Tíminn - 20.07.1975, Blaðsíða 31

Sunnudagur 20. júli 1975.
TÍMINN
31

EINS KONAR SAGA ROGERS AAcGUINN
eftir Gunnar Gunnarsson
íbor'

Eftir útgáfu stóru plötunnar
„Turn, Turn, Turn” hætti Gene
Clark i Byrds vegna fiug-
hræöslu. (Hann treysti sér ekki
til aö þeysast heimshorna á
milli i flugvélum.) Þriðja plata
Byrds er gefin út í júli 1966. og
ber nafnið Fifth Dimension.
LPL.-5081 — RCA Records
★ ★ ★ ★ +
THE Kinks hafa á undanförnum
árum gert margar stórgóöar
plötur, sem einhverra hluta
vegna hafa ekki selzt og margir
vita ekki af tilveru þeirra. Pres-
ervation Act I, stórgóð plata,
siðan Preservation Act II, frá-
bærplata það, en endurfæðingin
stóð á sér.
Nú hafa The Kinks sent frá
sér nýja plötu, Soap Opera, og
viti menn, The Kinks sigla hrað-
byri upp hina ýmsu vinsælda-
iista.enda áplatanekkert ánnað
skilið en efsta sætið. Soap Opera
er eins og Preservation I og II,
saga. Hún segir frá hinum
venjulega Norman er vill vera
rokk-stjarna og tilburðum hans
við að lifa eins og venjulegt fólk,
cftir að hann heldur raunveru-
lega, að hann sé rokk stjarna.
Þetta hefur i för með sér ýmsa
erfiöieika f hinu daglega iffi, og
er einna bezt viðureign hans við
kellu sina. Að iokum kemst
liann að raun um að hann er
bara venjulegur leiðinlegur
Norman en ekki rokk stjarna.
Lög og textar Ray Davis eru
eins og aiitaf i sérflokki og er
Soap Opera þar engin undan-
tekning.
Flutningurinn er hrein Kinks
músik, létt melódisk og frum-
leg. Eftir að vera búinn að
hlusta á Soap Opera nokkrum
sinnum er ekki hægt að komast
að annarra niðurstöðu en þeirri,
að Ray Davis og félagar hafa
gert frábæra plötu, scm á ekk-
ert skiiið annað en.að verða sett
i hóp bcztu platna ársins. G.G.
With Love — The Three Degrees
PIR 80407 Phiiadelphia lnter-
nationai Records
★ ★

Hún er mikil breyting frá fyrri
plötum, þvf á henni spila þeir
sýru rokk og space rokk. (Tón-
list Yes mótaðist i byrjun mikið
af þessari Bvrds plötu).
Hæfileikar McGuinns sem
lagasmiðs koma fyrst verulega
fram á þessari plötu, i lögum
eins og Fifth Dimension og Mr.
Spaceman.
A þessari plötu er einnig lagið
Eight Miles High (eftir Gene
Clark, Roger McGuinn og David
Crosby) er var bannað í út-
varpinu þar vestra á þeirri for-
sendu að það væri eiturlyfja-
ferð.
Næst gefa Byrds út LP plöt-
una Younger Than Yesterday i
febr. 1967 en á henni spila þeir
rokk og soft rokk, og má þar
nefna lög eins og ,,So You Want
To Be A Rock’n’roll Star” og
SÖNGTRÍÓIÐ The Three De-
grees hefur sent frá sér nýja
LP-plötu, þá aðra i röðinni, og
ber þessi nýja plata heitið With
Love (i sumum verzlunum ber
hún þó heitið Take Good Care Of
Yourself). Um þessa plötu er
það að segja, að hún er „bara
góð”, — og samkvæmt minni
skiigreiningu eru plötugsem eru
„bara góðar”, aðeins miðlungs-
góðar. Þetta er ein af þessum
plötum sem gott er að skella á
piötuspilarann, ef eini tilgang-
urinn er sá, að hlusta á eitthvaö.
Þessi plata býður þvi miður
aldrei upp á þann möguleika að
hlustandinn liti aiit f einu upp og
segi: „Þetta var ofsaiega gott,
— vel gert”. Nei, — platan er
„bara góð” og hlustandinn segir
i mesta lagi, þegar platan hefur
rúllað i gegn: „Þetta eru ágæt
lög og þau eru vel sungin”. Ekki
meir.
A siðasta ári kom út fyrsta
LP-plata kvennanna i The
Three Degrees og vakti veru-
lega athygli, enda að minum
dómi um margt ágæt plata.
Nýja platan er endurtekning frá
þeirri plötu, hvorki betri né
verri. Munurinn er aðeins sá, að
þá var 1974, nú er 1975. Það sem
gert er á nýju plötunni, hefur
verið gert áður, — og sam-
kvæmt minum kokkabókum er
það þá hætt að vera spennandi.
Gallinn við The Three De-
grees er að minum dómi sá, er
að þær eru ekki skapandi á
neinn hátt. Það eru aðrir tónlist-
armenn sem semja lögin, út-
setja þau og leika undir. Þær
bara syngja. Þær syngja að vfsu
þokkalega, en ekkert meir.
Þá er og galli á þcssari plötu
The Three Degrees, að þær (þ.e.
söngkonurnar) eiga lítinn þátt i
plötunni, sem liægt væri að
hrósa þeim fyrir. Það eru laga-
höfundarnir, sem fá hrósið, sér-
staklega þó K. Gamble og L.
Huff.en þeir hafa samið megnið
af lögunum á þessari plötu og
frægustu lögin á fyrstu plötu
þeirra, s.s. Dirty Ol’Man, When
Will 1 See Yoy Again og Year Of
Dicision. Og á þessari plötu
semja þeir einnig beztu lögin:
Another Heartache, Take Good
Care Of Yourself og TSOP (The
sound of Philadelphia).
Ósjálfrátt hættir manni til að
bera The Three Degrees saman
við Labelle, en þessi tvö kven-
sörtgtrió eru þekktust i dag. Viö
þann samanburð verða The
Three Degrees harla fölleitar.
Labelle eru skapandi og
fcrskar. The Three Degrees eru
fastar i gömlum farvegi. Þær
eru hjálpar þurfi. Vonandi berst
hjálpin f tæka tfð, áður en næsta
plata kemur út.
G.S.
frábæran flutning á lagi Dylans
„My Back Pages”.
Eftir þessa piötu kemur upp
mikill ágreiningur milli
McGuinnsog Crosbys með þeim
afleiðingum að Crosby er rekinn
úr hljómsveitinni. Þar með er
The Byrds þriggja manna
hljómsveit og gefa út plötuna
The Notorious Byrds Brothers.
(Minnst þrjú ár á undan sinni
samtið). Það er vist ekki of
sterkt til orða tekið þótt maður
segi að þetta sé ein bezta plata,
sem gerð hefur verið, þvi að
þeir eru margir er telja þessa
plötu þá beztu af öllum plötum.
Ég ætla ekki að reyna að
lýsa þessari plötu, hún er alltof
margslungin til þess, að ég
treysti mér til þess, en ef þú átí
hana ekki, þá skaltu reyna að
hafa upp á henni og það strax. A
Notorious sannar Mc Guinn enn
þá einu sinni óumdeilanlega
snilli sina sem söngvari, hljóð-
færaleikari og lagasmiður.
Næstur til að yfirgefa Byrds
er Mike Clark i marz 1968, svo
að eftir eru aðeins þeir McGuinn
og Chris Hillman, og fá þeir
til liðs við sig þá Kevin Kelly og
Gram Parson. Parson fékk
McGuinn til að skipta um gir og
Byrds fara að spila Country
rokk og gefa út fyrstu eiginlegu
Country rokk plötuna Sweet-
heart Of The Rodeo i ágúst 1968.
Þessi Country Byrds útgáfa var
ekki langlif, þvi i október sama
ár var McGuinn einn eftir i The
Byrds.
Hinar tiðu mannabreytingar
höfðu slæm áhrif á orðstir The
Byrds, og ekki bætti Sweetheart
Of The Rodeo neitt þar um þótt
það sé frábær plata, þvi að á þvi
herrans ári 1968 höfðu fáir
áhuga á Country rokki.
Það voru þvi ekki bjartar
framtiðarhorfur, er blöstu við
McGuinn en hann hélt ótrauður
áfram og ný Byrds útgáfa léit
dagsins ljós i október 1968
skipuð þeim McGuinn, Gene
Parsons, John York og gitar-
snillingnum Clarence White.
Þar með byrjar McGuinn að
fikra sig upp stjörnuhimininn i
annað sinn.
Þessi Byrds útgáfa gefur út
tvær plötur. Dr. Byrd And Mr
Hyde i mars 1969, þokkalegasta
plata, og Ballad of Easy Rider
I nóv. 1969, mjög fáguð og
góð plata, er varð þess valdandi
að The Byrds endurheimtu
nokkuð af sinni fornu frægð.
Seint á árinu 1969 er John
York sagt upp og inn kom Skip
Battin. Þar með var komin sú
Byrds útgáfa, McGuinn, G. Par-
sons, C. White og S. Battin, er
lengst hélt hópinn, eða i nærri
fjögur ár, og er þetta jafnframt
siðasta Byrds útgáfan, i bili
amk.
Þeir gefa út þrjár LP plötur,
Untitled sept. 1970, sem er tvö-
föld, og er önnur platan sem er
tekin upp á hljómleikum, en
þessi úigáfa var ein bezta
„live” hljómsveit á sinum tima.
Byrdmaniax mai 1971 naut mik-
illa vinsælda eins og Untitled, og
báðar fóru þær hátt á vin-
sældarlista i USA og Bretlandi,
svo og Farther Along okt. 1971
sem er frábær, en féll einhverra
hluta vegna ekki i kramið. Þar
með er ævi The Byrds öll, (i bili
amk.), þvi þessi hljómsveit
leystist upp um mitt ár '72 mikið
til vegna plötu, er McGuinn og
upprunalega Byrds útgáfan
voru að vinna að. Sú plata fékk
misjafnar móttökur, aðallega
vegna þess, að á henni átti hver
sin lög, og voru þau flutt eftir
höfði viðkomandi meðlims i það
og það skiptið, en ekki sem
heilsteypt hljómsveit með
McGuinn sem aðalsöngvara og
gitarleikara.
Eftir útgáfu þeirrar plötu
hefst sólóferill McGuinns og
hann gefur út sina fyrstu sóló
plötu árið 1973 er hann nefndi
einfaldlega Roger McGuinn.
Þessi plata er nokkurs konar
ágripaf þvi, er hann hafði gert á
sinum tónlistar ferli, hann
spilaði þjóðlög, rokk, country
rokk, soft rokk og space rokk.
Flutningur allur á plötunni er
i algerum sérflokki, og held ég
að þessi plata sé ein mest
spilaða plata i minu plötusafni.
Eftir útgáfu plötunnar ferðaðist
hann einn um Bandarikin i 6
mán. með gitarinn sinn og
spilaði i klúbbum og kaffihús-
um, eins og hann hafði gert tiu
árum áður, þá ungur, óþekktur
og oftast svangur. Ferðalag
þetta varð McGuinn mikil lyfti-
stöng, honum var hvarvetna vel
tekið og klúbbar, sem oftast
voru hálftómir fylítust af ungu
fólki, sem kom til að sjá og
heyra i gömlu kempunni sem
svo oft hafði leitt rokk tónlistina
inn á nýjar brautir og lyft henni
á hærra plan.
Peace On You kom svo út i
fyrra (var kosin 6. besta plata
ársins i kosningum Nútimans)
og má segja að hún hafi verið
nokkurs konar óður til The
Byids og gamla góða „Byrd
soundsins” sem McGuinn notaði
óspart á plötunni. A báðum
Framhald á bls. 39.
Siðasta Byrds-útgáfan sem stofnuð var á árinu 1969, f.v. Clarence
White, Roger McGuinn, Gram Parsons (situr) og Skip Battin.

Mest seldu LP-hljómplötur vikuna 7/7
— 14/7.
1. American Graffiti
Ýmsir.
2. Sumar á Sýrlandi
Stuömenn
3. Venus & Mars
Wings
4. Roger McGuinn
Roger McGuinn and Band
5. Hearts
America
6. One of These Nights
Eagles
7. Sailor
Sailor
8. Adventures in Paradise
Minnie Riperton
9. More American Graffiti
Ýmsir
10. Desperado
Eagles
Hafið þið athugað að i flestum tilfellum eru hljómplöt-
urnar ódýrari hjá FACO - hljómdeild, LAUGA-
VEGI 89. Sími: 13008.
SENDUM I PÓSTKRÖFU
HLJÓMPLÖTUDÓMAR
NÚ-TÍMANS
Sosp Opera — The Kinks