Alþýðublaðið - 13.07.1922, Blaðsíða 2

a
Xosnmgarnar.
Ekki er hægt að segja með
vissu ennþá hvernig þeiaa hefír
lyktað, þar aetn ekki er fullvíst
ennþá hversu margir haía kosið
( hverju kjördæmi á iandinu., En
íuilvíst er það að A listinn muni
hafa haft mjög eindregið fylgð i
sjávarþorpunum: í Stykkishólmi
kusu 130, Isafirði 330, Akureyri
463, Stokkseyri 98, Eyrarbakka
130, Grindavik 64, Hafnarfirði
281, Garðahreppi (Álftanesi) 36,
þar voru á kjörskrá 78 1 Sand-
vikurhreppi kusu 39, öifushreppi
30 (á kjörskrá voru 150); i Grfms
nesi kusu 25 (4 kjörnkrá voru 200};
í Hafnahreppi kusu 26; ( Hnffs
dal 75, Skógarðtrandarhreppi 8,
Heigafelissveit 40. Á Sigulufirði
kusu 107, en bér i Reykj&vík, að
Laugamesspftala meðtöldum 3042;
þar af höíðu greitt skriflega at
kvæði hjá bæjarfógeta 140, og
má óhætt fullyrða að Alistinn
hsfi verið lang sterkastur hér af
þessum fimm listum sem í boði
voru, Attur á móti er talið að C
og D-iisti hafi feagið álika mörg
atkvæði hér í bænum. Þó C list
iun hefði ékki nema 3 bila, en
D iisti um 30, enda munu konur
óspart haía notað D lista biia í
sínar þágur.
Irieii áinsieytí.
Khöfn, 11. júlf.
Nýr Versalasamningar ?
Lioyd George stingur upp á, að
þaa tíki, sesm hafa uadirritað Ver
saiasamninginn, kotni bráðlega
saman til þess að ræða fjárhags-
ástand Þýzkaiands og hvað mikið
sé hægt að setja niður skaðabóta-
fjárupphæðina, sem Þýzkaland á
að greiða. Fjármáianefndin, sem
Morgan er fyrir, heidur þvi fljót-
lega fund.
Undanhald ísieninga hemur
Norðmonnnm í koll.
Khöfn, 12. júlf.
Frá Kristjanfu er sfmað, að
Spánverjar hafi neitað að fram-
lengja tolisamningana frekar, og
á hærri toliurinn að ganga í gildi
írá júifbyrjun(?).
ALÞYÐ08LAÐIÐ
Frá Rússlandi.
Frá Moskva er simað, að Kale
nin (forsefi miðstjómsrframkvæmd-
arnefndar) sé nýkominn heiiu til
Moskva frá Krim, og segi að 90%
af fólkinu þar ifði hungursneyð.
Lenin er farinn til Kákasus
(sér til heiisubótar).
Rðssneska kirkjan.
Eftir Ó . F.
„Er hans ekki viðbjóðsieguríc
sagði gömul merk kona Við stóð-
um eitthvað átta — alt Norður-
landabúar — á götuhorni í Moskva,
og biðara eftir bifreið.
Það vaf prestur, sem gekk fram-
hjá, sem átti þetta. Prestarnir eru
auðþektir í Rússlandi á úlpunum
sem þeir ganga f, á skegginu sem
þeir bera, og ekki sízt á því að
þeir ganga með hár ofau á herð
ar. Mér dstt oft í hug sfðar, þeg
ar ég sá einhvern skftugan ptest
(þeir eru skrambi skftugir margir)
og ieit á hárið, sem náði ofan á
herðar: „Þarna er vist lif og fjör*.
En þetta áttf nú ekki við um
prestinn, aem gekk framhjá okk
ur þarna. Hann var þrifalega til
fara, og mér sýndist hinn mynd-
arlegasti. Ég skiidi því ekki i því
að gamla konan sagði þetta um
hanu, Ég var svo ókunnugur rúss-
nesku kirkjunni þá. Én ég skiidi
það seinnn. Það fyrsta sem ég sá
til rússnesku kierkanna var í Petro
grad. Ég kom þar inn í ísaks-
kirkjuna á sunnudegi. Sú kirkja
er stærst þar f borginni, og óifk
að ytra útiiti öðrum rússneskum
kirkjum, því hún er eftirlfking af
Pálskirkjunni miklu í Lundúnum,
en þó minni. Rússar gerðu alt
eftir enskri fyrirmysd á þeim tím-
um sem ísakskirkjan var bygð.
Það stóð á guðsþjónustu. Ym
ist söng kó' eða prestur tónaði.
Hún var ekki amaleg þessi fyrsta
viðkynning mín af rússnesku guðs
dýrkuninni. Fegurri söng hef ég
aldrei heyit, enda var mér sagt
að rússneska kirkjan befði verið
framsýn að þvf Ieyti, að hún Iéti
við guðsþjónustur syngja tónverk
ýmsra beztu tónskálda nútfmans.
Það var meira en hilldimt f
kirkjunni. Éngir bekkir. Þeir sem
hlýddu á guðsþjónustuna, stóðu
því aliir, og sýadast fáir f hinnl
stóro kirkju, þó margir væru,
Preiturinn sázt ekki, Hann iób*-
aði eneð afar dimmri og drunga-
legri röddu. Þó var mikil h!jóm«
fegurð f henni. Þ ð var auðséð
að hin dimma rödd prestsins, og
þsð atriði, að hann sízt ekki áttl
að hafa sérstök áhrif á hinn fá-
fróða rússneska almúga og gerðí'
það lfka. Það var ekki nema eðii-
iegt að hinn gersamlega menning-
arsnauði rússneski bóndamaðurc>
sem stóð við hlið mína og ekki
þekti einn einasta bókstaf, álitl
að þessi dularfulla, dimma röddn
sem til skiítis við kórsönginn fylti
hinar háu hvelfingar kirkjnnnar
væri rödd drottins sjálfs, eða að
minsta kosti hans útvalins þjóns.
Ég gekk um kirkjuna. Úti við
eitm gluggann stóðu 8 eða ic
manns og signdu sig ákaft fyrir
framan heigar myndir. Gamall
maður, sbeggjaður og skítugur,
gekk að mynd af Kriiti á kross-
inum og kysti á naglaförin á fót
unum. Myndín var olíumálverk
með gieri yfir. Gömui koaa kom
með kerti sem logaði á. Það var
á lengd við bandprjón og aðeins lit-
ið gildara en duggarabandsprjónm
Hún festi kertið í stjakakiýli fram-
an við brjóstlíkneski af Mariu
guðsmóður, tók svo til að signa
sig og hneigja sig af mikilli ákefðc
og var að því í heila mfnútu.
Meðan hún var sð þessu kom ungB
iagieg stúika, fátækiega en þokka*
iega búin. Hún hélt á tveimur
samskonar kertum og gamia kor«>
an, og iogaði á báðum. Hún gaí
Guðsmóður annað kertið, lét það
í eitt stjakakríiið fyrir framast
hana og signdi sig f snatri. Hitt
kertið gaf faúa öðrum dýrðiingl
sem var rétt hjá, Hún signdi sig
um leið og hún afhenti þsð, snerl
sér svo að Kristsmyndinni, sigadí
sig nokbrum sinnum og kyatá á
sömu nagiaförin og gamii ms.dur-
inn skftugi, skeggjaði.
Gamia konan var ioks búia rsð
signa sig nægju sfna frammi fyr-
ir Guðsmóður. Hún byrjaði nú &
sama leik fyrir framan Kristsmynd-
ina, signdi sig þar og hneigði ai
mesta kappi. Meðan hún var a®
því kom önnur gömul kona, ég
bygg sú óþrifaiegasta sem ég hefi
séð, og kysti á nagiaförin. Svo
kom ung kona með tvö börn, léfe
þau kyssa nagiaförin og gerði