Tíminn - 20.07.1975, Blaðsíða 11

Sunnudagur 20. júli 1975.
TÍMINN
11
Séð yfir baöströndina f Warnemiinde til hafnar. Ferjan „Warne múnde” siglir inn — Tepotturinn og
vitinn blasa viö og viö götuna til hægri er Strand Hotel.
Séö yfir höfnina I Rostock. Hotel Warnow, sem sföar kemur viö sögu, sést hægra megin viö miöja mynd.
ingi i kringum okkur, passaskoð-
un og stimplun I fullum gangi, og
hann hafði rétt áður gengið á milli
raða til þess að athuga, hvort ekki
væri hver maður á slnum stað,
eða svo hélt ég.
Hann hlustaði I ákafa, brosti
siðan góðmannlega.
Breiddi úr plöggunum minum
yfir borðið hjá sér, og fór að
spyrja mig út úr. Það, sem hann
gat ekki fært inn á plöggin skrif-
aði ég sveittum höndum, en þó
fannst mér hagur minn vera far-
inn að vænkast, og satt að segja
hefði ég átt að vera búinn að út-
fylla þessi plögg. Þetta var nú
ekki meira en svo, að þegar ég
virði þessi plögg fyrir mér núna,
eru þau slzt meiri að viðum en við
innkomu I flest önnur lönd. En
það er bara eins og óttinn við það
ókunna þurfi alltaf að vera ná-
lægur, sérllagi undir svona kring-
umstæðum.
Minn stæöilegi vinur gerði
meira en þetta. Er við höfðum
komið okkur saman um að hafa
innkomuskjölin svona, benti hann
mér að elta sig, skálmaði á milli
nokkurra afgreiðslulúga og lét
stimpla plöggin — og þar með var
ég kominn I gegn. Slðan kallaði
hann á vingjarnlegan mann með
gleraugu og sagði honum af mér.
Kvað hann mann þennan mundu
fara með mig til blaðamannamið-
stöðvarinnar i Rostock og ekki
sleppa af mér hendinni fyrr en
yfirmenn þar hefðu tekið við mér.
Kvöddumst við með virktum og
einlægu þakklæti, og þætti mér
betra að sllk vinsemd fengi
umbun slna, þótt slðar yrði. En
hugrekki mitt hafði vaxið svo, að
ég var farinn að tala þýzku.
Að reyna að
breyta þýzku kerfi
og skipulagi
í pressu-miðstöðinni kom mis-
skilningurinn strax I ljós — ég var
degi á undan áætlun, og þar með
basta. Sannleikurinn er nefnilega
sá, að ég hafði I hugsunarleysi
ætlað að rugla þýzku skipulagi og
kerfi, en það er nokkuð, sem eng-
inn skildi reyna. Það má alla
vega breyta skipulagi og kerfi,
meðan það er I mótun en eftir að
ákvörðun hefur verið tekin, þá er
eins gott að reyna ekki að hrófla
við þvl. Það gæti haft ófyrirsjáan-
legar afleiðingar, sem allar bitna
einvörðungu á þeim, sem sllka
vitleysu gerir.
En hvað um það. Ég var kom-
inn á staðinn, og enginn hafði gert
ráð fyrir mér. örþrifaráð hafa
þeir, blessaðir, og nú var gripið til
eins sllks. Hótelherbergi útvegað
handa mér i Warnemiinde á þvi
gamla góða Strand Hótel, sem
eins og nafnið bendir til, er niðri
við baðströndina, þú gengur þvert
yfir götuna niður I sandinn. En ég
var nú ekki i skapi til að hugsa um
sjóinn og sólskinið, þegar ég kom
upp á herbergi mitt, heldur henti
mér beint upp I rúm og sofnaði og
svaf fram undir kvöldmat.
Matur, vln
og söngur
Maturinn þarna er alveg ein-
stakur, og það er ekkert smáræði,
sem maður getur velið úr. Nú, við
Islendingar búum við það ófrelsi
að mega ekki einu sinni tala um
bjór, en hann heitir Hafenbráu
þarna, og nú veit ég hvað átt er
við með orðinu guðaveigar. Eitt
finnst mér sérstaklega eftirtekt-
arvert, og það er hversu fjöl-
breyttir eggjaréttirnir eru þarna.
Þeir, sem þykir lifur góð, sérllagi
gæsalifur, eiga sina unaðsdaga I
þessu landi. Þá er þarna Is I öllum
hugsanlegum myndum, enda vin-
sæl og góð vara.
A hótelinu var dansleikur um
kvöldið, ekki fyrir alla. Það sagði
mér piltur úr sjóliðinu, sem gaf
sig að mér, þar sem ég stóð við
barinn meö bjórglas undir mið-
nættið. Sagði hann þetta vera
einkasamkvæmi, klúbb, sem
héldi þarna dansleik hálfsmán-
aðarlega. En mér væri velkomið
að koma og hlýöa á músíkina, og
það var nefnilega það, sem mig
langaði alveg svakalega til.
Hljómsveitin var svolltið
kyndug, og minnti mig einna
helzt á útlendingahljómsveitirn-
ar sem komu á Hótel Norðurland
á Akureyri eftir strlðiö. Lltill,
sköllóttur karl sveiflaði saxófón-
inum, pianóleikarinn var eldri,
virðulegur maður, sem spilaði
eftir nótum, en bassagltaristinn
og trommuleikarinn voru ungir.
Músíkin, sem þeir framleiddu,
var hins vegar helvlti góð, og
ósvikin dansmúsik, eins og dans-
endurnir kunnu bezt að meta, og
skemmtu menn sér hið bezta
fram á nótt, en ég hélt upp I her-
bergi mitt og lá góða stund og
hlustaði á sönginn og múslkina,
sem lét óvanalega þægilega og
skemmtilega I eyrum, en dansinn
þeirra átti harla lltið skylt við
„sjeikinn” okkar, að ég nú ekki
tali um striðsdansa seinustu
tima.
Komdu blessaður, ég
heiti Hermóður..........
Klukkan nlu var bifreiðin, sem
átti að flytja mig til Rostock,
mætt fyrir utan dyrnar, ég var
búinn að fá mér stórkostlegan
morgunverð, og má hver sem vill
gera sér i hugariund, úr hverju
hann samanstóð, en maginn var
mettur, hugurinn hvlldur og sólin
skein, þegar við komum aftur til
Rostock.
Ég var ekki búinn að sitja nema
smástund inni i Pressumiöstöð-
inni, og var að hamast við að
stauta mig fram úr blaði sjóliðs-
ins, sem fjallaði enmitt um há-
tiðahöldin á Eystrasaltsvikunni,
og var meðal annars með Is-
lenzka fánann framan á, þegar ég
heyri sagt fyrir aftan mig:
— Komdu blessaður. Ég heiti
Hermóður.
Hann hefur vafalaust tekið eftir
undrunarsvipnum á mér, þegar
ég glennti upp skjáinn framan i
hann, þvi að góölegi umburðar-
lyndissvipurinn, sem ég átti eftir
að kynnast svo vel, breiddist yfir
allt þetta unglegá, sólbrúna and-
lit, og það skein i hvitar hraust-
legar tennurnar, þegar hann
bætti við:
— Nei, nei, ég er Þjóðverji, ég
á að vera túlkur fyrir þig hérna!
Þarna upphófst vinátta okkar
Hermóðs karlsins, en hann heitir
réttu nafni Hartmund Mittel-
stadt, rúmlega tvltugur stúdent,
og er að nema íslenzku við há-
skólann I Gríísswald, ásamt fjór-
um stúdentum öðrum, en kennari
þeirra er dr. Bruno Kress, sem
góðkunnugur er hér á landi.
Við Hermóður brölluðum
marg t og létum okkur sannar-
lega ekki leiðast, við vorum á
baðströndinni, þegar okkur var
heitt, við fórum saman I leikhús
og bió, — og hann kenndi mér að
éta sasjlyk —en frá þvi og hátiða-
höldunum segjum við næst.
Hermóður, vinur minn, hvilir lúin bein á Neptúnusargosbrunninum á
Aiexander-torginu i Berlin.

■ BRIDGESTONEl
Japönsku NYLON hjólbarðarnir.
Allar vörubílastærðir. 825x20, — 900x20, — 1000x20 og 1100x20 seldar ó Tollvörulagersverði gegn staðgreiðslu.
Verkstæðið opið alla daga fró kl. 7.30 til kl. 22.00.
/■ ■■ ■■■■■gHlkHBIIWiflPl KEu
■ ' ■ : . • UMMIVINNUSTOFANf—, SKIPHOLTI 35, REYKJAVÍK, SÍMI 31055
Lokað
vegna sumarleyfa frá og með
21. júlí til 4. ágúst.
Blikksmiðjan Grettir
Ármúla 19