Alþýðublaðið - 25.07.1922, Page 1

e
CiNwM lllýMMÉmi
1922
Þrið]udagSns> 25. júlf.
168 tölubláð
Big’nanám.
Eitt af því, sem andstæðingar
Jafnaðarmanna eru að telja sér og
öðrum trú um, er það, að jafe
sð&rmcna ætii að taka alt af þcim,
aem eitthvað eiga og skifta þvt
milii almennings, eða eftir þv£
sem andstæðingarnir kalia það,
að gera aliá jafn íátæka.
Þetta er mesti misskilningur,
sprottinn af þekkiagarleysi og ó
«ild t!l Jafnaðsrstefnunnar. Ekkert
er fjær Jafnaðarmönnum en það,
að taka eigur þeirra sem eru efua
lega sjálíbjarga til þess að okifta
þeim á milli rnanna, Enda væri
það engin bót á þv< ástandi sem
siú er. Þeir fjármunir mundu fljótt
etant upp og alt sækja f saœa
horfið. Jafnaðarmenn vilja þvert á
móti, að allir séu svo efaalega
sjálfstæðir, að þeim geti liðið vel.
En til þess að öllum geti liðið
vei, þurfa öll stæni framleiðslu
tæki að vera rekin af rikinu með
hag almennings fyiir augum; aðrar
umbetur mundu vera bara stund
arbót, sem til dnskis yrði, þegar
fram Iiðu stundir.
Andstæðingarjáfnaðarmannaeru
i vandræðum með rök á móti Jafn
aðarstéfnunni. Þess vegna taka þeir
upp á því, að koma með marg-
vísleg ósannindi til þess að reyna
að hnekkja framgangi stefnunnar.
En það er þýðingarlaust að ætia
að sigra með rakalausum ósann
indum. Því er það, að andstæð-
ingar Jafnaðarstefnunnar eru alt
af að Yækka; jafnskjótt og augu
alþýðunuar. opnast fyrir hinum illa
máistað auðvaldsins. Það úir og
grúir af ósannindum, sem auð
vaidið dreyfir út á meðal fóiksins
tii þess, að vilia þvf sýa, En &1
þýðumenn verða að athuga það,
að láta ekki biekkjast af siúður
sögum um stefnuna cða forihgja
hennar. Reynsla þúsunda ára er
búiíi að sanua það, að þjóðskipu
isg það, sem nú er, er algeriega
"vanmáttugt til þcse, að gera manu
kynið farsælt Þvert á móti stefnir
ávalt hrsðsva niður f ginnungagap
örbirgðar og íasta.
Síðan að Boisivlkar tóku vöidín
í Rússiandi, hefir auðvaidið lát-
laust haidið áfrara að svfvirða þá
og kennimgar þeirra. Auðvaidið
hefir haldið uppi heiium frétta
stofum til þess~«ð sjóða saman
j iygar um Bolsivika og fií.mkvæmd
ir þeirra.
Þeir hafa borið það á Boisivika,
að þeir væru blóðhundar, þjófar
og annað þessu lí'íst.
Aiiir geta getið sér til hvllík
fjarstæða þetta er f raun og veru,
þar sem sannanlegt er að engir
baf* barist ötullegar móti styrj-
ölduofe og manndrápum en ein
rnitt Boisivfkar. Má þar sem dæmi
nefna Karl Leibknecht og Rósu
Luxemburg, sem bæði létu lifið
fyrir baráttu sfna raóti hernaðar-
andanum þýzka.
Einhig nægir að benda á áskor
un Bolsivika tii bandamanna 1917
um að semja strax réttlátan frið
án landvinninga, sem bandamenn
hundsuðu aigerlega.
Þetta er ofurlftið sýnishorn af
sannieiksáat auðvaldsins, sem verka-
menn ættu að athuga áður en þeir
trúa of miklu af sögum audstæð
inganna. HörÓur.
Þarf hugsunarhátturinn
að breytast?
Morgunblaðið er á sunnudaginn
áð leitast við að svara einu atriði
úr greinum Aiþýðublaðsins, um
þjóðnýtingu. Ea tekat það svo
dæmaiaust kiaufaiega, að það að
eadingu samþykkir akoðun Jaín-
aðdrmaasa í þcisn efnum; ncrna
hvaö það er að rugla um að hngs
unarhátthr almennings þurfi að
breytasí
Þáð segir meðal annara: ,Um
leið og þjóðféiagið tæki að sér
þá skyidu, að sjá ölium einstriklíng
ua sfnum fyrir atvinnu og upp-
eidi, fengi það einnig að sjslf-
sögðu rétt til að ráða yfir vinnu
þeirra, gæti skipað þeim til vinnu
þúr sem þ&ð fyndi þötfina fyrir
hana og íeldi sér hana atðvæn
iegasta eða haganiegasta*.
Hvenær hefir alþýðubi. haldið
þvf fram, að verkamenn ættu ekki
að vinna þar sem það borgaði
sig bezt og þar sem mest þörf
væri fyrir vlnnuuaf Auðvitað
aldrei.
Aiþýðubl. mundi ekki vera að
sklfta sér af því, þó togararnir
lægju vlð garðinn, ef verkalýður-
inn heíði nóg að gera við ein-
hverja nauðsynlega vinnu, sem
væri sæmiiega borguð.
En Alþýðublaðið krefst þess,
að togararnir séu gerðir út, vegna
þess, að verkaiýðinn vantar vinnu;
vegna þe-ts, að fjöldi manna lfður
skort, vegna atvinnuleysis.
Þ&ð er ekki, svo almenniagur
viti, til annar atvinnuvegur, sem
betur borgar sig, sem fulinægt
getur þörfum verkaiýðsim, en ein-
raitt togaraútvegurinn. Þess vegna
krefst verkalýðurinn að togaraút-
gerðin sé ekki atoppuð.
Það væri mjög æskilegt, ef
Morgunbl vildi benda á einhverja
atvinnugrein, sem bætt gæti úr
í atvinnuleysi þvf, sem nú rfkir; en
því miður eru litlar lfkur til þess
enn sem komið er.
Af þvf að rekstur atvinnufyrir-
tækjanna geagur svona illa hjá
auðvaldinu, eins og raun ber vitni
uoi, kreíjast jafnaðarmenn að ríkið
taki framleiðsluna f sfnar hendur
og það hlýtur að vesða bráðiega:
því heiii aimennings veltur á því,
að það verði sem fyrst.
Morgunbi. viðutkennir, að þjóð*
félagið tapi á því, sð láta verka-
menn ganga atvinnuhusa.
Hvað er þá þvf til fyrirstöðu,
að togararnir séu gerðir útf Ekk-
ert annað en það, að Morgunbl.
er hrætt um að húsbændor þesa
græði ekki nógu mikið á þvf, og
ef togararnir yrðu þjóðnýttir, býst