Tíminn - 22.06.1975, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
Þriðjudagur 24. júni 1975.
Fulltrúar úr öllum kjördæmum kosnir í stjórn SUF
Áherzlupunktur í
byggðastefnumálum
r
— segir AAagnús Olafsson, nýkjörinn formaður SUF
Magnús Ólafsson.
Sem kunnugt er,
var Magnús ólafsson
á Sveinsstöðum kjör-
inn formaður SUF á
nýafstöðnu þingi sam-
bandsins, sem haldið
var á Húsavik. Tals-
verða athygli hefur
vakið, hversu margt
utanbæjarfólk var
kjörið I stjórnina að
þessu sinni. Um það
og fleira er rætt um i
eftirfarandi viðtali við
Magnús.
— Ég er fæddur á Blöndu-
ósi 9. febrúar 1946, og hef átt
heima á Sveinsstöðum allan
minn aldur. Að loknu barna-
skólaprófi tók ég landspróf frá
Reykjaskóla i Hrútafirði og
búfræðingspróf frá Hólum i
Hjaltadal. Siðan var ég einn
vetur á búgaröi i Bretlandi til
að kynna mér búskap brezkra
bænda og læra meira I málinu.
Ég tel að allir hafi mjög gott af
að dvelja þannig meðal fólks i
öðrum löndum og kynnast lifs-
viöhorfum þess, og ekki hefur
maður siður gott af að kynnast
löndum sinum, sem i fjarlæg-
um landshlutum búa og vinna
i hinum ýmsu stéttum þjóð-
félagsins.
Siöustu árin hef ég búið á
Sveinsstöðum i félagi við föður
minn og búum við blönduðum
búskap. Auk þess vinn ég
gjarnan ýmis störf utan
heimilis.”
— Hvenær fékkst þú áhuga
á félagsmálum?
— Ég hef alla tið haft mjög
gaman af að sinna ýmsum
félagsstörfum og haft mikla
ánægju af að hitta fólk, ræða
við það um sameiginleg
áhugamál og vera þar sem lif
er og fjör.
1969 var ég kosinn formaður
Ungmennasambands Aust-
ur-Húnvetninga. Var ég
formaður sambandsins i þrjú
ár, og sá timi var mér mikill
skóli. Maður kynntist mörgum
og verkefnin voru miklu meiri
en nokkur leið var að sinna.
Siðan lét ég af formennsku I
þrjú ár, en I vetur var ég svo
kosinn formaöur ööru sinni.
Þaö fylgir þvi mikið starf að
vera i forustuliði I félagi, sem
hefur jafnmörg mál á stefnu-
skrá sinni og ungmennafélög-
in. Þar er ætið hægt að vinna
óþrjótandi verkefni. Þess
vegna skapast sú hætta að for-
ustumennirnir þreytist of
fljótt og hætti störfum. Til að
ráða bót á þessu sé ég það
ráð bezt að samböndin ráði til
sin framkvæmdastjóra, sem
skipuleggi sjálfboðastarfið, og
leiti uppi fólk til að sinna hin-
um einstöku verkefnum. Með
þvi má auka starfið verulega
og um leið gera það mun fjöl-
breyttara. En þetta kostar
mikið fjármagn, en bæöi ég og
margir fleiri hafa iðulega bent
á, að þeim peningum sé mjög
vel varið. Hvað er betra en
æska sem vanizt hefur hollri
tómstundaiðju, undir leiðsögn
góðra félaga. Kjörorð ung-
mennafélagshreyfingarinnar
er Islandi allt. Það á ekki siður
við nú en i árdaga félaganna.
Nú hugsa þvi miður allt of
margir: mér sjálfum allt.
Hvernig get ég grætt sem
mest á þjóðfélaginu. Þessum
hugsunarhætti þarf að breyta
þótt vissulega verði þaö erfitt.
Ein leið að þvi marki er að fá
unga fólkið til að hugsa um
hvað það geti gert fyrir landið
sitt og þjóöfélagiö, fá það til að
taka þátt i fjölbreyttu sjálf-
boðastarfi fyrir land sitt og
þjóð og auka þátt þess i góöum
leik og hollum iþróttum.
— Hvað viltu segja um þró-
unina i byggðastefnumálum?
— Okkur sem úti á landi bú-
um, hefur oft fundizt að allt tal
stjórnmálaflokkanna um efl-
ingu byggðar séu aðeins orðin
tóm. Oft virðist, þegar til
framkvæmdanna á að koma
þá verði minna um efndir. Þó
er sök flokkanna mismikil i
þessu efni og vissulega hafa
framsóknarmenn oft staðið i
harðri baráttu fyrir eflingu
landsbyggðarinnar. Nægir þar
að lita á nærtækasta dæmið,
að aldrei hefur á jafn fáum
árum veriö gert jafn mikið
viða um land og á þeim árum
sem Framsóknarflokkurinn
veitti forustu vinstri stjörn-
inni. Þó tókst framsóknar-
mönnum ekki aö fá ýmsar til-
lögur sinar um eflingu lands-
byggðarinnar samþykktar,
vegna tregöu samstarfsflokk-
anna. Þá má til samanburðar
minna á viöskilnað við-
reisnarstjórnarinnar, sem
með öllum ráöum reyndi að
draga allt athafnalif og þar
með fólkið til suðvesturhorns
landsins.
En er nokkuð skritið þó aö
hægt miði með eflingu byggö-
anna? Þeir, sem mestu ráða
eru flestir búsettir á suð-
vesturhorninu og oft I mjög
litlum tengslum við fólkið úti á
landi. Þeir geta ekki sett sig
inn i þarfir þess og þau ráð,
sem þeir finna til aö efla
byggðina koma oft alls ekki að
haldi. Og þótt landsbyggðar-
menn sendi frá sér gagnmerk-
ar tillögur er oft litiö á þær
hlustað.
— Nú gerist það að ungir
Framsóknarmenn kjósa sitt
forustulið viðsvegar að af
landsbyggðinni?
— Þetta er alls engin hend-
ing, heldur mjög þungur
áherzlupunktur ungra
framsóknarmanna. Þeir telja,
að þótt Framsóknarflokkurinn
hafi alla tið verið mesti
byggðastefnuflokkurinn, verði
enn að auka hann sem slikan.
Ein leiðin aö þvi marki er að
kjósa forustulið sitt úr öllum
kjördæmum landsins. Menn,
sem búsetu sinnar vegna, ættu
að hafa góða möguleika á að
skilja vandamál dreifbýlisins
þvi þeir búa við þessi vanda-
mál og eru dag hvern I stöðugu
sambandi við það fólk, sem
áþreifanlega verður þeirra
vart.
— Er ekki erfitt að hafa
stjórnina svona dreifða?
— Vissulega fylgja þvi ýms-
ir erfiðleikar, að hafa stjórn-
ina svo dreifða, en kostirnir
hljóta þó að vera mun þyngri á
metunum. Svo er samgöngu-
kerfi nútimans allt annað en
það var fyrir nokkrum árum.
Nú er hægt að kalla menn
hvaðanæva að af landinu til
fundar án mikils fyrirvara.
Það kostar hins vegar mun
meira en ef mennirnir búa all-
ir á litlu svæði. En það kostar
okkur á svo mörgum sviðum
mikið að halda byggð um allt
land. Það kostar mikla vega-
gerð, langar raf- og simalagn-
ir og ótal margt fleira. En
hvað væri hið islenzka þjóð-
félag án landsbyggðarinnar?
Er ekki hætt við, að án lands-
byggðarinnar þætti ýmsum
heildasalanum eða skrifstofu-
spekingnum þröngt fyrir dyr-
um? Er ekki hætt við að lifs-
kjör þeirra færu fljótt versn-
andi? Ég fullyrði þvi að þaö er
ekki siður hagur þéttbýlisins
við Faxaflóa að landsbyggðin
eflist og blómgist. Þannig er
bezthægt að tryggja hagsæld I
okkar þjóðfélagi.
— Hver eru helztu verkefn-
in, sem framundan eru hjá
SUF?
Mikil verkefni eru framund-
an hjá SUF. Á siðasta þingi
sambandsins voru samþykkt-
ar margar merkar ályktanir,
sem fylgja þarf eftir og kynna.
Ég vil hér aðeins nefna eina
þeirra, sem kveður svo á um
að koma á fót félagsmálanám-
skeiðum sem viðast um land.
Ég minnist. þess, að fyrsta
tillagan, sem ég flutti á þingi
Ungmennasambands Aust-
ur-Húnvetninga, var um að
koma á fót félagsmálanám-
skeiðum i héraðinu. Siðan eftir
að ég var kosinn formaöur
sambandsins, fór sambandið I
samvinnu við Kaupfélag Hún-
vetninga um félagsmálanám-
skeið, sem haldin voru á fimm
stöðum I héraðinu. Þar voru
þátttakendur um 90 og þóttu
námskeiðin gefa góða raun.
Það er mikil nauðsyn fyrir
ungpólitisku félögin að koma á
félagsmálanámskeiðum, enda
er það oftast forsenda fyrir
auknu og þróttmeira starfi.
Mörg dæmi höfum við um
það, að þar hafa fundjzt mjög
hæfir einstaklingar til félags-
forustu, jafnvel oft á tiðum
fólk, sem kemur á námskeiöin
með hálfum huga og telur
félagsmál og afskipti af
stjórnmálum ekki vera meðal
sinna áhugamála. Siðar kem-
ur svo i ljós, að þar finnur
þetta fólk kjörinn starfsvett-
vang til að eyða sinum tóm-
stundum og koma áhugamál-
um sinum á framfæri. Ég vil
nota þetta tækifæri til að koma
þeirri áskorun á framfæri til
allra ungra framsóknar-
manna.sem áhuga kynnu að
hafa á að fá félagsmálanám-
skeið i sitt byggðafélag að
hafa samband við stjórn SUF
og athuga hvort ekki er hægt
að koma námskeiðinu á.
Þátttakendur þingsins.