Tíminn - 11.04.1975, Qupperneq 10

10
tímiNn
Föstudagur 11. aprll 1975.
;!v!;X

:•:•:•:•:
•:•■•:•*•■
m

Föstudagur 7. marz.
Luxemburgarflugvöll-
ur.
Það var komið kvöld,
og hann hélt áfram að
rigna. Dapurleg, svört
skýin drógust eftir jörð-
unni, og vindurinn blés.
Það var þvi gott að
koma inn i hlýjuna og
birtuna i afgreiðslu
CARGOLUX i Luxem-
burg, þar sem verið var
að búa áhöfnina undir
flug til Kina. Menn
ræddust við i lagum
hljóðum, og þeim virtist
ekki vaxa þetta sérlega
i augum.
Meö okkur Gunnlaug Sigvalda-
son gegndi öðru máli, — þetta var
ný reynsla. Eftir að hafa hlustað
á daglegt tal manna i allan vetur
um ástand á fjallvegum nyrðra,
eystra og vestra, hljómuðu orð
eins og Bahrain, Kuala Lumpur,
Brunei og Hong Kong svolitið
einkennilega i okkar eyrum. Já,
fyrsti áfangi feröarinnar var til
furstadæmisins Bahrain, sem var
5000 kilómetra i burtu, og áætlað-
ur flugtimi var sjö timar, og
fimmtiu og niu minútur.
Lagt upp i langferð
A skrúfuþotunni var fjögurra
manna áhöfn, og andrúmsloftið
minnti dálitið á gamlar striðs-
myndir, þar sem verið var að
leggja siðustu hönd á þýðingar-
mikinn leiðangur. Já, nú var
Njarðargatan fjarri góðu gamni.
Fyrir utan stóð Rolls Royce
skrúfuþota, stálgrá og tröllvaxin i
myrkrinu, og hún minnti okkur á
stóran, kinverskan dreka. Við
flýttum okkur um borð til þess að
rigna ekki niður, en fyrst höfðum
við kvatt þá, sem viðstaddir voru.
Það tók flugmennina svolitinn
tima að ganga úr skugga um að
allt væri i lagi, fyrir höndum var
17.000 km flug yfir fjöll og firn-'
indi, eyðimerkur, frumskóga og
újhöf. Þegar allt hafði svo verið
reynt til þrautar, geystist vélin af
stað eftir flugbrautinni með mikl-
um þrumugný, — drekinn mikli
var að vakna, áður en varði lyftist
hann fimmhöfðaður upp af flug-
brautinni og hvarf inn i myrkur
og regn. Ferðalagið einstæða var
hafið. -y •.
-r

öargcrtux.
Farkosturinn. Fjögurra hreyfla Canadair flugvél frá CARGOLUX. Myndin er tekin á flugvellinum I
Luxemburg, en alls hefur Cargolux fimm slfkar risa-skrúfuþotur I flota sfnum, auk annars.
Hljóðið frá hreyflunum breytt-
ist úr þrumugný i voldugt, knýj-
andi suð. Úr flugstjórnarklefan-
um barst rauðleit birta frá mæla-
borðunum. Spennan sem oftast
fylgir flugtaki og lendingu fyrir
þá, sem enga „pedala” hafa til
þess að taka virkan þátt i ferð-
inni, dvinaði, og við fengum okk-
ur aö reykja. Brátt vorum við
ofar skýjum, og Mið-Evrópa svaf
undir grátandi regni.
Farkosturinn skoðaður
— Rætt við Höskuld
— Við fórum að skoða okkur
um i farkostinum, sem átti að
bera okkur hálfa leið umhverfis
jöröina.
Þessar skrúfuþotur CARGO-
LUX tilheyrðu áður LOFTLEIÐ-
UM, og gera það liklega enn, þvi
að þær hafa islenzkt
skrásetningarmerki. TF-CLA hét
þessi, og meðan hún flutti farþega
yfir Altanshafið rúmaði hún 160
farþega i sæti. Nú var það allt
breytt, búið að byrgja flesta
gluggana og taka sætin burt lika
teppin, og gólfið var úr fægðum
málmi eins og i mjólkurstöð. Aft-
an við flugstjórnarklefann voru
tvær kojur og tveir sætisbekkir.
Við fórum að tala við hann
Höskuld Eliasson. Höskuldur er
farmstjóri og navigatör, en á
þessum slóðum er þeirra ekki
þörf, flogið er eftir „leggjum”,
flugleiðum, sem stjórnað er af
jöröu niöri. Höskuldur gerir
hleðsluáætlun fyrir vélina, annast
umbúnað farmsins, afhendingu
hans og móttöku. 1 gamla daga
var Höskuldur loftskeytamaður
hjá Loftleiðum, en svo eyðilagði
tæknin það, og þá varð hann
siglingafræðingur, eða „navro”
(siglingafr. og loftskeytam.) Svo
þegar þoturnar komu, var komin
litil maskina i staðinn fyrir það
allt og þá fór hann að vinna á
skrifstofu. Seinna fór hann svo i
þetta starf, að sjá um farm og
„navitation” á Austurlandaför-
um þeirra Cargoluxara. Höskuld-
ur veit allt um flug og flugvélar,
og það kemur sér vel i svona
starfi, fyrir hann og fyrir hina,
fyrir flugvélina lika og hann fer
að segja okkur frá farmfluginu.
Fillinn meig i vélinni og
eyðilagði rafmagnið
— You name it and we fly it! Er
kjörorð CARCOLUX, sagði
Hösk'uldur, og ég held þetta lýsti
starfinu nokkuð vel. Að visu er
flugið til fjarlægra Austurlanda
komið i nokkuð fasta rás, ákveðn-
ir vöruflokkar eru rikjandi, tizku-
vara, úr og myndavélar, ásamt
rafeindatækjum. En við flytjum
fleira, t.d. veðhlaupahesta. Við
höfum flutt sauðfé frá Sovétrikj-
unum til Indlands, Mercedes-
Benz 600 fyrir suma oliufurstana.
Við höfum lika flutt nautgripi og
fila.
— Hvernig er að fljúga með
fila?
— Ja, þessi fill hann meig nú á
gólfið, og hlandið úr honum olli
einhverri rafmagnsbilun, ef ég
man rétt. En dýr eru viðkvæm og
vandmeðfarin. Veðhlaupahestar
eru liklega hættulegastir. Þeir
eru mjög sterkir og mjög tauga-
bilaöir. Maður verður að vera hjá
þeim I flugtakinu. Ef þeir sjá eng-
an mann, tryllast þeir, en ef þeir
sjá að maðurinn er rólegur, þá
verða þeir rólegir lika.
Nautgripir þola ekki
vatnsrennsli i flugvélum
— En nautin?
— Þau eru sjálfsagt lika sterk,
en mér hefur verið
sagt, að það eina sem þau óttist
I flugvél, sé niður frá rennandi
vatni, og maður þorir varla að
láta renna f vatnsglas, eða skola
niður úr klósettinu, þegar nautin
eru um borð. Annars eru gripir
fluttir i þar til gerðum búrum,
sem notuð eru til flutninganna.
Annað væri naumast hægt.
Vandræði hafa þó orðið i flugvél-
um vegna dýra, en ekki hjá okk-
ur, það ég man.
— En Mercedes-Benzinn?
— Hann var fyrir einhvem ollu
fursta. Við fluttum bilinn fyrir
karlinn, ásamt öðru dóti, sem
hann hafði keypt sér i Evrópu.
Þegar til átti að taka, var vélin of
stór fyrir völlinn, heima hjá hon-
um, svo við urðum aö lenda I
nágrannalandinu, þar sem billinn
og annað var sett upp á vörubil,