Tíminn - 13.07.1975, Blaðsíða 13

Sunnudagur 13. júll 1975.
TÍMINN
13

sláturstærðir á ótrúlega skömm-
um tima með aðstoð gerviefna.
Þetta kemur niður á kjötgæðun-
um. Það verður bragðminna kjöt-
ið og inniheldur meira af vatni.
Að öðru leyti skal ég ekki Uttala
mig um gildi þessa hraðvaxtar.
Alisvin er um 90 kfló þegar þvi
er slátrað.
— Þetta með vatnið getur þú
sannreynt sjálfur. Ef þú tekur
danska svinakótilettu og lætur
hana liggja á diski yfir nótt, þá
verður stór vatnspollur undir
henni um morguninn.
golf,leika tennis eða spila bridge.
Ekki fá þeir neinar niðurgreiðslu-
bætur úr rikissjóði á þessa
tómstundaiðkun sina, eins og þeir
fá sem hafa suðfjárræktina sem
hobby. Nei, rikisstjóður greiðir
þannig nauðugur milljónir króna i
„tómstundasauðfjárrækt”
einstakra manna. Niðurgreiðslur
eiga aðeins að koma á afurðir
bænda, sem stunda þessa búgrein
raunverulega sem atvinnu.
Ég hef engar tölur séð um tóm-
stundasauðféð, en það er miklu
fleira en nokkurn grunar.
Kótiletta frá okkur, og öðrum,
er nota náttúrlegar aðferðir, væri
alveg þurr eftir nóttina, — og svo
er bragðið lika annað. Þetta er —
ég tek fram — ekki bundið
einvörðungu við mitt bú, heldur
aðferðina sem slika. Danir ná
fram fullum þroska og þyngd á
sláturdýri á 156 dögum, en við
erum 180 daga að ná þessum
árangri. Að visu fer þessi tala
lækkandi hjá okkur, en tillit er
auðvitað tekið til vaxtarhraða,
þegar undaneldisdýr eru valin.
A þessum tima hefur svinið
borðað fjórfalda þyngd sina, fjög-
ur kiló af fóðri gefa eitt kiló af
kjöti. Þar fyrir utan er svo
móðurmjólkin og vatnið. Við höf-
um grisina likalengur ,,á brjósti”
en „efnafræðigrisinn” fær að
vera. Hann er tekinn frá móður-
inni eftir 2-3 daga, en við leyfum
þeim að vera hjá henni i 3-5 vikur.
Heilsufarið hefur verið gott, á bú-
inu — við höfum verið alveg
lausir við sjúkdóma, sem er mjög
mikils virði og viljum ekki breyta
þessu með móðurmjólkina þar af
leiðandi. Auðvitað er okkur samt
ljóst, að betra er að fóðra
afkvæmin en fóðra þau gegnum
móðurina.
Vaxtarhraðinn hefur
aukizt
— Gerirðu ráð fyrir að vaxtar-
hraðinn geti aukizt án þess að
gripið sé til hjálparefna?
— Sem áður greindi, þá
stefnum við með kynbótum að þvi
að auka vaxtarhraðann. Hann
hefur lika aukizt. Dýrin ná nú
þroska á 6 mánuðum, i stað 8 áð-
ur.
Inn i þetta blandast auðvitað
margt, betri húsakynni, loftræst-
ing, hiti og fleira, auk framfara i
fóörun dýranna.
— Hvað segja útlendingar um
dýrin?
— Þeir sem hingað hafa komið
og hafa lesið skýrslur um dýrin
eru ánægðir með starfsemina.
Sér á parti undrast þeir frjósemi
dýranna, en frjósemi er
undirstaða að þvi að svinaræktin
sé arðvænleg. Erlendis verða
gyltur ekki meira en 2-3 ára, unz
frjósemi þeirra er úr sögunni.
Hjá okkur verða þær 6 ára. Ég
þakka þetta meðal annars þvi, að
við höfum ekki gripið til gervi-
Það er ekkert leyndarmál, að
allar þjóðir berjast við að leysa
viðfangsefni og vanda land-
búnaðarins hjá sér. Sums staðar
er bændum til dæmis borgað fyrir
aö framleiða ekki, en annars
staðar er þetta gert i formi fram-
leiðslustyrkja. Þetta eru neyzlu-
vörur og eiga þvi ekki að vera of
dýrar fyrir fólkið.
Ég er ekki sérfræðingur i efna-
hagsmálum, eða landbúnaðar-
pólitik, en ég held þó, að engin
þjóð greiði mönnum fyrir
tómstundastörf i landbúnaði,
nema islenzka þjóðin.
Sjálfseignarbóndinn
Þorvaldur Guðmunds-
son
— Að lokum Þorvaldur Guð-
mundsson, sjálfseignarbóndi.
Hvernig taka bændur þér í stétt-
ina?
— Ég sagði nú frá þvi hér i upp-
hafi að ýmsir hafa kosið að velja
þessu önnur nöfn en „bóndi”. Ég
hefi þó ekki séð eftir þvi að gerast
bóndi. Ég fer snemma á fætur og
beinti svinabúið. Þangað kem ég
siðan tvisvar, þrisvar á dag eftir
þvi hvað ég tel nauðsynlegt. Um
tilfinningar minar gagnvart
þessu er það að segja, að ég hefi
ennþá mikinn áhuga á þessum
búskap og nota hverja stund til
þess að vinna að honum, og fræð-
ast og ég nýt þeirra stunda bezt,
þegar góðu dagsverki er lokið á
búinu.
Ég geri ráð fyrir þvi, að is-
lenzka bóndanum, þeim er fæst
við hinar hefðbundnu búgreinar
liði svipað og mér, og þvi er ég
ánægður fyrir hönd stéttarinnar,
— þetta veitir mönnum sannar-
lega viðfangsefni og ánægju i
senn.
Jónas Guðmundsson.
Aligrlsir i stíu sinni i sjálfvirku fóður- og uppeldishúsi að Minni-Vatns-
leysu.
Á móti holdanautum —
rikið greiðir uppbætur á
,,hobby” sumra manna
— Ég er lika andvigur holda-
nautarækt á lslandi. Við eigum að
minu viti ekki að rækta sérstök
holdanaut, heldur koma okkur
upp kyni, sem bæði er gott
mjólkurkyn og er lika gott til
kjötframleiðslu. Þetta hafa Danir
gert með góðum árangri.
Svo — úr þvi að við erum að tala
Gurli Krogshave svfnahirðir.
Minni-Vatnsleysa. Ráðsmannshúsið. Til hægri á myndinni sést þar sem veriö er að taka grunninn fyrir
nýju ibúðarhúsi.
Gunnar Andersen bústjóri og kona hans, lnger Christiansen, ásamt börnum sinum. Myndin var tekin I
stofu þeirra hjóna á Minni-Vatnsleysu.
efna og stofninn er heilbrigður og
hefur verið laus við sjúkdóma og
farsóttir.
— Er þctta bú stórt á erlendan
mælikvarða?
— Nei. í Danmörku er stærsta
búið i einkaeign með 600 gyltur.
Þetta er stórrekstur hjá þeim
þar.
Svinabúið alltaf rekið
með hagnaði
— Nú fullyrðir þú að aldrei hafi
orðið tap á svinaræktinni hjá þér i
tvo áratugi. Hvaða verð fáið þið
fyrir afurðirnar, fyrir svinakjöt-
ið?
— Verð á svinajöti til bænda er
325 krónur kilóið. (SS). Sambæri-
legt verð til bænda fyrir lamba-
kjöt er 400 krónur kilóið og eru þá
niöurgreiðslurnar i verðinu.
— Ættum við þá kannski að
fara út i aö framleiða svinakjöt i
stað þess að vera með lamba-
kjötsframleiðslu?
— Það eru ekki min orð. Við
eigum að framleiða lambakjöt,
en niðurgreiðslurnar valda þvi,
hve lambakjöts er mikið neytt
hér.
Ef málið er athugað kemur þó i
ljós, að við getum ekki notað
lambakjöt i alla rétti. Við getum
ekki framleitt beikon úr lamba-
kjöti, ekki skinku og margt ann-
að, sem við viljum borða.
Sama er að segja um margvis-
lega kjötvinnslurétti eins og t.d.
pylsur. Þar þarf svinakjöt með til
þess aðvaran sé frambærileg að
gæðum. Hitt er svo annað mál, að
ég vil ekki fá niðurgreiðslukerfið
á svinaræktina. Þar á framboð
og eftirspurn að gilda. Það er t.d.
að minu viti alveg út i hött að
greiða verðbæturá alikálfakjöt til
bænda. Þetta kjöt er siðan selt
„fyrir slikk” til Hollands og fleiri
landa og almenningur er látinn
borga.
um lambakjöt og þá auðvitað um
verðuppbætur á lambakjöt,
vegna offramleiðslu á þessu kjöti
innanlands. Þá er rétt að taka það
með i reikninginn, að margir
stunda sauðfjárrækt sér til
skemmtunar eða sér til hugar-
hægðar, og þeir fá fullar
uppbætur á þessa tómstundaiðju
sina.
Ég þekki marga, sem leika