Tíminn - 15.06.1975, Blaðsíða 7

Sunnudagur 15. júni 1975
TÍMINN
7
Trygve Simen-
sen (i miðju)
ásamt gestgjöf-
um sinum ,
Magnúsi Páls-
syni og frú Sig-
riði Toft.
Timamynd
Röbert.
Norskur skólo
maður gistir
ísland
UNDANFARNAR VIKUR hef-
ur dvalizt hér á landi norskur
skólamaður, Trygve Simensen að
nafni. Hann er kennari við lýðhá-
skólann að Sund á Inderey i
Noregi, og kennir þar norsku,
leiklistarsögu og fleiri greinar en
auk þess er hann sérfræðingur i
þjóðdönsum.
Trygve Simensen kom hingað
til lands 21. marz siðastliöinn og
hefurferðazt um nær allt Island á
þessum tima, en „fasti punktur-
inn” I tilveru hans hér — og það
biður hann um að sé tekið fram —
hefur verið hjá hjónunum
Magnúsi Pálssyni skrifstofu-
stjóra og Sigrid Toft I Alftamýri
34 , Reykjavik.
Þarna, heima hjá Magnúsi og
Sigrid hitti blaðamaður Timans
Trygve að máli um daginn og
fékk að leggja fyrir hann nokkrar
spurningar, sem hann svaraði
greiðlega.
— Hvenær vaknaði áhugi á ís-
landi hjá þér, Trygve?
— Þegar ég hafði lokið prófi frá
norskum kennaraháskóla á sin-
um tima, fór ég að lesa norskar
bókmenntir og norskt fornmál.
Þá fór mig strax að langa til þess
að heyra talaða islenzku og jafn
framt að vita, hvort ég gæti ekki'
náð einhverju valdi á henni. Nú er
ég búinn að vera hér á íslandi'
siðan 21. marz, og er kominn það
áleiðis, að ég skil flest sem þið
segið, þótt mér finnist ég litið
geta talað málið. Ég fékk styrk
frá norska rikinu til að komast
hingað, en hann er ekki nema rétt
fyrir farinu. Auk þess fékk ég sex
vikna fri á launum, en ég gat
drýgt timann hér með þvi að
leggja páskafriið mitt við þessar
sex vikur.
— Og þú hefur ferðazt mikið um
landiö siðustu vikurnar?
— Já, já, ég hef reynt að koma
eins viöa og ég hef getað. I fyrsta
lagi lék mér hugur á að koma i
Skálholt, þvi að þar er eini lýöhá-
skólinn á tslandi. Þar var ég i
viku. Síðan kom ég i Laugarvatn
og viöar um Suðurland, að
ógleymdum sjálfum Vestmanna-
eyjum.
— Hvernig verkaði það á þig að
koma til Eyja?
— Satt að segja var ég undrandi
á þeim dugnaði og kjarki, sem
Vestmannaeyingar hafa sýnt. Ég
gat ekki betur séð, en að fólkið
hefði byggt hús sin að nýju og sezt
að á heitu hrauninu, svo að segja
nýrunnu.
— En svo fórst þú viðar um
landið?
— Já, ég held nú það. Ég fór um
Austurland, kom á Reyðarfjörö
Eskifjörð, Egilsstaði og
Hallormsstað. Á Eiðum var ég i
tvo daga. Á alla þessa staði fannst
mér ágætt að koma, og Hallorms-
staður hreif mig mjög. Frá Egils-
stöðum fór ég með flugvél til
Akureyrar, þar sem ég meðal
annars heimsótti menntaskólann.
Svo fór ég til Dalvikur, gisti þar
tvær nætur, og fór þaðan til Ólafs-
fjarðar. Frá Ólafsfirði ætlaði ég
að fljúga til tsafjarðar, en varð að
hætta viö. Það var ekki flogið sök-
um hvassviðris. Þá tók ég m.s.
Heklu og fór með henni til
tsafjarðar I hrið og tiu vindstig-
um. — Ég verð að skjóta þvi inn,
sjálfum mér til hróss, að ég var
ekki neitt sjóveikur, þrátt fyrir
þetta veður. A meðan ég var á
tsafirði hugðist ég fara til Vigur
með bátnum Fagranes, sem er i
förum á þessum slóðum, en við
urðum að snúa við, þvi ólendandi
var i Vigur fyrir stormi og sjó-
gangi. A leiðinni til Isaíjarðar var
veðrið mjög vont, báturinn stóðst
sjóinn verr en Hekla — og nú varö
ég sjóveikur!
Frá Isafirði fór ég með Tungu-
fossi til Reykjavikur. Það mátti
samt ekki tæpara standa að ég
næði honum, því að ég hljóp um
borð, — I stormi og hrlð, rétt áður
en þeir leystu landfestar. Við
komum til Reykjavikur eftir hálfs
annars dags siglingu.
— Hvað hefur þú svo aðallega
verið að kynna þér þennan tima á
tslandi?
— Ég kom hingaö til þess að
kynna mér daglegt lif fólks til
sjávar og sveita. Mig langaði llka
til þess að kynnast islenzkum
skólamálum og móðurmáls-
kennslunni sér I lagi. Auðvitaö er
ekki hægt að komast til botns i
öllu þessu á fáeinum vikum, en
margt hef ég þó séð og heyrt á
þessum tima. Ég varð ekki fyrir
vonbrigðum i Skálholti, Laugar-
vatni né á Akureyri, þótt sjálfsagt
hafi ég séö það sem þar fór fram
með gests augum. t sjávarþorp-
unum þar sem ég kom sá ég sjó-
menn koma að með afla, og á
sveitaheimilum og i skólum sá ég
ofið.
Mér hefur fundizt athyglisvert,
hve íslendingar eru miklu háðari
náttúrunni, einkum veðrinu,
heldur en ég hef átt að venjast i
minum heimahögum i Suður-
Noregi. Mig furðaði nokkuð á þvi,
hve menn hér virðast þolinmóðir
að laga sig eftir veðráttunni,
eiginlega er það náttúran sem
ræður ferðinni, hvað allar fram-
kvæmdir snertir og athafnir
manna á sjó og landi.
Ef ég ber lifið i Reykjavik,
saman við norskt þjóðlif, finnst
mér munurinn ekki áberandi, það
er ekki fyrr en kemur út á lands-
byggðina, sem hann kemur I ljós,
— en þá er hann líka mikill. Og
þessi munur finnst mér mest
koma fram I þessu, sem ég nefndi
áðan, hversu mjög tslendingar
hafa lært að laga sig eftir veður-
fari og annarri náttúru lands sins.
Þá fannst mér sérlega athyglis-
vert, hve byggingarhættir virðast
frjálslegri en i Noregi. Hér mega
menn mála húsin sin i hvaða lit-
um sem þeir vilja, en i Noregi eru
menn mjög bundnir af skipulág-
inu.
— En hvað um hina þjóðlegu
geymd, sem svo oft er talað um?
— Satt að segja finnst mér
meiri fastheidni við gamlar venj-
ur og gamlan tima I Noregi en hér
á tslandi. Þetta er lika að mörgu
leyti eðlilegt. Velferðar — og
tækniþjóðfélag nútimans steypt-
ist yfir Island eins og holskefla,
en i Noregi gekk þetta miklu
hægar yfir, og þvi vannst meira
ráörúm þar til þess að vernda
gamla timann.
— Hvernig finnst þér svo ferðin
hingað hafa verið, þegar þú litur
um öxl, og ert senn á förum?
— Þetta hefur verið mikill
dýrðartimi. Ég hef feröazt hér
um á landi, sjó og I lofti, og
skemmt mér konunglega. Fólkið
er sérlega hjálpsamt og vingjarn-
legt, — sama hvar komið er.
— Þú værir þá ekkert á móti þvi
að koma hingaö aftur?
— Nei, síður en svo. Ég vildi
gjarna koma hingað aftur eftir
tvö ár eða svo, ferðast þá sama
hringinn og núna og vita, hvort ég
hitti ekki aftur sama greiðuga og
eiskulega fólkið sem á vegi min-
um varð i þessari ferð.
o
Sá tryggir sinn hag,
sem kaupir SKODA í dag!
SKODA
KR.
IOO 645.000.-
Verð til
öryrkja
470 000-
SKODA
KR.
IIOL 684.000.-
Verö til
öryrkja
503.000.-
SKODAm* Aflfl
iiols722.000.-
Veró til
öryrkja
535.000.-
Skoda 100/110 eru meðal alhagkvæmustu bifreiða
í rekstri. í nýafstaðinni sparaksturskeppni
hafnaði Skoda 110L í öðru sæti í sínum flokki
1100—1300 cc. með aðeins 4,6 lítra meðalbensíneyðslu ó 100 km.
Um varahlutaþ|ónustu okkar nægir að segja hcíjia
„fróbæra". Hún rís vel undir því.
TEKKNESKA BIFREIDA UMBOÐIÐ
Á ÍSLANDI H/E
Auðbrekku 44-46, Kópavogi - Simi 42600
BILAVARA-
^ HLUTIR
N0TAÐIR
VARAHLUTiR
I FLESTAR GERÐIR ELDRI BÍLA
Ódýrt:
vélar
gírkassar
drif
hósingar
fjaðrir
BÍLAPARTASALAN
Hötðatúni 10, slmi 11397.
Opið frá kl. 9—7 alla virka daga og 9—5
laugardaga.
öxlar
lieutugir i artanikerrur
bretti
hurðir
húdd
rúður o.fi.
—vs