Tíminn - 29.04.1975, Blaðsíða 11
10
TtMINN
Þriðjudagur 29. aprii 1975.
Þriðjudagur 29. april 1975.
TÍMINN
11
.. .
4
• h * Í-'V-v
m m W$w$ I ^
; ;V, g w'- l ,± "■ n - !
i$^á§**&'SSg5??A<£ -tðiHi&rifi %
',.rr/• ’ Ið£ - mm gfáéugggE&BSfs
'.u ...* .. Jl ÉBÉn
> .
:X:\’;±-.;'\
mmm
■ ■'■ ■„'
mmm
Sex tímar í landi spámannsins
fallegt, og klæði þess voru marg-
visleg og litrik. Skæruliðar með
handsprengjur utan á sér eins og
ananas-aldin voru innan um fólk-
ið, eða liklega voru þetta þó að-
eins frumskógahermenn, dular-
fullar konur i siðum múndering-
um og nettir menn i evrópskum
klæðum, með myndavélar og
skjalatöskur. öll heimsins tfeka
varhér samankomin, allir heims-
ins menn. En smám saman leyst-
ist flokkurinn upp og við vöfruð-
um til og frá og reyndum að skoða
okkur um. Sex timar i sólhafi liða
svo undarlega seint.
Cargolux skrúfuþotan hóf sig á
loft, máttvana i hitanum og virt-
istætla að nota alla flugbrautina i
Brunei. En svo náði hún tilskyld-
um hraða og hóf sig upp með
miklum erfiðismunum. Þotur eru
slappar i hitum og geta þurft tvö-
falda flugbraut, þegar heitast er.
Svo var flogið i bogum út á Suður-
Kinahafið, stefnan var rétt
vestanvið Manilla. Við flugum
með ströndum Sarawaks, fram-
hjá Kota Kinabalú og brátt komu
syöstu eyjar Filippseyja i ljós út
úr sólmistrinu.
Flugdrungi á
Kinahafi
Smámsamanhafðihún hækkað ‘
flugið og nú geystumst við áfram
i 15.000 feta hæð. Framundan var
fimm klukkustunda flug til Hong
Kong eða um 2300 kilómetrar. Áð-
ur en varði lagðist flugdrunginn
yfir okkur öll og himnaskipið
sigldi sina leið gegnum timann og
rúmið, og voldugar drunur
hreyflanna deyfðust i þögninni
miklu.
Fyrir neðan okkur var Kinahaf
og Filippseyjar, yfir land og yfir
sjó lá leiðin, yfir brimhvitar
strendur.yfir hrikalegar urðir og
beinbrotið land. Filippseyjar
minna um margt á fsland. Eld-
fjöll stóðu opin. úr þeim steig
blátt mistur og við önduðum að
okkur brennisteinsþefnum. Svo
tók frumskógurinn við aftur.
Einhver sagði að eyjarnar væru
rúmlega 7000 talsins o.g þar búa
um 40.000.000 manna og þær eru
samanlagt um það bil helmingi
stærri en Island að flatarmáli.
Þetta eru sprungueyjar eins og
Island, eldbelti gengur gegnum
þær miðjar og eldgos eru tið.
Þótt Filippseyjar séu aðeins
helmingi stærri en Island, virðast
þær samt endalausar á fluginu,
en loks yfir Manilla var stefnan
sett á Hong Kong, sem er enda-
stöðin i þessari miklu ferð. Og
meðan sólin kveður hinn deyjandi
dag, nálgumst við strendur Kina.
Við fljúgum yfir glampandi
hafið, en brátt safnast saman ský
fyrir neðan okkur og himinn og
jörð verða eitt. Framundan er
Hong Kong.
Þinghúsið i Brunei. Þar var soldáninn krýndur árið 1968. ! þessu stóra húsi situr 20 manna þing, sem
soldáninn „kýs”. Þingið er valdalaust með öllu, er aðeins til skrauts.
Kirkjumálaráðuneytið 1 Brunei er til húsa I þessari fögru byggingu. tslenzkir klerkar fleygðu þvf á sein-
asta kirkjuþingi, að stefnt skyldi að, að setja ái laggirnar sérstakt kirkjumálaráðuneyti. Er því gagn-
legt að sjá hvernig slfk bygging getur litið út.
þvi þar var ekkert, engin klósett-
skál, heldur aðeins hola i gólfið og
tvö fótspor, ásamt vatnshana.
Synir spámannsins nota nefnilega
ekki Gústafsberg, heldur holur i
gólfið, og þeir nota ekki pappir,
heldur lindarvatn, til að skola sig
að aftan. Já, sumsstaðar nota
þeir heldur ekki holur, heldur
setjast aðeins niður, þar sem þeir
eru komnir, þvi þeir eru i viðum
kápum, buxnalausir, og þeir fá
umyrðalaust samband við hina
sendnu, gjöfulu jörð. Siðan standa
þeir upp og ganga leiðar sinnar.
Nú voru góð ráð dýr. Þeir hlutu að
hafa klósett! Jú, þegar ég hafði
gáð i nokkra kamra, kom eitt
evrópskt klósett af flottustu gerð i
ljós, þvi þessir menn reyna
hvorki að troða trúarbrögðum
sinum né kömrum upp á þig
nauðugan.
A eftir urðu nokkrar umræður
um klósettmenningu, og þeir
höfðu auðvitað komið á staði, þar
sem spámaðurinn réð meira en
hér — og kunnu vel við, nema
þetta með lindarvatnið, þeir vildu
hafa pappir upp á vissa hluti,
enda dyggir liðsmenn i skrifstofu-
veldi Evrópu, þar sem pappira
þarf upp á alla hluti, og helst
mörg afrit lika.
Sex timar i
sólhafi
Það seig á okkur höfgi. Brenn-
andi sólin hellti geislaflóði yfir
græna jörðina. Það komu þotur
og það fóru þotur. Við virtum fyr-
ir okkur fólkið. Sumt var mjög
Konungshöllin, og hið fræga steinskip „Mahaligai”, sem er trúarlegt tákn. Húsið með hvolfþakinu er
moska, bænahús múhameðstrúarmanna.
AlþjóðaflugvöllurinniBruneier mjög fullkominn. Hér sést flugstöðvarbyggingin „landmegin” frá. Und-
ir efsta þakinu sátum viö og drukkum svaladrykki I forsælunni.
Flugvélin lækkaöi
flugið gegnum brimhvit-
ar skýjaslæður, og i bláu
mistri greindum við
strendur Borneo. Fram-
undan var oliurikið
Brunei, sem er i raun-
inni aðeins 2.226 fer-
milna oliusvæði, þar
sem soldáninn Hassanal
Bolkiah Mu’izzaddin
Waddaulah stjórnar, en
hann stýrir landinu með
harðri hendi, og með
spámanni sinum Mú-
hameð.
Karlinn gerir allt
sjálfur, þar á meðal
„kýs” hann þjóðþingið,
sem telur 22. þingmenn.
Þeir eru til ráðuneytis,
Farkosturinn á flugvellinum I Brunei. Flug — „hafnarverkamenn” ganga
um borð, til þess að byrja losun á vélinni.
Sædýrasafnið I Brunei
fremur en lagagerðar,
eins og búnaðarþingið
og lávarðadeildin.
CARGOLUX-skrúfu-
þotan lækkaði enn flug-
ið, og dökkgrænt landið
kom i ljós. Brunei er
umlukt af Sarawak
landmegin, en drifhvit
ströndin snýr við Kina-
hafi til norðurs.
Flogið í bogum til
Brunei á Borneo
Guðjón flugstjóri flaug i bogum
austur, siðan til suðurs, og krækti
fyrir drifhvit skýin. Siðan nálgað-
ist hann alþjóðaflúgvöllinn i
Brunei, sem er einn stærsti og
vandaðasti flugvöllur i Suðaust-
ur-Asiu.
Við flugum yfir bylgjandi land,
þar sem skiptust á lágir dalir og
hæðir og hver blettur var ræktað-
ur. Kryddaður þefur af gróðri og
rotnandi jurtum barst inn i flug-
vélina. Ekki var gott að imynda
sér, hvað þeir voru að rækta
þarna, en lágvaxin tré voru viða
og minntu helzt á jólatrén, sem
maður kaupir á íslandi, þegar bú-
ið er að pakka þeim inn i nethólk-
inn. Við vissum ekki hvað þau
hétu, þessi tré, enda skiptir það
ekki máli. Það eina sem skiptir
máli i þessu landi er olian og hann
Islam, sem grundvallaði veldi
soldánsins, hans Hassanal
Bolkiah Mu’izzaddin Waddaulah.
— Og Karl Kvaran aöstoðarflug
stjóri lenti Cargoluxvélinni glæsi-
lega, eftir að hafa rennt henni i
mjúkum, fáguðum fluglinum
milli lágvaxinna hæða. Við vorum
i landi spámannsins.
Flugvélin nam staðar fyrir
framan flugstöðvarbygginguna i
Brunei, og þegar Höskuldur opn-
aði dyrnar, þá fundum við, að úti
var feikna hiti og sól, liklega allt
að 30 stigum, — og lungun gley ptu
brennandi loftið af sársauka. Svo
vöndust þau þessum hita, og við
lika,en svitinn perlaði á likömum
okkar við minnstu hreyfingu. Hér
gerðum við stuttan stanz, —
Höskuldur afgreiddi vörurnar, en
viö gengum i áttina að glæsilegri
flugstöðvarbyggingunni, sem var
tvöhundruð metra frá vélinni.
Siðan tók við sex tima bið, þvi við
máttum ekki koma til Hong Kong
fyrren eftir klukkan sex um
kvöldið.
í landinu, þar sem allt
er upp, eða niður
— ekkert út á hlið
I flugstöðinni var margt um
manninn. Brunei-ingar eru
Malajar, flestir, en þó voru þarna
lika Indverjar, Kinverjar og
Evrópubúar. Brunei var brezk
nýlenda hér áður, og þvi eru enn
margir Bretar i landinu. Búning-
ur þeirra minnti á glæsileika
heimsveldisins, háir, grannir
menn i hvitum skyrtum, hvitum
stuttbuxum og i hvitum ullar-
sokkum og strigaskóm — þeir
stóðu eins og fölir risar inni i
mannþyrpingunni. Við tókum
okkur sæti á veröndinni og feng-
um svaladrykk. Þægilegur and-
vari barst frá hafinu, og þakið
veitti skjól fyrir brennandi sól-
inni. Þetta var griðarstór salur,
með fjölda veitingaborða, en eng-
ir voru gluggarnir, aðeins þak og
gólf, þvi hér gerir aldrei storma.
Hliðarvindurinn, gegnumtrekk-
urinn, og þessi brimsalti kaldi og
gnauðandi vindur, sem sýgur hit-
ann úr holdinu og beinunum
heima á Islandi, var ekki hér,
heldur aðeins sól og brennandi
kylja. I þessu landi var ekkert út
á hliö, aðeins upp og niður. Eng-
inn hliðarvindur, ekkert regn,
sem ferðaðist samsiða landinu,
aöeins upp og niður. Sólin kom að
ofan, olían að neðan. Lögin komu
að ofan, frá Islam og soldáni,
auðurinn að neðan, úr dimmum
oliuhöfum. Bænir og formælingar
stigu beint upp, eða sukku beint
niður.
Já, hér hrakti bænirnar ekki
skáhalt af leið sinni i rokinu eins
og heima á Islandi.
Okkur var vel tekið af
embættismönnum landsins. Flug-
vallarstarfsmenn heilsuðu
kafteini vorum og foringjum
kumpánlega. CARGOLUX kemur
þama oft, þvi margt er að sækja i
gamla heiminn, á meginland
Evrópu, og nú var verið að reisa
einhverja visindastöð þarna, og
við vorum með efni i hana.
— Cargolux okey, sögðu her-
verðirnir og hleyptu okkur um-
svifalaust I gegnum hliðin. Þeir
þekktu það lika og vissu, að allt
var i lagi.
Engin formsatriði, engin vega-
bréf. Cargolux var allt og sumt.
Ókey.
Það má annars rifja það upp
hér,aðihvert skipti sem lent var,
gaf Höskuldur sérstök fyrirmæli.
„Ekki skilja neitt eftir, hér er
öllu stolið”. Eða hann sagði
„Láttu þetta vera, hér er engu
stolið,” en það væri naumast
maklegt að tilgreina þessi lönd
nánar.
Til kukks á
spámannsvisu
Er við höfðum setið skamma
stund I forsælunni i flugstöðinni,
þurfti ég að fara á klósettið til
sambands við hina svörtu mold.
Það var nokkurn spöl að fara, og
von bráðar fann ég stórt og vand-
að kukkhús, sem var flisalagt hólf
I gólf eins og I félagsheimili á Is-
landi. Ég opnaði eina klósetthurð-
ina, en brá heldur betur i brún,