Tíminn - 03.04.1975, Page 1

" ' \
SLÖNGUR
BARKAR
TENGI
A. .J -lt C—— u.i
Landvélarhf
KÉNNSLA 5 lEKKERT REGLULEGT
ÁRA BARNA EFTIRLIT Á SPENNI-
SKóIa KENNARASKÓLANS STÖÐVUM í LANDINU
BH-Reykjavik — Mennta-
málaráðiö hefur heimilað Æf-
inga- og tilraunaskóla Kenn-
araháskólans að taka upp
kennslu 5 ára barna i skólan-
um, og hefur verið fjallað um
málið i fræðsluráði Reykja-
vikurborgar. Hefur blaðið
fregnað, að mikill áhugi sé á
máli þessu meðal skólayfir-
valda, og mun málið vera
komið það langt, að kannaður
verði vilji foreldra i skóla-
hverfinu á þessu. Munu skóla-
börn hafa gengið i morgun i
hós i skólahverfinu með
dreifibréf varðandi málið, og
verður nánar sagt frá þvi i
blaðinu á morgun.
Hér er um að ræða nýjung i
starfsemi Æfinga-og tilrauna-
skólans, en Skóli tsaks Jóns-
sonar, sem starfar i sama
skólahverfi, mun hafa stundað
kennslu 5 ára barna um 3—4
ára skeið.
Gsal—Reykjavík — „Við höfum
ekki getað rækt okkar skyidur
Ein af eldri spennustöðvum I Reykjavlk, á horni Nóatúns og Mið-
túns. Væri börnum hætta búin, ef þau klifruðu yfir vfrnetsgirðing-
una? Svarið er JA. Tlmamynd: Róbert
VERÐTRYGGiNGIN LOKKAR
FÓLK ÚR STÉTTARFÉLÖGUM
Gsal-Reykjavik — fimmtán
manns sem vinna I Heilsuhæli
Náttúrulækningafélags tslands I
Hveragerði hafa sagt sig úr
Verkalýðsfélagi Hveragerðis,
og fleiri starfsmenn heilsu-
hæiisins hafa sagt sig úr öðrum
stéttarfélögum. Astæðan er sú,
að fólkið hyggst ganga I starfs-
mannafélag rikisstofnana, en
það félag hefur það framyfir hin
stéttarfélögin, að það hefur
verðtryggðan lifeyrissjóð.
Sigmundur Bergur Magnús-
son, formaður Verkalýðsfélags
Hveragerðis hefur kært upp-
sagnirnar til Verkamannasam-
bands islands.
— Ég tel fólkinu ekki stætt á
þvi að æskja inngöngu i starfs-
mannafélag rikisstofnana,
sagði Sigmundur Bergur er
Tíminn hafði tal af honum i gær,
— þvi að þetta fólk vinnur hér á
heilsuhælinu og vinnur flest öll
algeng verkamannastörf og þvi
tel ég að flest af þessu fólki eigi
frekar heima i verkalýðsfélagi,
heldur en starfsmannafélagi
rikisstofnana.
Ég get ekki séð að þetta fólk
geti talizt starfsmenn rikisins,
þótt rikið styrki heilsuhælið.
HANDMOKUÐU
BREIÐADALSHEIÐI
Gsal—Reykjavik — Flateyringar
láta sér ekki allt fyrir brjósti
brenna. Þegar þeir höfðu marg-
itrekað óskað eftir þvl við Vega-
gerð rfkisins að Breiðadalsheiði
yrði rudd, svo Ibúar I önundar-
firði og Dýrafirði gætu eins og
aðrir landsmenn komizt á skiða-
landsmótið á tsafirði, en ávallt
fengið synjun, — þá gripu þeir til
þess ráðs að fara upp á heiði
sjálfir og ryðja sér og bflum sln-
um leið yfir heiðina. Héldu nokkr-
ir Flateyringar I þremur jeppa-
bilum upp á heiði með skóflur
sinar og mokuðu sér leið yfir
heiðina. Stóðst það á endum, að-
þegar þeir komust til tsafjarðar
var skíðalandsmótinu I þann veg-
inn að ljúka.
Að sögn Kristins Snælands,
fréttaritara Timans á Flateyri,
hefur það sýnt sig, að það tekur
snjóblásarann u.þ.b. þrjá tima að
ryöja Breiðadalsheiði.
— Heiðin var rudd á miðviku-
dag i fyrri viku, en lokaðist aftur
nokkru siðar. Við óskuðum eftir
þvl aö heiðin yrði rudd á skirdag,
en þvi var ekki sinnt sagði
Frh. á bls. 15
Bilalest fer á eftir snjóruðningstækjunum yfir Breiðadalsheiði. t
fararbroddi á þessari mynd er jarðýta búin hliöartönn, en sllkur
búnaður er hér nýlunda. Um páskana fékkst Vegageröin ekki til
að láta ryðja heiðina, og þvl tóku Flateyringar sig til og mokuðu
með handskóflum snjó af veginum, svo að fært yröi fyrir þá aö
komast á skiðalandsmótið! (Ljósmynd: Kristinn Snæland)
sem skyldi, vegna mannfæðar og
skilningsleysis á gildi rafmagns-
eftirlits. Viö getum ekki annað en
játað, að starf okkar er engan
veginn fullnægjandi. Tólf eftir-
litsmenn eru starfandi hjá Raf-
magnseftirliti ríkisins og hefur
tala þeirra haldizt óbreytt I ára-
raðir á sama tlma og rafvæðing
landsins hefur verið mjög stór-
stig. Það er þvl ekki búið aö raf-
magnseftirlitinu eins og æskulegt
væri, og við erum t.d. I húsnæðis-
hraki.”
Þannig mælti Jón Bjarnason,
forstjóri Rafmagnseftirlits rlkis-
ins er Tlminn hafði tal af honum I
gær.
Jón sagði, að ef rétt væri, að
spennistöðin skammt frá Stokks-
eyri hefði verið þannig, að hver
sem væri hefði getað gengið þar
út og inn, og merki væru engin ut-
andyra, sem gæfu til kynna hvað
væri innifyrir — þá væri sá að-
búnaður fyrir neðan allar hellur.
Jón sagði, að spennistöðin fyrir
Stokkseyri væri i ábyrgð viðkom-
andi rafveitu, sem væri Rafveita
Stokkseyrar. Hins vegar ætti Raf-
veita Selfoss að hafa eftirlit meö
öllum spennistöövum I sinu um-
dæmi.
— Þvi miður er ekkert til sem
heitir reglulegt eftirlit með
spennistöðvum hér á landi, en
okkar eftirlitsmenn lita á slikar
spennistöðvar alltaf annað veifiö,
og sjái þeir eitthvað athugavert,
er viðkomandi rafveitu gert
viðvart. Hins vegar ber viðkom-
andi rafveitum að sjálfsögðu
skylda til að sjá svo um að reglu-
legt eftirlit sé haft með spenni-
stöðvum I þeirra umsjón, og að
engin hætta stafi af þeim.
Jón sagöi, að rafmagnseftirlit-
inu hefði borizt skýrsla frá lög-
reglunni á Selfossi varðandi
dauðsfallið I tengistöð Stokkseyr-
ar, og þar hefði komið fram, að
járngrind sú, er var fyrir spenn-
inum sjálfum, hefði verið opin,
hvort sem þaö hefði verið af
völdum piltanna tveggja, ellegar
þaö heföi gerzt áður.
— Svo virðist vera sem enginn
hafi vitað hvernig aðbúnaður var
þarna. Hins vegar er augljóst af
öllu, að eftirlit með þessari
spennistöð hefur verið algjörlega
fyrir neðan allar hellur. Ég veit,
að eftirlitsmaöur sem sá um
þessa spennistöð, lét af störfum
s.l. haust og hefur ekkert komið
nálægt stöðinni síðan, og svo
virðist sem enginn hafi tekið við
hans starfi. Þegar eftirlits-
maðurinn kom að stöðinni I júní
s. l. var búiö að brjóta upp huröina
og negldi hann þá hurðina aftur
með 4 tommu nöglum.
Eins og kunnugt er, eru tvenns
konar spennustöðvar i Reykjavlk.
Utan um þær nýrri hafa verið
steypt „hús” og stafar engin
hætta af þeim. Oðru máli gegnir
um eldri spennistöðvar, þar sem
aðeins u.þb. þriggja metra há vlr-
girðing umlykur þær, og sér hver
maður I hendi sér, að auövelt er
t. d. fyrir stráklinga að klifra yfir
girðingarnar. Timburhurðir eru á
flestum þessum eldri spenni-
stöðvum og sennilega lltill vandi
að komast inn um þær. Þá má
nefna, að svo virðist sem slíkar
spennistöðvar séu viðast þar sem
barnaleikvellir eru. Hvaö gerist
t.d. ef það óhapp hendir að
strákur missir boltann sinn yfir
virnetsgirðinguna? Hann klifrai
kannski yfir girðinguna. A hann
þá á hættu að fá I sig rafmagns-
straum?
— Já, sú hætta er alltaf fyrir
hendi sagði Jón Bjarnason. — Þaö
er hins vegar aldrei hægt að koma
i veg fyrir slikt, ef fólk er það ille
upplýst eða það miklir óvitar, af.
þeim detti sllkt I hug. Ég trúi þvi
ekki, að nokkur maöur fari inn
um slikar merktar girðingar, vit
andi að þar blði dauðinn á næsta
leiti. Hins vegar er rétt, að það
þarf að upplýsa unglingana og
börnin miklu meira um þessi mái
en gert er.
„Fyrst var mér alveg
sama, hvort ég
tapaði eða ynni,"
segir Pétur Gautur
Kristjánsson
í viðtali við Tímann
» > O