Tíminn - 27.07.1975, Blaðsíða 32

í garðinum fyrir utan
kóngshöllina sat Stella
litla og grét. Innan úr
hallarsölunum ómuðu
dillandi danslög út i
garðinn. Þar inni var
glaumur og gleði. Stella
gat ekki notið sin þarna
inni, þó að hún mætti
vera þar eins og hinar
hirðmeyjarnar. Hún
hafði laumazt út, og sat
þarna á gömlum mosa-
grónum bekk, og tárin
streymdu eitt af öðru
niður kinnar hennar.
En allt i einu leit hún
upp, og frammi fyrir
henni stóð gömul og ljót
tröllkona.
— Þú grætur, fagra
barn, sagði tröllkonan.
Stella varð mjög
hrædd, og reyndi að
forða sér, en kerlingin
greip i kjólinn hennar og
hélt henni fastri.
— Heldur þú, að ég viti
ekki vegna hvers þú
grætur, sagði hún. Þú
grætur vegna þess, að
ungi konungurinn vill
ekki dansa við þig.
— Hann sér mig ekki,
kjökraði unga hirðmær-
in. Hann dansar við all-
ar hinar stúlkurnar. Þær
troða sér lika fram fyrir
mig, og hann veitir mér
aldrei eftirtekt.
Kerlingin var nú
ibyggin og strauk höku
sina.
— Já, já, ég skil þetta
allt saman. En hugsaðu
þér nú, ef ég gæti hjálp-
að þér, svo að þú fengir
að dansa við unga,
fallega konunginn.
— Æ, gerðu það, sagði
Stella biðjandi. Henni
hafði litizt svo vel á
kóngssoninn, og nú var
hann orðinn konungur í
rikinu.
Kerling kinkaði
spekingslega kollinum
og sagði: — Vist get ég
hjálpað þér. Ég skal
gera það, ef ég fæ að
gera perlur úr tárunum
þinum. Þau eru óvana-
lega stór og tær tárin
þin. Gráttu ögn meira,
við skulum sjá, hvernig
það gengur.
— Gera perlur úr tár-
um minum? sagði Stella
Bflavara-
hlutir
Notaðir
varahlutir
í flestar gerðir eldri bíla
m a-: ChevroletNova ’66
Willys station ’55
VW rúgbrauð ’66
Opel Rekord ’66
Saab ’66
VW Variant ’66
Öxlar i
aftaníkerrur
til sölu frá
kr. 4 þús.
Það og annað
er ódýrast
hjá okkur.
BILAPARTASALAN
Höfðatúni 10, simi 11397.
Opið frá kl. 9—7 aila virka daga og 9—5 laugardaga.
3
hissa, en hún reyndi að
gráta meira, en nú gat
hún það ekki.
— Við skulum nú sjá,
sagði kerling. Svo tók
hún úr vasa sinum gló-
andi kolamola og
brenndi Stellu á öxlina,
en hún grét af sársauka,
og stór tárin glitruðu i
tunglsljósinu.
— Þetta gengur ágæt-
lega, tautaði kerling og
tindi upp tárin i svuntu
sina. — Þetta verða
stórar og fallegar perl-
ur, sem ég skarta með,
þegar ég fer i trölladans.
Ef þú vilt nú láta mig fá
öll tárin þin, þá skal ég
hjálpa þér.
Stellu brá og sagði: —
Þarftu að taka öll tárin
min? Get ég þá aldrei
grátið?
— Nei, aldrei, sagði
kerlingin. En hvað gerir
það. Ég held að það sé
ekki svo skemmtilegt að
gráta!
Stellu datt ósjálfrátt í
hug, að það gæti verið
voðalegt að geta aldrei
grátið framar.
En þá sagði gamla
kerlingin: — Ég get lika
hjálpað þér til að ná ást-
um konungsins, og þá
verður þú drottningin
hans.
— Taktu þá öll tárin
min, sagði unga hirð-
mærin.
Nú hló gamla konan
kuldahlátur.— Datt mér
ekki i hug, sagði hún.
Settu þig nú hérna á
bekkinn aftur stúlka
min.
Stella gerði það, en
tröllkonan brenndi hana
með galdrakolamolan-
um. Stúlkan grét af
sársauka og tárin henn-
ar féllu til jarðar glitr-
andi. Að lokum sagði
kerling: — Þá er þetta
búið, og hér hef ég fulla
Sólun
SÓLUM HJÓLBARÐA A FÓLKSBlLA,
JEPPA- OG VORUBlLA MEÐ
DJOPUM SLITMIKLUM MUNSTRUM.
Ábyrgð tekin d sólningunni.
Kaupum notaða sólningarhæfa nylon-hjólbarða.
önnumst allar .viðgerðir hjólbarða með
fullkomnum tækjum.
GÓÐ ÞJÓNUSTA. — VANIR MENN.
BARÐINN HF.
.ríMUIA7V3050)&84844
Suniiudagur 27. júli 1975.
Unga drottningin
svuntu af perlum. Nú
skal ég uppfylla það,
sem ég lofaði þér. Fyrst
skal ég gera þér festi úr
nokkrum af perlunum.
Sko þarna sérðu, sagði
hún og setti perlufestina
um háls Stellu litlu. —
Áður gaztu grátið, en nú
muntu aðeins getað
hlegið. Festinni þinni
týnir þú ekki, þvi að
hnútinn er ekki hægt að
leysa. Vertu nú kát yfir
fallegu hálsfestinni
þinni. Hún klæðir þig
vel, sagði kerlingin og
hvarf.
Dansinn dunaði inni i
höllinni. — Hver hlær
svona dátt? sagði ungi
kóngurinn allti einu. Við
verðum að fá að sjá hver
það er, sem hlær svona
fallega, eins og hrynji
perlur i kristalskál.
Komdu, segi ég, hvað
heitir þú?
— Stella, svaraði litla
stúlkan fagnandi, nú
skildi hún, að tröllkonan
hafði hjálpað henni, þvi
að kóngurinn tók Stellu i
fang sér og hóf að dansa
við hana.
Alla nóttina dönsuðu
þau saman hrifin og
glöð, og morguninn eftir
gekk ungi konungurinn
fyrir ekkjudrottninguna,
móður sina, og tjáði
henni, að hann ætlaði að
taka hana Stellu litlu sér
fyrir konu.
Ekkjudrottningin varð
undrandi yfir þessu.
Ráðherrarnir létu segja
sér þetta tvisvar, og olli
þetta f jasi og umtali. En
auðvitað réði
konungur sjálfur ráða-
hag sinum, og Stella
varð nú fyrr en nokkurn
varði orðin drottning i
rikinu.
Unga drottningin varð
vinsæl. Allir dáðust að
henni. Hrynjandi léttur
hlátur hennar heyrðist
oft og allt lék i lyndi
fyrir ungu hjónunum.
Svo bar það við i
konungsgarði, að unga
drottningin fæddi svein-
barn. Það vakti mikinn
fögnuð meðal allra
landsmanna. Og enn leið
eitt ár, — en þá var
gleðin úti.
Dauði og hörmungar
steðjuðu að þjóðinni.
Fjöldi fátækra og
snauðra manna bar að
hallargarði. Konungi
var mjög annt um að
reyna að veita hinu
snauða fólki einhverja
úrlausn. Sérstaklega
tóku allir eftir þvi, að
hinn ungi konungur og
móðir hans sýndu þvi
mikla hluttekningu, og
oft sáust þau fella tár. —
En unga drottningin
grét ekki, en hún sat oft
ein i stofu sinni, eins og
hún vildi forðast að sjá
hörmungarnar. Stund-
um er hún sá eitthvað
sorglegt kom fyrir að
hún hló tryllingslegum
hlátri. Fólkið fór að talæ
illa um hana. Það sagði
að hún væri tilfinninga-
laus norn, og smám
saman barst þessi orð-
rómur til eyrna kon-
ungs. Hann varð mjög
óttasleginn yfir þeim
helkulda, sem virtist
hafa gagntekið hug konu
sinnar.
Eftir nokkurn tima,
varð sjálfur konungur
fyrir þeirri sorg, að
missa móður sina. Hann
var svo miður sin, að
hann gat naumast farið
úr herberginu, þar sem
lik móður hans stóð
uppi.
En unga drottningin
fékkst ekki til að lita
þangað inn. Hún vissi
sem var, að hún mundi
ekki geta grátið, og sorg
hennar mundi brjótast
út i hamstola hlátri. Að
siðustu varð hún þó að
fara þangað inn kvöldið
áður en átti að jarðsetja
gömlu drottninguna. En
þegar Stella gekk fram
að kistunni horfði
konungur á hana með
rannsakandi augnaráði,
þar sem hún stóð með
stirnað, fölt andlit, en
felldi ekki tár.
— Sorg min og þegna
minna virðist ekki koma
þér við sagði hann. En
þá fékk sorgin og
angistin fullt vald yfir
hinni ógæfusömu drottn-
ingu, og tilfinningar
hennar brutust út í
villtum, tröllslegum
hlátri.
— Burt!, hrópaði
konungurinn, ég þoli
ekki að sjá þig framar.
Stella hlýddi manni
sinum. Hún hentist upp i
herbergið sitt, gekk þar
örvingluð fram og til
baka og sleit af öllum
kröftum i hálsbandið sitt
íagra, sem hún hafði
keypt svo dýru verði.
Þannig leið langur
timi, að konungurinn
þoldi ekki að sjá