Alþýðublaðið - 20.07.1922, Blaðsíða 3

&LÞÝÐUBLAÐIÐ
3
)n skal skipuð 5 tnönmini,
einum ór skólanefntí, akólaatjóra
kennaraskólans, setn hefír tjáð sig
íúsan til þess að taka sæti í nefnd
inni, fiæðslunaáiastjóra, einum af
hinum skipuða kennurum barna-
skóians, sem til þsss er kotinn
af skipuðum kennurum skólans og
núverandi æfínga kennara við kenn
araskólann, ef ofangreindir menn
fást til þess. Prófíð fer fram sfð
ari hluta maíœáaaðar nk. og verð*
ur síðar ákveðin nánari tiihögun
þess, í samráði við væntanlega
dómnefnd Nefndia cnælír með
því að Morten Hansen verði skip
aður skólastjóri frá I. okt. n.k,
en vegna þess hve skólinn er
orðinn stór og starf skólastjóra
umfsngsmikið, samþykkir skóla
nefnd að setja námsstjóra frá 1.
október fyrst um sinn til tveggja
ára. Ætlast er tii að námsstjóri
ráði með samþykki skólanefndar,
námsefni og tilhögun kensiunnar
að öðru leytf, samkv nánara
skipunarbréfí frá skólanefnd, Nefnd
in ætlast til að Steingrímur Ara-
son verði námsstjóii við akói&cn.
6ði|erlastar|semi.
Það er ósjaldan, að maður heyrir
talað urn, að einhver auðmaðurinn,
eða þá eitthvert góðgeiðí.fé!ag,
hafí verið að gleðja fátækliaga eða
gamalmenni. Þetta þykir ák; flega
faiiegt, fólkið biessar þessa góðu
menn, sem sýna það, hversu þelr
bera heiil fátækíínga fyrir brjósti 11
Bak við þessa góðgerðastarfsemi
liggur venjuiega barnaieg hjálp-
fýai eða fordild. Það er barnaieg
hjálpfýsi, að vera að gefa fátsek-
um biauðbita eða kaffisopa einu
sinni eða tvisvar á ári, tn berjast
á móti þvf, að fátæktinni &é út-
rýmt úr heiminum, svo öllum geti
Ijðið vel og þurfi' alis ekki að
halda á neinum öimusugjöfum,
Hvott það iiggur bak við hjá
þessum mönaura, að þeir hafí svo
mikla ánægju af að gefa, að þeir
vilja ckki láta útrýma fátæktinni
af því, að þsir séu hræddir um,
að fá ekki tækifæri tíl þess að
geía undir þeim kringumstæðum!
Þetta er varia sennileg tiígáta, því
að eflaust mundu þessir menn þá
gefa oftar nú, ea einu sinni til
tvísvar é áu. Svo eru þeir, sem
geia gjafir tií þeas, &ð „fá orð á
sig“,- sem kallað er; þeir gefa til
þess, að fá öreigana til að trúa
þvf, að þeir séu sóojaœerm. Þeir,
sem þó eru fjandmenn alþýðunnar
og alis þess, er henni má til heilia
verða. Betri væru engar gjafir,
en gefnar af slílcum hug.
Svo eru enn þá til menn, sem
vinna fyrir hugsjón Jafnaðarmanna,
sið útrýma fátæktinni, og rétta oft
fátækum hjálparhönd, á meðaa
baráttan stendur yfír, að koma
hugíjóa Jafnaðarmanna f its,m
kvæmd. Slíkar gjafir eru gefnar
af heilbrigðri hugsun.
En annars eru gjafir yfirleitt til
skaða; gera ekki annað en tefja
fyrir því, að nýtt og fullkomið
þjóðskipulag myndist. Þær hafa
að sínu leyti sötnu áhrif og þegar
verið er að iappa við grautfúinn
skipsskrokk. Menn, sem annars
mundu ekki lita við að fara út á
svo ónýtt skip, fara á það vegna
þess, að búið er að gera við það
að nafninu til; svo þegar út í sjó
kernur, þá liðast auðvitað skipið
suadur og sekkur með öiiu saman.
Gjafírnar koma fólkinu til að
haida það, að það sé nú í raun
og veru óþatfí að vera að berjsst
við, að koma á nýju skipulagi,
og það muni heldur ekki vera
hægt, þar sem þessir góðu menn,
aem alt af séu t.ð gefa(ll) álíti
það óþaría.
Svo ef einhverjum maurapúk-
anum detfur í hug, að koinasf
upp í þingsseti eðá bæjarstjórn,
geta þeir ávalt gripið til þess_. að
gefa nokkrum fátækiingum eina
máitíð. og íá þá tii að kjósa sig
fytir bítaisn.
Augu aiþýðunnar eru óðum að
opnast íyrir þessurn háskalega
piæítd, sem peningamennirnir eru
öðru hvoru að sletta á fúasárin á
þessu þjóðskipulagi, sem almean-
iagur nú verður að búa við.
Það gagnar ekkert annað við
þvl eymdar ástandi, sem nú ríkir
f heiminum, aunað en að koma
Jafnaðarstefnunni á. Að þvi eiga
ailir að viuna, sem að einhverju
leyti vilja bæta úr böli fátæktar-
innar; þeir eiga að ganga undir
merki Jafnaðarmanna og berjast
þsöan á móti fátæktinni.
Þeir, sem ekki þykjast geta
gert það, ættu því að afklæðast
sauðargærunni og standa í fíokki
andstæSinganna, því þar eiga þeir
heima. Hörður.
Þeir glöddust af þvf.
Þeir glöddust af því leigusnatar
auðvaidsins í Mogga og „íslentí-
ingi*, að sjómenn fyrir norðasa
hsfðu orðið að ganga að skamm*
arlega lágum kjörum á slldveið-
atnar f sumar.
Þeir gleðjast yfir því, að máske,
verða einhverjir fjöiskyldufeður að
koma næstum ailslatisir heim ti£
sín f haust, eftir að hafa stritað
bezta tímann úr áiitsu.
Þeir gleðjast yfir þvf, að ef til
viil stesdur sulturinn fyrir dyrum
margra fjöhkyldna á næsta haustE
vegna þess, að fjölskyldufeðumir
hafa bæði haft ríra Og illa borg-
aða vinnu.
Ritstjóii „Íílendiags* gleSst a£
þvi, að kaupjft&ntia og útgcrðar<>
mannaiiðið f Reykjavík og Akur«
eyri gat þrykt niður kaupi sjó-
cmmnanna. — Hvar getur að Uta
meiri skriðdýrshítt, en hjá rit íjóra
„íslehdings", þar sem Moggi læt-
ur hann gieðjast yfir því, sð verið
er að reyna að troða verkamenn
og sjómenn undir fótunum, alt
fyiír því þó ritstjóri .ísiendings"
sé kominn aí verkafóiki, og skyid-
fólk hans fíest vcrkafólk.
Heidur vill h$nn gleðjast yfic
óförutn þess, en að þóknast skkli
húsbændum sínvm, stóreigaamöan-
unum.
En ekki gat þessum göfuga rit“
stjóra íekist að skýra rétt frá úr»
slitum katspdeUannar á Aku eyri..
Máske hefir gleðivíman verið svo
mikil, að hún hfi ttufiað sann-
leiksást hans i 1
Það er efeki sétt, að um werk«
fail hafi verið að ræða, því vitmu
var ekki búið að hefja þegar kaup-
deiSan hóftt. Það er heidur ekkS
rétt að rnean hafi sagt cig í kóp-
um úr féiaginu; en máske sð það
hafi einhver vinur ritstjórans sagfc
sig úr félaginu, og ritstjó.ian skoð*
að hann gegeum margfölduaar-]
gier meðaa hann skrifaði frétt*
irnar. E,
Ókeypis
f nefið f dag f
Litlu Búöini.