hans
er þvl sárt saknað af mörgum,
og við hann standa margir I
þakkarskuld.
t þessum fáu kveðjuorðum er
ekki ætlunin að rekja ítarlega
æviatriði hans eða starfsferil.
Það verður væntanlega gert af
öðrum. Aðeins skal stiklað á ör-
fáum atriðum.
Jóhannes Eliasson var fæddur
að Hrauni i öxnadal 19. mai
1920, og var því tæplega hálfsex-
tugur að aldri, er hann andaöist.
Hann varð stúdent við Akur-
eyrarskóla 1941, og lauk lög-
fræðiprófi við Háskóla Islands
1947. Varð að prófi loknu fulltrúi
i menntamálaráðuneytinu og
gengdi þvi starfi um 10 ára
skeið, að undanskildu einu ári,
er hann fékk leyfi frá störfum,
og var þá framkvæmdastjóri
Útvegs h/f I Reykjavik. Jafn-
framt störfum i menntamála-
ráðuneytinu stundaði hann mál-
flutningsstörf, varð héraðs-
dómslögmaður 1948 og hæsta-
réttarlögmaður 1956. Arið 1957
urðu þáttaskil i starfsferli hans,
en það ár var hann ráðinn
bankastjóri við Útvegsbanka Is-
lands og gegndi hann þvi starfi
slðan til dánardægurs. Má hik-
laust segja, að þar hafi hann
unnið sitt aðalævistarf, og mun
það dómur allra, er til þekkja,
að þar hafi hann unnið gott
starf.
Auk þess sem hér hefur verið
leysa þau svo af hendi, að aðrir
heföu ekki betur gert. Hann átti
sér hugðarefni utan við hina
daglegu önn. Siðast en ekki sizt
kvæntist hann ungur ágætri
konu, Sigurbjörgu Þorvalds-
dóttur frá ölafsfirði, og eignuð-
ust þau þrjú mannvænleg
börn: Róslin, Kristinu og Þor-
vald. Honum auðnaðist að skila
miklu dagsverki, þó að hann
yrði frá að hverfa, meðan sól
var enn hátt á lofti.
Jóhannes Eliasson var traust-
ur drengskaparmaður. Þegar
ég lit yfir samstarf okkar og
persónuleg kynni, koma mér
fyrst I hug þrjú orð, sem mér
finnast einkennandi fyrir eðlis-
kosti hans. Þau eru: Sanngirni,
hófstilling og festa. Við brottför
Jóhannesar flyt ég honum
kveðjur og þakkir Framsóknar-
flokksins fyrir mörg og velunnin
störf. Persónulega hef ég hon-
um margt að þakka. Ég veit að
svo er um marga, sem sóttu til
hans ráö og áttu hann að hollvin.
Ég veit, að þeir verða margir,
sem senda Sigurbjörgu og börn-
unum hlýjar samúðarkveðjur.
Megi hinar góðu minningar
veita þeim styrk til að bera hið
þunga áfall.
Þegar mér voru flutt hin
óvæntu sorgartiðindi um hið
sviplega fráfall vinar mins Jó-
hannesar, flugu mér ósjálfrátt i
hug orð sveitunga hans „lista-
skáldsins góða”, Jónasar
Hallgrimssonar, sem fæddur
var á sama bænum og Jóhannes
Eliasson:
„Dáinn, horfinn! — Harma-
fregn!
Hvílikt orð mig dynur yfir!
En ég veit að látinn lifir.
Það er huggun harmi gegn.”
Óiafur Jóhannesson
fyrir aðalvélarnar tvær og eina
ljósavél, en hinn fyrir 2 ljósvélar
m.m. Vélum skipsins og ýmsum
búnaði þeirra, dælum o.fl. er
stjórnað frá sérstökum
einangruðum stjórnklefa i
vélareisn, og er þaðan greiður
aðgangur i bæði vélarúmin, svo
og i verkstæði skipsins fyrir aftan
klefann. Við stjórn vélanna er
beitt allmikilli sjálfvirkni.
Þá er skipið útbúið sérstaklega
sterku (20 tonna) vökvadrifnu
dráttarspili, læknisstofu,
björgunardælum, köfunarút-
búnaði og ýmsum fleiri
björgunartækjum.
Vopn verða eins og i hinum
varðskipunum. Verða þau sett
um borð i Reykjavik. Fallbyssa
skipsins verður dönsk. Hún er
gömul eða frá þvi um aldamót, en
engu að siður góð til sins brúks.
Kúlur i byssuna munu vélstjórar
Týs renna um borð.
Skipherra er Guðmundur
Kjærnested, yfirvélstjóri Þór
Steingrimsson, 1. stýrimaður
Ölafur V. Sigurðsson, 2. vélstjóri
Stefán Jónsson, loftskeytamaður
Jón Steindórsson og bryti Haukur
Jónsson. Allt eru þetta gamlir og
reyndir varðskipsmenn, eins og
flestir aðrir skipverjar.
Guðmundur kvað Tý hafa
reynzt ágætlega á heimleiðinni.
Ibúðir og vistarverur skipverja
og farþega eru allar framan við
miðju skips, og eru svefnklefar
ýmist eins eða tveggja manna og
hefir verið sérstaklega vandað til
búnaðar þeirra. Áhöfn mun verða
23-24 manns. Hásetar eru hinir
sömu og áður hafa siglt með Guð-
mundi Kjærnested og er það að
ósk hans og skipverja sjálfra.
Aðalumsjón með smiði varð-
skipsins höfðu þeir Garðar Páls-
son skipaeftirlitsmaður og Þór
Steingrimsson yfirvélstjóri. Auk
þess var sérstaklega um það
samið, að skipasmiðastöðin
XLBORG VÆRFT A/S fylgdist
með smiðinni fyrir hönd Land-
helgisgæzlunnar.
Samningar um smiði skipsins
voru undirritaðir i Reykjavik 14.
september 1973, kjölur var lagður
20. desember 1973, skipinu hleypt
af stokkunum og það skirt af frú
Dóru Guðbjartsdóttur 'hinn 10.
október 1974, og fyrsta reynsluför
var farin hinn 1. marz 1975. Hinn
14. þ.m. tók Landhelgisgæzlan
svo við skipinu i Arósum og hélt
það þaðan áleiðis til Islands hinn
19. þ.m.
Samkvæmt samningum átti
skipið að verða tilbúið I miðjum
desember siðastliðnum, en smiði
seinkaði aðallega vegna tafa á af-
hendingu aðalvéla.
Kaupverð er danskar krónur
31.233.500.- og er 20% þeirrar
upphæðar þegar greidd, en 80%
tekin að láni hjá Dansk Skibs-
kreditfond.
Þrjú islenzk varðskip mættust á ytri höfninni I Reykjavik I gær, þ.e.
Týr, sem er lengst til hægri á myndinni, Þór I miöið og Albert yzt til
hægri. Og auðvitað fögnuðu Þór og Albert Tý með miklum flautukon-
sert. Timamynd Róbert ygs'
t brúnni. Það er gott að hafa svona notalegan stól að tylla sér i, þegar
maður er tekinn að eldast, sagöi Guðmundur skipherra og hló við. Pét-
ur Sigurðsson yfirmaður Landhelgisgæzlunnar horfir á.
Timamyndir Gunnar
nefnt, gegndi Jóhannes Eliasson
fjölmörgum öðrum trúnaðar-
störfum, bæði i þágu hins opin-
bera og á félagsmálasviði, og þá
ekki sizt hjá Framsóknar-
flokknum. Hann var m.a. for-
maður Sambands ungra fram-
sóknarmanna um skeið, lengi i
miðstjórn og framkvæmda-
stjórn flokksins og átti um all-
mörg ár sæti i blaðstjórn Tim-
ans. öll þau störf, sem Jóhannes
tók að sér, hvort sem voru
stærri eða smærri, rækti hann af
fágætri trúmennsku.
Hér verða margháttuð störf
Jóhannesar eigi frekar rakin.
Ég hygg, að Jóhannes hafi
mátt teljast gæfumaður. Honum
vorú gefnir góðir vitsmunir.
Hann hlaut traust samferða-
manna og trúnað samstarfs-
manna. Hann fékk mikilvæg
verkefni við að fást, og tókst að
Dóra Guöbjartsdóttir, kona Ólafs Jóhannessonar dómsmálaráðherra
skirði Tý I október s.l. Þau hjónin skoðuðu varöskipiö nýja I gær og
þessi Timamynd var tekin þegar frú Dóra heilsaöi Guðmundi Kjærne-
sted skipherra. t baksýn ólafur V. Sigurðsson fyrsti stýrimaður.
Jóhannes Eliasson.