Tíminn - 26.04.1975, Blaðsíða 8
TÍMINN
Laugardagur 26. aprll 1975.
Laugardagur 26. aprll 1975.
TÍMINN
RÆTT VIÐ FULLTRÚA Á AÐALFUNDI MIÐSTJÓRNAR FRAMSÓKNARFLOKKSINS
Ekki er lengur róið
úr sandinum
segir séra Ingimar Ingimarsson í Vík
Aðalfundur Miðstjórn-
ar Framsóknarflokksins
var nýlega haldinn i
Reykjavik, og sátu hann
á annað hundrað fulltrú-
ar viða af landinu.
Timinn notaði tæki-
færið til þess að hafa tal
af nokkrum fulltrúum,
einkum úr strjálbýli og
hinum fjarlægari byggð-
um, sem nú koma undan
snjó eftir þungbæran
vetur.
Auðvitað er ekki, i
svona skyndiviðtölum,
hægt að fjalla um öll
mál, en vel mættu þessi
viðtöl verða til þess að
upplýsa hverjir það eru,
sem skipa þessa fram-
varðarsveit Fram-
sóknarflokksins, sjálfa
miðstjórnina.
Fyrst hittum við að máli séra
Ingimar Ingimarsson, sóknar-
prest i Vik I Mýrdal. Séra Ingi-
mar er 35 ára að aldri og hefur
verið prestur þar eystra i 10 ár,
eða siðan i nóvember árið 1965.
Hann er annar tveggja fulltrúa á
fundinum úr þessu byggðarlagi.
Hinn er Einar Þorsteinsson frá
Sólheimahjáleigu.
Hafnleysa við
góð fiskimið
— Hvcrnig er byggðaþróun I
Vlk? spurðum við fyrst.
— Það má segja, að Vik hafi
verið i nokkurri uppbyggingu síð-
ustu árin. Að visu hefur ekki orðið
þarna nein fólksfjölgun siðustu
10-15 ár.
í raun og veru eru aðstæðúr
þarna mjög óvenjulegar. Þorpið
stendur við suðurströnd landsins,
beint framan við okkur liggja
gjöful fiskimið, en þarna er engin
höfn — ekki ennþá — og þar af
leiðandi höfum við ekki neina
skuttogara, eða bátaflota, og þar
af leiðandi ekki þá undirstöðu,
sem er i atvinnulifi flestra bæja,
er við sjóinn standa. Uppbygging
atvinnulifs er þvi örðugri þar en
vlðast hvar annarsstaðar.
I Vikurkauptúni búa nú um 390
manns. Bærinn tilheyrir
Hvammshreppi, en ibúar i
hreppnum munu vera um 530.
Þrátt fyrir örðugt atvinnulif
hefur Vik i Mýrdal haldið velli.
Þar hefur verið kyrrstaða, þvi
nýsköpun atvinnulifsins hefur
ekki náð þangað i sama mæli og
vföa annarsstaðar.
Efla þarf
atvinnulífið
Auðvitað er okkur ljóst, að til
þess að þjóna samfélaginu betur,
væri æskilegt að i Vik gætu risið
starfsstöðvar, þannig að fleiri
gætu setzt þar að og haft fulla at-
vinnu, og þvi er mikill hugur i
mönnum núna að treysta at-
vinnulifið.
Fyrir tveim árum var sett á
stofn prjónastofa, þar sem marg-
ar konur hafa vinnu. Það er ef til
vill fyrsti visirinn að iðnaði i bæn-
um.
Þar sem aðgangur er ekki að
sjávarafla, þá er eðlilegt að menn
beini sjónum si'num að afurðum
landbúnaðarins, að forinnsla, i
einhverri mynd, geti farið þarna
Ingimar Ingimarsson
fram, eða fullvinnsla eftir atvik-
um.
Um mjókurafurðir er þó ekki að
ræða. Við erum á félagssvæði
Mjólkurbús Flóamanna, sem
annast mjólkurvinnslu og
mjólkursölu fyrir allt svæðið
austur að Lómagnúpi og vestur
að Hellisheiði. Sláturfélag Suður-
lands annast slátrun búfjár að
hluta.
Sláturfélagiðer með sláturhús i
Vlk, og auk þess er þar annað
sláturhús, sem er i sameign nokk-
urra manna.
— Menn hafa hugsað sér, að
léttur iðnaður gæti komizt upp i
Vik kringum afúrðir bænda.
Kaupfélagið stærsti
atvinnuveitandinn
— Hver er helzti atvinnuvegur-
inn núna?
— Það er verzlun og þjónusta
almennt. A Reynisfjalli er
LORAN-stöð, þar sem allmargt
manna vinnur.
Mikið er um vörubifreiðastjóra,
sem þarna eiga heimili, en vinna
siðan með bila sina þar sem verk-
efni gefast i grenndinni.
Kaupfélag Skaftfellinga er
stærsti atvinnuveitandinn. Á veg-
um verzlunarinnar starfar fjöldi
manns. Þeir reka, auk alhliða
kaupfélagsverzlunar, bifreiða-
verkstæði, og myndarlegt tré-
smiðaverkstæði og flutninga.
— Er ekki lengur róið frá Vlk og
ekki lengur komið með vörur á
skipum?
— Nei, það er ekki borið við.
Hér áður fyrr var róið úr brim-
þungum sandinum, eins og svo
vlða við suðurströndina. Þessi
aldagamli brimróður hefur verið
aflagður með öllu.
Sama er að segja um flutninga
á sjó. Kaupfélagið átti skip i för-
um, SKAFTFELLING, sem flutti
nauðsynjar til Vikur, og vörunni
var skipað upp og út við ótrúlega
erfiðar aðstæður.
Nú koma allar vörur með bif-
reiðum.
Ekki er lengur róið úr Reynis-
hverfi og Dyrhólahverfi heldur,
þannig að segja má að sjósókn,
sem átti sér aldalanga hefð, hafi
lagzt af með öllu i þessum byggð-
um.
Húsnæðisskortur
kemur i veg fyrir
aukinn ibúafjölda
— Hafið þið trú á að fólki muni
fjölga i Vik á næstunni?
— Við teljum, að fólki gæti
fjölgað þar, ef húsnæði væri fyrir
hendi. Margir, sem hafa hug á að
setjast að i Vik, hverfa á braut
vegna húsnæðiseklunnar, og ef til
vill er átak I húsnæðismálum það
skref, sem næst ber að taka.
— íbúar i Vikurkauptúni fylgj-
ast svo sannarlega með þeirri
þróun, sem nú er i byggðamálum,
t.d. útgerðarbæja landsins, og
þeir telja, að byggðastefna
Framsóknarflokksins eigi fullan
rétt á sér, en jafnframt verði að
beina þessari atvinnusókn að
þeim þéttbýliskjörnum, sem ekki
hafa aðgang að sjávarafla. Þeir
eru reiðubúnir að leggja sig fram
til þess að byggðarlag þeirra og
samfélag geti orðið sjálfu sér
nægt, — að unnt verði I framtlð-
inni að veita atvinnu og húsnæði
þeim, sem hér vilja búa, svo að
unga fólkið neyðist ekki af at-
vinnuástæðum til þess að flytja
burt, strax og það getur staðið á
eigin fótum, sagði séra Ingimar
að lokum.
JG
Hilmar Danlelsson
báta, en þeir fóru á vertið á Faxa-
flóasvæðið á vetrum, nema tveir
bátar, sem sveitarfélagið átti
eignaraðild að. Þeir eru gerðir út
á togveiðar allt árið um kring.
Þetta voru þeir BJÖRGVIN og
BJÖRGÚLFUR, en þeir voru
austur-þýzkir, „tappatogarar”,
einsog þeir voru nefndir manna á .
meðal, 250 tonna skip.
— Hvernig er þessu háttað
núna?
— Atvinnulifið er i blóma. Við
erum með litla fiskimjölsverk-
smiðju, sem bræðir úrgang og
getur brætt sild, ef þvi er að
skipta. Þarna er stórt frystihús,
sem er I eigu Kaupfélags Eyfirð-
inga. Það hefur nýlega vérið
endurbyggt og telst mjög full-
komið. Það var byggt við húsið,
og erþar nú fullkomin aðstaða til
fiskverkunar og starfsmannaað-
mikið gert út af minni bátum,
dekkbátum 12-40 tonna.
Þetta eru útlinurnar i þessari
starfsemi, sjávarútvegi Dalvik-
ur, ‘sem auðvitað hefur úrslita-
áhrif á afkomu almennings, og
peningaveltuna i byggðarlaginu.
t frystihúsinu og á skipunum
vinna um 130 manns, og auk þess
er mikil atvinna við þjónustu við
þennan atvinnuveg.
Óttast um sinn hag ef
stærri togarinn verður
seldur
— Atvinnuleysi er óþekkt á
Dalvik,en þvi er ekki að leyna, að
dálitill uggur er í mönnum, þar eð
Þróttmikið atvinnulíf
á Dalvík
Rætt við Hilmar Daníelsson forseta bæjarstjórnar á Dalvík *
Hilmar Danielsson,
forseti bæjarstjórnar á
Dalvik er 37 ára gamall.
Hann var um átta ára
skeið sveitarstjóri á
Dalvik, en rekur nú bók-
haldsskrifstofu þar, en
hann lét af störfum sem
sveitarstjóri áramótin
1973-4.
Hann var fulltrúi á miðstjórn-
arfundinum fyrir sina heima-
byggð. Hilmar er frá Saurbæ i
Eyjafirði, en fluttist til Dalvikur
árið 1961. Hann hafði þetta að
segja okkur:
Dalvik var síldarbær
— Það hefur orðið gagngerð
breyting á atvinnulifinu á Dalvik
á seinustu árum, er það ekki,
spurðum við fyrst?
— Það hafa orðið miklar
breytingar þessi ár sem ég hefi
búið þarna. Fyrstu árin þá byggð-
ist atvinnan mikið á sildveiðum
og sildarverkun, sem þarna var
mikil. En siðan hvarf sildin.
A Dalvik var mikið um sildar-
staða er með þvi bezta sem þekk-
ist.
Þetta er vel búin starfsstöð,
bæði hvað vélar og búnað snertir
og aðstöðu til vinnu.
Tveir skuttogarar á Dal-
vik
Hráefnisöflun hefur verið i
höndum Útgerðarfélags Dalvik-
inga, sem er að hálfu I eigu
bæjarins og að hálfu I eigu.Kaup-
félags Eyfirðinga. Þetta félag
fékk skuttogara I ársbyrjun árið
1974. Hlaut hann nafnið BJÖRG-
VIN. Um mitt slðasta ár kom
annar skuttogari til Dalvlkur,
stór pólskur togari og er hann i
eigu Aðalsteins Loftssonar út-
gerðarmanns. Heitir hann
BALDUR og er 740 tonn.
Togararnir hafa aflað fremur
vel, sérstaklega BJÖRGVIN. Afli
hans var um 2800 tonn þá ellefu
mánuði er han var að veiðum árið
1974, eða ársaflinn er rúmlega
3000 tonn, en það mun vera I hrra
meðallagi. Hjá stóra togaranum
er minni reynsla komin á þetta og
reksturinn hefur gengið fremur
brösótt, eins og hjá öllum skipum
I hans flokki. Auk þessa er all-
fyrirhugað mun að selja stóra
skuttogarann burtu. Útgerðar-
félagið hefur þvi leitað eftir
kaupum á sams konar skipi og
BJÖRGVIN. Slikt leyfi hefur ekki
tekizt að fá enn sem komið er,
þrátt fyrir að rikisstjórnin hafi
gefið nauðsynleg fyrirheit. Hefur
viðskiptabanki okkar ekki treyst
sér —enn sem komið er — til þess
að gefa endanlegt leyfi til kaup-
anna.
— Það virðist sérstætt að KEA
rekur eina stórfyriríækið i fisk-
iðnaði á Dalvlk?
— Já. Við erum á félagssvæði
KEA. Kaupfélagi Eyfirðinga er
stjórnað frá Akureyri og félagið
er stærsti atvinnurekandinn á
Dalvik. KEA á frystihúsið og
helminginn i togaranum. Það hef-
ur þvi ráð á þessum atvinnuvegi,
sem við byggjum alla okkar at-
vinnu á. Þess utan annast
kaupfélagið um sölu land-
búnaðarafurða frá héraðinu, bæði
mjólk og annað. Mjólkin er flutt
til Akureyrar, en sláturhús er á
Dalvik.
• — Nýlega samþykkti bæjar-
stjórn að óska eftir viðræðum við
KEA um að útgerð og fiskverkum
Nýr skuttogari kemur til Flateyrar í sumar
Rætt við Eystein Gíslason, kennara ó Flateyri
Eysteinn Gislason sat
miðstjórnarfundinn sem
fulltrúi Kjördæmasam-
bands framsóknar-
félaganna á Vest-
fjörðum. Hann er
kennari við barna- og
unglingaskólann á Flat-
eyri.
Við hittum Eystein að
máli á fundinum og
spurðum hann fyrst um
atvinnulifið á Flateyri,
og um samgöngumálin.
— Það hefur nú verið erfitt tiðar-
far á Vestfjörðum og harður vet-
ur, eins og allir vita. Samgöngur
eru erfiðar, þegar vegir lokast.
Flugfélagið VÆNGIR flýgur
þangað áætlunarflug tvisvar i
viku og svo er farið um Isafjörð,
þegar fært er, sem er sjaldan
meðan vetur er harðastur.
Verður lagður
vegur yfir Önund-
arfjörð þveran?
Flugvélarnar frá Vængjum
lenda við Holt i önundarfirði,
sem er alllangt frá Flateyri.
Fyrir fjörðinn er að fara, en sú
leið vill oft verða ófær á vetrum.
Þannig var þetta I vetur, en
sjóþyngsli voru mikil þá eins og
allir vita.
— Er ekki unnt að gera flugbraut
nær Flateyri?
— Eflaust væri það hægt.
Sveitarstjórinn hefur áhuga á þvi,
og þegar við flugum suður á
dögunum, fékk hann einmitt flug-
manninn til þess að gera aðflug
að ákveðnum stað við kauptúnið,
til þess að kanna aðstæður.
Rætt hefur verið um að gera
veg þvert yfir fjörðinn, á svo-
kölluðum Vöðum, en þar er
hrægrunntog ekkert til fyrirstöðu
Eysteinn Glslason
að gera veg yfir. Þá kæmi vegur-
inn að landinu hinum megin við
fjörðinn, rétt þar sem núverandi
flugvöllur er.
Innri hluti önundarfjarðar er
grunnur — þornar nánast um
fjöru- og vegurinn liggur nú inn
fyrir fjarðarbotninn. Það væri
þvl umtalsverð samgöngubót að
fá veg yfir á Vöðunum.
Ýmsir möguleikar koma til
greina, en talað er um að beinn
vegur verði þá frá Breiðadal (frá
ísafiröi) yfir i Bjarnardal.
Ég er ekki viss um hvað þetta
styttir leiðina á flugvöllinn
mikið, eða leiðina til Þingeyrar,
en aðalatriðið er, að þessi vegur
myndi losa okkur við erfiða
vetrarleið fyrir fjarðarbotninn.
Skuttogarakaup og
tryggja hráefni
til vinnslu
Atvinna hefur verið allgóð i vet-
ur, og flestir hafa haft nóg að
starfa. Mjög miklar endurbætur
hafa verið framkvæmdar á
frystihúsinu, og það er nú mjög
fullkomin starfsstöð. Þó er talið,
að frekari endurbóta þurfi við á
Flateyri til þess að allt verði eins
og bezt verður á kosið. Aðstaða til
þess að taka á móti sjávarafla
verður þó að teljast allgóð.
Frá Flateyri hafa róið fjórir
bátar i vetur, og auk þess hafa
aðkomubátar á stundum lagt þar
upp afla sinn, þvi við erum ekki
enn komnir með skuttogara, og
höfum þvi minna hráefni en unnt
er að anna i frystihúsinu.
Skuttogari er væntanlegur til
bæjarins I sumar, en skuttogarar
eru sem kunnugt er viða á Vest-
fjörðum. Þessi skip hafa einnig
lagt upp afla á Flateyri, þegar
ekki hefur verið unnt að nýta afla
þeirra i heimahöfn.
Mjög góð reynsla sagði
Eysteinn að fengizt hefði af þvi
á Vestfjörðum að reka minni
gerðtogara ásamt fiskvinnslunni,
þannig að nægjanlegt hráefni
væri ávallt til vinnslu og þegar
togarinn kemur, munu aðstæður
gjörbreytast á Flateyri.
J.G.
yrðu sameinuð i eitt félag þvi að
við teljum það fyrirkomulag að
reka þetta i tveim hlutum vera
mjög óheppilegt, þannig að bær-
inn sé aðeins hluthafi I útgerðinni.
Við teljum að þarna þurfi meiri
samvinnu. Markmið þessara
viðræðna var það, að Dalvlkingar
gerðust eignaraðilar að frystihús-
inu, eða nýju félagi, er tæki við
rekstrinum öllum. Við teljum
eðlilegt, að hafa einhvers konar
áhrif á stjórn þessara atvinnu-
tækja, sem eru hin þýðingar-
mestu I þessu 1600 manna
byggðarlagi, sem er á Dalvik og i
sveitinni i kring.
Skuttogari i Hrísey?
Viðræður sem þegar hafa farið
fram, hafa þróazt þannig, að
KEA telur nauðsynlegt að ræða
einnig um Hrisey i þessu sam-
bandi. Hrisey er þarna beint fyrir
framan okkur. Þar rikir nú mjög
erfitt ástand i atvinnumálum.
Frystihúsið (eign KEA) býr við
stöðugan hráefnisskort.
Kaupfélag Eyfirðinga hefur
ámálgað það, að Hriseyingar
þyrftu að fá eignaraðild i togara-
útgerðinni á Dalvík, en við telj-
um, að ef svo eigi að verða, þá sé
nauðsynlegt að kaupa tvo skut-
togara til viðbótar, þ.e.a.s. miðað
við að stærri skuttogarinn verði
seldur, eins og fyrirhugað er.
Gætu Hriseyingar þá fengið
hluta af afla þriggja togara á
móti Dalvíkingum. Slik fiskimiðl-
un hefði óneitanlega ýmsa kosti.
Hilmar sagði þvi að gera mætti
ráð fyrir nýju skipulagi á þessum
málum I náinni framtið.
\ — JG
Magnús Einarsson, fulltrúi:
Bændur á Héraði
óttast kal í túnum
ir snjóþungan vetur
MAGNÚS Einarssori/ full-
trúi kaupfélagsstjóra á
Egilsstööum er 34 ára.
Hann situr miðstjórnar-
fundinn fyrir heimabyggö
sína sem varamaður.
Magnús hefur tvívegis
áður sétið miðstjórnar-
fundi Framsóknarf lokks-
ins.
Við hitfum Magnús að
máli á fundinum og spurð-
um fyrst hvernig veturinn
hefði verið á Héraði og
annars staðar á Austur-
landi. Fórust honnum orð á
þessa leið:
— Einkenni þessa veturs, sem
nú er að liða er mikið fannfergi.
Þarf að leita allt til ársins 1951, til
þess að finna hliðstæðu. Þó var
liklega enn meiri snjór þá, a.m.k.
sums staðar á Héraði.
— Það er athyglisvert, að árið
1951 olli fannfergið mun meiri
erfiðleikum, þar eð heyskortur
var þá mikill og skortur var á
fóðurvörum. Nú hefur ræktun
aukizt til muna og bar ekki á hey-
leysi, þrátt fyrir erfið kalár inn i
milli. Túnin virðast vera að ná sér
að fullu eftir kalárin. Þó verður
að geta þess, að margir óttast nú
kal i túnum þar eystra, þvi að
klaki hefur legið yfir túnum um
langt skeið hjá mörgum.
Snjóþyngsli kosta
peninga. — Vélsleðar
á hverjum bæ
— Auk þeirra óþæginda, sem
stafa af snjóþyngslum, eru þau
beint fjárhagslegt tjón fyrir
byggðarlagið. Um tima var ekki
viðlit að hugsa til þess að reyna
að halda vegum opnum. Það var
ekki viðlit. Reynt var að bjargast
við snjóbila og nýtt tæki, sem er
að ryðja sér til rúms, en það er
Sér ekki eftir því að hafa
flutzt frá Reykjavík
Rætt við Heiðar Guðbrandsson, formann verkalýðs-
og sjómannafélagsins á Súðavík
Heiðar Guðbrandsson
er 28 ára gamall
sjómaður, formaður
verkalýðs- og
sjómannafélagsins á
Súðavik.
Við hittum Heiðar að
máli á miðstjórnar-
fundinum, en hann sat
fundinn af hálfu Kjör-
dæmasambandsins i
Vestfjarðakjördæmi.
Hann hafði þetta að
segja:
— Ég er frá Súðavik. Reyndar er
ég Reykvikingur, en ég fluttist
vestur fyrir tveim árum, og bý
þar nú með fjölskyldu minni,
konu og tveim drengjum.
— Þegar ég kom þangað vestur,
var að renna upp að bryggjunni
nýr fimmhundruð lesta skut-
togari , BESSI’ 1S 410, en hann er
nú aflahæsti togarinn I flotanum
af minni gerðinni). Skipstjóri á
Bessa er Jóhann Slmonarson frá
ísafirði.
Vond hafnaraðstaða
á Súðavik
— Þú ert formaður Verkalýðs- og
sjómannafélags Álftfirðinga. Er
það mannmargt félag?
— í þvl eru flestir, sena starfa að
sjósókn og við fiskvinnslufyrir-
tækin á staðnum. Félagið telur
um 70 manns. Fleiri menn vinna
þó þarna, en eru ófélagsbundnir.
Mjög þróttmikið atvinnulíf er á
Súðavik, en hafnarskilyrði eru
mjög slæm. Þarna eru gerðir út,
Heiöar Guðbrandsson
auk skuttogarans, þrir rækjubát-
ar, en i byrjun siðustu vertiðar
voru þeir fjórir. 1 óveðri, sem
gekk þar yfir skemmdust bátarn-
ir mikið, og einn þeirra varð að
draga til ísafjarðar til viðgerðar.
Báturinn sökk á leiðinni, og þvi
eru aðeins 3 rækjubátar eftir.
Fiskverkunin, það er rækju-
vinnslan og hraðfrystihúsið, er i
eigu eins aðila, FROSTA HF- 65%
þess fyrirtækis eru I eigu hrepps-
félagsins, en auk þess eru
einstaklingar hluthafar I þessum
rekstri.
Næg atvinna er á Súðavik, og at-
vinnuleysisbætur hafa t.d. .ekki
verið greiddar þar, svo að mér sé
kunnugt um.
Atvinnutækin eru I góðu ásig-
komulagi. Hraðfrystihúsið er
mjög gott. Aðstaða var mjög bág-
borin, og hafði reyndar orðið að
stöðva fiskvinnslu um skeið. Nú
hefur það verið fært i
nýtlzkulegra horf, og hráefni hef-
ur verið nægilegt.
Ungt fólk i
Reykjavik hefur
áhuga á að
flytjast út á land
Húsnæðismál eru erfið, þótt
þau fari batnandi. Nú mun standa
til að reisa a.m.k. sex hús með
leiguíbúðum, og það mun ef til
kemur, bæta nokkuð úr húsnæðis-
skortinum á Súðavik.
— Nú ert þú úr Reykjavik.
Hvernig er að flytjast með konu
og börn út á land?
— Ég tel að það sé ágætt. Ungt
fólk á höfuðborgarsvæðinu hefur
talsverðan áhuga á að flytjast bú-
ferlum út á land. Við ákváðum að
fara þar eð húsnæði og atvinna
bauðst.
Auðvitað er þetta öðruvísi en að
búa i Reykjavik, þvi að
einangrunin er mikil. Allgóður
vegurer til ísafjarðar, en þangað
verðum við Súðvikingar að sækja
alla þjónustu, eða mikinn hluta
hennar. Flugsamgöngur eru dá-
góðar.og tsafjarðarflugvöllur er
milliokkarog Isafjarðar. Við er-
um því ekki svo illa sett hvað flug
snertir. Mér finnst að það þyrfti
að veita ungu fólki, sem þess
óskar, tækifæri til þess að flytjast
út á land, en þá verður að sjá þvi
fyrir húsnæði og öðru, er viða á
skortir. -JG.
Magnús Einarsson
vélsleðinn. Mikill fjöldi vélsleða
er nú á Héraði. Ég veit nú ekki
hvað þeir eru orðnir margir, er
kaupfélagið hefur selt milli 20-30
á þessu ári, en það er aðeins litið
brot af þeim fjölda, sem er i notk-
un þar eystra.
Vélsleðinn hefur komið að
miklu gagni, en auðvitað er það
aukakostnaður, að þurfa að
kaupa ný tæki til ferðalaga yfir
tiltölulega skamman tima.
Mjólkurvinnsla og mjólkur-
flutningar fara alveg úr skorðum
við þessar aðstæður. Gripið var
til þess að láta jarðýtur og sleða
flytja mjólk. Þeir sem næst
mjólkurstöðinni búa reyndu að
notast við snjóbila, en þeir sem
fjærst bjuggu urðu að reyna að
nýta mjólkina heima, eða hrein-
lega að hella henni niður.
— Hver er afstaða bænda á
Héraði til þeirra miklu hækkana,
seni orðið hafa á rekstrarvörum
hér á landi?
— Bændur virtust og virðast
hafa mestar áhyggjur af hinni
miklu hækkun, sem orðið hefur á
áburðarverði. Að visu hefur rikis-
stjórnin nú gert ráðstafanir, þar
eð ákveðið hefur verið að greiða
niður helming þeirrar hækkunar,
sem orðið hefur á áburði. Hinn
hlutinn mun koma inn i búvöru-
verðið i tveim áföngum, þannig
að málið virðist leysast á þann
hátt.
Nauðsyn að koma
upp léttum iðnaði
— Hvernig gengur atvinnuupp-
byggingin á Egilsstöðum?
— Þar er fyrst til að taka, að við
teljum að i þeirri miklu atvinnu-
uppbyggingu, sem orðið hefur við
sjávarsiðuna, þá hafi sveitaþorp-
in, eins og Egilsstaðir farið var-
hluta af öllu þvi fjármagni, sem
veitt hefur yerið til atvinnuupp-
byggingar.
Egilsstaðir eru þannig i sveit
settir, að afkoma manna byggist
fyrst og fremst á þjónustustarf-
semi við Héraðið og raunar
Austurland allt. Auk þess hefur
verið að þróast hér alls konar
léttur iðnaður. Vaxtarskilyrði
kauptúnsins hljóta að byggjast á
þvi, að þessi iðnaður geti þróazt
með eðlilegum hætti.
Kaupfélagið rekur talsverðan
iðnað. Má þar nefna mjólkurstöð-
ina, brauðgerð og stórt trésmiða-
verkstæði. Þarna eru einnig ýms
fyrirtæki i byggingaiðnaði og vél-
smiði, auk verktakafyrirtækja,
sem vinna um allt Austurland. Þá
voru stofnuð hér á sinum tima tvö
iðnfyrirtæki, sem menn væntu
mikils af, PrjónastofanDyngja og
skóverksmiðjan Agila. Á ýmsu
hefur gengið með rekstur þessara
fyrirtækja, og er nú svo komið að
skóverksmiðjan hefur orðið að
hætta störfum — i bili að minnsta
kosti — en prjónastofan starfar
enn af fullum krafti.
— Það sem mestu máli skiptir,
er EFTA-aðildin, þvi að nú flæða
inn vörur erlendis frá og sam-
keppnin er hörð, harðari en þessi
iðnaður fær risið undir án að-
gerða. Er þar bæði átt við að-
stöðumun i sölumálum og fjár-
mögnun.
Þessi mál. sagði Magnús —
þróun þeirra og úrslit, munu i
rauninni segja endanlega til um
byggðaþróunina á Héraði.
JG