Tíminn - 19.04.1975, Blaðsíða 6

6
TÍMINN
Laugardagur 19. apríl 1975.
Um það að tefla að framkvæma
samþykkt borgarstjórnar eða leyfa
hundahald með skilyrðum
— sagði Alfreð Þorsteinsson, borgarfulltrúi Framsóknarflokksins
í umræðum um hundamdl í borgarstjórn í fyrradag
rlkjunum, sem ég vil leyfa mér að
vitna til, en það er könnun, sem
fram hefur farið á vegum tima-
rits, sem gefið er Ut af bandarísk-
um sveitar- og borgarstjórnar-
mönnum:
BH-Reykjavik. A fundi borgar-
stjórnar í fyrradag svaraði Birgir
tsl. Gunnarsson borgarstjóri
fyrirspurn frá Alfreð Þorsteins-
syni varðandi framkvæmd banns
við hundahaldi i Reykjavlk. 1
svari borgarstjóra kom fram, en
hann vitnaði I skýrslu lögreglu-
yfirvalda, að lögreglan hefur haft
talsverð afskipti af þessum mál-
um, og greinilegt er, að hunda-
hald er vaxandi I Reykjavík.
Alfreð Þorsteinsson gagnrýndi
dómsyfirvöld fyrir seinagang I
afgreiðslu mála, sem lögreglan
hefur sent þeim, og sagði, að
þetta mál væri að komast á það
stig, að um það væri að tefla, að
framkvæma samþykkt borgar-
stjórnar um bann við hundahaldi
frá 1970, að öðrum kosti yrði að
leyfa hundahald með ströngum
skilyrðum, þvi að hér væri um
mikið tilfinningamál að ræða,
sem erfitt yrði að fást viö, ef frek-
ari dráttur yrði á þvi að fram-
fylgja hundabanninu.
Alfreð Þorsteinsson sagði m.a.:
„Málið er tviþætt — annars
vegar er um að ræða forsendurn-
ar fyrir banni við hundahaldi. Og
hins vegar sú alvarlega staö-
reynd, að samþykkt borgar-
stjómar frá 1970 hefur ekki verið
virt, en samkvæmt henni fengu
hundaeigendur frest til 1. sept.
1971 til að losa sig við hunda sína
— eða 9 til 10 mánaða frest.
Það liggur fyrir, aö þessi frest-
ur var ekki notaður, og ekki að-
eins það, heldur er það staðreynd,
að hundahald hefur stóraukizt I
borginni og heldur áfram að
vaxa. Ég vil i þvl sambandi vitna
til viðtals við formann hunda-
vinafélagsins, sem birtist I einu
dagblaðanna I nóvember 1973, en
þá sagði hann, að hundum hefði
farið ört fjölgandi,og hann gizkaði
á, að þeir væru um 2 þúsund tals-
ins.
Ástæðulaust er að rengja þá
tölu, tæplega hefur hún verið of
há. Síðan er liðið eitt og hálft ár
og á þeim tlma hefur hundum
fjölgað ört.
Þáttur lögreglu-
og dómsyfirvalda
Þetta þýðir það, að samþykkt
borgarstjórnar hefur verið virt að
vettugi. Lögregluyfirvöld og
dómsvöld hafa ekki framfylgt
ákvörðun borgarstjórnar I þess-
um efnum.
Ég vil aöeins staldra við þann
þátt málsins, þvi að I raun og veru
er sá þáttur sérstaks eðlis og gæti
út af fyrir sig veriö tengdur hvaða
máli öðru sem er. Við getum
hugsað okkur algerlega óskylt
mál, t.d. I sambandi við umferö.
— Við ætlumst til þess, að lög-
regluyfirvöld og dómstólar, ef
með þarf, annist framkvæmd
sllkra mála.
Hér er um það að ræða, að
ákvarðanir, teknar af kjörnum
fulltrúum, séu virtar. — En I
þessu tiltekna máli er það ekki
gert. Lögregluyfirvöld vlsa mál-
um til sakadóms og sakadómur —
að sögn — visar málum til sak-
sóknara, en einhvers staðar á
þessari löngu leið týnast eða
hverfa þau.
Það eina, sem sjáanlegt er I
Samþykktu veitinga
stað að Ármúla 5
BH-Reykjavik. — Á borgar-
stjórnarfundi i gær var loks tekin
ákvörðun um að staðfesta sam-
þykkt bygginganefndar varðandi
veitingastað að Ármúla 5. Hér er
um að ræða fyrirkomulags-
breytingar á áður samþykktum
veitingasal á annarri hæð húss-
ins, en eins og kunnugt er af
fréttum, hafa orðið talsverðar
ýfingar út af máli þessu meðal
nágranna.
Ármúli 5 stendur á hornlóð, svo
sem kunnugt er, og eru ýmsir
húsnæðiseigendur á lóð þessari.
Hafa þeir margir hverjir, eða um
30%, að þvi er borgarstjóri taldi,
horn I siðu væntanlegs veitinga-
reksturs og telja fyrirtækjum
sinum hættu búna, ef skemmti-
staðafólk færi aö flykkjast i
nágrennið. Eigendur veitinga-
staðarins hafa gengið langt til
sátta, — meöal annars hefur
heyrst, að þeir hafi boðið sérstaka
glertryggingu fyrir nágranna
sina.
Nú blasir opnun skemmti-
staðarins við, og mun margur
segja, að ekki sé vanþörf á, en
tveim spurningum er enn ósvaraö
i sambandi við þennan nýja stað:
Sækir hann um vinveitingaleyfi,
— og verður honum veitt
vinveitingaleyfi, ef til kemur?
Kópavogsbúar
Óskum að ráða i eftirtalin störf:
Vörubifreiðastjóra með meira próf og
þrjá menn i verksmiðju við framleiðslu.
Upplýsingar hjá verkstjóra föstudaginn
18. og mánudaginn 21. þ.m. frá kl. 13—16.
Málning h.f.
Kársnesbraut 32
Kópavogi.
FRAMLEIÐUM
RUNTAL OFNA
Sendum hvert á land sem er.
OFNASMIÐJA NORÐURLANDS H.F.
Kaldbaksgötu 5 — Akureyri
Pósthólf 155 — Simi 2-18-60.

Alfreö Þorsteinsson
sambandi við þetta mál, er vax-
andi hundafjöldi á götum borgar-
innar. Og það virðist ekki vera
neitt feimnismál að sýna þá —
fólk gengur jafnvel inn I verzlanir
með þá og opinberar stofnanir.
Hundafjöldinn i
Rvik 3-4 þúsund?
Enginn veit með vissu um
hundafjöldann I Reykjavík I dag,
en trúlega er hann á bilinu 3-4
þúsund, — og fjölgar ört. Svo
viröist, sem fólk láti ekki lóga
hvolpum,heldur gefi eða selji þá,
sbr. auglýsingar um hvolpa, sem
stundum birtast á sfðum dagblað-
anna.
I New York er nú talin vera
1/2 milljón hunda, en spáð, að
þeir muni verða 2 millj. eftir 15
ár. Ef við hugsum okkur, að hér
séu nú 3-4 þúsund hundar — og
svipuð þróun eigi sér stað, getur
hundafjöldinn I Reykjavlk hæg-
lega aukizt 110-15 þúsund á næstu
15 árum.
Viljum við það?
Ég hef eins og borgarstjóri haft
undir höndum skýrslur frá lög-
reglunni I Reykjavík. Lögreglu-
stjóri hefur vaxandi áhyggjur af
þróun mála. Það, sem kemur
fram I skýrslum lögreglunnar um
hunda, er ekki nema brot af
vandamálinu. Fólk veigrar sér
viö að kæra út af ónæði vegna
hunda af þeirri ástæðu, að það vill
forðast nágrannaerjur.
En það, sem mér finnst einna
mest sláandi i skýrslu lögregl-
unnar, er umsögn Bjarka Elías-
sonar, þar sem hann segir, að bú-
ast megi við, að einhverjir lög-
reglumenn kunni að veigra sér
við afskiptum af þessum málum,
þar sem engin kærumál varðandi
hundahald I Reykjavlk hafi fengið
afgreiöslu I sakadómi Reykjavlk-
ur svo árum skiptir.
Þessi þáttur snýr beint að
dómsyfirvöldum. Það er leitt að
segja það, en þar er einhver
brotalöm.
Heilbrigðisyfirvöld
uggandi
Ég vil þá með nokkrum orðum
snúa mér að hinni hlið málsins,
forsendunum fyrir því, að hunda-
hald er ekki talið æskilegt I
Reykjavik.
Fyrir þvl eru margar ástæður,
en kannski einkum sú, að heil-
brigðisyfirvöld leggjast mjög
gegn þvi — og eru um þessar
mundir mjög uggandi vegna
þróunar þessara mála.
Ég er ekki þeirrar skoðunar, að
hundahald sé mjög alvarlegt
vandamál I Reykjavik I dag, en er
uggandi um framtiðina. Þessi
mál hafa nýlega verið rædd I heil-
brigðismálaráði og veröa tekin
þar upp aftur á næstunni. Yfir-
maður heilbrigðiseftirlitsins,
Þórhallur Halldórsson, hefur við-
að að sér ýmsum gögnum varð-
andi þetta mál m.a. frá Banda-
Hundavandamálið
efst á blaði:
Samkvæmt niðurstöðu ein-
hverrar yfirgripsmestu skoðana-
könnunar, sem nokkru sinni hefur
verið framkvæmd meöal sveitar-
stjórnarmanna I Bandarikjunum,
er „hundavandamálið” efst á
lista yfir þau vandamál, sem
borgarar hafa fram að færa við
sina umbjóðendur.
í Bandarlkjunum er einn hund-
ur á hverja 6 Ibúa og hundsbit
fara þar vaxandi. Árið 1971 voru
tæplega 40.000 hundsbit tilkynnt i
New York borg einni, en ekki eru
skráð nærri öll hundsbit (sam-
svarandi tala fyrir Reykjavlk
væri 400). Rannsókn I St. Louis
leiddi I ljós, að 2% allra barna á
aldrinum 5-9 ára urðu fyrir
hundsbiti árlega. Þá er talið, að
a.m.k. 2% innlagna á slysadeildir
I New York borg séu vegna
hundsbita.
Hundurinn er I þéttbýli ekki
lengur „Mans best friend”, held-
ur félagslegt, læknisfræðilegt og
stjórnmálalegt áhyggjuefni. 1
New York borg skilja hundar eftir
sig 150 tonn af saur daglega
(sambærileg tala fyrir Reykjavlk
væri 1.5 tonn).
„Offjölgun hunda og katta I
þéttbýli er nú viöurkennd sem
ógnun við heilbrigöishætti, árás á
fegurð umhverfis
mengunarvaldur og hættuberi.
Ennfremur er hér um að ræða
stóran útgjaldalið bæja og borga.
Gera verður Ibúum og stjórnend-
um ljóst, hve alvarlegt vanda-
málið er.”
Tilfinningamál
Astæðan til þess, að ég vek at-
hygli á þessu máli nú, er sú, að
bæði lögreglu- og heilbrigðisyfir-
völd hafa vaxandi áhyggjur
vegna aukins hundahalds I borg-
inni, sem þróast svo að segja
stjórnlaust.
Ég geri mér fulla grein fyrir
þvl, að hér er um mikið tilfinn-
ingamál að ræða fyrir fjölda
fólks, sem nú á hunda og hefur þá
I leyfisleysi. Málið er það, að ef
þetta fær að þróast miklu lengur
með sama hætti og verið hefur,
munu borgaryfirvöld standa and-
spænis þeirri staðreynd, að ekki
verður hægt með góðu móti að
láta koma til framkvæmda bann
við hundahaldi. Fjöldinn veröur
orðinn það mikill eftir ejtt eða tvö
ár.
Það er þvl aðeins um tvennt að
velja — að láta samþykkt borgar-
stjómar um bann við hundahaldi
koma fljótlega til fullrar fram-
kvæmdar — eða hreinlega leyfa
hundahald I Reykjavlk með
ströngum skilyrðum, þó að ég sé
á móti þeirri lausn. Ekki er um
þaö að ræöa að fara milliveg, eins
og sum nágrannasveitarfélögin
hafa farið, eins og t.d. Hafnar-
fjörður — þ.e. að leyfa þeim
hundum, sem nú lifa, að vera
áfram I umsjá eigenda — en
banna frekara hundahald.
Reynsla Hafnfirðinga af þvl er
slæm.
óæskilegt
ástand
Ég held, að það ástand, sem nú
rlkir hér I Reykjavik I þessum
málum, sé mjög óæskilegt, jafn-
vel verra en ef við leyfðum
hundahald með ströngum skil-
yrðum. Lltið sem ekkert eftirlit er
með þessum hundum, 3-4 þúsund
talsins.
Það er þess vegna um það að
tefla að gera gangskör að þvl að
framfylgja banninu eða leyfa
hundahald. Það er I höndum
borgarstjóra og borgarráðs aö sjá
til þess að samþykktum borgar-
stjórnar sé framfylgt I þessum
efnum I samráði við lögreglu- og
dómsyfirvöld.
Ég vil lýsa þvi yfir, að verði
ekki gerð gangskör að þvl að
framfylgja hundabanninu á
næsta misseri, mun ég beita mér
fyrir þvl, að hundahald verði leyft
I Reykjavik gegn mjög ströngum
skilyröum og háum skatti til að
standa undir eftirliti og hreinsun.
Auk Alfreðs Þorsteinssonar
tóku til máls þeir Ölafur B. Thors
og Úlfar Þórðarson, og tóku þeir
undir flest sjónarmiðin, sem fram
komu i ræðu hans.
mifij
Reykjavíkurborg sýknuð
af 17 milljón króna
kröfum sænskra verktaka
BH-Reykjavik. — 1 bæjarþingi
Reykjavíkur hefur verið kveðinn
upp dómur, er AB Skánska
Cementgjuteriet höfðaði á sinum
tlma gegn Reykjavlkurhöfn,
vegna túlkunar á verksamningi
þessara aðila, er stefnandi tók að
sér að reisa 1. áfanga Sundahafn-
ar f Reykjavik. Mun ekki fjarri
lagi, að kröfur stefnanda hafi
numið um 17 milljónum króna við
núverandi gengi, en gengisbreyt-
ingar hafa orðið allverulegar, svo
sem kunnugt er, frá því greiðslur
hófust 1967, en ágreiningurinn er
varðandi skaða, sem verktakinn
álltur sig hafa orðið fyrir vegna
gengisbreytinga á timabilinu, svo
og dráttarvaxta. Eru dómsorð á
þá leið, að stefndi, Reykjavíkur-
höfn, skal vera sýkn af kröfum
stefnanda, AB Skánska Cement-
gjuteriet,'I máli þessu, og skuli
stefnandi greiða stefnda kr.
500.000,00 I málskostnað.
Dómkröfur stefnanda voru
aðallega á þá leið, að stefndi yrði
dæmdur til að greiða stefnanda I
krónum jafnvirði sænskra króna
431.682,00, auk vaxta, sem mun
ekki fjarri lagi að nemi um 17
milljónum króna að núverandi
gengi. Er deilumálið risið út af
útreikningum á gengisbótum á
verkkaupið og túlkun verksamn-
ingsins af þvi tilefni. Var það
skoðun stefnanda, að gengisbætur
bærj að greiða á allan erlendan
kostnað, eins og hann varð I raun
og veru, án tillits til þess, hvenær
stefndi greiddi islenzkar fjárhæð-
ir inn á reikning stefnanda við
Landsbanka Islands, þar sem
stefndi telur, að sá timi er hann
greiddi upphæðina, ráði úrslitum,
en eftir það beri stefnandi áhættu
á gengisfalli Islenzku krónunnar.
Nokkurt
samband?
BH-Reykjavik. — A borgarstjórn-
arfundi á fimmtudaginn var veriö
að greiða atkvæði um niður-
skurðarliði við fjárhagsáætlun.
Kristján Benediktsson varpaði
þeirri fyrirspurn fram til forseta
borgarstjórnar, hvort nokkurt
samband væri á milli þess, að
styrkur til ljósmæðra- og fæðing-
arheimilisins við Þorfinnsgötu
væri felldur niður á sama tlma og
verið væri að samþykkja fóstur-
eyðingafrumvarpið á Alþingi, —
og var forseta eigi kunnugt um
það!