Tíminn - 11.05.1975, Blaðsíða 10

10
TÍMINN
Sunnudagur 11. mai 1975.
Séra ólafur Magnússon ásamt Lydiu konu sinni og börnum þeirra.
inu er það aö segja, að þaö fór af
staö, þegar þvi þotti timi til kom
inn, og gekk siðan stanzlaust. Og
það gekk enn, þegar ég afhenti
þjóðminjaverði það til geymslu i
fyrra. Vona ég, að þvi verði lángs
Hfs auðið á Þjóðminjasafninu.
Sönglíf i ölfusi
býr enn að braut-
ryðjandastarfi hans
— Hvaö er þér minnisstæðast
um föður þinn sem kennimann?
— Söngurinn einkenndi hann
mest. Hann hafði háan og falleg-
an tenór, en raddsviðið var vitt,
og hann gat vel sungið bassa lika,
og greip oft til þess, þegar á
þurfti að halda. Tón hans var
ákaflega fallegt, svo að orð var á
gert. Sem embættismaður var
hann reglusamur og skylduræk-
inn svo að af bar.
— Stofnaði hann ekki kóra eða
æfði þá, fyrst hann var svona
múslkalskur?
— Jú, það gerði hann. Fyrstu
árin eftir að við komum að Arnar-
bæli, stofnaði hann kirkjukóra og
æfði þá, enda var þá margt af
ágætu söngfólki I Arnarbælis-
hverfi, og reyndar lengi siðan. Ég
man i svipinn eftir fimm bæjum i
grenndinni, sem allir höfðu upp á
ágætt söngfólk að bjóða, svo það
var ekki að furða, þótt faðir minn
hylltist til þess að nota þá ágætu
sóngkrafta. Fyrst voru aðeins
æfðar tvær raddir, bassi og
sópran, en smám saman var
röddunum fjölgað. '
— Hélzt þetta svo ekki lengi
við?
— Jú.égheldnúþað. Segja má,
að allt sönglif i Olfusi og viðar í
Arnessýslu búi enn að brauðryðj-
endastarfi, kórnum sem ¦ faðir
minn stofnaði. Viö stöndum enn á
þeim gamla merg. — A prests-
Um 4 gerðir er að ræöa
ÚTSÖLUSTAÐIR:
Rafha, Oöinstorgi,
sími 10-332
Smyrill/ Armúla 7,
sími 8-44-50
Stapafell, Keflavík,
sími 1730
Kjarni S.F.
Vestmannaeyjum.
Kr. Lundberg
Neskaupstað,
simi 7179.
og hjó okkur
Raftækjaverslun
Creda
tauþurrk-
arinn
er nauðsynlegt
hjálpartæki á
nútíma heimili.
Veitum örugga
ábyrgðar- og
viðgerðar
þjónustu á
Parnall og
Creda
þurrkurunum.
Sími sölumanns
er 1-87-85
Islands h.f.
ÆGISGÖTU 7 - Símar 17975 - 17976
skaparárum pabba i Arnarbæli
var ung kona á Stöðlum i Arnar-
bælishverfi. Hún hét Jóhanna
Sigurjónsdóttir og giftist slðar að
Stóra-Saurbæ i ölfusi bg átti börn
og buru. Þrir synir þessarar konu
urðu ágætir söngmenn og eru það
enn. Hér um slóöir kannast allir
við Saurbæjarbræöur, svo þekktir
hafa þeir orðið af söng sinum.
Saurbæjarbræður voru reyndar
fjórir. Einn þeirra dó ungur.
Hann hafði háa tenórrödd, ákaf-
lega skæra og fellega. Þeir sungu
stundum saman fjórir, bræðurn-
ir, við mikla hrifningu þeirra sem
á hlýddu. — Þaö var óbætanlegur
skaði að missa þennan glæsilega
söngmann svo ungan.
Kirkjuorganisti
í rúm sextíu ár
— Nú mun það rétt vera, að þú
sjálf sért organisti. Hvenær
byrjaðir þú á þeirri iðjn?
— Ég byrjaöi á þvi að spila i
kirkjunni á Hjalla árið 1911, og
hélt þvi áfram i fjögur ár. Siðan
tók ég við organistastarfinu i Kot-
strandarkirkju og gegndi þvi
þangað til ég var sjötug, en þá
sagði ég þvi lausu, þvi aö mér
fannst þetta orðið nógu langur
timi, en þá fékkst enginn til þess
að taka við, svo ég hélt áfram,
þangað til ég veiktist I fyrra, og
var vist eitthvað nærri þvi að
flytjast yfir á annað tilverusvið,
þótt ekki yrði af þvi i það skiptið.
Þá hætti ég organistastarfinu og
annar maður tók við þvi. Hann
heitir Guðmundur Gottskálksson
og á heima á Hvoli I Olfusi, góður
tónlistarmaður. Ég óska Guð-
mundi góðs I þessu starfi, og ég
veit, að hann tekur við góöu söng-
fólki hér. Það var ekki mér að
þakka, þótt kórinn sem ég stjórn-
aði væri góður, það var fólkinu að
þakka. Það hafði lifandi áhuga,
vildi leggja sig fram og gera vel,
og þess vegna gerði það lika vel.
Ég ætlaði aldrei að verða organ-
isti, og slzt svona lengi, en þó get
ég ekki annað sagt, en að það hafi
verið ákaflega gaman. Það hefur
verið hrein unun að vinna meö
þessu fólki hérna, þvi að það er
svo samvinnuþýtt og áhugasamt.
— Hvernig er þér innan brjósts,
þegar þú litur nú um öxl, eftir allt
þetta starf á langri ævi?
— Ég er ánægð — einkum þó
með samferðamenn mlna, og
miklu fremur en með sjálfa mig!
Sá árangur sem náöist I söngllf-
inu hér, er ekki fyrst og fremst
mér að þakka, þótt ég legði þar
hönd að, heldur lfka þvi ágæta
fólki, sem ég vann með, eins ogég
tók fram hér áðan. Þótt allir eigi
þar góðan hlut og margir ágætan,
vil ég alveg sérstaklega nefna Jón
H. Jónsson, skólastjóra Hliðar-
dalsskóla, og Sólveigu konu hans.
Jón skólastjóri var söngstjóri
kórsins um árabil, og rækti það
starf aí lifi og sál. Ég mun alltaf
hugsa hlýtt til hans fyrir hlut hans
að þeim málum.
— VS.
A hestbaki. Ekki er annað að sjá en að þeim komi dável saman, Louisc
og Grána, enda mun honum varla hafa þótt hnakkurinn verri en sööull.
Hér stendur séra Ólafur Magnússon, prestur f Arnabæli hjá sláttuvél-
inni sinni. Arnarbælishóll I baksýn.
Nauðsynlega vantar að-
stöðu til flugvélaskoðana
— miklu fé varið til skoðana erlendis
Gasl-Reykjavik — „Alþingi skor-
ar á rikisstjórnina, að láta athuga
f samráði við Fiugleiðir h/f, og
önnur flugfélög, er hagsmúna
hafa að gæta, á hvern hátt hag-
kvæmast sé að koma upp aðstöðu
til viðgerða og viðhalds flugvéla á
Keflavikurflugvelli." Þannig
hljóðaði þingsályktunartillaga,
sem .I(in Skaftason, alþingismað-
ur flutti, en hér er tekið upp mál,
sem Flugvirkjafélag islands ber
mjög fyrir brjósti, enda hefur það
ávallt verið á stefnuskrá félags-
ins, að allt viðhald og eftirlit með
flugvélum fari fram hér á landi. t
áliti stéttarfélags flugvirkja, sem
fram er sett I fréttabréfi sem
Timanum hefur borizt, segir, aö
nú þegar ætti að hefjast handa um
að reisa flugvélaverkstæði á
Reykjavikurflugvelli fyrir allt
innanlandsfiug, og að möguleikar
okkar tslendinga á Keflavikur-
flugvelli veröi nýttir að fullu og
stofnsett verði þar ein allsherjar
viðhaids- og eftirlitsmiðstöð,
þangað sem öllum flugvélum
okkar yröi beint I stærri skoðanir
og viðgerðir.
Þá bendir stéttarfélagið á að
um leiö væri hægt að láta erlend-
um flugyélum I té alla þá þjón-
ustu sem sjálfsögö þykir á al-
þjóðaflugyelli.
Eins og málum er nú háttað
hafa Loftleiðir allt frá þvl milli-
landaflug þeirra hófst haldið utan
með sina farkosti til viðhalds og
eftirlits. Flugvélarnar hafa hins
vegar verið skoöaðar hér heima,
svo og vélar minni flugfélaganna,
að þvl undanskildu þó, að bæði
vélar Air Viking og Cargolux hafa
verið sendar utan til skoðunar.
Augljóst er aö mikið fé hefur ver-
ið greitt i erlendum gjaldeyri
vegna þessara skoðana og þvl
vart álitamál að hér beri að koma
upp viðhlitandi aðstöðu I þessu
skyni. Slðan flugskýlið á Reykja-
vfkurflugvelli brann i vetur hefur
ekki verið nein aðstaða I Reykja-
vfk til skoðana á stærri vélum
flugfélaganna, og á Keflavíkur-
flugvelli eru ekki nein mannvirki
I eigu Islendinga sem hægt væri
að nýta hvað þetta áhrærir.
Hins vegar fékk Flugfélag ls-
lands inni I stóru skýli þar syðra
til skoðunar á Boeing-þotunum I
vetur, eins og þá var greint frá I
fréttum.
1 samtali, sem Timinn átti við
Einar Sigurvinsson, flugstjóra,
kom fram, að erlendis eru starf-
andi nokktiö margir Islenzkir
flugvirkjar, sem að hans sögn,
myndu mjög gjarnan vilja koma
heim til Islands og vinna þar, ef
aðstaða væri fyrir hendi og næg
vinna.
Aö öðru er einnig aö hyggja i
þessu sambandi, en það er, að
auk venjulegra skoöana á flug-
vélunum, þarf að skipta um
fjöldamörg tæki eftir ákveðna
flugtlma. Þetta er kallað gagnger
skoðun og samkvæmt heimildum
Tlmans fer nær öll sllk vinna við
Islenzkar flugvélar fram erlendis.
Þetta ætti að vera hægt að gera
hér á landi ef aðstaða væri fyrir
hendi.
Þess skal getið, að hér á landi
eru nokkrir flugvirkjar, sem ekki
hafa getað fengið atvinnu sem
flugvirkjar, og þvi þurft að verða
sér uti um aðra vinnu.