Alþýðublaðið - 07.07.1922, Blaðsíða 4

4
alþyðublaðið
3. íþróttaæðt
íþróttafélsgsins nHórður Hólm
verji* fór íiam síðaatliðinÉ sunnu
dag 2. júií á Akranesi.
Mótlð var sett kl. io árcfegia
og var síðan kept í eítirtöldum
íþróttusn og með þessuua áráagri.
I ioo m. hlaup:
i Eýjólfur Jómson 13 sek
Sigurður Vigfússon 13 8 sek.
It Hjólreíðar i km.:
' Þórðar Þorstsinss. 3 m. i8 6 iek,
Fidhur Arnason 3 m. 30,8 sek.
( Haraídur Arnason 3 m. 40 aek.
III Stangar tóisk:
Hmrik Jóaston 2,26 m.
IV 50 metra sund: ,
S gurður Vigfú»son 1 m. 3 sek.
Sigurbj. Jónss U5 ára) I m. 4sek.
Eyjóliur jónsson I m, 6 sék.
V. Hástökk:
Sigurður Vigfúsion 141 sm.
VI Langstökk:
* Síguiður Vígfúsaon 5,6 m.
VII. 5 km hlaup:
Jón Helgason 18 m 5 sek,
í Karl Þórðarson 18 m. 55 sek.
VIII 800 metra hlaup:
Karl Þórðarson 2 m. 29,4 sek.
IX íderzk glím*:
(Þátttakendur 7)
Karl Þórðaison fekk 6 vinninga
Hannes Guðnas. — 4 —
Auk þessa aýcdi ieikfimtsílokk
ur ieifefimí unair stjóm Sttiudórs
Björassoæar.
Margar ræður voru haidnar og
skemti íólk sér hið bezta.
Þess skáí getið Akúrnesiagum
til maklegs Sofs, að ekki sáat öiv
aður tnaður á snótiau. Q
í Bochéster, borg l Minneiiota,
kviknaði í teáu húsi Eíhn máður
sem bjö í húsin'u vútð oí seinn
feð komast niðiir stigana áður en
þeir brunnu; Hann þandi þá út
regnhUf aíaa og vatt aér ut um
giugga á 3. hæð með hana út
þanda yfir höíði sér og kom mcð
hægri ferð niður a jafnsiéttu.
Sameigislega skemtiíör
fara barnastúkurnar fram á Sel
tjarnarnes sunnudaginn 9 júli
Lagt verður af stað írá Good
teraplarahúsinu kl. 10 f. m Verð
lauu fyrir hlaup 0. fl verða af
hent — Veitingar fást á staðnum.
Gœzlumennirnir.
Sajmagaið kostar 12
aora á kitovattstia).
Rafhitun verður ódýrar.ta, hreia-
legasta og þægilegasta hitunin.
Strauið tneð raíbolta, — það
kostar aðeins 3 ai.ua á klukku-
sti.md. Spatið ekki ódýra rafmagn
ið í sumar, og kaupið okkar
Sgætu raíofna og rafstraujárh.
Hf,. Rafmf. Hifi & Ljét*
Laúga eg 20 B. — Sfmi 830
Alt er nlhkelerað
og koparhúðað í Fáikanum.
Árstillög'um
til verteamannafélsgsins Dagsbsún
er veitt crióttska á laugardöguin
kl. 5—7 e m. í húsinu nr 3 við
Tjýggvsgötu, — Fjámsáiaritari
Ðagsbrúaar. — Jon JÓnsson.
Rltstjóri og ábyrgð&rmaður;
Olafur Friðriksson.
Prentsmtðjan Gutenberg.
Kelðlijól gljábrentt og
viðgerð i Fálkanum.
Edgw Riu Burrougks: Tarzan.
að mér finst eins og Jane sé úr allri hættu úr þvl hann
er búinn að taka tnálið að sér?“
„Hver sem hann nú er, þá finst mér alveg eins“, sagði
Clayton.
„En komið nú“, kalláði hánh, „flýtum okkur áður en
Við verðum umkringd af skógareldinum“, og þau flýttu
sér öll til bifreiðar Claytons.
Þegar Jane snéti við heimleiðis, varð henni hverft
(við að sjá hve nálægt skógareldurinn virtist, og seinna
varð hún mjög hrædd að sjá að eldurinn var að kom-
ast á milli hennar og heimilis hennar.
Sá hún nú að ekki var aðra leið að fara, en að halda
til vesturs og á þann hátt reyna 'að komast kringum
eldinn.
I En eftir nokkra stund varð henni það ljöst að slíkt
var ómögulegt, og að éiiia leiðin var að halda til veg-
arins, sem lá í suður, til borgarinnar.
En nú kom'í ljós að á þessum tuttugu mlnútum, sem
hún hafði reynt að halda til vesturs, var eldurinn kom-
inn yfir veginn til borgarinnar. Hún var því umkringd
af eldinum á þrjá vegu, en til vésturs var skógurinn
svo þéttur að hún komst ekki í gégnum hánn.
Hvað átti hún að gerá? Henni féll sem snöggvast
allur ketill í eld.
Alt í einu heyrði hún nafh sitt kveða við hátt:
„Janel Jane PorterI“
,,Eg er hér. Eg er hér á veginum!1' hrópaði hún til baka.
Hún sá hvar einhverkom þjótatidi eftir trjánum, og
sveiflaði sér grein frá grein með miklum flýti.
I þéssum svifUm bar kastvindur þýkkan reykjarmökk
inn á sviðið þar sem Jane stóð og'híildi alt fyrir henni.
Hún fann að þrifið var utan um hana, og henni lyft frá
jörð og hún fann hvernig hún við og við sentist áfram.
Hún opnaði áugun. Langt fyrir neðan sig sá hún
undirsköginn. En alt i kringum hana veifaði vinðurinn
hinum laufríku gréihum trjáhna.
Stóri maðurinb, sem bar hana, hélt áfram frá tré til
trés, og Jane fanst hún vera að lifa aftur 1 endurminn-
ingunum það sém borið hafði fyrir hana inn i Afrlku-
skógunum.
Bara það væri sami maðurinn sem bæri hana, en
slíkt gat ekki verið. Og þó — hver annar gat verið
svona sterkur og áræðinn?
Hún leit framan f manninn og rak upp lágt hljóð.
„Maðurinn minnl“ sagði hún við sjálfa sig, „nei, þetta
hlýtur að vera draumur".
,jjá, það ér hann, Jane Porter, villimaðurinn kominn
út úr frumskóginum #til þess að sækja máka sinn —
stúlkuna sem straUk frá honum“.
„Eg strauk ekki“, sagði Jane lágt. „Eg neitaði af fara
fyr en við væruta búin að bíða í viku“.
Þau voru nú kominn úr ejdkreppunni og gengu hú
hlið við hlið í áttina til búgarðsins. Vindurinn hafði
hú áftur skift um átt, og blés nú yfir á þann hluta
skógarins sem þegar var brunninn. Héldist þessi undir-
staða í eina klukkustund, mundi eldurinn slökna sjálf-
krafa.
„Því komstu ékki aftur?“, spurði Jane.
„Eg þurfti að hjúkra d’Arnot. Hantavár hættulega sár“.
„Já, eg vissi þaðl En þeir sögðu að þú hefðir farið
til svertingjanna. Það væri þín þjóð“.
Hann hló.
„En þú trúðir þeim ekki, Jane?“a