Alþýðublaðið - 24.07.1922, Blaðsíða 3

ALÞYÐUBLAÐ Ð
3
að seta eitt mark í þessum hálf
leik, og Liuk þvi kappkiknum
með 2:0 — Mega það heita
miklar framíarir hjá kmttnpyrnu
mönnum okkar frá því fyrst, og
má fullyrða, að þeir léku ekki
lengi svo við Skotana, að þeirn
tækist ekki að seta mark
E
„6&ðgerðastarj“.
Svo kaliar Sigurbjörn Á. GfsU’
son grein er hann ritar, í Morg
unblaðið á laugardaginn, sem á
að vera svar uppá grein mfna, í
Alþýðublaðinu þann 20 þ. m.
Fyrsta röksemdafærsla hans
móti grein minni, er sú, að ekki
séu allir andbanningar fyliisvín.
Ég man nú reyndar ekki eftir
þvf, að f grein sninni stæði neitt
um andbanninga eða bannmenn.
Ef hr. Sigurbjörn Gfslason á við
áfengisbannlög andstæðinga, sem
hann tekur cú ekki skýrt frara,
þá er hægt að upplýsa hsnn um
það, að næstum undantekningar-
laust eru þeir, sem eru á móti áfeng-
isbanniögunum, á móti þeim, ann-
aðhvoit af því að þeir eru drykkju-
menn (því það eru fleiri drykkju
menn en þeir, sem iiggja ( götu
ræsunum) eða þeir hafa peninga
legan hag af því, að vininu sé
óhindrað Ieyft að streyma yflr
landið Hr. S A. G segist ekki
þekkja þsu dæmi. að menn gefi
gjafir til þess að afla sér fylgis,
Mjög óiíklegt, að hr. S Á. G. sé
avo grunnhygginn maður; miklu
trúlegra að það sé af því, að hann
vilji ekki við það kancast.
í öðrum stað i grein sitrani við-
urkennir hann, hvaö gjafir séu í
raun og veru iítils virði, saraaæ
bórið vlð bágindi aimennings, þar
sem hann segir: „Rffleg töðugjöid
bæta ekki upp iélegt fæði alla
aðra heyskapardagaaa. Þá er betra
minna og Jafoara'.
En þessi ljósglæta virðist bárð
lega hafa dofnað fyrir honurn,
að minsta kbsti þar, sem hacn fer
að skýra frá því hvað ég muni
hugsa. Hann kemst að þeirri göf
ugu niðurstöðu, að ég muni vilja
fóina mörgum mannslffum fátæk
iinga og munaðarleysingja til þess
að koma Jafnaðarstefnunni f fratm*
kværnd. Slfkar getsakir secn þess
ar, eru ekki sæmandi mönnum
sem vilja iáta telja sig heiðvirða
menn Ea furðu iítið traust virð
iat hr. S A. G. bera til bæjar
félagsins hér, þ»r eð ekki er hægt
sð skilja orð hans á annan veg
ea þann, að ef Samverjinn og
aðrir gjöfulir menn hættu að
hjálpa bágstöddum, mundu marg
ir verða látnir deyja úr aulti. Mér
þætti það mjög gott, ef hr. S. Á.
G vildi skýra frá því i nærtu
grsin, sem hann skrifar um góð
gerðastarf, hversvegna það gæti
kornið fytir í saraa bæ á sama
tírna, að nokkrir dæju úr suiti, en
aðtir vissu ekki hvernlg þeir ættu
að fara að því að eyða sem mestu
Má vel vera að hann hefði gott
af að hugsa ofurlltið um það. Ég
hefí ekki hugsað neitt um það að
útvega vantraustsyfirlýsingu frá
Alþýðuflokkcum á hendur hr. S.
A Gíslasyni. Ec hitt ætla ég, að
það mundi kosta hann nokkura
snúninga að fá samþykta trausts
yfiriýsingu bjá Aiþýðuflokknum
fyrir starf sitt vlð að úttýma fá
tæktinni á ísiandi. Ég skifti f grein
minni gefendum f þrjá flokka. 1
fyrsta lagi þá, sem gæfu gjafir (
þcim tllgacgi að auka álit sitt
með þvi, og voru það þeir einu,
sem ég fór nokkuð hörðum orð
um um. 1 öðru lagi þá sem gæfu
af hdlum hug, ea hcfðu annað
hvort ekki vit eða dáð til &ð berj
ast fyrír því að fátæktinni yrði
útrýmt úr landinu. t þriðja lagi
þá sem gefa gjafir til þess að
draga úr sáratta böii almenniegs
og berðust jafnframt fyrir því að
fátæktinni yrði útrýmt. Þeim gef
endum hældi ég; á því hneyksl-
ast hr. S. Á G Hversvegaa veit
ég ekki.
Eftir því að dæma, hversu hr.
S Á G. virðist taka sér nærri
grein mína, þá er ekki hægt að
draga aðra áliktun en þá að hann
hafi búiat við að vera talinn f
þeim hóp góðgerðamanna, sem
ég nefndi fyrst, en þvf hafði ég
ekki búist við, etsda nefndi ég
engin nöfn.
Þáð er á allra vitorði að hr
S. A. G. hefir látið töluvert að
sér kveða við góðgerðaetarf, og
hafa flestir gert ráð fyrir að hon
um gengi ekki annað en gott til.
En hltt vita iika ailir að hr. S.
A. G. hefir ávalt stutt til opi®*
berra starfa þí menn, sem óKk-
legastir hafa verið til þess að ráða
bót á böii fátæktarinnar. Eigin-
hagsmunamenn sem hafa raiskun*
arlaust viljað draga i sfnar greíp*
ar það, sein alraenningi hefir bor-
ið með réttu Meao, sem reyna
þegar þeir geta, að Eækka kaup
það, sem verkafólk fær fyrir virmu
slna og raeð því auka stórkost-
lega á eymdarástand fátækliaga.
Svoaa fer hr S A. G að út-
rýraa fátæktlnm. Maður getur
varla farið vægar f sakimar en
kalla það bamaiega fávizku
Ég ætla ekki að fara lengra að
sinni, f því að lýsa hvað hr. S.
A. G hcfir gert til þess að út-
rýma fátæktinai.
Ég býst vlð að hann munl
kalia þetta iligresl, en reynslan
mun sýna hvort aiþýðunni er nokk-
uð hollara hveitið hans Sigutbjarnar
A. Gíslasonar, frá Asi. Hörður.
Ih lagiaa «f vegiu.
Álftarnnginn, sem er á tjörn-
inni, þarf þess með að hann á
einhvern hátt verði friðaður fyrir
ágangi fullorðnu álftanna. Þær elta
hann fram og aftur um tjörnina0
með vængjasiætti og barsraiðam,
Væri iíkiega bezt að hafa hann t
rúmgóðri girðingu á meðan gömlu
álftirnar eru að venjast honum,
og heizt að fá annan unga meðl
honum. m
ósæmilegt var það hjá knatt*
spyrnumönnum á laugardagfnn, að
fara að okra á aðgönguraiðum á
kappleikinn. Allra helzt er þeir
seldu ölium sæti eða pailstæðiD
þar sem vitaniegt var að ekM
mundi koraast nema nokkur hlutl
af fólkinu f sræti og á paiiana.
Er vonandi að fþróttaraenn vorir
láti ekki slika ósvianu henda sig
aftur.
Skemtun var haldin á Varmá
í gær, var þar fjöidi af fólki héð*
an úr bænum.
Es. Goðafoss fór frá Akureyrí
í gær, á leið til Reykjavíkur.
Fulltrúaráðafandur í Alþýðu-
húsinu f kvöld, kl. 8.