Alþýðublaðið - 06.07.1922, Qupperneq 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Hás og hyggingarlóðir
seim' Jdnaa H, JÖSlSaOM® — Bituasi, — Sftæi 327.
1 Aherzk lögö á hagfeid viðskiíti baggja »,ðíia. -
Manisslát. Síra Magnús Þor
steiusson & Mosfelii l Mosfelíssveit
Jézt í iyrradag af sfl-iðiagum af
aí siagi, rútniega flmtugur að
sldri.
Trúlofnn. Nýlega hafa birt tnS-
ioíun sína ungfrú Guðrún Jóbs
dóttir á Laugarnesspitaia og Guð
mundur Jónssoa verziunarmaður
»Vísir« hygglnn. „Vístr“ segir
í gær, að teaan hafi ekki séð ti!
seins að teija b|Ó3endur A að
Srjó-ia E iistann, því hann viti að
kjósendur séu engin eggjunarfífl
Þetta er alveg rétt hjá Visi.
Aiþýðan *Iætur ekki eggja sig með
sjaifstæðisgorgeir til þess að kjósa
Vaihnessiderkmn.
Mk. Keflavík kom aí veiðum
í gær, með góðaa afla.
Verkakvennafélagið ,Fram-
aóbn“ heldur fund f Goodtempl
ara úsinu f kvöld. Landskjörið
vetður tii umiæðu.
tJti nm lanð er bezt fyrir 5
imerits eða fleiri að panta Tarzan
á einu; þá fá þeir hann sendau
burðasgjaldsfrftt
Sjúklelbi Lenins.
Ný ,Rosta“ skeyti herma frá
þvf, að sögur þær, sem gecgu af
veikindiioi Lcnins séu ;ð me&tu
ýktar. Hann hafði fengið snert af
garnabólgu, og fylgdi h'enni aokk
ur hití; hitinn varð aaieitur 38 5
stig, en hvarí eftir þrjá eða (jóra
tíaga. Tekur Lcnín því bríðíega
við störfutn sínum aftur Srgan
«m að þriggja manna nefnd hafi
teteið við störfum Lenins, er upp.
spuni einn.
Söðull og reiðföt til sö!u
hjá Elinborgu Bjarnadóttur prjóna-
kortu, Skóiavörðustíg 41
2 kaupakonuv óskast
á gott heimili i Ölíusi. Upplýs
ingar á Laugaveg 64
Allas? nauðsynjavörur sddar
langt undir vcnjulegu búðarverði
í Ingóifsstræti 23.
f—v (ph £ alþýfluflokksmenp,
Jl WÍi sem fara 'burt úr
bæaam í Jvor eða sumar, hvort
hefdur Ær um ltngri eða «keoiri
tfma, cra viasamlegast beðKÍr &ð
tsSa við afgreiðsiumann Alþýðo
bíaðsins áður.
íljálpntSð Hjúlmmárféiagsi»
Lík« er opin sets hér «egir:
Mánudaga , , kl. *j—is I. k
öriðjudaga ... — 5 — 6 «, h
Miðvikudaga , — 3 — 4 e. k.
S?<Mudaga 5 — ð e. h
Latagardaga . ..... % — 4®. k.
Kaapendur „YerkaraairasiDS**
hér i bæ eru vinsamlegast beðnir
að greiða feið (yrsta ársgjaldið,
S kr., á afgr. Alþýðubiadaiö*
Rítstjóri og ábyrgðarraaður:
Olajur Friðriksicm.
Prefttsmiðjan Gutenberg.
Md$m Rice Burrougksi Tarzan.
Snemma cæsta morgun lagði Canler af stað til borg-
arinnar.
í austri lá reykur lágt yfir skóginum. Skógareldar
höfðu brunnið þar undanfarna daga, en sökum þess
hvað vindurinn var hægur og sökum vindstöðunnar
var búgarðurinn 1 engri hættu.
Um hádegisbilið lagði Jane Porter af stað í göngu-
för út í skóg. Hún vildi ekki að Clayton gengi með, því
hún sagðist þurfa að vera ein.
Heima á búgarðinum sátu þeir prófessor Porter og
Phi'lander og ræddu af kappi eitthvert vísindalegt atriði.
Esmeralda var eitthvað að gaufa í eldhúsinu, en Clay-
ton, sem ekkert hafði getað sofið um nóttina, lagðist
á legubekk og féll 1 væran blund.
í austrinu risu reykjarmekkirnir hærra og hærra og
tóku að stefna á búgárðinn. Vindurinn hafði aukist og
vindstaðan breyzt.
Skógareldurinn nálgaðist meira og meira. íbúar leigu-
hússins voru ekki heima, og enginn á búgarðinum tók
eftir því að skógareldurinn nálgaðist.
Brátt var skógareldurinn kominn yfir veginn til suð-
urs, svo Cauler komst ekki til baka. Vindstaðan breytt-
ist nú lltils háttar, svo eldurinn færðist nokkuð norður á
bóginn. Snögglega kom í ljós fram úr skóginum norð-
austan við búgarðinn svört bifreið. Hún kom þjótandi
á mikilli ferð og stanzaði snögglega rétt hjá húsinu.
Stór maður dökkhærður stökk út úr bifreiðinni og
æddi inn í húsið. Hann kom að þar, sem Claytonsvaf,
tók f öxl honum og hristi hann og hrópaði:
„Eruð þið öll vitlaus hérna, Clayton? Sjáið þið ekki,
að þið eruð nær umkringd af skógareldi? Hvarerjane
Porter?"
Clayton stökk á fætur. Hann áttaði' sig ekki á hver
maðurinn var, en hann skildi, hvað hann sagði. Hann
hljóp út á veggsvalirnar og aftur inn í húsið og hróp-
aði á Jane.
Esmeralda, Porter og Philander komu nú öli hlaupandi.
„Hvar er ungfrú Jane“, spurði Clayton og greip í
öxlina á Esmeröldu.
„Hún fór út að ganga*.
„Er hún ekki komin aftur?" spurði Clayton, en beið
ekki eftir svari, heldur þaut út og hin á eftir.
„Hvaða leið hélt hún?“ kallaði dökkhærði risinn til
Esmeröldu.
„Þarna*, sagði Esmeralda og benti á veginn sem skóg-
areldurinn var kominn yfir.
„Látið alt þetta fólk fara upp 1 hina bifreiðina sem
eg sá, þegar eg kom“, sagði ókunni maðurinn við Clay-
ton, „og komið þeim undan til norðurs. Mín bifreið
verður eftir hér; eg þarf á henni að halda ef eg finn
ungfrú Porter. Ef eg finn hana ekki, þarf enginn á
henni að halda". „Gerið eins og eg segi,“ bætti hann við
þegar Clayton virtist hika, og þaut síðan yfir opna
svæðið þangað sem skógurinn enn þá var óbrunninn.
Þeim, sem eftir stóðu, fanst öllum eins og fargi hefði
verið létt af sér. Þeim fanst öllum, að það væri hægt
að reiða sig á þennan óþekta mann, að hann mundi
gera alt sem hægt væri að gera til þess að bjarga Jane.
„Hver er hann?“ spurði prófessor Porter.
„Eg veit það ekki“, sagði Clayton, „en hann nefndi
mig með nafni, og hann þekti Jane, því hann spurði
eftir henni, og Esmeröldu nefndi hann með nafni“.
„Mér fanst eins og eg kannast við hann og þó hefi
eg aldrei séð hann fyr“, sagði Philander.
„Einkennilegt, einkennilegt 1“ sagði prófessor Porter,
„hver getur þetta hafa verið, og hvernig stendur á því