Tíminn - 13.07.1975, Blaðsíða 16

16
TÍMINN
Sunnudagur 13. júli 1975.
Fjölnota heyvagninn
má nota á margvíslegan hátt:
Sem votheysvagn og er þá útbúinn
votheysgrindum og sjálflosandi
útbúnaði. Auka losunarfæriband
að aftan fáanlegt. Sem mykju-
dreifara og þarf þá aðeins að fá
mykjudreifibúnað aftan á vagn-
inn. Sem alhliða flutningsvagn.
—JF— vagninn nýtist allt árið og
er því mjög hagkvæm fjárfesting.
Ýmsar stærðir fáanlegar.
Nónari upplýsingar hjá sölumanni
G/obuse
LAGMÚLI 5, SIMI 81555
BILAVARA-
KLUTIR
NOTAÐIR
VARAHLUTiR
í FLESTAR GERÐIR ELDRI BÍLÁ
Öxlar
hentugir i aftanikerrur
bretti
hurðir
húdd
rúður o.fl.
Odýrt:
vélar
gírkassar
drif
hásingar
fjaðrir
BÍLAPARTASALAN
Höfðatúni 10, simi 11397.
Opið frá kl. 9—7 alla virka daga og 9—5
Jaugardaga.
AuglýsídT
i Tímanum
Jóhanna Sigfúsdóttir, kona Stefáns.
Myndin er tekin um 1920.
Þessa mynd af Stefáni tók Carl ólafsson
ljósjnyndari i Reykjavik um 1920.
a8i fyrirspurnum og útvegaöi
jafnvel vörur, sem fólk bað hann
um, þótt hann seldi þær ekki
sjálfur. Meðal bréfavina hans
voru margir helztu framfara-
menn i bændastétt, svo og kaup-
félagsstjórar og kaupmenn, sem
áhuga höfðu á hinni nýju tækni,
auk alls almennings, sem pantaði
sér eina prjónavél eða skilvindu.
Fengu allir sömu afgreiðslu,
hvort sem um litlar eða stórar
pantanir var að ræða. Hann kapp-
kostaði að hafa alltaf varahluti til
I vélarnar, svo sem prjónavéla-
nálar o.fl., svo að þær entust sem
bezt og lengst, enda voru þær
sumar notaðar um 30-40 ára
skeið.
— oOo —
Þau hjón voru vinsæl, dáð og
virt af samferðafólki sinu, enda
voru þau glæsileg, skemmtileg og
vingjarnleg við alla, ekki sizt við
börn og unglinga, og alla er
minna máttu sin. Réttu þau
mörgum hjálparhönd á ýmsan
hátt, skyldum og vandalausum,
er þess þurftu með. En kjörorð
hans var — að hjálpa fólki til að
hjálpa sér sjálft — gera það sjálf-
bjarga.
Stefán hvatti unga menn til
framtaks og dáða, með fræðandi
viðræðum, svo að vinnumönnum
hans fannst þeir vera i skóla á
heimili hans, eins og einn þeirra
hefur látið ummælt á prenti.
Hann orti talsvert á yngri árum
IKanada og alla ævi kastaði hann
fram tækifærisvisum, en flikaði
þvi litt. Var hann of gagnrýninn á
þau verk sin. Auk prentaðs máis
eru til i handriti eftir hann ýmsar
ritgerðir um margvisleg málefni.
Hann ritaði siðari hluta ævinnar i
ýms blöð I Reykjavik greinar um
mál, er á dagskrá voru, þegar
hann gaf ekki út blað sjálfur, svo
sem i Alþýðublaðið, Timann og
Visi (undir dulnefninu Haukur)
um járnbrautarmál, gjaldeyris-
mál o.fl.
Benti hann þar á margt, sem
siðar var tekið til greina án þess
að hans væri getið.
Ritgerð er til eftir hann i hand-
riti, sem birtist I „Orvali” fyrir
nokkrum árum, sem nefnist
„Fyrirkomulag mannfélagsins
árið 2000”. Var hún samin vestur I
Winnipeg 1897. Lætur hann þá trú
og von i ljós, að þá verði heimur-
inn orðinn eitt allsherjarriki, fyr-
ir áhrif framfara á öllum sviðum,
og án hers og vopna.
• Heimili þeirra hjóna var fýrir-
mynd að reglusemi, snyrti-
mennsku, gestrisni og allri um-
gengni. Þau voru samhent i þvi að
lagfæra og prýða það innan húss
og utan. Gróðursettu þau viðast
blóm og trjágarða þar sem þau
bjuggu.
Jóhanna var mikil húsmóðir,
vandvirk, smekkieg og heilsteypt
kona, sem öllum gerði gott með
þýðugeði,sem nærri henni komu.
Þau voru bæði sönghneigð, og
var oft mikið sungið og spilað á
gitar eða orgel á heimilinu. Jó-
hanna lék á bæði þessi hljóðfæri
og dóttir þeirra lærði ung á orgel.
Þau höfðu bæði mjög fallegar
raddir og sungu oft saman.
Ljóðelsk voru þau einnig og las
Stefán oft upp beztu kvæði góð-
skáldanna, er þau voru nýkomin
út og siðar, fyrir gesti sina. Var
mest talað um almenn mál og
ýms menningarmál, en sögu-
burður um náungann leiðst ekki á
þvi heimili. Ef svo bar undir tóku
þau venjulega svari þess, er á var
hallað.
Þau eignuðust gott bókasafn, en
Stefán stofnaði nokkur lestrar-
félög, þar sem hann kom fyrri
hluta ævinnar, bæði hér á landi og
vestra. Lánaði hann jafnvel út
bækur sinar endurgjaldslaust,
þar sem litill var bókakostur, svo
sem við Islendingafljót á þeim ár-
um' — oOo —
Áhrifin af starfi og ritum
Stefáns hafa orðið mikil, þegar
alls er gætt, og i öllu studdi kona
hans hann með ráðum og dáð.
Má hiklaust telja hann braut-
ryðjanda i véltækni og framför-
um hér á landi og þá ekki sizt i
notkun hverahitans. En hann var
einnig brautryðjandi frjálsrar
hugsunar, jafnaðar og bræðra-
lags og virkrar ættjarðarástar.
Hann þorði .að ganga i berhögg
við afturhald, kreddur og hleypi-
dóma samtiðar sinnar og boða
nýja trú á sigur hins góða, ef
menn aðeins „vildu”.
Likja mætti honum við klettinn
úr hafinu, sem stendur af sér all-
ar öldur og holskeflur. Hann trúði
á köllun sina og hélt ótrauður
fram stefnu sinni til hinztu stund-
ar, þótt hann mætti deyfð og
andróðri sumra, að berjast fyrir
réttlæti, andlegu viðsýni, sann-
leika og velferð allra manna. —
Sú var hugsjón hans.
Stefán aðhylltist Unitara-trú
vestur I Kanada og hér voru þau
hjón I söfnuði séra Haraldar
Nielssonar. Þau hugsuðu mikið
um trúmál og trúðu á algóðan
Guð, er öllu stjórnaði til góðs,
„Guð hæst i hæð, þig himnum of-
ar / i heiði stjarnamergðin lofar,
— með göngu sinnar himin-
hljóm.” „Náttúran er min helga
bók”, sagði hann stundum. Þau
höfðu yndi af að ganga úti i góðu
veðri I islenzkri náttúru. Þau
elskuöu ísland með hreinni ætt-
jarðarást og hér vildu þau lifa og
deyja.
(Um ættir Stefáns má visa til
Niðjatals séra Jóns Benedikts-
sonar, útg. hjá prentsm. Leiftri
1971). JH—ÞMS
Þóra Marta Stefánsdóttir, einkabarn þeirra Stefáns og
Jóhönnu. Myndin er tekin sumarið 1910.