Tíminn - 08.07.1975, Síða 14

TÍMINN
Höfundur: David Morrell
Blóðugur
hildarleikur
64
Hann varð að stanza og snúa aftur til þess staðar, þar
sem hann rankaði viðsér, því hann varekki með riffilinn
í höndunum. En þegar hugsun hans skýrðist enn meira,
þá gerði hann sér grein fyrir því, að hann haf i verið með
riffilinn allan tímann, festan milli byssubeltisins og
buxnana. Þá lagði hann aftur af stað út. En hellisgólfið
hallaðist smám saman niður í móti. Rambo vissi þegar,
að hellisopið hlaut að vera einhvers staðar upp í móti en
ekki niður. Þess vegna sneri hann við enn einu sinni, og
hélt nú í gagnstæða átt. Svolítill vindgustur var í göngun-
um. Þessi vindur kom að utan — og hef ði átt að vísa hon-
um veg. En Rambo gerði sér það ekki Ijóst fyrr en hann
hrasaði í einni beygjunnu og kom að hellisopinu.
Við honum blasti heiður næturhimininn, sindrandi
stjörnur, vaxandi tungl, útlínur trjánna og klettarnir
fyrir neðan hann. Ekki vissi hann hversu lengi hann
hafði verið í yfirliðinu né heldur hvernig hann hafði
komist inn í hellinn. Síðast mundi hann til sín er hann
staulaðist til móts við sólaruppkomuna, þaðan sem
hannlá í út jaðri mikils þykknis brómber jarunna, hrasaði
niður við svolítinn læk og svalaði þorsta sínum. Hann
hafði látið sig falla í lækinn af ásettu ráði — til að láta
kaltog svalandi vatnið renna yfir sig og hressa sig. Það
mundi hann nokkuð vel. Nú var hann hér við þetta
hellisop. Úti var nótt. Hann stóð nú frammi fyrir þeirri
staðreynd, að stórt landssvæði og heill dagur í lífi hans
voru leyndardómur, sem hann kunni enga skýringu á.
Rambo giskaði á, að það væri aðeins einn dagur. Skyndi-
lega datt honum i hug: Gæti það haf a verið meira en einn
dagur?
Langt fyrir neðan sig og í mikilli fjarlægð sá hann
flöktandi Ijós. Það virtust vera hundruð bjartra bletta,
nema hvað þeir komu og fóru, kviknuðu og slökknuðu.
Þeir voru bæði gulir og rauðir, þó mest rauðir. Sennilega
bílaumferð á vegunum, hugsaði hann með sér, kannski
er þetta aðalvegur. En Ijósin voru meira en svo, að þetta
gæti talist eðlilegt. Svo var enn eitt: Ljósin virtust ekki
hreyfast neitt sérstakt. Svo virtust Ijósin smám saman
hægja á sér, unz þau stönzuðu alveg. Þetta var ekki eðli-
leg umferð. Ljósin mynduðu boga vinstra meginviðhann
og út til hægri um tveggja mílna veg. Verið gat að hann
áætlaði f jarlægðina eitthvað ónákvæmt, en Rambo var
þess nú fullviss að Ijósin voru í beinu sambandi við þá
leit sem gerð var að honum. Og hann hugsaði með sér:
Það er allt á iði þarna niðurfrá. Teasle hlýtur að langa
meira til að ná mér, en nokkrum manni öðrum, sem hann
hefur haft afskipti af.
Næturloftið var mjög kalt. Ekki heyrðist til skordýr-
anna og ekki var að heyra þrusk í runnunum f rá neinum
dýrum. Eina hljóðið var veikt vindhljóðið, þegar hann
rótaði í föllnu laufi og nuddaði saman föllnum greinum.
Hann sveipaði að sér ytri ullarskyrtunni og skalf. Svo
heyrði hann þyrluna nálgast sig frá vinstri. Hljóðið
hækkaði stöðugt og varðað öskri. Svo f jarlægðist þyrlan
og varð ógreinilegri langt að baki hans. Önnur þyrla var
fyrir aftan hina — og enn önnur var hægra megin við
hann. Hann heyrði veikt bergmálið af gjammi hund-
anna. Þá breyttist vindáttin. Vindurinn barst nú í átt til
hansfrá þeirri áít, sem Ijósin voru í. Með vindinum barst
gjammið frá enn fleiri hundum. Einnig heyrði hann
þungan og fjarlægan vélardyn vörubifreiðanna. Úr því
að Ijósin höfðu verið skilin eftir á, þá höfðu þeir vélarnar
í gangi, hugsaði Rambo með sér. Hann reyndi að telja
Ijósin, en f jarlægð þeirra var svo mikil, að hann ruglað-
ist. Þá margfaldaði hann þennan ótöluiega Ijósafjölda
með þeim f jölda manna, sem kæmist f hvern vöruf lutn-
ingabíl. Tuttugu og fimm, eða kannski þrjátíu. Það var
augljóst, að Teasle ætlaði sér að ná honum. I þetta sinn
ætlaði hann ekki að hætta á nein mistök. Hann ætlaði sér
að hefja eftirförina með hverjum manni og sérhverju
hjálpartæki, sem hann hafði yfir að ráða.
En Rambo langaði ekki til að berjast lengur við hann.
Hann var bæði veikur og kvalinn. Einhvern tíma þegar
hann missti af Teasle í brómberjarunnunum eða villtist
inn í þennan helli hafði honum runnið reiðin. Reiðin hafði
jafnvel verið að hjaðna á meðan eltingaleikurinn við
Teasle var í hámarki. Rambo var þá örmagna af þreytu.
Hann var f ullur örvæntingarf ulls ákafa að ná Teasle. En
það var ekki lengur ánægjan að sýna honum í tvo heim-
ana, eða hvor væri slyngari, heldur aðeins að ná honum,
lokið því af og losnað á brott. Þrátt fyrir það, að hann
hafði drepiðalla þessa menn og fórnað svo miklum tíma
og orku sem hann þurfti að spara til f lóttans, hafði hann
ekki sigrað enn. Honum fannst þetta vera heimskuleg og
gagnslaus tímasóun. Hann fann til tómleikakenndar og
viðbjóðs. Til hvers var þetta allt? Hann hefði átt að grípa
tækifærið og flýja í skjóli stormsins.
Hvað um það, nú ætlaði hann að láta sig hverfa. Hann
var þegar búinn að heyja sinn bardaga við Teasle. Það
var heiðarlegur bardagi og Teasle sloppið lifandi úr
þeim hildarleik. Þetta var á enda.
Ætlarðu nú að blekkja sjálfan þig með kjaftavaðii,
hugsaði hann svo með sér. Hvern þykistu vera að leika
t frumskóginum fær
maður þarfnast
""Ef maður er svangur er hægt
að fá mat, engum er visað t
á brott. Svo erum við
?ikallaðir frumstæðir!-
Bannað að'^Yingjamlegt^
■ afa^ ’lfÓlk’b?rHinnL
'Ég held að vatnið sé
lægra hérna megin
við bátinn.
lililliil !l
Þriðjudagur
8. júli
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Geir Christensen les
söguna „Höddu” eftir
Rachel Field (14). Tilkynn-
ingar kl. 9.30. Létt lög milli
atriða. Morgunpopp kl.
10.25. Hljómplötusafnið kl.
11.00: Endurtekinn þáttur
Gunnars Guðmundssonar.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Miðdegissagan: „Máttur
lifs og mold.ar” eftir Guð-
mund L. Friðfinnsson. Höf-
undur les (9).
15.00 Miðdegistónleikar:
islenzk tónlist. a. Fimm
skissur fyrir pianó eftir
Fjölni Stefánsson. Steinunn
Briem leikur. b. Svala Niel-
sen syngur lög eftir Skúla
Halldórsson við ljóð eftir
Orn Arnarson, Tómas Guð-
mundsson, Sverri Thorodd-
sen, Þórodd Guðmundsson
o.fl. höfundur leikur á pia-
nó. c. Sinfóniuhljómsveit Is-
lands leikur Divertimento
fyrir blásara og pákur eftir
Pál P. Pálsson, „Of Love
and Death” eftir Jón Þórar-
insson og „Sjöstrengjaljóð”
eftir Jón Ásgeirsson. Ein-
söngvari: Kristinn Halls-
son. Stjórnendur: Páll P.
Pálsson og Karsten Ander-
sen.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.25 Siðdegispopp
17.00 Tónleikar
17.30 Sagan: „Baniið hans
Péturs” eftir Gun Jacobson.
Jónina Steinþórsdóttir
þýddi. Sigurður Grétar
Guðmundsson les (6).
18.00 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Fjölmiðlun kirkjunnar i
þriðja heiminum. Séra
Bernharður Guðmundsson
flytur erindi.
20.00 Lög unga fólksins.Sverr-
ir Sverrisson kynnir.
21.00 (Jr eriendum blöðum.
Ólafur Sigurðsson frétta-
maðurtekur saman þáttinn.
21.25 Jessye Norrnan syngur
lög eftir Satie og Mahler.Ir-
win Gage leikur með á pia-
nó.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir. Kvöldsag-
an: „Knut Hamsun lýsir
sjálfum sér” — ór bréfum
hans og minnisgreinum.
Martin Beheim-Schwarz-
bach tók saman. Jökull
Jakobsson byrjar lestur
þýðingar sinnar.
22.45 Ilarmonikulög. Carl
Jularbo leikur.
23.00 „Women in
Scandinavia”, — fyrsti þátt-
ur — Danmörk. Þættir á
ensku, sem gerðir voru af
norrænum útvarpsstöðvum
um stöðu kvenna á Norður-
löndum. Dick Platt stjórn-
aði gerð fyrsta þáttarins.
23.30 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
fiminn er peningar
Hreint É
^land I
fagurt I
land I
LANDVERND