Tíminn - 14.06.1975, Blaðsíða 4

4
Laugardagur 14. júni 1975
„ÍXifflS.Jk

Börnin okkar eru engir söguprinsar
, Bökaútgefandi nokkur i Hol-
landi hefur gefið út bók, þar sem
fjallað er um syni Beatrix krón-
prinsessu. Faðir drengjanna,
Claus, er yfir sig reiður út af
þessu tiltæki, og hefur meira að
segja hótað þvi að láta gera
bókina upptæka. — Börnin min
eru ekki neinir söguprinsar, og

þeir eiga að fá að alast upp rétt
eins og venjuleg hollenzk börn.
Þess vegna m.a. látum við þá
ganga I venjulegan skóla. Það
sem nú hefur gerzt, er algjör-
lega andstætt vilja ókkar, segir
Beatrix prinsessa. Claus prins
af Hollandi, sem er kvæntur
prinsessunni og faðir drengj-
dc kasteelkmderen
anna, er mjög reiður. Hann hef-
ur snúið sér til dómstólanna og
leitað eftir þvi, að bókin verði
gerð upptæk. I bókinni eru
myndir af prinsunum, Willem-
Alexander, 8 ára, Johan Friso, 6
ára og Constantijn fimm ára.
Þar að auki eru i bókinni teikn-
ingar, sem prinsarnir hafa
sjálfir gert. Útgefendurnir,
Mártha og Bert Maasland, eru
miður sin vegna móttakanna,
sem bókin hefur fengið. — Við
sendum handritið til Beatrix og
Claus, segja þau, og fengum
svarbréf, þar sem okkur var
þakkað. Það er satt og rétt,
að hjónin hafa i höndunum bréf
frá höllinni, en það er reyndar
ekki undirskrifað af foreldrum
prinsanna, heldur einkaritara
þeirra. Þetta er „standard”-
bréf, sem er sent til allra þeirra,
sem sýna konungsfjölskyldunni
vináttu, eða senda gjafir. ,,Há-
tignirnar voru mjög glaðar,
þegar þær tóku á móti gjöf yðar,
og senda þakkir.” Þetta stendur
í bréfinu, sem útgefendurnir
ætla nú að leggja fram i réttin-
um sér til málsbóta. Auk prins-
anna kemur við sögu dvergur,
sem heitir Alvar. Með honum
lenda prinsarnir i ýmiss konar
ævintýrum. M.a. er sagtfrá þvi,
þegar Willem-Alexander verður
átta ára. Þar segir m.a. —
Mamma kallar á börnin inn i
svefnherbergið sitt. Hún og
pabbinn sitja og halla sér upp að
mjúkum koddunum i rúminu,og
börnin skriða upp i til þeirra.
Mamma syngur afmælisvisu og
kyssir á ljósan koll afmælis-
barnsins. — Claus varð óskap-
lega reiður yfir þessari lýsingu
á einkalifi fjölskyldunnar. Þar
við bætist svo, að Claus vill ekki
að prinsarnir fái það á tilfinn-
inguna, að þeir séu neitt sér-
stakir, umfram önnur börn.
Auðvitað verða þeir að gera sér
grein fyrir þvi, að þeir hafa
nokkrar skyldur, og til nokkurs
er ætlazt af þeim, en annars er
lif þeirra á allan hátt látið vera
hið eðlilegasta. Þess vegna hafa
þeir aldrei fengið að heyra sög-
ur um prinsa eða prinsessur,
sem borða af gulldiskum og eru
með kórónur á höfðinu. A hinn
bóginn hafa þeir hlustað á
margar sögur um venjuleg
börn, og þá hafa þeir mjög
greinilega getað séð sjálfa sig i
sporum þessara barna. Amma
þeirra, Júliana drottning, hefur
átt dálitið erfitt með að sætta sig
við þetta uppeldi, þvi i hennar
augum eru prinsarnir langt frá
þvi að vera venjulegir. Hún seg-
irm .a., að þeir hafi miklu hærra
og láti miklu verr en venjulegt
megi teljast. Hér sjáið þið svo
nokkrar myndir af prinsunum,
eina með foreldrunum, önnur
sýnir forsiðu bókarinnar um-
deildu, og siðan er mynd, sem
var notuð, þegar teikningin að
forsiðunni var gerð. Að lokum
er svo mynd af útgefendunum,
Bert og Marthu, með eintak af
bókinni.
Hafiö þér sjálfur nokkra hug-
mynd um, hvað hefur valdið
magasárinu, hjá yður?
Læknir, megrunartöflurnar, sem
ég fékk eru aldeilis stórkostlegar.
Vilduð þér ekki vera svo góð, að
passa manninn minn, á meðan ég
fer og kaupi mér ispinna.
DENNI
DÆMALAUSI
Heyrðirðu þetta, Goggi? Svona
fer fyrir þeim, sem verður of feit-
ur til þess að koma sér undan.