Alþýðublaðið - 12.07.1922, Page 1

igaa
^BBSSSSSSSSm^SSS^SSI^S^SSmSSmSSSSSmmmSSm^^SS^^S
Jíýtt itthagabanð.
Eltir Hróbjart.
Hugœyadin um að endurreisa
liiaa ísleszku nýlendu á Græn
Imadi er timabser hugsuis, enda
hefir hún feagið ekki íáa stað
fasta fylgismenin. Ea enginn hefir
orðið til að mótmæía þeim opin
berlega fyr en Morgunblaðið. Elns
og aíiir vita var Morgunblaðlð
stofnað af fáutn auðmönnutn. Það
var ekki gert ráð íyrir gróða á
æjáifu blaðinu; síður en svo. Tii
gangur stofnendauna var þó ekki
sá að offra þessu fé til almenn
ings heilla. Blaðlð átti að tala
bagsmunamáli þessara fáu manna
I stjómmálum, svo það var búist
við stórgróða á þvi óbeinlínis,
Það átti að halda fram hagsmun
nm þessara maima, ekki með ber-
um orðum og segja að það, sem
|>að bæri fyrir brjósti væri að
raka almanaafé f þeirra vnsa,
heldur var til þess ætlast, að það
tæki á sig yfirskin guðhræðslunn
ar og Iéti lfta svo út sem lands
málatillögur þessa blaðs væru gerð
sr með almennings hag fyrir aug
um. Það gekk að vonum erfitt
að fá rltstjóra fyrir.þetta málgagn
og allir stsrfskraftar þess hafa
ekki altaf verið valdir af betri
endanum. Þannig hafa t d. á
þeirri stuttu æfi, sem það á að
baki sér, að minsta kosti tveir
menn, sem riðnir hafa verið við
sómasnauða erlenda pólitik f ís-
lands garð unnið fyrir þetta b'að';
annar þeirra, sem verið hefir rit-
stjóri blaðsins, liggur jafnvel und-
ir ákæru fyrir að vera riðinn við
ilandráð.
Þegar nú þetta málgagn .heið
arlelkans" leg .t á móti því, að
íslendingar ieiti arfs sfns á Græn
landi, þá gstur það verið álitamál,
hvort það er ekki fremur með
mæli með þvf, sena blaðið legst
á móti, að íslendingar nemi Græn
land aftur og bæti þvf v!ð ætt-
land sitt. Þ.s.ð ei eins og þessi
Miðvikudaginn 12. júlí.
157 tölnblað
Kirkju-hljómleika
helður fá!l Sséíjsson mel
alstol €g§erts Stejánssonar
í Dómkirkjnnni miðvikndaginn 12. júlí kl. 81/?- síðdegis.
Aðgöngumiðar scldir \ bókaverzlunnm ísafoldar og Sigf. Eymunds-
sonar þriðjudag og miðvikudag og í G.-T.-húsinu.
hugmynd um, að íslendingar dreifi
sér út og stækki land sitt og aúðgi
þjóð sfna með nýjum náttúrugæð-
um komi við hjarta Morgunblaðs
ins, rétt eins og ef rætt væri
um að innleiða einhvern milljóna
skatt. Morgunblaðið hefir aldrei
virst bera h*g aimennings fyrir
brjósti, Tilgangur þess var og
er að safna um sig flokk í þing-
inu og nota þau stjórnmálaáhrif
til peningalegs hags fyrir fáeina
auðmenn. — Ef fslenzkt landnám
á Græniandi væri annar eins þjóð
arvoði og blað þetta scgir, mundi
það þó vera Iíklegast allra blaða
til að standa á verði fyrir þjóð
ina, og múndi það þá st-mda þar
eitt sfns liðs? Og væri það þá ekki
nokkuð kynlegt að Morgunblaðið
skyldi kú geta tekið höndutn sam
an við það b!að f Danmörku sem
alla tfð hefir verið illviljaðast f
Islendinga garð og, sem f sam-
bandsmálinu var á móti þvf að
nokkurra samninga væri leitað við
tslendinga til að vermda hags
muni og heiður Islands.
Ég þekki svo vel til auðmanna
klfku þeirrar, sem næit Morgun
blaðinu stendur og um það geta
lfka fleiri borið vitni, að þeir líta
á landsfólkið eins og nokkurskon
ar búpening sinn. A þvf itafa þeir
grætt efni sfn. Þessum búpening
viija þeir sizt af öllu tapa út í
veður og vind. Ailur okurgróðinn
f búðunum byggjist á þvf, að fólk
sé tii að kaupa. Gróðslindin á út-
gerðinni hefir verið sú að verka-
mennirnir fá ekki nemá brot sf
þvf sem þeim að réttu iagi bar.
Gróði útgerðarmanna hefir bygst
á þvf að kaupgjaldið á ísiandi
hefir undanfarið verið og er sér-
staklega nú f seinni tfð orðið
miklu iægra en f nágrannalöndun-
uta Reynslan hefir'kent þeim að
meta þetta. Þeir Ifta ekki aðeins
á vetkamenn í kaupstöðum sem
áburðadýr, en þeir vita einnig, að
kaupgjaldið er komið undir eftir-
spurn á vinnu. Þeir sjá f hendi
sér, að þstð muni verða ómögu-
legt að halda káupinu niðri nema
með aðstreymi af fólki úr sveitun-
um f kauptúnin Fólksflutningarn-
ij úr sveitunum f kauptúnin er
þeirra lif. Hann hcldur kaupinu
niðri og hann veitir nýjan ogódýr-
an vinnukraft tii nýrra fyrirtækja,
sem peningamönnunum þóknast
að leggja f. Frá þeirra sjónarmiði
ef fólkið i kauptúnunum aldrei of
margt Þess meira framboð á vinnu,
þvl lægra kaup. Éngin takmörk
eru fyrir því, hve langt er hægfc
að pressa kaupið niður, þvf efna-
laus verkamannaiýður er neyddur
til að vinna, til þess að geta dreg-
ið f ram lífið, þvf hann á einskis
annars úrkostar. Þvf lægra sem
kaupið verður, því fúsari verða
verkamenn til að vinna og þvf
minni verða kröfur þeirra, þvl þeir
hafa þá engan varasjóð tll að gtfpa
til, þeir geta ekki lagt neitt upp
af launum sinum og að fá vinnu